Mavzu' arabcha (الموضوع) shaklida bo'lib, lug'atda – qo'yilgan, to'qilgan, darajasi past bo'lgan ma'nolarini anglatadi.
Istelohda esa, to'qilgan yolg'on bo'lib, sun'iy ravishda keltirilgan va Payg'ambar sollallohu alayhi va sallamga nisbat berilgan xabardir. Bunday narsaning “mavzu'” deb nomlanishining sababi shuki, kim shu ishni qilsa, martabasi albatta pasayadi. Bu narsaning o'zi ham past narsa, yaramas narsa hisoblanadi[1].
Mavzu' hadisning “mavzu'” so'zi ortidan “hadis” so'zini ham qo'shib “mavzu' hadis”, deb aytish haqida ulamolardan turli fikrlar kelgan.
Jumladan, Ibn Siloh to'qima hadis zaif hadislarning eng yomonrog'idir, degan fikrni aytadi. Hofiz Ibn Hajar aytishicha, Hattobiyning fikri ham shunday bo'lgan.
Imom Hattobiy yana shunday deydi: Ahli hadislar nazdida hadis uch turga bo'linadi: sahih hadis, hasan hadis, saqim (illatli, zaif) hadis. So'zining davomida sahih, hasan hadisni ta'riflab bo'lganidan so'ng zaif hadis haqida shunday deydi: “Zaif hadisning tabaqasi ko'p, eng past tabaqasi mavzu' so'ngra maqlub va hokazo” [2].
Hofiz Ibn Hajar mavzu' hadis haqida shunday deydi: “Mavzu'ni hadis deb atashni ma'qullamayman, chunki u hadisi nabaviydan emas, mavzu'ni zaif hadislarning yomonrog'i deyishlik, uni hadislar qatorida hisoblashni ifodalamaydi”.
Doktor Mohir Mansur Abdurazzoq shunday deydi: Haqiqatdan ham, mavzu'ni hadis deb atash to'g'ri emas, ammo ko'pchilik ulamolarning uni hadis deb nomlashlariga quyida uch sababni keltiramiz:
Demak, mavzu' zaif hadis bo'lishi uchun Payg'ambar sollallohu alayhi va sallam o'zlari aytgan hadis bo'lishi kerak. Vaholanki, mavzu' hadis roviylar silsilasi ichidagi kishilardan bo'lmagan mutlaqo boshqa shaxslar tarafidan to'qilgan hisoblanadi. Shuning uchun mavzu' hadislarni hadisning alohida bir turi sifatida o'rganilishi maqsadga muvofiq bo'ladi.
Ma'lumki, sahobalar o'z jonlari-yu mollarini din uchun, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam uchun fido qilgan zotlar bo'lishgan. Ular Payg'ambar sollallohu alayhi va sallamning hadislariga bevosita shohid bo'lganlarki, ularning hadis to'qishi ehtimoldan yiroq ishdir. Chunki, Islom tarixidan bilamizki, sahobalar har bir xato, nojo'ya ishlarga, yolg'onga jim qarab turmaganlar, balki bu kabi holatlarga juda qattiq turganlar.
Ammo, tobe'inlar davrida ilk siyosiy ixtiloflar vujudga kelishi bazi mavzu' hadislarning paydo bo'lishiga sabab bo'la boshladi. Lekin, bu davrda adolatpesha sahobalarning hayotliklari bu harakatlarning keng tus olishiga to'sqinlik qilgan.
Tobe'inlardan keyingi davrda Islom dinining turli xalqlar orasida keng tarqalishi, siyosiy ixtiloflarning keng tus olishi, haqiqiy diniy ilmlardan uzoqlashish turli sohalarda mavzu' hadislarning ko'payishiga olib keldi[5].
