Onamiz Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam ruqya o‘qimoqchi bo‘lsalar, ko‘rsatgich barmog‘iga tupuklarini tekkizardilar. So‘ng uni tuproqqa bosar, barmoqqa yopishgan narsani bemorga surkab, ushbu duoni: “Bismillaahi, turbatu arzina, biriyqati ba’dinaa, yushfaa saqiymunaa, biizni Robbinaa” aytar edilar” (Imom Buxoriy, Imom Muslim rivoyati).

Duoning tarjimasi: “Yerimizning tuprog‘i, ba’zimizning tupugi, Robbimizning izni ila kasalimizga shifo ber”.

Imom ibn Qoyyim rahimahulloh: “Ushbu holat buni inkor etgan yoki uni masxara qilgan yoki e’tiqod qilmagani holda faqatgina tajriba qilib ko‘rgan kishigagina foyda bermaydi”, dedilar (“Fathul Boriy” dan).