Ramazon boshqa oylar kabi oddiy o'tib ketmasligi kerak. Shu ma'noda quyida Ramazonda qilinadigan ayrim amallar haqida qisqa to'xtalib o'tamiz.
Qarindosh-urug' va beva-bechoralar holidan xabar olish.
Bu ishni yil bo'yi qilish kerak. Ammo silai rahm va mehr-muravvat ko'rsatish Ramazonda yanada maqsadga muvofiq. Bunda faqat moddiy jihat asosiy o'rinda bo'lmaydi. Balki imkonini topganlar moddiy tarafdan, boshqalar yaxshi muomala, ochiq chehra va tabassum, ikki og'iz shirin so'z bilan bo'lsa ham odamlar qalbiga xursandchilik kiritishlari, beva-bechoralar ko'nglini tog'dek ko'tarishlari mumkin.
Bu oyda imkoni borlar qiynalgan, qarovchisini yo'qotgan miskin va bechoralarga moddiy tarafdan yordam bersalar, ularning duosi sharofatidan dunyo va oxirat ishlariga baraka kiradi. Ko'pchilik Ramazonda iftorlik qilib kimo'zarga o'ynaydi. Aslida iftorlikning eng yaxshisi haqdorlarga taom berish va ularni libos bilan ta'minlashdir. Mana shunisi Alloh dargohida husni maqbul bo'ladi.
Gina-kuduratlarga barham berish.
Ramazon kishilar o'rtasidagi adovat, janjal, arazlashish, gina-kuduratlarga barham berish oyidir. Sababi do'stu yor, aka-uka, opa-singil, qaynona-kelin o'rtasida nizo bo'la turib, tutilgan ro'zalar, qilingan xatmi Qur'on va boshqa savobli ishlar mukammal bo'lmaydi. Balki hamma ishni orani isloh qilishdan boshlash kerak. Bunda bir taraf ikkinchi tarafdan o'zini past olib, aybi bo'lmasa ham isloh taklifi bilan chiqsa juda yaxshi bo'ladi. O'zi birov bilan urushmagan taqdirda ham qaysi bir banda arazlashganlar orasini isloh qilsa, katta ajr va martabalarga erishadi.
Bo'ynidagi qarzlarni to'lash.
Albatta agar imkoningiz bo'lsa, kechiktirmay darrov olingan qarzni qaytaring. Shunda qarz bergan odam ham xursand bo'ladi, qalbingizga xotirjamlik kiradi. Agar imkoningiz bo'la turib, qarzni cho'zib yursangiz katta gunohga qolasiz, qarz bergan odamga zulm qilgan, uning haqqini eb yurgan bo'lasiz.
Shu o'rinda imorat qurgan, biron qurilish qilayotgan kishilar ustalar haqqini berishni unutgan yoki paysalga solib yurgan bo'lsalar, usta haqini berishlari lozimligini ham alohida eslatib o'tamiz. Hizmat qilgan odam haqini bermay cho'zib yurish musulmon odamga to'g'ri kelmaydigan ishdir. Zero, hadisi shariflarda to'lashga imkoni bor bo'la turib qarzini paysalga solib yurish zulm ekanligi ta'kidlanadi.
Qarz masalasi ochilganida beixtiyor odamlarning davlatdan qarzdorligi yodga keladi. Davlat bizga suv, gaz, elektr energiyasi kabi hayotiy muhim narsalarni etkazib beradi. Buning uchun ular haqqini to'lab qo'yish ham kerak. To'g'ri bu ne'matlarning yaratuvchisi Alloh.
Bunga shak-shubha yo'q. Ammo oddiy odam davlat yordamisiz erdan gaz qazib ololmaydi, suvga to'g'on o'rnatib, o'z xohishicha energiya chiqara olmaydi yoki tog'dan kelayotgan suvni tozalab, o'z uyigacha olib kelolmaydi. Bu davlatning ishi. Bu ishlar o'z-o'zidan bo'lmaydi. Buning uchun sarf-xarajat qilish, ishchilarga oylik berish kerak. Biz to'laydigan pullar mana shunday harajatlarga ketadi. Hullas, Ramazonda davlat oldidagi qarzlarimizni ham to'lab qo'yishimiz lozim.
Mahallalar pokizaligiga e'tibor berish.
