Alloh taolo marhamat qilib bunday degan: “Biz Qiyomat kuni adolat tarozularini qo‘yamiz. Bas, hech bir jonga zulm qilinmas. Agar (amal) xantal donasicha bo‘lsa ham, uni keltiramiz. Biz o‘zimiz hisob-kitob qilishga kifoyadirmiz” (Anbiyo surasi, 47-oyat).
Bu oyatning zohiridan ma’lum bo‘ladiki, har bir insonning amallari uchun o‘ziga xos bir tarozi bo‘ladi: savob ishlar bir pallaga, gunoh ishlar ikkinchi pallaga qo‘yiladi. U tarozi adolat bilan ishlaydi, unda dunyo tarozilari kabi urib qolish, kamaytirib ko‘rsatish yo‘q.
Oyatdagi "xantal donasicha bo‘lsa ham, uni keltiramiz" degani — har qanday kichik amal ham hisobdan chetda qolmasligini anglatadi.
“Biz o‘zimiz hisob-kitob qilishga kifoyadirmiz” — ya’ni Allohning hisob-kitobi aniq va mukammal bo‘ladi.
Oysha roziyallohu anhodan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Allohning huzurida amallar yoziladigan daftarlar uch turli bo‘ladi. Bir daftar borki, Alloh unga e’tibor bermaydi, ikkinchi daftar borki, Alloh undan hech narsani qoldirmay hisob qiladi, uchinchi bir daftar borki, Alloh uni kechirmaydi.
Kechirilmaydigan daftar — shirk daftari. Alloh taolo bunday marhamat qilgan: “Kim Allohga shirk keltirsa, albatta Alloh unga jannatni harom qilur” (Moida surasi, 72-oyat).
E’tibor berilmaydigan daftar — insonning o‘z nafsiga nisbatan qilgan zulmi: ya’ni Robbisi bilan banda o‘rtasidagi haqlarda kamchilik qilish — namozni tark etish yoki ro‘zani tutishni qoldirish kabilar. Alloh xohlasa bunday gunohlarni kechiradi va afv etadi.
Biror narsasi qoldirilmaydigan daftar — insonlarning bir-biriga nisbatan zulm qilishi. Alloh u haqda albatta qasos oladi” (Imom Ahmad rivoyati).
Bu hadis odamlarning amallari qay tarzda baholanishini ko‘rsatuvchi ulkan me’yordir. Demak, odamlarning amallari uch toifada yoziladi:
1. Alloh e’tibor bermaydigan daftar — insonning o‘z nafsiga zulmi, ibodatdagi kamchiliklari.
2. Alloh hech narsani qoldirmaydigan daftar — insonning boshqalarga qilgan zulmi.
3. Alloh kechirmaydigan daftar — shirk va kufr, ya’ni Allohning sherigi bor deyish.
Bu uch daftarning ichida eng xavfli va eng dahshatlisi — shirk va kufr daftari, chunki u Allohni tanish, unga iymon keltirish va uni yagona deb bilish masalasiga ziddir. Insonning e’tiqodi butun umri va amaliga ta’sir ko‘rsatadi.
Undan keyingi eng og‘ir va xatarli daftar — odamlarning bir-biriga zulm qilishidir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytganlaridek: “Qasos bo‘lmay qolmaydi” — ya’ni har bir zulm uchun albatta qasos bo‘ladi. Bu esa, Allohning huzurida zulmning qanchalik katta gunoh ekanini ko‘rsatadi. Alloh zulmni O‘ziga ham harom qilgan va bandalari o‘rtasida ham harom etgan. Shu sababli, boshqalarning haqi Qiyomat kunida mutlaqo yo‘qolib ketmaydi. Alloh taolo marhamat qiladi: “Alloh zolim qavmni hidoyat etmas” (Tavba surasi, 19-oyat), “U zolimlarni sevmaydi” (Sho‘ro surasi, 37-oyat), “Zolimlar najot topmaslar” (Yusuf surasi, 23-oyat).
Qur’onning barcha oyatlarida zulm — eng yomon razolat va eng katta gunoh sifatida ko‘rsatiladi. Shu sababli, barcha shariatlar zulmni yo‘qotish uchun, payg‘ambarlar adolatni qaror toptirish uchun yuborilganlar: “Biz Rasullarimizni aniq dalillar bilan yubordik va ular bilan birga Kitob hamda odamlar adolatni barpo qilishlari uchun tarozuni nozil qildik” (Hadid surasi, 25-oyat).
