Ko'hna zaminimizda bir paytlar gullab yashnagan, bugungi kunda tarix pardasi ortiga chekinib, faqat ko'hna manbalaru turfa afsonalar orqali nomi bizgacha etib kelgan yana qanchadan-qancha shaharlar, qadimiy tamaddun o'choqlarining izlari saqlanib qolgan. Ulardan biri qadimiy Dabusiyadir.
Qadimiy va hamisha navqiron Samarqand shahridan viloyatning eng olis hududi – Paxtachi tumaniga kirib borarkansiz, bugungi kun nafasi yaqqol sezilib turgan bu zamonaviy go'shadan bir necha chaqirim narida bir necha ming yillik tarixga ega bo'lgan qadimiy qal'a mavjud bo'lganiga ishongingiz kelmaydi.
Bir paytlar G'arbu Sharqni bog'lagan Buyuk ipak yo'lining bir qismi bo'lgan qadimiy ko'chadan ketib borarkansiz, Zarafshon daryosining chap sohilida, katta-kichik tepaliklar bag'rida, tuproq ostida qolib ketgan Dabusiya qal'asi o'rniga etib kelganingizni ham sezmay qolasiz. Har yili bahor bu tepaliklar – son-sanoqsiz qabrlar uzra o'zining zangori gilamini to'shaydi. Yer bag'rini yorib chiqqan millionlab maysalar, alvon qizg'aldoqlar xuddi noma'lum alifboda, turfa ranglarda bitilgan bitiklar singari bizni moziyning sirli manzillariga chorlaydi...
Tarixiy manbalarning guvohlik berishicha, bir paytlar ana shu kengliklarda Dabusiya qal'asi qad rostlagan. Uni turli manbalarda Dabusqal'a, Dabusiy, Dabus, Dahbus singari nomlar bilan atashgan. Zarafshon daryosining telbavor mavjlari qal'aning shimoliy devorlarini yuvib, keyin o'ng tarafga burilib ketadi.
Rivoyatlarga ko'ra, ana shu devorlarda payg'ambarimizning amakivachchalari, Hazrati Ali (r.a.)ning barmoq izlari saqlanib qolgan ekan. Tabiiyki, bugungi kunda qal'a ham, uning devori ham, u edagi tabarruk izlar ham yo'q. Bo'lganda ham, uni hazrati Aliga nisbat berish o'rinsiz bo'lar. Chunki, ul zot bizning diyorimizga qadam bosmaganlar.
Samarqand va Buxoro oralig'idagi bu qadimiy qal'a haqida o'tmishdagi tarixnavis olimlar qimmatli ma'lumotlarni yozib qoldirganlar. Jumladan, H asrda yashab ijod qilgan geograf olim Abdulfaraj Basriyning yozishicha, Dabusiya shahriga Iskandar Maqduniy asos solgan emish. Tarixchi Narshaxiy esa, uning yoshi hatto Buxorodan ham qadimiyroq ekanini ta'kidlaydi.
“Dabus" so'zi arab tilidan tarjima qilinganda temir gurzi, to'qmoq, degan ma'nolarni bildiradi. Qal'a o'z davrida temirdan mustahkam qilib qurilgani bois, ana shunday atalgan bo'lishi mumkin. To'qqizinchi asrda yashagan arab tarixchisi Al-Ya'qubiy ham bu qal'ani “dushman tig'i o'tmaydigan, mustahkam va mashhur shahar” deya ta'kidlagan edi”.
Yana bir mashhur tarixchi Abu Ja'far at-Tabariy Dabusiya haqida to'xtalib, bu erni 10 ming nafar sarboz qo'riqlaganini yozadi. Shuningdek, Al-Muqaddasiy, Yoqut Hamaviy, Ibn Havqal, Ibn Hurdobeh, As-Sam'oniy, Abu Rayhon Beruniy, Abul-Fidon singari o'rta asr allomalari Dabusiya bilan bog'liq ma'lumotlarni o'z asarlarida keltirib o'tadilar.