Mavzu' hadislar to'qilishining asosiy sabablari quyidagicha:
Bazi olimlar mavzu' hadislar hijriy 41yiliga, ya'ni Ali raziyallohu anhuning xalifalik davriga to'g'ri keladi degan fikrni olg'a surganlar. Shialar o'z da'vosini qo'llab quvvatlash uchun quyidagi mavzu' hadislarni to'qib chiqardilar: “Mening o'rinbosarim, mening sirdoshim, ahli baytimdan mening xalifam, mendan keyin xalifalikka eng loyiq odam Alidir”, “Har bir Payg'ambarning vasiyatchisi va vorisi bo'lgani kabi mening ham vasiyatchim va vorisim Ali ibn Abu Tolibdir”, “Kim Alini insonlarning eng yaxshisi demasa, kofir bo'ladi”, “Aliga nazar tashlash ibodatdir” [6]
Shuningdek, shialar Abu Bakr, Umar, Muoviya raziyallohu anhu va umaviylarni kamsitadigan hadislarni to'qiganlar. Ayni paytda bir qism musulmonlar xorijiylar nomi ostida alohida siyosiy firqani tashkil qildilar. Biroq, bu siyosiy ixtiloflar diniy tus oldi va islomda turli noto'g'ri diniy oqimlarning vujudga kelishiga ulkan ta'sir ko'rsatdi. Chunki, har bir guruh o'z mavqe'sini Qur'on va Sunnat bilan quvvatlashga harakat qilar edi. Mana shu paytda bazi firqalar orasida Qur'onni o'z da'volariga muvofiq o'zgartirish va Payg'ambar sollallohu alayhi va sallamga nisbat berib hadislar to'qish harakatlari paydo bo'ldi.
Bu sohadagi to'qilgan hadislarning mazmuni asosan bazi shaxslarni ulug'lash ma'nosida bo'ldi. Har bir toifa o'z etakchisi, boshlig'ining fazilati haqida hadis to'qishga harakat qildi.
Manba'larda ko'rsatilishicha, bu harakatni birinchi bo'lib “shia” toifasi boshlagan.
Shu o'rinda, mazkur mazmundagi mavzu' hadislarni bazilarini misol tariqasida aytish mumkin:
“ Men ilm shahri bo'lsam, Ali uning eshigidir”,[7]
“ Sizlarning qozingiz Alidir”.[8]
Halifalik Umaviylarga o'tgandan keyin ularning tarafdorlari arab millatiga mansub bo'lmagan odamlarga nisbatan mensimaslik va kamsitish tuyg'usi bilan muomala qilganlar. Natijada, turli to'qima hadislar vujudga keldi.
Islom tarixidan ma'lumki, Hulafoi Roshidinlar davrida yuz bergan yana bir fitnalardan biri xorijiylar va Ali raziyallohu anhu o'rtasidagi bo'lgan to'qnashuvdir. Horijiylarning hadis to'qishlari masalasida olimlar turli fikr bildirganlar. Ibn Lahi'a, Ubaydulloh ibn Amr va Imom Suyutiy xorijiylarga mansub bo'lgan va umrining oxirida tavba qilgan bir kishidan quyidagi so'zni rivoyat qilganlar: “Hadislar bir dindir. Shuning uchun diningni kimdan o'rganayotganingga e'tibor ber. Chunki, biz bir fikrni amalga oshirmoqchi bo'lsak, uni hadisga aylantirar edik”.[9] Biroq, boshqa olimlar xorijiylar yolg'on gapirishni gunohi kabira hisoblagani uchun ularning mavzu' hadislar vujudga kelishida hech qanday o'rni yo'q deb hisoblaydilar.
Boboxon Boboxonov,
Toshkent islom instituti
Modul' ta'lim shakli talabasi,
Samarqand shahar "Ho'ja Nisbatdor"
jome masjidi imom-xatibi
[1] Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf. Mustalahul hadis. – T.: Sharq, 2011. – B. 164.
[2] Ali Qori. Al-masnu' miy ma'rifatil hadisil mavzu'. – Bayrut: Al-maktabatul-ilmiy, 1969. – B. 22.
[3] Mustalahul hadis, ya'ni hadis ilmi
[4] Ali Qori. Al-masnu' miy ma'rifatil hadisil mavzu'. – Bayrut: Al-maktabatul-ilmiy, 1978. – B.14.
[5] Ali Qori. Asrorul marfu'a fil axbaril mavzu'a. – Bayrut: Al-maktabatul-ilmiy, 1971. – B. 26.
[6] –O' sha asar, – B. 356.
[7] Ali Qori. Asrorul marfu'a fil axbaril mavzu'a. – Bayrut: Al-maktabatul-ilmiy, 1971. – B. 138.
[8] – O'sha asar, – B. 124.
[9] – O'sha asar, – B. 89.