Zulm — faqat ijtimoiy muammo yoki odamlar o‘rtasidagi munosabatlarga oid masala emas. U keng ma’noda insonning Robbisiga qilgan zulmi, o‘ziga qilgan zulmi va atrofdagi mavjudotlarga qilgan zulmini ham o‘z ichiga oladi. Insonning Robbisiga zulm qilishi — eng og‘ir ma’siyatdir. Bu — kufr va shirkdir. Shuning uchun hazrati Luqmon o‘g‘liga nasihat qilib bunday deganlar: “Ey o‘g‘ilcham, Allohga shirk keltirma! Albatta shirk — juda katta zulmdir” (Luqmon surasi, 13-oyat).
Shirkning “katta zulm” deb atalishi sababi — u barcha haqlar ichidagi eng asosiysi — Allohning haqqiga taalluqli ekanidadir.
Homidjon qori ISHMATBЕKOV
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَا تَشْرَبُوا وَاحِدًا كَشُرْبِ الْبَعِيرِ وَلَكِنِ اشْرَبُوا مَثْنَى وَثُلَاثَ وَسَمُّوا إِذَا أَنْتُمْ شَرِبْتُمْ وَاحْمَدُوا إِذَا أَنْتُمْ رَفَعْتُمْ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ.
Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Tuyaning ichishiga o‘xshab, bir martada ichmanglar. Ikki marta, uch martada ichinglar. Qachon ichsangiz, tasmiya ayting. Qachon ichib bo‘lsangiz, hamd ayting», dedilar».
Termiziy rivoyat qilgan.
Ichimlik ichadigan odam shoshilmay, yaxshilab o‘tirib olib, oldin «Bismillah»ni aytib, tuyaga o‘xshab, og‘zining boricha to‘ldirib olmay, oz-ozdan, bo‘lib-bo‘lib ichishi kerak ekan. Ichib bo‘lgandan keyin esa Alloh taologa shukr aytishi lozim ekan.
وَعَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ شَرِبَ لَبَنًا فَمَضْمَضَ مِنْهُ وَقَالَ: إِنَّ لَهُ دَسَمًا. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
Yana o‘sha kishidan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam sut ichdilar va og‘izlarini undan chayqadilar hamda:
«Uning yog‘i bor», dedilar».
Buxoriy rivoyat qilgan.
Yog‘li narsa og‘izda turib qolsa, zarar yetkazadi. Demak, sut va sutga o‘xshash yog‘li narsalarni ichgandan keyin og‘izni yaxshilab chayqash lozim ekan.
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: نَهَى النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنِ اخْتِنَاثِ الْأَسْقِيَةِ. رَوَاهُ الْأَرْبَعَةُ.
Abu Sa’iyd roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam meshlarning og‘zidan ichishdan qaytardilar».
To‘rtovlari rivoyat qilganlar.
Ichimlik ichmoqchi bo‘lgan odam ichimlik saqlanadigan idishdan boshqa idishga – qadahga (piyolaga) quyib olib, ichmog‘i lozim. Har kim umumiy idishga og‘zini qo‘yib ichaversa, tabiatga ham, odobga ham, tibbiy ko‘rsatmalarga ham to‘g‘ri kelmaydi.
عَنْ جَابِرٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: دَخَلَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَرَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِهِ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْأَنْصَارِ وَهُوَ يُحَوِّلُ الْمَاءَ فِي حَائِطِهِ فَقَالَ: إِنْ كَانَ عِنْدَكَ مَاءٌ بَاتَ هَذِهِ اللَّيْلَةَ فِي شَنٍّ وَإِلَّا كَرَعْنَا قَالَ: بَلَى عِنْدِي مَاءٌ بَاتَ فِي شَنٍّ. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَالْبُخَارِيُّ. وَزَادَ: فَانْطَلَقَ إِلَى الْعَرِيشِ فَسَكَبَ مَاءً فِي قَدَحٍ وَحَلَبَ عَلَيْهِ مِنْ دَاجِنٍ لَهُ فَشَرِبَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ثُمَّ أَعَادَ فَشَرِبَ صَاحِبُهُ.
Jobir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam sahobalaridan bir kishi bilan bir ansoriylardan bir kishining oldiga kirdilar. U bog‘iga suv tarayotgan ekan. Bas, u zot:
«Agar senda bu kecha meshkobda qolgan suv bo‘lsa (keltir), bo‘lmasa, (idishsiz) og‘zimiz bilan ichamiz», dedilar.
«Ha, menda bu kecha meshkobda qolgan suv bor», dedi u».
Abu Dovud va Buxoriy rivoyat qilgan va:
«(U) kapasiga borib, qadahga suv quydi. Ustiga qo‘yini sog‘di. Bas, Nabiy sollallohu alayhi vasallam ichdilar. So‘ngra u takrorladi. U zotning sohiblari ichdilar»ni ziyoda qilgan.