Mazkur tarixiy manbalarda Dabusiyada juda katta bozorlar, masjid va madrasalar faoliyat ko'rsatgani, oltin, kumush va mis tangalar zarb etiladigan zarbxonalar bo'lgani o'z aksini topgan. Bir zamonlar Dabusiyada to'qilgan “vadoriy” deb nomlangan matolarning G'arbu sharqda bozori chaqqon bo'lgan. Shuningdek, Dabusiyada jundan to'qilgan matolar va teridan yasalgan mahsulotlar ham ko'p miqdorda ishlab chiqarilgan va savdogarlar tomonidan dunyoning turli burchaklariga olib ketilgan. Bularning bari Dabusiya o'z davrida ham siyosiy, ham iqtisodiy, ham harbiy jihatdan katta mavqega ega bo'lganidan dalolat beradi.
Dabusiya ahli azaldan mard, jasur, erkparvar bo'lgani haqida tarixiy manbalar ham, xalq orasidagi afsonayu rivoyatlar ham dalolat beradi. Arab lashkarboshisi Qutayba ibn Muslim o'z qo'shini bilan Buxoroni qamal qilganida uning hukmdori yordam so'rab, Dabusiyaga elchi jo'natadi. Dabusiyaliklar zudlik bilan Buxoro shahriga yo'l oladi va buxorolik mudofaachilar bilan birlashib, dushmanni Amudaryoning narigi qirg'og'iga uloqtirib tashlaydi.
Oradan ko'p o'tmay, Qutayba qo'shin to'plab, Afrosiyob shahriga hujum uyushtiradi. Lekin Buxoro va Dabusiya lashkarlari yana birlashib dushmanni mag'lub etadi.
Shunda Qutayba avval Dabusiyani bo'ysundirmasa, Buxoroni ham, Samarqandni ham ololmasligini anglab etadi. Shuning uchun ham keyingi mag'lubiyatdan so'ng kuch to'plab, Dabusiya qal'asiga hujum qiladi. Bir necha kun davom etgan qaqshatqich to'qnashuvlardan so'ng Qutayba qal'a devorlarining mustahkamligi, himoyachilarining mohir chavandoz, o'tkir merganliklariga tan beradi. Kamon o'qlari va qilich tig'lariga kuchli ta'sir etuvchi zahar surtilganligi bois, undan jarohat olgan yog'iylar darhol halok bo'lardi. Shunda Qutayba qal'ani qamal holatida saqlashga qaror qiladi. Qal'aga kirib-chiquvchi yashirin yo'llar, chashmalardan sopol quvurlar orqali suv oqib kelishi, maxsus omborlarda oziq-ovqatlar saqlanishini dushman bilmagan. Bu erda besh yilgacha etadigan quritilgan go'sht, mevalar, don ulkan sopol ko'zalarda saqlangan.
Arablar qo'liga asir tushib qolgan dabusiyaliklar sir olish uchun juda qattiq qiynoqqa solingan. Asirlar xoinlikdan ko'ra mardlarcha o'limni afzal bilib, o'z tillarini tishlab uzib tashlaganlar.
Nihoyatda tang ahvolda qolgan Qutayba qal'a atrofidagi qishloqlar aholisini qatl qilishga farmon beradi. Shundan keyin qal'a mudofaachilari soni keskin kamayib boradi. Ular o'zlarini o'limga mahkum etsalar-da, taslim bo'lishmaydi. Shundan keyingina bosqinchilar himoyasiz qolgan qal'aga bostirib kirganlar.
Qal'a hududida olib borilgan ilmiy izlanishlar jarayonida topilgan ish qurollari, ro'zg'or buyumlari, hunarmandchilik uskunalari, ovchilik va chorvachilik qurollari sifati, pishiqligi, ixchamligi va tashqi ko'rinishi bilan ancha taraqqiy etganligidan dalolat beradi. Hatto, qal'aning butun hududiga sopol quvurlar yotqizilib, kanalizatsiya tizimi yaratilgan, toza ichimlik suvi ta'minoti yo'lga qo'yilgan.
Tarixiy manbalarni varaqlar ekanmiz, bir paytlar bu ko'hna kent ne-ne fotihu jahongirlarni ko'rganiga amin bo'lamiz. Sohibqiron Amir Temur, Mirzo Ulug'bek, Zahiriddin Muhammad Bobur singari buyuk ajdodlarimiz bu maskanga qadam ranjida qilishgan. Ehtimolki, Samarqandda umrining eng navqiron damlarini kechirgan Hazrat Navoiy ham bir muddat Dabusiyada to'xtab o'tgan, balki mana shu kengliklarda turib, o'zining malohat va nazokatga boy baytlarini bitgandir?
