Ayrimlar sunnatning o'tmishdan ishonchligi ekaniga shubha uyg'otuvchi fitna urug'larini tarqatishga intiladi. Ularning fikricha Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning muborak sunnatlari qadimdan bugungacha barcha zamonlar va xalqlar uchun ahamiyatga ega bo'lsada, ammo ishonchli holda saqlanib qolmagan emish. Ular yana: "Qur'ondan boshqa biror hadis kitobi ishonchli tarzda saqlanib qolmagan. Turli to'plamlarda bir-biriga zid rivoyatlar bor. Qolaversa, ular hijriy III asrdan boshlab yozila boshlagan va biz dastlabki uch asr davomida yozilmagan xabarlarga ishonmaymiz", deyishadi.
Bu da'volarning barchasi asossizdir. Keling, ularni birma-bir tahlil qilib chiqaylik.
Payg'ambarga itoat qilish barcha musulmonlar uchun farz ekanligini tan olib, sunnatga qarshi bo'lganlar bir vaqtning o'zida hadislarni ishonchsiz deb e'lon qiladilar.
Bu qanday mantiqsizlik?! Alloh bizga Payg'ambarga ergashishni buyurgan, lekin amalda buning uchun hech qanday sharoit yaratmaganmi?
Alloh taolo bizga toqatimizdan tashqari biror narsani bajarishga amr qilganmi? Javobi aniq – yo'q.
Alloh taolo Qur'oni karimda bunday marhamat qilgan:
﴿لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا﴾
“Alloh hech bir jonni toqatidan tashqari narsaga taklif qilmas”(Baqara surasi, 286-oyat).
Alloh taolo asli bo'lmagan yoki nima ekanligi tushunarsiz bo'lgan bir ishni qilishga buyurishini tasavvur qilib bo'lmaydi. Agar Alloh bizga Payg'ambar sunnatiga amal qilishni buyurgan bo'lsa, demak, sunnat ishonchsiz emas va Alloh uni biz uchun ishonchli holda saqlagan.
Alloh taolo bunday marhamat qiladi:
﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ﴾
“Albatta, zikrni Biz nozil qildik va albatta, uni Biz muhofaza qilurmiz”(Hijr surasi, 9-oyat).
Alloh taolo bu oyatda Qur'onni saqlashga va'da bermoqda. Bundan Qur'on biror o'zgartirishsiz, buzilmagan holda avloddan-avlodga asl holatda saqlanib qolishi ma'lum bo'ladi.
Endi o'zimizga-o'zimiz “Bu ilohiy saqlash faqatgina Qur'on oyatlari bilan chegaralanganmi yoki ayni vaqtda uning haqiqiy ma'nolariga ham tegishlimi?” degan savolni beraylik.
Agar yuqorida isbotlangani kabi Qur'onni to'g'ri tushunish uchun Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sharhlari zarur bo'lsa, unda bu sharhlar ham saqlanmasdan faqat Qur'on lafzlarining o'zi saqlansa maqsadga qanchalik xizmat qila oladi?
Qur'oni karimda bunday marhamat qilinadi:
﴿بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ﴾
“Va senga odamlarga nozil qilingan narsani o'zlariga bayon qilib berishing uchun zikrni nozil qildik. Shoyadki, tafakkur qilsalar”(Nahl surasi, 44-oyat).
Insonlar Qur'oni karim oyatlaridan faqatgina Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning sharhlashlaridan foydalana oladilar. Shuning uchun ham, Alloh taolo Qur'onni o'zgarishsiz qoldirgan, uni Payg'ambarimiz tomonidan noto'g'ri sharhlash va izohlashga yo'l qo'ymagan. Rasulullohning sharhlashlari ham ilohiy himoyada va uni hech kim o'zgartira olmaydi.
Shuning uchun, agar kimdir Payg'ambar tomonidan Qur'oni karimni sharhlash zarurligini tan olsa, ammo bu sharhlashlar bugungi kunda mavjud emas deb aytsa mantiqsizlikdir. Yana bu ilohiy hikmatning inkor qilishga teng bo'ladi. Agar Yaratuvchi sunnatni zarur degan bo'lsa, U uning saqlanishini ham ta'minlaydi.
Shuning uchun, ilohiy qonunni to'g'ri tushunish uchun zarur bo'lgan Payg'ambarimizning sunnatlari doimo o'zgarishsiz qoladi. Sunnatning sahihligi haqidagi barcha e'tirozlarni faqat shu sabab bilan rad etish mumkin.
Shunga qaramay, ummatning Payg'ambarimiz sunnatini saqlab qolish uchun ko'rgan choralari haqida qisqacha ma'lumot berishni lozim deb bilamiz.