Ushbu hadisi sharifdan olinadigan foydalar:
1. Mezbondan suv so‘rash odobi.
2. Suv saqlanadigan idishda suv bo‘lsa, o‘shandan tanovul qilish afzalligi.
3. Suv saqlanadigan idishda suv bo‘lmasa, oqayotgan suvdan og‘iz bilan ichish mumkinligi.
4. Suvni suv saqlanadigan idishdan qadahga quyib ichish.
5. Suvga sut qo‘shib ichish joizligi.
6. Avval fazl ahliga ichimlik tutib, keyin boshqalarga tutish.
عَنْ أَنَسٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ: أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أُتِيَ بِلَبَنٍ قَدْ شِيبَ بِمَاءٍ وَعَنْ يَمِينِهِ أَعْرَابِيٌّ وَعَنْ شِمَالِهِ أَبُو بَكْرٍ فَشَرِبَ ثُمَّ أَعْطَى الْأَعْرَابِيَّ وَقَالَ: الْأَيْمَنُ الْأَيْمَنُ. رَوَاهُ الْأَرْبَعَةُ.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallamga suv aralashtirilgan sut keltirildi. U zotning o‘ng tomonlarida bir a’robiy, chap tomonlarida Abu Bakr bor edi. Bas, u zot o‘zlari ichib, so‘ngra a’robiyga berdilar va:
«O‘ng tarafdan, o‘ng tarafdan», dedilar».
To‘rtovlari rivoyat qilganlar.
Ushbu hadisi sharifdan olinadigan foydalar:
1. Sutga suv aralashtirib ichish mumkinligi.
Albatta, bu ichuvchiga bildirilgan holda va ushbu rivoyatdagiga o‘xshagan o‘tirishlarda bo‘lsa. Ammo hiyla tariqasida sutga suv aralashtirib sotish haromdir.
2. Ko‘pchilik o‘tirganda ichimlikni avvalo eng afzal, muhtaram shaxsga tutish lozimligi.
3. Undan keyin o‘sha muhtaram shaxsning o‘ng tomonidagi kishiga navbat kelishi.
4. So‘ngra o‘ng tomondan davom etib ketaverishi.
عَنْ أَبِي قَتَادَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: سَاقِي الْقَوْمِ آخِرُهُمْ شُرْبًا. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَالتِّرْمِذِيُّ وَصَحَّحَهُ. وَاللهُ أَعْلَمُ.
Abu Qatoda roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Qavmning soqiysi ichishda ularning oxirgisidir», dedilar».
Abu Dovud va Termiziy rivoyat qilganlar. Termiziy sahih, degan. Alloh bilguvchiroqdir.
Odob bo‘yicha, bir qavmga soqiylik qilib, suv va boshqa chanqovbosdi ichimliklar tarqatib turgan kishining o‘zi oxirida ichadi. Oldin mehmonlarning xizmatini qilib, savobni tugal olib, so‘ngra bemalol o‘zi ichsa bo‘laveradi. Taom ulashish bilan mashg‘ul bo‘ladigan dasturxonchi ham shunday qiladi.
Ulamo ahli ichimliklarni ichish odobi va unga bog‘liq barcha dalil va hujjatlarni sinchiklab o‘rganib chiqqanlaridan keyin jumladan, quyidagi mulohazalarni aytganlar:
1. Haromligiga dalil qoim bo‘lmagan barcha ichimliklarni ichish joizdir.
2. Insonning o‘zi yoki ba’zi a’zosi halok bo‘lishining oldini olish va vojib amallarni ado etish uchun zarur bo‘lgan ichimlikni ichish vojibdir.
3. Hojatini qondiradigan va chanqog‘ini qondiradigan darajada ichish mandubdir.
4. Hojatidan ziyoda ichish gohida makruh, gohida harom bo‘ladi.
5. Ichimlik ichishdan oldin «Bismillah» aytiladi.
6. O‘ng qo‘l bilan ichiladi.
7. Uch marta bo‘lib-bo‘lib nafas olib, ichiladi.
8. Idishning ichiga nafas urilmaydi.
9. O‘tirgan holda ichiladi.
10. Suv simirib ichiladi.
11. O‘ta to‘yib ketadigan darajada ichilmaydi.
12. Suvidishning og‘zidan ichilmaydi.
13. Idishning uchgan joyidan ham ichilmaydi.
14. Ichimlikni ichib bo‘lgandan keyin hamd aytiladi.
15. Suvni ichib bo‘lgan odam boshqa kishiga bermoqchi bo‘lsa, o‘ng tarafidagi odamga uzatadi.
16. Tilla va kumush idishlarda taom yeb, ichimlik ichib bo‘lmaydi.
“Hadis va hayot” kitobi 16-juz