Dabusiyada tug'ilgan allomalar ichida eng mashhuri faqih, qozi Abu Zayd Ubaydullo ibn Umar ad-Dabusiydir. Ul zot Buxoroning etti mashhur qozisidan biri, hanafiy mazhabining yirik vakili va peshvosi bo'lganlar. Abu Zayd ad-Dabusiy 978 yili Dabusiyada tavallud topgan va shu erda ulg'ayib mashhur allomalardan ta'lim olib, fiqh ilmining bilimdoni bo'lib etishgan.
Dabusiy nisbasi bilan tanilgan yana o'nlab allomalar nomi va asarlari bizgacha etib kelgan. Bu esa, Dabusiya qadimiy madaniyat va ma'rifat beshiklaridan biri bo'lganini yana bir karra tasdiqlaydi.
Dabusiya asrlar davomida barqaror, mustahkam qal'a sifatida mavjud bo'lgan. Temuriylar, Shayboniylar, Ashtarxoniylar singari sulolalar davrida ham Dabusiya o'z strategik ahamiyatini yo'qotmay kelgan. O'n to'qqizinchi asrning birinchi yarmida, Buxoro hukmdori Amir Haydar davridan boshlab, qal'a Ziyovuddin nomini olgan. Dastlab, Dabusiya va Ziyovuddin atamalari teng qo'llangan bo'lsa, keyinchalik, Dabusiya atamasi iste'moldan chiqib ketgan. O'sha paytlarda Ziyovuddin ham qal'a nomi, ham Buxoro amirligidagi viloyat nomi sifatida qo'llangan. Bugungi Paxtachi tumani markazi – Ziyovuddin shahri esa, tarixiy Dabusiyadan 7-8 chaqirim masofada joylashgan.
Dabusiya nima sababdan huvillab qolgani, odamlar bu hududni tashlab ketgani haqida ham aniq ma'lumotlar yo'q. Bu holni ko'pchilik qal'adan bir necha chaqirim masofda, bugungi Paxtachi tumani markazida yangi Ziyovuddin shahrining yuzaga kelishi, ahlining ko'pchiligi shu erga ko'chib kelishi bilan izohlashadi.
Ha, bugun bu tarixiy hududda ana shu devor parchalariyu, yagona obida Bahra ota maqbarasidan bo'lak inshootni uchratmaysiz. Mazkur inshoot o'rta asrlarda qad rostlagan bo'lib, unda bir paytlar shu hududda yashab o'tgan ulug' allomalardan birining xoki yotibdi.
Ko'hna Dabusiya kengliklar uzra yana bir oqshom cho'kmoqda. Bu maskanni tark etarkanmiz, dilimizdan o'tayotgan xazin, tushuniksiz tuyg'ular o'z-o'zidan quyma satrlarga aylanadi.
Bunda har bir qadam – asrlarga teng,
Har zarra mangulik, erk nishonasi.
Qadim Dabusiya – ko'hna tarixning
Yangi dunyodagi elchixonasi...
