Imom Moturidiy esa tashbeh qo'rquvi va ta'til xavfi bilan harakat qilib, chuqur ketgan har ikki fikrni qabul qilish zarur emas degan qarashda bo'lgan. Unga ko'ra, tavhid ahli bo'la olish uchun Allohning ism va sifatlarini isbot qilish majburiyati bor. Zero, Allohning zotini, Rab ekanini, kamchilik va nuqsonlardan pokligini bilish faqat ism va sifatlari orqaligina mumkindir.
Imom Moturidiy aytadi: «Biz olamning Yaratuvchisi bir va qadim ekanini isbot etdik. U holda Uning o'xshashi, ziddi va tengi yo'q bo'lishi kerak. Chunki bularning barchasi uluhiyat (ilohiylik)ga ziddir. Agar Allohga o'xshash biror borliq mavjud bo'lganida edi, bu yo qadim (avvali yo'q bo'lishi kerak), yoki hadis (keyin paydo bo'lgan) bo'lardi. Har ikki jihat ham botil bo'lgani sababli Alloh yaratilganlarga o'xshashdan munazzahdir. Huddi shu tarzda Allohning ism va sifatlari ham yaratilganlarning ism va sifatlariga o'xshamasligi lozim.
Allohning barcha ism va sifatlari azaliydir. Faqat sifatlarni ifoda etgan kalima va lafzlar hadis bo'lib, bu ilohiy sifatlarning maxluqotlar sifatlariga o'xshamasligini to'liq ma'noda ochib berishga etarli emas. Shu bilan birga, Alloh haqida boshqa yo'l orqali ma'lumot olish imkoniyatimiz yo'qligi sababli bu lafzlarga murojaat etishga majburmiz. Allohni o'rganishimizda ishlatadigan so'zlar Uning zotini zehnda idrok etishimizga yordam beradigan va zotida mavjud bo'lgan ma'nolarni tushuntiruvchi usullar hisoblanadi. Garchi bu lafzlar ba'zi hollarda Alloh munazzah bo'lgan ma'nolarni zehnda gavdalantirsa ham, tashbehni o'rtadan olib tashlashda boshqa lafzlarni ishlatish bilan bu xatarni yo'q qilish mumkin. Masalan, “Alloh olimdir, faqat biz bilgan olimlar kabi emas, Uning ilmi ham bizning ilmimizga o'xshamaydi”, deymiz».
Shuni bilib olish kerak, tavhid aqidasi barcha tashbeh va o'xshatish xavfini yo'q qiladi. Tavhid aqidasi boshlanishida tashbehga o'xshab ko'ringani bilan oxirida tanzihga boradi1.
Bunday toza mantiq ishlatgan Abu Mansur Moturidiy Allohni nasslar (oyatu hadislar)da kelgan ism va sifatlar bilan ta'riflashni zarur deb biladi. Unga ko'ra, sifatlarni isbot etish Allohni har xil nuqsonlardan pok etish g'oyasiga tayangani bois, xoh zotiy bo'lsin, xoh fe'liy – barcha ilohiy sifatlarning qadim bo'lishi shart. Chunki, agar ular hodis bo'ladigan bo'lsa, u holda Allohning azaldagi komilligi haqqoniy bo'lmay qoladi. Bu esa ilohiylik bilan muvofiq kelmaydi.
Masalan, “Allohning ilmi va qudrati azalda yo'q edi” deyilsa, buning ma'nosi “johil va ojiz edi” degan bo'lib qoladi. Bu qarashning noto'g'riligi ma'lum. Qolaversa, qudrati yo'q bo'lgan holda O'ziga ilm yaratishi, ilmi yo'q bo'lgan holda qudrat yaratishi mumkin bo'lmagani sabab boshqaga muhtoj bo'lishiga to'g'ri keladi. Bu ham ilohiylikka ziddir. Shuning uchun ham Allohning barcha sifatlari qadim va zoti bilan qoyyim bo'lishi shartdir.
Imom Moturidiy ilohiy ismlarning qadim bo'lishi shartligini aqliy va mantiqiy dalillar bilan isbot qilib bo'lgach, bu ismlar ifoda etgan ma'nolarning Alloh zotida mavjud bo'lmog'i zarurligi haqida to'xtaladi. Allohning olim ekani ma'nosi ilmi tengsiz, qodirligining ma'nosi qudrati cheksiz deganidir.
Allohning bu sifatlar bilan qanday vasflanishi masalasiga kelganda esa, Imom Moturidiy bu mavzuning bilib bo'lmasligi fikridadir. Chunki sifatlarning kayfiyatlarini bilish, Allohga o'xshash boshqa borliqning borligini taqozo ettiradi. Bu esa imkonsizdir.