Mahallalar, ko'cha-ko'y va uylarimiz obodligi, pokizaligi bilan Ramazonning fayziga fayz qo'shiladi. Sababi poklik imondandir. Bu ishni Ramazondan boshqa vaqtlarda ham qilish kerak. Ammo Ramazonda tozalikka, poklikka yana ham e'tiborliroq bo'lish talab etiladi. Avvallari momolarimiz Ramazondan oldin uy ko'tarar qilishardi. Mana shu ezgu amalni davom ettirish biz avlodlar burchidir. Bunda erkaklar bosh-qosh bo'lib, ayollar bilan hamkorlikda, ahillikda ish olib borsalar maqsadga muvofiq bo'ladi. Poklik deganda faqat uylar pokligi emas, balki libos, qolaversa qalb pokligi ham nazarda tutiladi.
Odilxon qori Yunusxon o'g'li
Bir ayol Lays ibn Sa’ddan ozroq asal berishini iltimos qildi. Lays unga bir mesh asal olib kelishlarini buyurdi. Atrofidagilardan biri: “Nima uchun bu ayolga buncha asal beryapsiz? Axir u sizdan ozgina asal so‘radi, xolos”, dedi. Laysning javobi mana shunday bo‘ldi: “U bizdan o‘ziga keragini so‘radi, biz esa unga Alloh taolo bizga bergan ne’matlari miqdoricha beramiz”.
Lays ibn Sa’d har kuni uch yuz oltmish bechoraholga sadaqa ulashmasidan burun birov bilan gaplashmas ekan. Biz-chi, biz?! Har kuni yarimta xurmo bo‘lsa-da, sadaqa qilyapmizmi?! Agar mol-dunyoingiz yetarli bo‘lsa, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning “Mol-dunyo sadaqa sababli kamaymaydi”[1] degan gaplarini esingizdan chiqarmang!
Aliy roziyallohu anhu bir kuni yig‘ladilar. U kishidan: “Yig‘ingizning boisi ne?” – deb so‘rashganida, “Mening oldimga mana yetti kundirki mehmonning qadami yetmadi. Alloh meni xor qilyaptimikan deb xavfsirab qoldim”, degan ekanlar.
Birovga ehson berar ekansiz, chehrangiz ochiq bo‘lsin. Yaxshilik qilayotgan kishingizning qarshisida qovog‘ingizni uymang.
Shoir aytadi:
Faqir dargohiga har dam chehrang ochib bor,
O‘zingni past tutib, kibru havodan qochib bor.
Bergan narsalaringizni minnat qilishdan saqlaning, yo‘qsa amallaringiz chippakka chiqadi. Alloh taolo aytadi: «Yaxshi so‘z va kechirish ortidan ozor keladigan sadaqadan ko‘ra yaxshiroqdir. Alloh behojat va halimdir»[2]. Yana Alloh taolo minnatchilikdan ogohlantirib, shunday deydi: «Ey iymon keltirganlar! Molini odamlar ko‘rsin deb beradigan, Allohga va oxirat kuniga ishonmaydigan kimsaga o‘xshab, (bergan) sadaqalaringizni minnat va ozor bilan yo‘qqa chiqarmang!..”[3].
Bir kishi do‘stining oldiga keldi. Do‘sti unga: “Nima gap, tinchlikmi? Biror ishing bo‘lsa ayt”, dedi. U: “Mening to‘rt yuz dirham qarzim bor, beray desam bir dirham ham pulim yo‘q”, dedi. Do‘sti unga to‘rt yuz dirham berdi-da, ko‘zlarida yosh ila uyiga kirdi. Ayoli: “Axir yig‘lar ekansiz, nimaga berdingiz?” – dedi. Shunda u: “Xudo haqqi, men bu uchun yig‘layotganim yo‘q. Meni yig‘latgan narsa, nahot yaqin do‘stimning bu holidan bexabar qoldim, axir do‘stim eshigimgacha kelibdi. Shuning xijolatidan yig‘layapman”, debdi.
Yaqinlarimiz, qarindosh-urug‘, do‘stlarimiz holidan xabar olayapmizmi?!
Ularga biror narsa bergudek bo‘lsak, ularning hojatlari miqdoricha berayapmizmi yoki bizga ato qilingan ne’matlar qadarmi?!
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Termiziy rivoyat qilgan.
[2] Baqara surasi, 263-oyat.
[3] Baqara surasi, 264-oyat.