[10] Ali Qori. Asrorul marfu'a fil axbaril mavzu'a. – Bayrut: Al-maktabatul-ilmiy, 1971. – B. 90.
[11] Ali Qori. Asrorul marfu'a fil axbaril mavzu'a. – Bayrut: Al-maktabatul-ilmiy. 1971. – B. 89.
Qur’oni karimni jamlanish tarixida kitobat – yozib qoldirish o‘ziga xos o‘rin tutgan. Oyatlarni yozib olish Rasululloh sollallohu alayhi vasallam davrlaridanoq boshlangan, kotib sahobalar har bir oyatni nozil bo‘ilishi bilan kechiktirmay yozib olishga katta e’tibor berishar edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham Qur’onga bandalar so‘zi aralashib qolmasligi uchun Qur’ondan boshqa narsani yozib olmaslikni buyurganlar.
Hazrati Abu Bakr roziyallohu anhu davrlarida esa tarqoq sahifalardagi oyatlar bir butun holga – Mus'haf shaklida yozib qoldirilgan. Bu jamlashda bosh kotiblik vazifasida bo‘lgan Zayd ibn Sobit roziyallohu anhu faqat og‘zaki tilovat bilan kifoyanmadilar, balki, eshitgan har bir oyatlarni mavjud bitiklarga solishtirib, og‘zaki tilovat yozuvdagi bilan mos kelib, tasdig‘ini topsa, Mus'hafga qo‘shardilar. Bu holat ham Mus'haf tarixida yozishni nechog‘li yuqori ahamiyat kasb etishini ko‘rsatadi.
Hazrati Usmon roziyallohu anhuning davrlarida yozib, katta shaharlara tarqatilgan Mus'haflar esa, keyingi avlod xattotlari uchun Mus'haflar ko‘chirib tarqatishlariga asosiy manbaa bo‘lib xizmat qildi. O‘sha zamonlarda Mus'haflar qo‘l mehnati bilan ko‘chirilgan
Hazrati Aliy karramallohu vajhahuning nabiralari Aliy Zaynulobidin aytadilar: “Mus'haflar varag‘i ketma-ket (bir-biriga bog‘langan, ulangan) bo‘lmas edi, kimda Mus'haf bo‘lsa masjid minbarini oldiga kelib, “Kim xohlasa mendan ko‘chirib olsin” der edi. Xohlovchilar kelib undan bir sahifa, bir sahifa qilib Mus'hafni oxirigacha ko‘chirib olishar edi”[1].
Abu Hakima al-Abidiy aytadilar: “Men Kufa shahrida xattotlar bilan birgalikda Mus'hafni ko‘chirar edim. Kunlardan birida Aliy roziyallohu anhu biz ko‘chirgan nusxalardan birini ko‘rdilar va bizning yozgani xatimiz u zotni juda ajablantirdi, shunda “Alloh nurlantirgan narsani (Mus'hafni) mana shunday nurlataveringlar”, boshqa bir rivoyatda “Alloh taolo bunga (Mus'hafga) nur bergani kabi sizlar ham nurlantiringlar” dedilar[2]”.
Islomning dastlabki asrlaridagi holat shunday bo‘lgan. O‘sha zamonlarda nashr qilish imkoniyati bo‘lmagani uchun kimga Mus'haf kerak bo‘lsa, xat savodi borlar o‘zi ko‘chirib olardi, xat savodi bo‘lmaganlar xattotlarga iltimos qilib, ba’zan haq to‘lash evaziga ko‘chirtirib olar edi. Xattotlar imon-e’tiqodining mustahkamligi, Qur’oni karimga bo‘lgan hurmat-ehtiromi va asosiysi, Alloh taoloning oldidagi mas’uliyatini his qilib, omonatdorlik bilan o‘z kasbiga yondashuvi natijasida Mus'haflar bexato ko‘chirilar, kamdan-kam hollarda yo‘l quyilgan kamchiliklar Qur’onni yod olgan hofizlar tarafidan o‘z vaqtida to‘g‘rilanardi ham. Ayrim mohir xattotlar umri davomida yuzlab nusxalar ko‘chirib, extiyojiga yarashasini sotar, qolganlarini ilm davralariga, masjid va tolibi ilmlarga vaqf qilib tarqatar edi.
