Abdulloh ibn Amr ibn Os ibn Voil Sahmiy Qurashiy. Makkada, hijratdan etti yil oldin tug'ildi. Otasi Amr ibn Osdan avval Islomni qabul qildi. Madinaga hijrat qildi. Nabiy alayhissalomdan ta'lim oldi. Ibodat va ilmga ruju qo'ydi. Oldiniga arab, keyin suryoniy yozuvini o'rgandi. Payg'ambarimiz alayhissalomning vahiy kotiblaridan. Misr fathida ishtirok etdi. Keyinchalik Misrda yashab, o'sha erda olamdan o'tdi.
Abdulloh roziyallohu anhu faqat ibodat bilan cheklanib qolmadi. U Payg'ambarimiz alayhissalomning xatti-harakatlarini kuzatdi, so'zlarini eshitdi va fe'llarini o'rgandi. Sunnatlarini qalbiga jo qildi. Keyin u zot alayhissalomdan ruxsat olib, hadislarini sahifalarga bitdi. Yozganlarini jamlab ”Ishonchli sahifalar” deb atadi. Abdulloh roziyallohu anhu bu tashabbusi tufayli hadislarni sahifalarda jamlagan birinchi shaxsga aylandi. Ushbu sahifalar hijriy birinchi va ikkinchi asrlarda yashagan ulamo, hofiz va muhaddislarga nabaviy sunnatlarga eltuvchi ishonchli eshikni ochib berdi.
Sahobai kiromning sa'y-harakati va urinishlari hijriy uchinchi asrda o'z natijasini ko'rsatdi. Imom Buxoriy va Imom Muslim rahimahumalloh singari buyuk muhaddislar etishib chiqdi.
Abdulloh ibn Amr ibn Os roziyallohu anhu mo'minlarning istiqboliga Allohning kalomini taqdim etdi. Buning uchun u Qur'onni yod oldi. Sir-asrorlari va bayonotlarini o'rgandi. Unda zikr etilgan dengizlarni tadqiq etdi. Mo''jizalarni kashf etdi. Mushafni kechayu kunduz tilovat qildi.
DOVUD ALAYHISSALOM RO'ZASI
Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallam Abdulloh roziyallohu anhuning uzluksiz ro'za tutishidan xabar topdilar. Keyin unga: “Har oyda uch kun ro'za tutishing etarli bo'ladi”, dedilar. Abdulloh esa: “Bundan ko'piga ham toqatim etadi”, dedi. Payg'ambarimiz alayhissalom: “Haftada ikki kun ro'zador bo'lishing etarlidir”, dedilar. Abdulloh yana: “Men bundan ko'piga qodirman”, dedi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Unday bo'lsa, sen uchun eng yaxshi ro'za Dovud alayhissalomning ro'zasidir. U zot alayhissalom bir kun ro'za tutib, bir kun tutmasdilar”, dedilar. So'ng: “Har kechada Qur'oni karimni xatm qilishingdan xabar topdim. Men umring uzun bo'lib, Qur'on qiroatidan malollanib qolishingdan xavotirdaman. Qur'onni oyda bir marotaba yoki o'n kunda bir bor, yoxud uch kunda bir bor xatm qilgin”, dedilar. Yana nasihatlarida davom etib: “Men ro'za tutaman, og'zim ochiq ham bo'ladi. Namoz o'qiyman, uxlayman ham, ayollarga nikohlanaman. Kim sunnatimdan bosh tortsa, mendan emas”, dedilar.
Amr ibn Os Nabiy alayhissalom huzurlariga ibodatlarida mubolag'a qilayotgani uchun o'g'li Abdullohdan yana shikoyat qilib keldi. Payg'ambarimiz alayhissalom Abdullohga: “Senga buyurgan narsamni qil va otangga bo'ysun. Albatta, ayolingning senda haqqi bor. Ko'zingning senda haqqi bor. Badaningning senda haqqi bor. Har bir haq egasiga haqqini ber”, dedilar.
Abdulloh Payg'ambarimiz alayhissalomdan ta'lim olishni davom ettirdi. Majlislarini qoldirmadi. U zot alayhissalomdan ota-onaga itoat – Allohga toat; Holiqqa ma'siyat bo'lganida maxluqqa itoat yo'q; din engillik, qiyinchilik emas; ibodatlarda o'rtalikni tutish Islomning asosi; amallarning eng yaxshisi o'rtacha va davomiyligi; ilm talab qilish har bir musulmonga farz ekani kabilarni o'rgandi.
