Munosabat
Joriy yil 15–16 sentyabr' kunlari butun dunyoning diqqati ko'hna va hamisha navqiron Samarqand shahriga qadaldi. Shanxay hamkorlik tashkilotiga a'zo davlatlar va hukumatlar rahbarlari, diplomatlar, siyosatshunoslar ShHTning navbatdagi 22-sammitida ishtirok etish uchun Sharq gavhari Samarqandda jam bo'lishdi.
Oynai jahon, internet saytlari va ijtimoiy tarmoqlar orqali ShHT sammitini kuzata turib, bundan olti asr oldin Sohibqiron bobomiz Amir Temur yuritgan odilona siyosatning mantig'iy davomini ko'rdim.
Muhtaram Prezidentimiz ShHT sammitda nutq so'zlab, bunday dedilar: “O'zaro ishonch, adolat va hamjihatlikka talab global miqyosda tobora ortib bormoqda. Shu munosabat bilan ochiq va konstruktiv muloqotni davom ettirish har qachongidan ham ko'proq talab etilmoqda”.
Darhaqiqat, yaxshilik uzra hamkorlik qilish muqaddas dinimizning ham talabidir. Alloh taolo Qur'oni karimda: «Ezgulik va taqvo (yo'li)da hamkorlik qilingiz, gunoh va adovat (yo'li)da hamkorlik qilmangiz!» (Moida surasi 2-oyat).
Ushbu oyatdagi yaxshilikdan murod uning har qanday ko'rinishidir. U bandalarning dunyo va oxiratdagi barcha manfaatini qamrab olgan. Unda bandalarning o'zlari va Parvardigorlari bilan bog'liq holatlari haqida so'z ketyapti. Chunki banda mana shu ikki holat va ikki majburiyatdan ayro emas. Biri o'zi bilan Alloh o'rtasidagi majburiyat bo'lsa, keyingisi o'zi bilan odamlar o'rtasidagi majburiyatdir.
Inson tabiatan ijtimoiy mavjudot bo'lgani uchun bu olamda yolg'iz hayot kechirishga qodir emas. Shu bois hayoti bardavom bo'lishi uchun ayrim masalalarda o'zgalar bilan hamkorlik qilishga majbur. Alloh taolo odamlar bir-birlari bilan hamkorlik qilishi uchun ularni turli millat va elatlar qilib yaratgan. Chunki o'zaro hamkorlik Odam bolalari orasidagi hayot tarzining eng yaxshisi hisoblanadi. Zero, u saodat, yutuq va faol ijodkorlik uchun asosdir.
O'zaro hamkorlikda ish yuritish yuksak ijtimoiy qadriyat bo'lib, muvaffaqiyat siridir. Shu orqali insonlar o'z maqsadlariga erishadi, jamiyat farovonlik va saodatda hayot kechiradi. Bunday jamiyatda mehr-oqibat, do'stlik va ahllik hukmron bo'ladi. Uning a'zolari farovon hayot, baxtli kelajak uchun o'zaro hamkorlikda va elkama-elka turib kurashadi. Yomonlik va zulmning tizginini tiyib qo'yadi. O'zaro hamkorlik tufayli har bir fuqaro o'zi yashab turgan xalq va jamiyatda qadr-qiymati va o'rni borligini his qilib yashaydi.
Ana shu jihatlarni bugun ShHTga a'zo davlatlarning hamkorligida yaqqol ko'rish mumkin. 3,5 milliarddan ziyodroq aholiga ega ShHTga a'zo davlatlar bugungi kunda har jihatdan mustahkam aloqa o'rnatishi tomonlar manfaatiga xizmat qiladi.
Musulmon kishi o'z birodari bilan hamkorlik qilar ekan, ikkisining harakatiga faollik qo'shiladi. Shu bois ko'zlangan maqsadga tez va ishonch bilan erishadi. Chunki hamkorlik vaqt va mehnatni tejaydi.