Nashr qilish dastgohi ixtiro qilingach, kitob nashr qilish jabhasida misli ko‘rilmagan yutukqqa erishildi. Dastlab nashr dastgohlari Germaniyada 1431 melodiy sanada ishlab chiqildi. Yillar davomida bu uskunlarning salohiyati va imkoniyatlari kengaydi, dastlab Italiya, so‘ngra Fransiya davlatlarida ishlatiladigan bo‘ldi. Keyinchalik dunyoning boshqa ilg‘or musulmon mamlakatlariga ham tarqaldi. Jumladan, Halab shahrida 1698 yilda, Livanda 1733 yilda suryon tilida, keyinchalik arab tiliga ixtisoslashgan, Bayrutda 1753 yilda “Qudays” nomli nashriyot faoliyati joriy qilindi. Misrga Fransiyalik harbiy qo‘mondon Bonapart 1798 yilda o‘zi bilan nashr dastgohini olib kirishi natijasida Qohiradagi “Ahliyya” matbaasiga asos solingan. Keyinchalik bu matbaa “Buloq” nomida faoliyat olib borib, Islom olamiga juda mashhur bo‘lgan. Turkiyaga Sulton Ahmad III davrida kirib kelgan. Biroq bu dastohlarda diniy adabiyotlarni nashr qilish o‘sha zamon Turk ulamolari tarafidan ruxsat berilmagan. 1141 yildan keyin asta-sekin arab adabiyoti, tarixi va lug‘atiga oid kitoblar nashr qilingan.
Nashr etish dastgohida chop etilishi bilan tarixda qolgan Mus'haf 1694 yilda Germaniyaning Gamburg shahrida Abraxam Xinkelman (Abrahmi Hinckelmanni) ismli sharqshunos olimning sa’y-harakati bilan 560 sahifada nashr qilingan[3]. Har bir sahifa 16 satrdan iborat bo‘lib, oyatlar boshlanishi tartib raqm bilan belgilangan.
Bundan avval Italiyadagi “Bunduqiya” nashriyotida ham 1530 yilda nashr qilingan, biroq, o‘sha zamon hukmron boshqaruv tabaqa vakillari tomonidan nashr o‘rnida yo‘qotib tashlangan[4].
Shunga ko‘ra hozirgacha saqlanib qolgan Mus'haflar orasida eng qadimiysi Germaniyaning Gamburg shahrida chop qilingani hisoblanadi. Mus'hafning mazkur nusxasi bizgacha saqlanib qolganlari orasida ilk nashr qilingani bilan ahamiyatli bo‘lsada, ko‘plab xato va kamchiliklardan xoli emas edi. Unda uchraydigan xatolar asosan arab tili qoidalariga mos kelmasligi hamda nashr dastgohidagi texnik kamchiliklarga borib taqalardi. Masalan, yonma-yon kalimalarni o‘rin almashib qolishi, nuqtalarning oz yoki ko‘payib qolishi, orasi ajratib yozilishi kerak bo‘lgan ikki kalimaning orasi bog‘lanib qolish kabi kamchiliklarni keltirish mumkin.
Ana shundan keyin Mus'haflar ketma-ket nashr qilina boshlandi.
Dastlabki nashr qilingan Mus'haflar sifatida Rossiyaning Sankt-Peterburg shahrida 1787 yilda Mavlo Usmon boshchiligida nashr etilgan Mus'hafni, Eronda nashr qilingan ikkita toshbosma nusxa: biri 1828 yili Tehronda, ikkinchisi 1833 yili Tabrizda nashr qilingan nusxani, Qozon shahrida 1877 yilda bosilgan Mus'hafni, huddi shu yili Turkiyada xattot Hofiz Usmon qalamiga mansub nashr qilingan Mus'haflarni keltirish mumkin. Qozon shahrida bosilgan nusxa avvalgi Gamburg shahrida nashr qilingan Mus'hafga deyarli o‘xshab ketsada, unda yo‘l quyilgan kamchiliklar oldi olingan, kalima va harflarda uchragan texnik xatolar tuzatilan edi. Biroq harflar ustiga qo‘yiladigan harakatlarda kamchiliklar bor bo‘lib, Mus'haf so‘ngidagi maxsus jadvalda yo‘l qo‘yilgan xatolar ko‘rsatib o‘tilgan[5]. Keyinchalik, Mus'hafning ko‘plab nashriyotlarda chop qilish ommalashib ketdi. Misrda 1890 yilda Rizvon ibn Muhammad Muxallalotiy boshchiligida, 1923 yilda xattot Muhammad Aliy Husayniy boshchiligida nashr qilingan.
