Ummati Muhammadiyya orasida turli ixtiloflar har zamon ko'tarilib turadi. Hozir bunday ixtiloflar rosa keng tarqagan zamonda yashamoqdamiz.
Odamlar orasida ixtilof chiqazish, ummatni tafriqa qilish juda xatarli ishlardan. Bu ish bizning ummatga zarar bo'lish bilan birga dushman uchun manfaatli hisoblanadi. Chunki bayrog'i, ommaviy fikrlashi, g'oyasi bir bo'lgan millatni yiqishdan ko'ra turli xil firqalarga bo'linib olgan millatni yiqitish ancha oson.
Ixtiloflar ham turlicha. Millatchilik, mahalliychilik kabi illatlar yana aqiydaviy, fiqhiy, siyosiy, ijtimoiy ixtiloflar ummat kelajagiga rahna solib turgan xavflardan.
Aqiydaviy va fiqhiy ixtilof yoyilishining asosiy sababi ummat orasidagi befarosatlar yoki xoinlar tomonidan o'qtin o'qtin bunday ixtiloflarni esga olinishi va eslatilishidir. Yana asl maqsad tushunilishi qiyin bo'lgan hamda mutashobih bo'lgan oyatu hadislarni omma oldida zikr qilish ham bunday ixtiloflar qo'zg'alishi va tarqalishining eng katta sabablaridandir. Shuning uchun haq yo'ldagi zabardast ulamolarimiz bunday hadislarni omma oldida aytishni qoralashgan. Masalan Imom Suyutiy rahimahulloh Imom Navaviy rahimahullohning «Taqrib» nomli kitoblariga yozgan «Tadribur roviy» nomli asarlarida quyidagilarni aytadilar:
«(Muhaddis) insonlar aqli ko'tarmaydigan va tushunmaydigan hadislarni (omma oldida aytishdan) chetlanmog'i darkor.*
Masalan Allohning sifatlari zikr qilingan hadislar. Chunki ularning bunday hadislarni eshitib xato va noto'g'ri o'yga hamda tashbeh (ya'ni, Alloh taoloni yaratilgan mavjudotlarga o'xshatish)ga va tajsim (ya'ni, Alloh taoloni jism deb e'tiqod qilish)ga tushib qolishlari xavfi bor.
Aliy roziyallohu anhu: «Alloh va Rasuli yolg'onchiga chiqarilishini yaxshi ko'rasizlarmi?! Odamlarga ma'ruf narsalarni gapiring, ular inkor qiladiganlari esa tashlanglar», deb aytganlar (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
Imom Bayhaqiy «Shuabul iymon»da Miqdom ibn Ma'diykaribdan rivoyat qiladi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: «Qachonki odamlarga Rabbilari haqida gapirsangiz, ularga g'arib bo'lgan va og'ir keladigan gaplarni aytmangiz».
Ibn Mas'ud roziyallohu anhu: «Sen qavmga ularning aqli etmaydigan biror hadisni aytsang, albatta, ularning ba'zisida fitna bo'ladi», deganlar (Imom Muslim rivoyati).
Hatib Bag'dodiy aytadilar: «(Muhaddis) yana avomga (shubhali ishlarning) ruxsatlari haqidagi hadislarni, sahobalar o'rtasida bo'lib o'tgan fitnalarni va isroiyliyotlarni aytishdan saqlanadi». Iqtibos tugadi. («Tadribur roviy» kitobi, «Muhaddis odoblari» bobi).
Shuningdek Hofiz Hatib Bag'dodiy rahimahulloh «Al-jome' liaxloqi ar-roviy va odobi as-some'» (Roviy axloqi va eshituvchining odobi jamlanmasi) asarlarida quyidagilarni aytadilar:
«Muhaddis o'z imlolarida** avomning aqli ko'tarmaydigan hadislarni rivoyat qilishdan chetlanadi. Chunki bunda avom xatoga va vahmlar - turli o'ylarga kirib qolishlari, Alloh taoloni maxluqotlarga tashbeh qilishlari va U zotning vasfida mustahil bo'lgan sifatlarni U zotga nisbat berib qo'yishlari xavfi bor. Masalan zohiri tashbeh va tajsimni taqozo qiladigan va Azaliy Qadim zot - Allohga a'zo va qismlarni isbot qilishni keltirib chiqaradigan hadislar. Garchi bu hadislar sahih va ularning turli xil ta'villari bo'lsada, lekin ular faqatgina ahl bo'lgan kishilargagina rivoyat qilinishi kerakdir. Sababi ularning ma'nolarini bilmagan kishilar adashib ketib, hadislarni zohiriga yo'yishlari yoki ularni inkor qilishlari xavfi bor. Natijada esa u hadislarni rad etadilar va ularning roviylarini yolg'onchiga chiqazadilar». Iqtibos tugadi. Imom Hatib Bag'dodiy bu gaplaridan keyin aytilganlarga dalil o'laroq qariyb o'nta rivoyatni keltilaridar.
Imom Zahabiy rahimahulloh «Al-Muqizah» kitobida aytadilar:
«Muhaddis ommaning qalbi (aqli) ko'tarmaydigan mushkiloti (ma'nosida chigallik) bor hadislarni rivoyat qilishdan chetlansin. Agar bularni rivoyat qiladigan bo'lsa, bu xos majlislarda bo'lsin». Iqtibos tugadi.