Ko'pgina hadisi shariflarda ham yaxshilik va taqvo ishlarida hamkorlikka targ'ib qilinganini ko'ramiz. Janobi Payg'ambarimiz Rasululloh sallallohu alayhi vasallam: “Mo'minlar o'zaro rahmu shafqatda, mehru muhabbatda bir jasad kabidirlar, agar uning bir a'zosi og'rib qolsa, qolgan butun jasad bedorlik va isitma bilan og'riqqa javob beradi”; yana: “Allohning qo'li jamoat bilandir”; yana: “Mo'min mo'min uchun bir-birini tutib turadigan bino kabidir”, deb marhamat qilganlar.
Musulmonlar o'zaro hamkorlikda yashashi uchun Janobi Payg'ambarimiz Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning o'zlari barchamizga amaliy ibrat va namuna bo'lib berganlar. U Zot barcha ishlarda, shodlikda ham, qayg'uli vaziyatlarda ham safdoshlari bilan birga bo'lganlar. Makka mushriklarining barcha tazyiqlari chog'ida haqiqiy iymon egalariga qo'shilib ozor-aziyat chekkanlar. Ilk masjid qurilishida ularga qo'shilib elkalarida g'isht, tuproq va tosh tashiganlar. Handaq jangi kuni el qatori er qaziganlar.
Hamkorlik yaxshilik va taqvo ishlarida bo'ladi. Ya'ni har bir inson ilmi va amali bilan boshqalarga yordamchi bo'ladi. Chunki odam yolg'iz o'zi hamma ishga ham qodir emas. Zero, Alloh taolo insoniyatni bir-biriga bog'liq va ko'makchi qilib yaratgan.
Borliqni yaratgan Alloh taolo insonlarning kuch-qudrati va imkoniyatlarini, iqtidori va ehtiyojlarini ham bir-biridan farqli qilib yaratdi. Shu bois kimdir kuchli, kimdir ojiz, birovi boy, boshqasi kambag'al. Hamma vaqt va hamma zamonlarda, har bir jamiyatda badavlat va qashshoq, olim va johil, kuchli va kuchsizlar tabaqasi mavjud bo'lgan. Shu bois insonlar o'zi yashab turgan jamiyatni saodatli qilishni istasa, bir-biri bilan hamkorlikda yashashi lozim.
O'zaro hamkorlikning samarasi jamiyat hayotida namoyon bo'ladi. A'zolari iqtisod, farzand tarbiyasi va ota-onaga mehribonlik borasida bir-biriga hamkor bo'lgan jamoa baxtli bo'ladi. Odamlari kambag'alga yordam, ilmsizga ta'lim, bemorga shifo, etimga kafillik beradigan, zulmga qarshi kurashadigan va fisq-fasod tarqalishining oldini oladigan jamiyat saodatga erishadi. Unda farovonlik, xotirjamlik barqaror bo'ladi. Fuqarolar o'rtasida mehr-oqibat keng tarqaladi.
Haqiqatan, ShHT sammitini kuzatib, bu tadbirda qabul qilingan qirqdan ziyod hujjatlar, kelishuvlar, memorandumlar – barchasi tashkilotga a'zo davlatlarning manfaatlariga birday xizmat qiladi, inshoalloh.
Muhtaram Yurtboshimiz o'z nutqlarida: “Ishonchim komilki, bugun qabul qilinayotgan hujjatlar va qarorlar mamlakatlarimiz va xalqlarimiz taraqqiyoti hamda farovonligi yo'lida mintaqaviy va global xavfsizlikni ta'minlash maqsadida Shanxay hamkorlik tashkiloti yanada izchil rivojlanishiga hamda Tashkilotimiz nufuzining yuksalishiga munosib hissa bo'lib qo'shiladi”, deya ta'kidlaganlari tashkilotga a'zo davlatlar rahbarlarini ruhlantirib, yangidan-yangi zafarlarga, muvaffaqiyatlarga undashi shubhasiz.