Sanab o‘tilgan Mus'haflarning barchasida harflar Usmoniy Mus'haf asosida, harakatlar esa Xalil ibn Ahmad va imom Sibavayhlar asos solgan yo‘nalishda bo‘lgan.
Keyingi paytlarda tijoriy nashriyotlarning ko‘payishi, unda ish olib boradigan xodimlarning mas’uliyatsizligi, bee’tiborlik bilan nashr qilingan bir qancha Mus'haflarda texnik xatolar ko‘payib ketish oqibatida, ayrim nashriyotlar Mus'hafni ko‘paytirib, tarqatish emas, balki turli nashrlarda uchraydigan xato va kamchiliklardan tozalashni o‘z oldiga maqsad qilib qo‘ydi. Hozirda bunday ezgu maqsad sari faoliyat olib borayotgan nashriyotlar orasida eng ko‘zga kuringani bu – Madinai munavvaradagi “Malik Fahd” nashriyotidir. 1404 hijriy sana 20 rabiussoniy oyida Saudiya Arabistoni podshohligi muassisligida Mus'haf va unga aloqador ilm ahllari, mutaxassislardan iborat o‘n besh kishilik qo‘mita tashkil qilingan. Qo‘mita hay’at a’zolari Qur’oni karimni har bir kalima, harf va hatto harakatlari, to‘xtash belgi va ko‘rsatmalari ustida bosh qotirib, chuqur tadqiq qilishgan, yillar davomida Mus'hafga kirib qolgan qushimchalar olib tashlanib, xatolar tuzatilgan, kamchiligi to‘ldirilgan, bunday mashaqqatli vazifani uddalash maqasadida hay’at azolari Mus'hafni ikki yuz martadan oshiqroq o‘qib chishlariga to‘g‘ri kelgan.[6] Nashr uchun tayyor holiga kelgan Mus'hafning ko‘rinishi, hajmi va xat turi borasida ham muammolar bor edi. Islom olamiga mashhur xattotlarning Mus'haf ustida olib borgan izlanish va mahoratlari ilmiy o‘rganib chiqildi va ber necha qo‘lyozma Mus'haflar orasidan Damashqlik xattot Usmon Tohoning yozuv uslubi tanlab olindi. Usmon Toho chiroyli yozish va yozuv qoidalariga rioya qilish bilan bir qatorda, tanzim ya’ni tartibga, tabvib ya’ni juzlarga ajratishni ham yo‘lga qo‘ygan edi. Qur’oni karimni 30 juzga bo‘lib, har bir juzga 20 sahifa ajratgan, Fotiha va Baqara surasining birinchi sahifasiga chiroyli shakl berish uchun ikki bet, oxirgi juzda “Bismilloh” bilan suralarning ajratilishi ko‘p bo‘lgani uchun yana ikki bet qo‘shilib, jami 604 sahifaga joylagan edi. Bundan tashqari, har bir sahifani oyat bilan boshlab, oyat bilan yakunlashga erisha olgani eng katta afzalligi bo‘lgan[7]. Sanab o‘tilgan jihatlari bilan boshqa qo‘lyozma nusxalardan tubdan ajralib turgan Mus'hafni yangi nashr qilinmoqchi bo‘lgan “Madina Mus'hafi” nusxasiga asos qilib olindi va hozirda dunyoga tarqalgan Mus'haflar orasida eng mukammal shaklga ega bo‘ldi.
Saudiya Arabistoni podshohligi homiyligida 1405-1425-hijriy yillar oralig‘ida “Madina Mus'hafi” 193 million tirajda bosib chiqishga erishildi[8] va bu dunyodagi eng ko‘p tiraj qilingan bosma deb baholanmoqda.
Hozirda yiliga 30 milion tirajda har xil hajm va ko‘rinishda nashr qilib, tarqatib kelinmoqda.
Keyingi yillirda yurtimizda ham har sohada bo‘lgani kabi diniy sohani rivojlantirish maqsadida keng qamrovli islohotlar olib borilmoqda. Bunday islohotlar Mus'hafi sharifni nashr qilish va aholimiz mo‘min-musulmonlarining Qur’oni karimga bo‘lgan extiyojini qoplash jihatini ham qamrab oldi.
