Ayrim toifalar Rasululloh sollallohu alayhi va sallam hadislarni yozishdan qaytarganlariga ushbu hadisni dalil qiladilar: “Mendan (hadis) yozib olmanglar. Kim mendan Qur'ondan boshqani yozsa, uni o'chirib tashlasin!”1
Chindan ham, Nabiy alayhissalom Islom dinining dastlabki davrida hadislarni ko'chirib yozishdan qaytarganlar. Chunki hadisni yozuvchilar ozchilikni tashkil qilib, hadislar xurmo barglari, sopol buyumlar, daraxt po'stloqlari va boshqa narsalarga bitilardi.
Qolaversa, sahobalar hali Qur'oni karimning o'ziga xos uslubini, uning matnini ajrata olmas edilar. Agar hadislar ham yozib olinsa, Qur'on bilan aralashib ketish xavfi bor edi. Ushbu xatarning oldini olish maqsadida Rasuli akram sollallohu alayhi va sallam hadis yozishdan qaytarganlar.
Biroq keyinchalik hadislarni ham ko'chirib-yozib borishga ijozat berilgan. Imom Navaviy rahmatullohi alayh (631–676): “Hadislarni Qur'on oyatlari bilan birga yozish man etilgan. Qur'on bilan hadis alohida-alohida yozilmaganida, oyatlar va hadislar o'zaro aralashib ketgan bo'lardi”, degan.
Imom Navaviy rahmatullohi alayh bunday misol keltiradi:
«Oysha onamiz roziyallohu anho o'zlariga ko'chirtirilgan Qur'oni karimning Baqara surasidagiوَالصَّلَاةِ الْوُسْطَى – “al-vusto” oyatidan so'ng “solatul asr” izohini yozdirgan. Aslida, “solatul asr” so'zi Qur'onda yo'q. Payg'ambar sollallohu alayhi va sallam mana shundan qaytarganlar».
Islomning boshlanish davrlarida oyat bilan uning tafsiri birga yozilsa, ularni ajratib olish qiyin bo'lardi. Shuning uchun Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallam tafsir va sharhlarni oyatlar bilan birga yozishdan qaytarganlar2. Qur'oni karimdan tashqari har qanday yozuvni o'chirishni amr qilganlar. Bu borada o'sha zamonlarda yozuv qog'ozi qanchalik taqchil bo'lganini ham unutmaslik kerak. Hatto Qur'on oyatlari ham teri parchalari, daraxt po'stloqlari, hayvon suyaklari va ba'zan toshlarga yozilardi. Ularni kitob holida bir joyda to'plash qiyin edi. Agar hadislar ham ayni shaklda yozilsa edi, Qur'on oyatlari va hadislarni bir-biridan farqlash yanada qiyin bo'lardi.
Bu tartibning barchasi payg'ambarlikning dastlabki yillariga oid edi. Sahobalar Qur'onning uslubiga oshno bo'lganlarida va yozuv qog'oziga ko'chirish imkonlari paydo bo'lganida vaqtinchalik bu ehtiyot chorasi bekor qilindi. Chunki endi Qur'on bilan hadisning aralashib ketish xavfi qolmagandi.
Vaqti kelib, Nabiy alayhissalom sahobalariga hadislarni ko'chirib yozishni shaxsan o'zlari buyurdilar. U zot alayhissalomning bu mavzudagi ta'limotlaridan ba'zilari quyida keltiriladi:
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Bir ansoriy Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning oldilarida o'tirib bir qancha hadislarni eshitdi. Ammo ularni yodlab ololmadi. Shunda Nabiy alayhissalomga: “Sizdan juda ajoyib hadislarni eshitdim. Lekin yodimda qolmadi”, dedi. Payg'ambarimiz: “O'ng qo'lingni yordamga chaqir!” deb o'ng qo'l bilan hadisni yozib olishga ishora qildilar»3.
Abdulloh ibn Amr ibn Os roziyallohu anhu rivoyat qiladi: «Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallamdan eshitgan har bir narsani uni saqlab qolish maqsadida yozib olar edim. Bundan meni qurayshliklar qaytardilar. “Eshitgan har bir narsani yozib olaverasanmi?! Axir, inson g'azablanishi, rozi bo'lishi mumkin”, dedilar. Men yozishdan to'xtab qoldim. So'ng bu haqda Rasululloh sollallohu alayhi va sallamga so'zlab berdim. U zot barmoqlari bilan og'izlariga ishora qildilar va: “Yozaver, nafsim qo'lida bo'lgan Zot – Allohga qasamki, bu og'izdan faqatgina haqiqat yuzaga chiqadi”, dedilar»4.
Abdulloh ibn Amr ibn Os roziyallohu anhu aytadi: «Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Ilmni bog'langlar!” dedilar. Men: “Uning bog'lami nima?” dedim. U zot alayhissalom: “Uni ko'chirib yozish”, dedilar»5.
Ushbu hadisga muvofiq bir necha sahobalar roziyallohu anhum hadislarini ko'chirib-yozib borganlar va o'zlarining hadis to'plamlarini tuzganlar. Ular saqlagan, jamlagan hadis to'plamlari keyingi davr muhaddis olimlari uchun ilmiy kashfiyotlar eshigini ochdi va bu asarlar boshqa turdagi hadis to'plamlari negizini tashkil etdi.