Ibrohimjon INOMOV,
O'zbekiston musulmonlari idorasi raisi o'rinbosari
Hanafiy mazhabimizda «ishorai sabboba» sunnat amal xisoblanadi. U to‘g‘risida bir necha hadisu shariflar vorid bo‘lib, quyidagi manbalarda u to‘g‘risida va qanday qilinishi borasida to‘xtalib o‘tilgan. Abu Lays Samarqandiy “Navozil”, Kamoliddin Ibnu Humom “Fathul qodir”, Alloma Alouddiyn Kosoniy “Badoi’us Sanoiy”, Ibn Obidiyn “Raddul muxtor”, Abdulhay Laknaviy “Umdatur ri'oya”, “E’lo’us sunan” kabi mo‘tabar manbalarda ham sunnat ekanligi zikr qilingan. Bu haqida Aliy Qoriy ikkita “Tazyinul ibora tahsinul ishora” va “At-tadhiynu lit tazayyun”, Hofiz Ibn Hajar “Talhisul hobir”, Ibn Obidiyn “Raf’ ul taraddud” nomli bir qator risolalarda ham yozib o‘tganlar.
Imom Termiziy Abu Humayddan rivoyat qiladilar: “O‘ng kaftlarini o‘ng tizzalariga, chap kaftlarini chap tizzalarini ustiga qo‘yib barmoqlari bilan ishora qilar edilar”.
Ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallolohu alayhi vasallam namozda, ya’ni tashahhudga o‘tirsalar o‘ng qo‘llarini o‘ng tizzalarini ustiga chap qo‘llarini chap tizzalarini ustiga qo‘yib ko‘rsatkich barmoqlarini ko‘tarib ishora qilardilar. Chap qo‘llari tizzalarini ustida turar edi”. Ushbu hadisga sahobalar, tobe’inlar amal qilib, tashahhudda ishorani ixtiyor qildilar. Ahmad Nofi’dan rivoyat qiladilar: “Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumo namozda tashahhudga o‘ltirsalar ikki qo‘llarini ikki tizzalariga qo‘yib barmoqlari bilan ishora qilib, ishora qilgan barmoqlariga qarab turar edilar, so‘ng Rasululloh sallalohualayhi vasallam: “Barmoq bilan ishora qilish shaytonga temirdan ham shiddatliroq”, derdilar.
Aliy Qoriy “Tazyinul ibora tahsinul ishora” kitoblarida ushbu hadisni sharhlab aytadilarki, “Barmoq bilan ishora qilish urushda temir qurolni ishlatishdan ham qiyinroqdir, go‘yo tavhidga ishora qilish bilan shayton mo‘min bandani adashtirishi, shirkka olib borishdan bo‘lgan umidini kesadi”.
Imom Suyutiy “Jome’ul kabir” kitoblarida Uqba ibn Omirdan rivoyat qiladilar: “Kishi namozida ishora qiladigan har bir ishorasiga o‘nta hasanot yoziladi”, dedilar.
Ibn Obidiyn “Raf’ul taraddud” nomli kitoblaridagi «ishorai sabboba» haqida vorid bo‘lgan hadislar, olti sahih kitoblarning hammasida zikr qilingan. U hadislarni hattoki, ma’naviy mutovotir deyish durust bo‘ladi deganlar.
«Ishorai sabboba» qilish borasida sahobalar, ularga ergashgan tobe’inlar ixtilof qilmadilar. Imom Abu Hanifa va u zotning ikki shogirdlari Imom Abu Yusuf va Imom Muhammmad, Imom Molik, Imom Shofeiy, Imom Ahmad ibn Hanbal hamda mutaqaddim ulamolar «ishorai sabboba» sunnat ekanligiga ittifoq qilishgan.
Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, «ishorai sabboba»ni tashahhudga o‘tirganda, duoni o‘qib “Ashhadu anna...” deganda namozxon o‘ng qo‘lni ko‘rsatgich barmog‘ini ko‘taradi, “illalloh” deganda tushiradi. Tashahhud duosini avvalidan qo‘lni qimirlatib turish durust emas. Shuni takidlash lozimki, «ishorai sabboba» rivoyatlaridan bexabar bo‘lib, bu amalni qilmagan namozxonni aslo malomat qilinmaydi.
Namangan shahar "Mulla Bozor Oxund" jome masjidi
imom noibi Anvarxon Akramov
Manba: @Softalimotlar