Rustam JABBOROV
Imom Sufyon ibn Sa’id Savriy rahmatullohi alayh o‘z zamonida hadis rivoyat qiluvchilarning ko‘payib ketganini zikr qilib, shunday degan: “Bir kemada bir nechta boshliq dengizchi bo‘lsa kema g‘arq bo‘ladi!”. Ayni shu gapni hozirgi kunda shariatning nomidan gapirib fatvo berib yurganlarga ham qarata aytsa bo‘ladi. Sahobalar – Alloh ulardan rozi bo‘lsin – Qur’oni karim nozil bo‘lish davriga hamasr bo‘lsalar ham, shariatni Rasuli akram sollallohu alayhi va sallamni shaxsan o‘zlaridan o‘rgangan bo‘lsalarda, shariat nomidan biron gap aytishga shoshilmaganlar. Ulardan biron masala so‘ralsa, xato gapirib qo‘yishdan qo‘rqib, o‘zlaridan ilmliroq bo‘lganlarga havola qilib yuborardilar. Sahih Muslimda rivoyat qilinadi: Bir kishi Zayd ibn Arqam roziyallohu anhudan masala so‘radi. U esa: “Buni Baro ibn Ozibdan so‘ragin”, dedi. Baro ibn Ozib esa: “Zayd ibn Arqamdan so‘ra”, degan ekan. Abu Muhammad Romahurmuziy “Al-Muhaddis al-fosil” kitobida Abdurrahmon ibn Abu Laylodan quyidagini rivoyat qiladi: “Men ushbu masjidda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning bir yuz yigirmadan ortiq ansor sahobalar bilan ko‘rishganman. Ular Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning hadislarini rivoyat qilish mas’uliyatini bilganlari sababli o‘rniga boshqa kishi hadis aytib berishini istar edilar. Shunindek, ulardan birontasidan biron masala so‘ralsa, o‘rniga bu masalada boshqa ilmliroq kishi javob berishini hoxlardilar. Imom Sha’biydan bir kishi: “Agar sizlardan biron savol so‘ralsa qanday javob berardingizlar?”, deb so‘ragan ekan. Sha’biy rohmatullohu alayh: “Agar kimdir bizdan bir savol so‘rasa, biz yonimizdagi shergimizga, sen javob ber, deb havola qilar edik. Shu tariqa savol yana birinchi so‘ralgan kishiga qaytib kelar edi”, deb javob bergan ekanlar.
Agar salafi solihlar ilmni yashirib qo‘yish gunohidan qo‘rqmaganlarida edi, umuman fatvo berishga jur’at ham qilmagan bo‘lar edilar. Bu borada salaf ulamolardan juda ko‘p rivoyatlar bor. Ushbu rivoyatlar fatvo berish mas’uliyatidan naqadar ehtiyotkor bo‘lganlarini yaqqol ko‘rsatib beradi. Ammo bugungi kunda ahvol butunlay boshqacha, odamlar fatvo berishga oshiqadigan, mas’uliyatni o‘ylamay, bir-biri bilan birinchi bo‘lib savolga javob berishga musobaqalashadigan bo‘lib qoldilar. Shuningdek, mazhabsizlikni da’vo qiluvchi guruhlarning har bir mav’iza va nasihat majlisida ham aqida va fiqh masalalarida asossiz fatvolar ko‘p aytiladi. Ming afsuslar bo‘lsinki, hozirgi kunda oddiy bir haydovchi ham eng murakkab va chuqur masalalarda odamlarga fatvo berishdan tortinmaydi. “Men katta bobomdan eshitganlarim bor”, yoki “Uyimdagi eski kitoblardan o‘qib olganman”, deb halolni harom, haromni halol qilib qo‘yish holatlari juda ko‘p. Bu kabi shaxsiyatlar o‘qigan kitobidagi ma’lumotlar yoki eshitgan gaplari haqiqatga qanchalik mos, adashish va og‘ishlardan xoli ekani tekshirib o‘tirmaydilar ham. Aslida, bunday masalalarda hatto katta ulamolar ham xato qilib qo‘yishi mumkin, qolaversa, oddiy ustoz ko‘rmagan shaxsiyatlar haqida gapirmasak ham bo‘ladi. Eng xatarli tomoni shundaki, agar kitoblar ustozlarning nazoratisiz o‘qilsa, turli manbalardan chiqqan fatvolar bir masalada “shariat nomidan” biri halol, biri harom, biri to‘g‘ri, biri noto‘g‘ri, deb chiqarveradi. Bu esa birdam, xotirjam jamiyatning parchalanishiga, odamlarning shariatga nisbatan bee’tibor bo‘lib qolishiga olib keladi. Oqibatda, ummat qalbidan fatvoning hurmati, shariatning ulug‘vorligi va ulamolarning obro‘-e’tibori so‘nib boradi. Har kim o‘zicha fatvo beravirishi sababli odamlar orasida, masjid imomlari va yurt ulamolari haqida “Bularni faqat oylik oladigan paytidagina eshitamiz”, “Bularning barchasi haqni gapira olmaydilar”, degan gaplar keng tarqab qoldi. Aslida bu gaplarni tarqatganlarning maqsadi musulmonlar orasida nizo va fitna urug‘ini sochish, o‘z yurtining ulamolarining gapiga ishonmaydigan holatga olib kelib qo‘yishdir. Natijada musulmonlar birodar bo‘lib yelkadosh turish o‘rniga, o‘zaro janjallashib, bir-birini yomonlab, dushmanlashib ketadilar.