Davron NURMUHAMMAD,
O'zbekiston xalqaro islom akademiyasi
tayanch doktoranti
Ba’zan inson maqsadlari sari qanchalik harakat qilmasin, nafsi baribir uning qulog‘iga: “Sen kuchsizsan, qanchalik urinmagin, baribir maqsadingga yeta olmaysan” deb pichirlayotgandek bo‘ladi go‘yo.
Keling, sizni kichik chumchuq misolida bir o‘rmonga olib ketay. Bu sokin o‘rmon ichida yashagan kichkina chumchuqning hikoyasi. Bir gala qushlar shamolga minib, qanotlarini yoyib uchib ketishdi. Ammo bir chumchuq uyasida qimir etmay o‘tirar, ko‘zlari sog‘inchga to‘la, faqat bir narsani, ular kabi uchishni orzu qilar edi.
Har kuni ertalab quyosh nuri shoxlar orasidan ko‘tarilib chiqarkan, u o‘ziga-o‘zi pichirlardi: “Balki bugun men uddalarman, balki bugun ucharman”. Ammo u mitti qanotlarini yoyib, sakrab inidan chiqar, biroq qo‘rquv uni yana ortga qaytarardi. Uning tanasi titrab ketardi va yana erga yiqilardi. Boshqa qushlar uning ustidan kulib: “Seni qara, sen hech qachon ucha olmaysan. Chunki juda zaifsan” deb mazah qilishardi.
Ularning ovozi o‘rmon bo‘ylab mitti qushuning yuragiga urilgan o‘qlardek aks-sado berardi. Chumchuq uyalganidan boshini pastga tushirar, ko‘kragi titrar, ko‘zlari ko‘z yoshlaridaye yaltirab turardi. U javob bermoqchi bo‘lardi, lekin hech qanday so‘z tiliga kelmasdi.
O‘sha kecha u bepoyon osmon ostida yulduzlarga tikilib o‘tirdi. Ko‘z yoshlari yuzlarini yuvardi. O‘ziga-o‘zi pichirlab: “Balki men kichkinaman, kuchsizdirman, lekin orzularim, orzularim qo‘rquvlarimdan kuchliroqdir”, dedi.
Ertasi kuni ertalab u hayotini o‘zgartiradigan tanlov qildi. "Men yana urinib ko‘raman. Yiqilib qolsam ham ortga chekinmayman". Qaltirayotgan qanotlarini qoqib, uchmoqchi bo‘ldi... Ammo u yana yiqildi. Uni masxara qiluvchilarning ovozi har qachongidan ham kuchaydi.
O‘sha oqshom uning yoniga dono qari boyo‘g‘li uchib kelib: “Yiqilish muvaffaqiyatsizlikka uchraganni anglatmaydi, uchish uchun qanot kifoya emas, jasorat kerak. Senda esa shunday jur’at bor”, dedi.
Jajji chumchuq birinchi marta ko‘z yoshlari ortidan tabassum qildi. “Ertaga yana urinib ko‘raman”, dedi o‘ziga ishonch bilan.
Ertasi kuni ertalab mazah qiluvchilar ham, tomoshabin va dalda beruchilar ham yo‘q edi, faqat kichkina chumchuq va uning orzusi bor edi. U qanotlarini yoyib, uchmoqchi bo‘ldi. Ammo bu safar u darhol yiqilib tushmadi. Bir necha soniya davomida u havoda turdi, qanotlari titrar, lekin barqaror edi. Yerga tushganida, yuragi quvonchdan yorilib ketay dedi.
Bir lahzaga bo‘lsa ham uchdim. Men haqiqatan ham uchdim. Kunlar o‘tdi va o‘rmon bo‘ylab bo‘ronlar tarqaldi. Shamol gumburladi, osmon qorong‘ilashdi va boshqa barcha qushlar uyalariga yashirindilar. Ammo kichkina chumchuq qanotlarini yoyib, shiddatli shamolga otildi. Shamol uni ortga uchirib yuborar, hatto patlarini yirtib tashlardi. Ammo u har yiqilganida, avvalgidan ham kuchliroq ko‘tarildi. Bo‘ron to‘xtaganda, u har qachongidan ham balandroqqa ko‘tarildi, hattoki bulutlarga tegdi. Bir paytlar uni masxara qilgan qushlar endi jim, hayratlanib tomosha qilib turishardi. Chumchuq ko‘klarga ko‘tarilarkan boyo‘g‘lining so‘zlarini esladi: “O‘zingga ishonsanggina, shunda ucha olasan”.
Yillar o‘tib, yana bir yosh chumchuq uchishdan qo‘rqib, daraxtning shoxida qo‘rqib o‘tirardi. Shunda kuchli va qo‘rqmas chumchuq: “Qo‘rquvni hamma his qiladi. Lekin faqat o‘ziga ishonganlarning boshi osmonga tegadi”, dedi.
Hayot qoqilmaslik yoki yiqilmaslikdan iborat emas. Har yiqilganingizda ko‘tarilmoqchi bo‘lsangiz odamlar ustingizdan kulib, sizni ortga chekinishizga sababchi bo‘lishadi. Ammo ularning ovozi sizni maqsadingiz sari qadam tashlashidan to‘xtatmasin. Shunday ekan, o‘zingizga ishoning. Butun dunyo sizga qarshi bo‘lsa ham, qo‘rquv, ikkilanishga yengilmang!
Unutmang! Sizning orzularingiz – qanotlarga muhtoj emas. Ularga jasorat, ishonch va qat’iyat kerak.
Davron NURMUHAMMAD