Bu erda keltiradigan ma'lumotlarimiz keng qamrovli emas. Yagona maqsad – ba'zi asosiy dalillarni ajratib ko'rsatish, ularning ob'ektiv tahlili orqali sunnatning haqiqiyligi to'g'risida xulosa chiqarish imkonini berish.
Muftiy Muhammad Taqiy Usmoniy hafizahullohning
"Islom shariatida sunnatning o'rni" kitobidan
Tarjimon: Davron NURMUHAMMAD
1-qism, 2-qism, 3-qism, 4-qism, 5-qism, 6-qism, 7-qism, 8-qism, 9-qism, 10-qism, 11-qism, 12-qism, Davomi bor...
Alloh taolo bizga bir sadaqamizni yetti yuz barobar ko‘paytirib berishini va’da qildi. Shunday ekan, nega endi muhtojlarga ehson qilishga ikkilanamiz?!
Rivoyatlarda kelishicha, Muhallabiy degan bir vazir o‘tgan bo‘lib, avvalboshda kambag‘al bo‘lgan ekan. Dunyo matohlaridan biror narsasi bo‘lmagan ham ekan. Shu holida u safar qiladi. Borgan joyida ham yeyishga biror narsa topa olmaydi. Go‘sht yeyishni qattiq ishtaha qilsa-da, go‘shtga yetgulik pul topa olmaydi va:
Ayo, xarid qilsam o‘lim sotilurmu,
Bul maiyshat xayrsiz bo‘ldi manga,
Vooh, bu hayotdin o‘lim totli bo‘lurmu,
Bu xushsiz hayotdin kelib mani xalos etsa…
U kishining hamsafari bo‘lib, ismi Abu Abdulloh So‘fiy edi. U baytni eshitib, bir dirhamga go‘sht sotib olib, pishirib Muhallabiyning qo‘liga tutqazadi. Keyin esa ular o‘z yo‘nalishlari bo‘yicha ajralib ketishadi.
Kunlar o‘tib Muhallabiy Bag‘dodda vazir darajasiga ko‘tariladi. Bu yoqda Abu Abdulloh So‘fiyning sharoiti og‘irlashib, qiynalib qoladi. U vazirning huzuriga boradi va bir parcha qog‘oz berib, uni soqchidan kirgizib yuboradi. Qog‘ozda quyidagilar yozilgan edi:
Ayo vaziringga yetkaz, unga jonimni fido ayladim,
Yigit hech zamon gapin yoddan chiqarmas.
Yodingdamu yo‘qchilikdan qiynalib aytgan gaping,
“Ayo, xarid qilsam o‘lim sotilurmu” deganing…
Vazir Muhallabiy xatni o‘qigach, o‘tgan kunlari yodiga tushib, go‘sht yegisi kelganida go‘sht olib pishirib bergan hamsafarini eslaydi. Ko‘zlari yoshga to‘lib, Allohning ne’matlari ichida yayrab yashayotganini, qanday qilib bu martabalarga erishib, xalifaning vaziri bo‘lib qolgani haqida tafakkur qiladi. Keyin esa: “Bu xatni yozgan kishiga yetti yuz dirham berib yuboringlar”, deb buyuradi va xat ostiga javob tariqasida mana bu oyatni yozib qo‘yadi:
«Alloh yo‘lida mollarini ehson qiluvchi kishilarning (savobining) misoli xuddi har bir boshog‘ida yuztadan doni bo‘lgan yettita boshoqni undirib chiqargan bir dona donga o‘xshaydi...»[1] (ya’ni, qilingan bir yaxshilik yetti yuz barobar bo‘lib qaytishiga ishora qilinmoqda).
Bu orqali vazir hamsafariga “Menga bir dirham evaziga olib bergan go‘shting haqqini Alloh taolo yetmish barobar ko‘paytirib berdi”, demoqchi edi.
Shoir aytadi:
Yaxshilik o‘gurganning mukofoti yo‘qolmagay hech,
Xoliqu xalq orasindagi sunnat zoil o‘lmagay hech.
Hech bir kishidan minnatdorchilik kutmang!
Hakimlardan biri aytadi: “Kim qilgan yaxshiligi uchun minnatdorchilik, rahmat kutsa, shubhasiz, u oxirat savobini dunyoda olishga shoshilibdi”.
Yaxshilik qilish maqtovga arzirli xarajatdir
Amr ibn Os roziyallohu anhu aytadi: “Har narsada isrof bor, illoki husni xulqni qo‘lga kiritishda, yaxshilik qilishda, odamgarchilikni yuzaga chiqarishda isrof yo‘q”.
Bir hakim zotning gapini doimo yodingizda tuting: “Yaxshilik qiluvchi kishi hech chohga tushmaydi. Mabodo tushgan taqdirda ham, bir tirgak topadi”.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Baqara surasi, 261-oyat.