Imom Moturidiy esa tashbeh qo'rquvi va ta'til xavfi bilan harakat qilib, chuqur ketgan har ikki fikrni qabul qilish zarur emas degan qarashda bo'lgan. Unga ko'ra, tavhid ahli bo'la olish uchun Allohning ism va sifatlarini isbot qilish majburiyati bor. Zero, Allohning zotini, Rab ekanini, kamchilik va nuqsonlardan pokligini bilish faqat ism va sifatlari orqaligina mumkindir.
Imom Moturidiy aytadi: «Biz olamning Yaratuvchisi bir va qadim ekanini isbot etdik. U holda Uning o'xshashi, ziddi va tengi yo'q bo'lishi kerak. Chunki bularning barchasi uluhiyat (ilohiylik)ga ziddir. Agar Allohga o'xshash biror borliq mavjud bo'lganida edi, bu yo qadim (avvali yo'q bo'lishi kerak), yoki hadis (keyin paydo bo'lgan) bo'lardi. Har ikki jihat ham botil bo'lgani sababli Alloh yaratilganlarga o'xshashdan munazzahdir. Huddi shu tarzda Allohning ism va sifatlari ham yaratilganlarning ism va sifatlariga o'xshamasligi lozim.
Allohning barcha ism va sifatlari azaliydir. Faqat sifatlarni ifoda etgan kalima va lafzlar hadis bo'lib, bu ilohiy sifatlarning maxluqotlar sifatlariga o'xshamasligini to'liq ma'noda ochib berishga etarli emas. Shu bilan birga, Alloh haqida boshqa yo'l orqali ma'lumot olish imkoniyatimiz yo'qligi sababli bu lafzlarga murojaat etishga majburmiz. Allohni o'rganishimizda ishlatadigan so'zlar Uning zotini zehnda idrok etishimizga yordam beradigan va zotida mavjud bo'lgan ma'nolarni tushuntiruvchi usullar hisoblanadi. Garchi bu lafzlar ba'zi hollarda Alloh munazzah bo'lgan ma'nolarni zehnda gavdalantirsa ham, tashbehni o'rtadan olib tashlashda boshqa lafzlarni ishlatish bilan bu xatarni yo'q qilish mumkin. Masalan, “Alloh olimdir, faqat biz bilgan olimlar kabi emas, Uning ilmi ham bizning ilmimizga o'xshamaydi”, deymiz».
Shuni bilib olish kerak, tavhid aqidasi barcha tashbeh va o'xshatish xavfini yo'q qiladi. Tavhid aqidasi boshlanishida tashbehga o'xshab ko'ringani bilan oxirida tanzihga boradi1.
Bunday toza mantiq ishlatgan Abu Mansur Moturidiy Allohni nasslar (oyatu hadislar)da kelgan ism va sifatlar bilan ta'riflashni zarur deb biladi. Unga ko'ra, sifatlarni isbot etish Allohni har xil nuqsonlardan pok etish g'oyasiga tayangani bois, xoh zotiy bo'lsin, xoh fe'liy – barcha ilohiy sifatlarning qadim bo'lishi shart. Chunki, agar ular hodis bo'ladigan bo'lsa, u holda Allohning azaldagi komilligi haqqoniy bo'lmay qoladi. Bu esa ilohiylik bilan muvofiq kelmaydi.
Masalan, “Allohning ilmi va qudrati azalda yo'q edi” deyilsa, buning ma'nosi “johil va ojiz edi” degan bo'lib qoladi. Bu qarashning noto'g'riligi ma'lum. Qolaversa, qudrati yo'q bo'lgan holda O'ziga ilm yaratishi, ilmi yo'q bo'lgan holda qudrat yaratishi mumkin bo'lmagani sabab boshqaga muhtoj bo'lishiga to'g'ri keladi. Bu ham ilohiylikka ziddir. Shuning uchun ham Allohning barcha sifatlari qadim va zoti bilan qoyyim bo'lishi shartdir.