Ko'rib turganimizdek insonlar aqli ko'tarishi qiyin bo'lgan, zohiri tajsim va tashbehga olib boradigan hadislarni, agarchi ular sahih bo'lsa ham, omma oldida zikr qilish mumkin emas.
Bugun esa ummatning 1400 yillik karvonini adashganga chiqarib, bunga o'zicha hadisdan dalil keltirayotganlarga qarasangiz, minbarlarda, ijtimoiy tarmoqda og'iz to'ldirib faqat ana shunday ommaga aytilishi mumkin bo'lmagan hadislarni aytadilar. Ummatni hadafidan, vazifasidan chalg'itadilar. Go'yo o'n to'rt asr hamma johil ediku, bular kelib musulmonlarning aqiydasini to'g'rilashdi. Go'yo bular kelguncha ushbu hadislarni hatto ulamolar ham bilmaganu, bular sahih manbalardan olib chiqib, ummatni zalolatdan qutqarib qoldi. Aslida esa ish g'irt teskarisi bo'ladi. Ulamolarimiz bu hadislarni bilgan, yodlagan, yozgan, sharhlagan va bunday hadislarni fitna bo'lmasin uchun ommaga zikr qilinishi taqiqlagan bo'lishadi.
Kim haq kim esa aksi, buning o'zingiz xulosa qiling.
Allohim hidoyatidan ayirmasin!
___
*Ishora qilingan birinchi jumla Imom Navaviyning «Taqrib»da aytgan gaplari.
** Imlo - muhaddis hadisni o'ziga etib kelgan sanadi bilan to'liq aytib, rivoyat qilishi.
Mirolim Mansur
Xolid ibn Valid roziyallohu anhu yoshlari o‘tib, keksayib qolgan chog‘larida Mus'hafi sharifni olib, yig‘lab turib shunday der edilar: “Jihodlar bilan ovora bo‘lib seni o‘qiy olmay qoldik”.
Bu qandayin go‘zal uzr! Xo‘sh, biz o‘zimizni nima deb oqlaymiz?! Xolid ibn Valid roziyallohu anhu shundayin gap aytdilar, ammo biz nima deymiz?! Qiyomat kunida “Qur’oni karim o‘qishdan seni nima chalg‘itdi?!” – deb so‘ralsak, nima deb javob beramiz?! Toki u bizni zararimizga emas, foydamizga hujjat bo‘lishi uchun ko‘ksimizga bosib, kechayu kunduz tilovat qilib bormaymizmi?! Axir Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Alloh taoloning zikrini lozim tut, Qur’oni karim tilovatida mahkam bo‘l. Chunki bu sening osmondagi ruhing, yerdagi zikringdir” [1], deganlar.
Quroni karim oyatlarini tadabbur qilmasdan, ma’nolari haqida fikr yuritmagan holda, hech qanday tushunchasiz ko‘p tilovat qilish asosiy maqsad emas. Agar inson bir necha oyatni tadabbur qilsa, tafsir kitoblariga murojaat etsa yoki tafsir darslariga qatnashsa, ma’nolarni o‘zlashtirsa va ularga amal qilsa, bu ishi o‘sha inson uchun ulkan yaxshilik, xayr-baraka bo‘ladi.
Imom G‘azzoliy hazratlari bunday deydilar: “Qur’on siz so‘rashingiz mumkin bo‘lgan va u sizning so‘rovlaringizga javob bera oladigan tirik Rasuldir. Siz unga quloq solsangiz, u sizni qondiradi”.
Qalblari iymon nuri ila qorishib ketgan zotlar uchun, albatta, Qur’onda shifo bordir. Yana Qur’oni karimda sarosima, shaytoniy vasvasalar, nafsu havoga ergashishdan saqlovchi shifo bor. Qur’on o‘qigan paytimizda bizni farishtalar qurshab oladi va ular ham bizga qo‘shilib Rahmon bo‘lgan Zotning oyatlariga quloq tutadi. Samo farishtalari tuni bilan Qur’onga qoim bo‘ladigan yer farishtalariga yaqinlashadilar. Endi ayting-chi, odamlar uxlayotgan paytda, tun qorong‘usida biz Qur’on tilovat qilyapmizmi?! Yeru osmonlar Robbi bizga quloq soladigan darajada oyatlarini tilovat qilyapmizmi?!
Alloh taoloning shifo oyatlari quyidagilardir:
«...Va mo‘min qavmlarning ko‘ngillariga shifo beradir» (Tavba surasi, 14-oyat).
«Ey odamlar! Sizga o‘z Rabbingizdan mav’iza, ko‘ksingizdagi narsaga shifo, mo‘minlarga hidoyat va rahmat keldi» (Yunus surasi, 57-oyat).
«Biz Qur’onni mo‘minlar uchun shifo va rahmat o‘laroq nozil qilurmiz...» (Isro surasi, 82-oyat).
«...U iymon keltirganlar uchun hidoyat va shifodir...» (Fussilat surasi, 44-oyat).
«...Unda (asalda) odamlar uchun shifo bordir...» (Nahl surasi, 69-oyat).
«Bemor bo‘lganimda menga shifo beradigan ham Uning O‘zi» (Shuaro surasi, 80-oyat).
Qur’oni karimni tilovat qilish, eshitish, amal qilish va har bir ishda undagi hukmlarga tayanib ish ko‘rishdan chetlashmang!
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Ahmad rivoyati.