Alloh taoloning muborak kalomi — Musxafi sharif O‘zbekistonda nashrdan chiqishi qalblarni sururga to‘ldirgan sharafli voqealardan biri bo‘ldi. Yurtimizning ko‘zga kuringan nashriyotlaridan biri «Hilol nashr» matbaa-nashriyoti tomonidan chop etilgan Mus'hafi sharif kitobxonlar ommasiga taqdim etildi.
Nashriyotning ko‘p yillik samarali faoliyati davomida Qur’oni Karimni qadimiy an’analarga, o‘ziga xos tartib-qoidalari va odoblariga rioya qilgan holda, ilg‘or texnologiyalar yordamida sifatli va go‘zal shaklda chop etish uchun barcha shart-sharoit va imkoniyatlar yaratildi.
«Hilol nashr» matbaa-nashriyoti Mus'hafi sharifni nashr qilish loyihasi bo‘yicha dunyoda Mus'haf nashri bo‘yicha yetakchi matbaalardan hisoblangan — Misr Arab Respublikasidagi «Dorus-salom» nashriyoti bilan hamkorlik shartnomasi tuzdi. Tuzilgan shartnomaga ko‘ra, «Dorus-salom» nashriyoti «Hilol-nashr»ga Mus'hafni chop etish uchun maxsus ijozat berdi va Qur’oni Karim nusxasi andozasini taqdim qildi. Shundan so‘ng O‘zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasi huzuridagi Din ishlari bo‘yicha qo‘mita hamda O‘zbekiston musulmonlari idorasi ko‘magida ushbu tabarruk loyihani bajarishga kirishildi.
Nashriyot imkoniyatidan kelib chiqib birinchi bosqichda mazkur Mus'hafning adadi 50 000 dona deb belgilandi, dastlab shu adaddan 10 000 nusxa savdoga chiqarildi va 31000 so‘mdan sotildi. Bundan buyon har ikki-uch oyda ana shunday adadda Mus'hafi shariflarni xalqimizga taqdim qilib borish ko‘zda tutilmoqda. Zero, Qur’oni Karim kirib borgan, o‘qiladigan har bir xonadonga Alloh taoloning fayz-barakoti yog‘ilib turadi. Binobarin, Alloh taoloning kalomi — Qur’oni Karimning ko‘p ming nusxada bosmadan chiqarilishi va uning samarasi o‘laroq, har bir mo‘min-musulmonning xonadonida mus'haflar ko‘z qorachig‘idek saqlanishi jonajon Vatanimiz uchun mislsiz xayr-barakadir. Qur’oni bor xonadonda tarbiyalangan farzandlar diniga, el-yurtiga, millatiga sodiq, vatanparvar, chinakam avlod sifatida kamol topadi.
Qalbi Qur’onga oshno xalqimiz ham yangi nashr etilgan Mus'hafi sharifni shod-xurramlik, xursandchilik va sevinch ko‘z yoshlari bilan kutib oldi. Bu yorqin hodisa mamlakatning deyarli barcha ommaviy axborot vositalarida keng yoritildi.
Abdulboqiy Tursunov
[1] Muhammad Tohir Kurdiy “Tariyxul xattil arabiy” kitobi, 182 sahifa.
[2] Kanzul ummol 10/536 sahifa.
[3] Tarixul Qur’on: Hafaniy Nosif 112 sahifa, Tarixul Qur’on: Muhammad Tohir Kurdiy 16, 186-sahfalar. Hozirda Misrning “Dorul kutub al-Misriya” kutubxonasida (176 raqam ostida) va “Qohira” unversiteti kutubxonasida bir nusxa saqlanadi.
[4] Mabohis fiy ulumil Qur’on: Subhiy Solih, 99-sahifa.
[5] Muhammad Tohir Kurdiy “Tariyxul xattil arabiy” kitobi, 339 sahifa, Mabohis fiy ulumil Qur’on: Subhiy Solih, 99-sahifa.
[6] Dirosot fiy ulumil Qur’on. 505-sahifa.
[7] Hoshimov Nuriddin “Qur’oni karim yozuvchisi – Xattot Usmon Toho” maqolasidan qisqartirib olindi.
[8] Dirosot fiy ulumil Qur’on. 506-sahifa.