Imom Moturidiy ilohiy ismlarning qadim bo'lishi shartligini aqliy va mantiqiy dalillar bilan isbot qilib bo'lgach, bu ismlar ifoda etgan ma'nolarning Alloh zotida mavjud bo'lmog'i zarurligi haqida to'xtaladi. Allohning olim ekani ma'nosi ilmi tengsiz, qodirligining ma'nosi qudrati cheksiz deganidir.
Allohning bu sifatlar bilan qanday vasflanishi masalasiga kelganda esa, Imom Moturidiy bu mavzuning bilib bo'lmasligi fikridadir. Chunki sifatlarning kayfiyatlarini bilish, Allohga o'xshash boshqa borliqning borligini taqozo ettiradi. Bu esa imkonsizdir.
Imom Moturidiyga ko'ra, Allohning sifatlari na Uning zotidir va na undan tashqaridadir. Shu sababdan ham mu'taziliy oqimi ilgari surgan taaddudi qudoma (azaliylarning bittadan ko'p bo'lishi; ya'ni bittadan ko'p ilohlarning borligi) muammosi o'rtaga chiqmagani kabi, sifat-mavsuf ikkiligidan ham so'z yuritilmaydi. Chunki ikkita boshqa-boshqa borliqdan gap ochish uchun birini boshqasidan ajratish lozim bo'ladi. Vaholanki, Allohning zoti bilan sifatlarini bir-biridan ajratishning imkoni yo'qdir2.
Muhammadayyubxon HOMIDOV,
O'zbekiston musulmonlari
idorasi bo'lim mudiri
Ayoli vafot etganidan keyin eri juda mayus bo‘lib qoldi. Bir kuni uning yaqin do‘sti uni koyidi:
– Haliyam uylanmadingmi?
– Yo‘q, – dedi u.
– Nega, nahotki boshqa ayollar ichida senga yoqadigani bo‘lmasa?
– Rahmatli ayolimga o‘xshagani topilmasa kerak...
– Qo‘ysang-chi, ayollarning bari bir-biriga o‘xshaydi-ku!..
– Men zohirini aytmayapman. Ichki olamini, botinini aytyapman.
Yigit hayron bo‘lib qarab turgan do‘stiga hayotida bo‘lgan birgina voqeani gapirib berdi:
“Bir kuni ayolim jahlimni chiqardi. Qattiq urishdim va uni ota uyiga haydadim. Jimgina ketdi. Oradan bir necha kun o‘tgach, qilgan ishimdan pushaymon bo‘ldim. Aslida ayb o‘zimdan o‘tganini angladim. Ming andisha bilan qaynotamnikiga bordim. Eshik oldida biroz turib qoldim. So‘ng eshikni taqillatdim. Ayolim ochdi va meni hayratda qoldirib, xuddi oramizda hech gap o‘tmaganday, baland ovozda:
– Assalomu alaykum dadajonisi, safaringiz yaxshi o‘tdimi? – deya tabassum bilan ko‘zini qisib qo‘ydi. Unga bir nimalar demoqchi bo‘lgan edim, u meni qattiq bag‘riga bosib, bunday dedi:
– Gapirmang, ota-onamga sizni “safarga ketdilar”, dedim...
Ana shunday fahmli, oqila edi ayolim. Shuning uchun ham unga hech birini o‘xshatolmay, uylanolmay yuribman, do‘stim”.
Ha, azizlar! Alloh taolo erkakni ayol uchun, ayolni erkak uchun ne’mat qilib bergan. To‘g‘ri, ba’zilar bir-birlarining kamchiliklaridan shikoyat qilib qolishadi. Ammo hech kim benuqson emas. Mukammal ayolni ham, erkakni ham axtarmang bu dunyoda. Hikoyada kelganidek, ba’zida er uchun bir jufti halol butun dunyodagi ayollardan afzal bo‘lishi mumkin. Shunday ekan, ahli ayolimizni qadrlaylik. Zero, u ham kimningdir farzandi, bolalarimizning onasi. Eng muhimi, Allohning bizga bergan omonatidir.
Akbarshoh RASULOV