21 asr ijtimoiy tarmoq asri deb aytamiz. Musulmonlar diniy masalalarda javob olish uchun ijtimoiy tarmoqqa murojat qilishlari tabiiy. Hechkim, buni inkor ham qilolmaydi, qolaversa bu ishni man qilib qo‘yish mantiqqa to‘g‘ri kelmaydigan ish. Lekin, aziz xalqimiz bilishi lozim bo‘lgan narsa shuki, ijtimoiy tarmoqlardan beriladigan aksar fatvo va savollarga javoblar O‘rta Osiyoda amalda bo‘lib turgan hanafiy mazhabiga tamoman zid bo‘ladi. Bu fatvolarda keltirilayotgan hadislar va shunga o‘xshash siz nomini birinchi marotaba eshitayotgan kitoblardan keltirilgan naqllar sizni aldab qo‘ymasin. Aslida esa bu fikr na biror sahobadan, na biror tobeindan, na salaf ulamolaridan hech biridan rivoyat qilinmagan bo‘ladi.
Ibn Umar raziyallohu anhuning fatvosi, hazrati Ali roziyallohu anhuning qozi sifatida chiqargan hukmi, Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilingan naqllar, Abu Zarr roziyallohu anhuning amali va Zubayr ibn Avvom roziyallohu anhuning tutgan yo‘li ishonchli rivoyatlar bilan bizgacha yetib kelgan. Qolaversa, bularning barchasi sahobalar orasida e’tirozsiz qabul qilingan. Demak, sahobalarning barchasi ham o‘zlaricha ijtihod qilmaganlar, balki ichlaridagi eng ilmli kishilarga ergashganlar. Shuningdek, tobeinlar va ulardan keyingi avlod fuqaholarining ijmosi ham bor. Bu ijmo’ ularning fatvolari asosida tuzilgan manbalarda ochiq ko‘rinadi. Bu kabi manbalar sifatidan Abdurrazzoq, Vaki’ning va Ibn Abu Shaybaning “Musannaf”lari, Said ibn Mansurning, Bayhaqiyning “Sunan”lari, Ibn Abdulbarrning “Tamhid”i va “Istizkor”i kabi asarlarni ko‘rsatish mumkin. Bularning barchasi ushbu masalada sohta salafiy va bemazhablar tomonidan aytilgan shoz, ya’ni barchaga xilof gaplarni mutlaqo inkor qiladi. Bunday masala haqida ilm ahli bo‘lgan inson, yuqorida zikr etilgan manbalarga o‘xshash kitoblarni ko‘rmasdan turib, gapirishga haqli emas. Sahobalar va tobeinlarga nisbat beriladigan fikrlarning manbai aynan shu kabi kitoblardir. Kimki bu asarlarni ko‘rmasdan turib, biror fikrni sahoba yoki tobeinlarga nisbat bersa, u ilm ahli oldida uyatli holatga tushadi va ularning nazarida qadri tushadi. Bu esa qanday og‘ir oqibatlarga olib kelishini tushunish qiyin emas.
Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, biron masalada fikr bildirishdan ehtiyot bo‘ling. Unutmang ilm ota-bobolardan meros bo‘lib qolmaydi. Ilm kitoblardan, ustozlardan o‘rganiladi. Demak, yetti ajdodingiz ulamolar katta eshon bobolar bo‘lsa ham sizda biron masalada shariat nomidan gapirishga haqqingiz yo‘q. Qolaversa, oxiratining g‘ami bo‘lgan musulmon odam fatvo berishdan juda ehtiyot bo‘lishi kerak. Zero, xato aytilgan bir fatvoning oqibati jahannam bo‘lishi hech gap emas. Gapimizini Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilingan naqlni keltirib tugatamiz. Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhu aytadilar: “Sizlar orasida fatvo berishga eng jur’atli bo‘lganingiz — do‘zaxga kirishga ham eng jur’atli bo‘lganingizdir”. (Dorimiy rivoyati).
Mahmudjon Muxtorov
Mir Arab oliy madrasasi o‘qituvchisi