Imom Moturidiyga ko'ra, Allohning sifatlari na Uning zotidir va na undan tashqaridadir. Shu sababdan ham mu'taziliy oqimi ilgari surgan taaddudi qudoma (azaliylarning bittadan ko'p bo'lishi; ya'ni bittadan ko'p ilohlarning borligi) muammosi o'rtaga chiqmagani kabi, sifat-mavsuf ikkiligidan ham so'z yuritilmaydi. Chunki ikkita boshqa-boshqa borliqdan gap ochish uchun birini boshqasidan ajratish lozim bo'ladi. Vaholanki, Allohning zoti bilan sifatlarini bir-biridan ajratishning imkoni yo'qdir2.
Muhammadayyubxon HOMIDOV,
O'zbekiston musulmonlari
idorasi bo'lim mudiri
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Yarmuk – musulmon va Rum qo‘shinlari o‘rtasida bo‘lib o‘tgan jang. Unda asrlar o‘tsa-da, mangulikka yuz tutgan ajib lavhalar bor. Ularning ba’zilari quyidagilardir:
Urushning ayni qizigan pallasi. Bir kishi Abu Ubayda ibn Jarroh hazratlariga yaqinlashdi. Abu Ubayda roziyallohu anhu: “Men shahid bo‘lishga astoydil bel bog‘ladim”, dedi. Haligi kishi: “Biror-bir gapingiz bo‘lsa ayting, men Rasululloh bilan ko‘rishgan paytim u zotga yetkazib qo‘yaman”, dedi. Abu Ubayda roziyallohu anhu: «Ha, u zotga buni yetkaz: “Rasululloh, bizlar Robbimizning va’dasi haq ekanini topdik”», dedilar.
Rum qo‘shinlarining hujumi kuchaygan paytda Ikrima ibn Abu Jahl roziyallohu anhu musulmonlarning orasida: “Alloh taolo meni hidoyat qilmasidan avval men Rasulullohga qarshi jang qilardim, endi bugun Allohning dushmanlaridan qochib ketamanmi!” – deya jar solardi. Oradan ko‘p o‘tmay, Abu Jahl yana: “Kim o‘limga bay’at qiladi?”[1] – dedi.
Musulmonlarning bir jamoasi u zotga bay’at qilishdi va ularning barchasi birgalikda jang maydoniga kirishdi. Ularning maqsadlari g‘alaba va shahidlik edi. Alloh taolo ularning bay’atlarini qabul qildi va ularning bari Allohning inoyati ila shahidlikka erishdilar.
Tarix zarvaraqlariga e’tibor qarating. Buyuk qo‘mondon Xolid ibn Valid 100 kishilik qo‘shini bilan to‘rt ming kishilik Rum qo‘shinlariga qarshi turdilar. Qarang-a! Yuz kishilik qo‘shin to‘rt mingta askarga qarshi chiqib, ularni yengsa-ya?! Bu ularning qalblari Allohga bo‘lgan iymonlari bilan to‘lib-toshgani ekanining belgisi emasmi?!
Urush biroz tinchib turgan paytda Xolid ibn Validning oldiga Jo‘rja ismli Rum qo‘mondoni keldi va: “Ey Xolid, nimaga da’vat qilyapsan? Ayni paytda Islomni qabul qilgan kishiga ham sizlarga berilgandagi kabi ajru savob nasib qiladimi?” – deb so‘radi.
Sahobiy: “Ha. Undan ko‘prog‘i ham nasib etishi mumkin”, dedi.
“Qanday qilib? Axir sizlar avvaldan musulmon bo‘lib, o‘zib ketgansizlar-ku?!” – dedi Rum qo‘mondoni. Xolid ibn Valid roziyallohu anhu: “Biz Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga yashadik va u zotning mo‘jizalariga guvoh bo‘ldik.
Bizning ko‘rganlarimizni ko‘rib, biz eshitgan narsalarni eshitgan odam Islomni osonlikcha qabul qilishi haqiqat. Lekin sizlar u zotni ko‘rmagansizlar, u zotning gaplarini eshitmagansizlar, bunday holda g‘aybga iymon keltirgan bo‘lasizlar. Agar sizlar niyatingiz, qalbingiz ila Allohga iymonda rostgo‘y bo‘lsalaringiz, sizlarning savoblaringiz buyukroq bo‘ladi”, dedilar. Bu gaplarni eshitgan Rum qo‘mondoni oh urdi va: “Ey Xolid, menga Islomni o‘rgat”, deya o‘zini Xolid roziyallohu anhu tarafga tashladi.
Shunday qilib Rum qo‘mondoni Islomni qabul qildi. Alloh taolo uchun ikki rakat namoz o‘qidi, haqiqatda ikki rakat, bundan boshqacha emas. Ikki taraf yana urushga kirishdi. Jo‘rja endi musulmon askarlar safida shahidlik maqomiga erishish ilinjida jang qilardi.
Ha! O‘sha ikki rakat namoz sababidan Allohning izni ila unga jannat nasib etdi, uning bundan boshqa amali yo‘q edi...
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Buning ma’nosi: “Men o‘lgunimcha shu jang maydonidan ortga chekinmayman, to so‘nggi nafasim qolgunicha musulmonlar safida Allohning dushmanlariga qarshi jang qilaman, meni faqatgina o‘lim to‘xtata oladi” (Tarj.).