IMOM HUSAYN
Abdulloh ibn Amr ibn Os roziyallohu anhu Masjidi Nabaviyda hamrohlari bilan birga o'tirarkan, oldilaridan Husayn ibn Ali roziyallohu anhumo o'tdi. Abdulloh ibn Amr: “Samo ahli uchun er ahlidan eng suyukli kishining xabarini berishimni istaysizmi? Bu inson hozirgina oldimizdan o'tgan Husayn ibn Ali roziyallohu anhumodir. Siffin kunidan beri menga biror narsa demadi. Mendan rozi bo'lishi, men uchun qizil ne'matdan yaxshiroq edi”, dedi. Abdulloh ibn Amr do'sti Abu Said Hudriy bilan Hasan ibn Ali roziyallohu anhumoni ziyorat qilishga kelishib oldi. Ikki birodar uchrashdi. Imom Husayn:
– (Siffin kuni) Muoviya bilan chiqishingga nima majbur qildi?
– O'shanda otam Amr ibn Os Rasululloh sollallohu alayhi va sallamga shikoyat qilib: “Abdulloh kunduzlari ro'za tutib, tun bo'yi namoz o'qiydi”, dedi. Shunda Nabiy alayhissalom: “Ey Abdulloh, namoz o'qi va orom ol, ro'za tut va og'zing ham ochiq bo'lsin. Otangga itoat qil”, dedilar. Siffin kuni otam menga ular bilan chiqishimni yolvorib so'radi. So'zlarini qaytarolmadim. Lekin hech kimga qarshi qilich ko'tarmadim, nayza otmadim, o'q uzmadim.
* * *
Abdulloh roziyallohu anhu umrining so'nggi kunlarida: “Qani endi Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning ruxsatlarini qabul qilganimda edi”, deb ko'p bora orzuladi.
Mo'min, obid, mard, qasami va va'dasiga sodiq Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhuning tili doimo Allohning zikri bilan namlanardi. Ro'za tutib namoz o'qirdi. Shunday bo'lsa ham doimo: “Qaniydi Siffinda ishtirok etmagan bo'lsam...” der edi. Alloh undan rozi bo'lsin.
Manbalar asosida
Yulduz ASQAR qizi tayyorladi.
Islom tinchlik va omonlik dini bo‘lishlik bilan bir qatorda, o‘zgalarni ham doimo tinchlikka ergashishlikka, uni asramoqlikka chaqiradi. Yaratgan tomonidan bu dinni Islom deb nomlanishi ham fikrimizning yaqqol isbotidir[1].
Islom so‘zi arabcha “salama” yoki “salima” so‘zlaridan olingan bo‘lib, bu so‘zlar “tinchlik”, “omonlik”, “xavfsizlik”, “salomat bo‘lish” kabi ma’nolarni anglatadi. Islom so‘zining lug‘aviy ma’nosidan shu ayon bo‘ladiki, Islom faqat va faqat tinchlikka da’vat etadi.
Din sifatida esa u o‘zida tinchlikni mujassamlagan va uning timsoliga aylangan. U bashariyatni sabr-toqatli, tinchliksevar, mehr-muruvvatli, tartibli, bag‘rikeng, qanoatli bo‘lishlikka targ‘ib etadi.
Agar Qur’oni karim yoki Hadislarda zikr etilgan muslim yoki mo‘min so‘zlarining ma’no, mazmuniga ahamiyat beradigan bo‘lsak, shu aniq bo‘ladiki Alloh va Uning Rasuli sollallohu alayhi vasallam nazdida, “muslim” o‘zida tinchlik va omonlikni mujassamlagan bo‘lsa, “mo‘min” esa mehr-muxabbat, tinchliksevar, bag‘rikenglik, og‘ir-bosiqlik, sokinlik, kabi asl insoniy fazilatlarga ega shahs tushuniladi.
“The Fatwa on Terrorism and Suicide Bombings” kitobidan
Davron NURMUHAMMAD tarjimasi
[1] "Albatta, Allohning huzuridagi din Islomdir" (Oli Imron surasi, 19-oyat); "Va sizga Islomni din deb rozi bo‘ldim" (Moida surasi, 3-oyat); "U sizlarni bundan oldin va (Qur’on)da Payg‘ambar sizlarga guvoh bo‘lishi uchun, sizlar esa, odamlarga guvohlar bo‘lishingiz uchun musulmonlar deb nomladi" (Haj surasi, 78-oyat).