بسم الله الرحمن الرحيم
HUSh KYeLDING RAMAZON!
Muhtaram jamoat! Muborak kunlar ostonasida turibmiz. Oylarning sultoni Ramazon soya solib turibdi. Ramazon so'zining ma'nolaridan biri shuki, arablar bahor kirib kelganda eng birinchi yog'adigan yomg'irlarni Ramazon deb atashgan. Dehqonlar shu yomg'irlardan keyin qarashar, qaysi daraxt shu yomg'irdan keyin kurtak otsa unga parvarishni davom ettirishar, qaysi bir daraxt kurtak otmagan bo'lsa undan umidni uzishar ekan. Bir so'z bilan aytganda u yomg'ir ular uchun umid yomg'iri hisoblanar ekan. Biz mo'min-musulmonlar uchun ham Robbimiz rahmatlari yog'iladigan oy – Ramazon yaqinlashmoqda. Kim Ramazon kelganidan xursand bo'lsa va unda yomonliklardan tiyilish hamda oz bo'lsada yaxshilik sari qadam qo'yishni niyat qilsa, uning yaxshilikka erishishidan umid qilsa bo'ladi. Ayni shu kunlar arafasida Payg'ambarimiz alayhissalom sahobalarga quyidagi so'zlarni aytganlari rivoyat qilingan:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَظَلَّكُمْ شَهْرٌ عَظِيمٌشَهْرٌ مُبَارَكٌ فِيهِ لَيْلَةٌ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ فَرَضَ اللَّهُ صِيَامَهُ وَجَعَلَ قِيَامَ لَيْلِهِ تَطَوُّعًا فَمَنْ تَطَوَّعَ فِيهِ بِخِصْلَةٍ مِنَ الْخَيْرِ كَانَ كَمَنْ أَدَّى فَرِيضَةً فَمَا سِوَاهُ وَمَنْ أَدَّى فِيهِ فَرِيضَةً كَانَ كَمَنْ أَدَّى سَبْعِينَ فَرِيضَةً وَهُوَ شَهْرُ الصَّبْرِ وَالصَّبْرُ ثَوَابُهُ الْجَنَّةُ وَهُوَ شَهْرُ الْمُوَاسَاةِ وَهُوَ شَهْرٌ يُزَادُ رِزْقُ الْمُؤْمِنِ فِيهِ مَنْ فَطَّرَ صَائِمًا كَانَ لَهُ عِتْقُ رَقَبَةٍ وَمَغْفِرَةٌ لِذُنُوبِهِ" قِيلَ: يَا رَسُولَ اللهِ لَيْسَ كُلُّنَا يَجِدُ مَا يُفَطِّرُ الصَّائِمَ قَالَ: "يُعْطِي اللَّهُ هَذَا الثَّوَابَ مَنْ فَطَّرَ صَائِمًا عَلَى مَذْقَةِ لَبَنٍ أَوْ تَمْرَةٍ أَوْ شَرْبَةِ مَاءٍ وَمَنْ أَشْبَعَ صَائِمًا كَانَ لَهُ مَغْفِرَةٌ لِذُنُوبِهِ وَسَقَاهُ اللَّهُ مِنْ حَوْضِي شَرْبَةً لاَ يَظْمَأُ حَتَّى يَدْخُلَ الْجَنَّةَ وَكَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَنْقُصَ مِنْ أَجْرِهِ شَيْئًا وَهُوَ شَهْرٌ أَوَّلُهُ رَحْمَةٌ وَأَوْسَطُهُ مَغْفِرَةٌ وَآخِرُهُ عِتْقٌ مِنَ النَّارِ وَمَنْ خَفَّفَ عَنْ مَمْلُوكِهِ فِيهِ أَعْتَقَهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ
(أخرجه الإمام البيهقي عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِيِّ رضي الله عنه)
ya'ni: “Ey, insonlar! Ulug', muborak oy sizlarga soya solib turibdi. Bu oyda ming oydan ko'ra yaxshiroq bir kecha bor. Alloh taolo bu oyning ro'zasini farz qildi, kechasi bedor bo'lishni nafl qildi. Kim unda biror bir yaxshilik ila Allohga yaqinlik hosil qilsa, xuddi boshqa oylarda farzni ado qilganga o'xshaydi. Kim unda bir farz amalni ado etsa (boshqa oylarda) etmishta farzni ado qilgandek bo'ladi. Bu oy sabr oyidir. Sabrning savobi jannatdir. Bu oy o'zgalardan ko'ngil so'rash, mehr-muruvvat oyidir. Bu oyda mo'min kishining rizqi ziyoda bo'ladi. Kim u kunda biror ro'zadorga iftorlik qilib bersa, bu uning gunohlariga mag'firat va jahannamdan ozod bo'lishiga sabab bo'ladi”, – dedilar. Shunda: “Ey, Allohning Rasuli! Hammamiz ham ro'zadorga beradigan iftorlik topa olmaymiz-ku”, – deyishdi. Rasululloh sallallohu alayhi vasallam: “Alloh taolo bu savobni ro'zadorga bir yutum sut yo bir dona xurmo yo bir qultum suv bilan iftorlik qilib bergan kishiga beradi. Kim ro'zadorni to'ydirsa, bu uning gunohlariga kafforat bo'ladi va Alloh taolo uni mening havzimdan sug'oradiki, undan keyin to jannatga kirguncha chanqamaydi. Iftorlik qilib berganga ham ro'zadorning ajridan biror narsa kamaytirilmagan holda, uning ajriga teng savob bo'ladi. Bu oyning avvali rahmat, o'rtasi mag'firat, oxiri jahannamdan ozod bo'lishdir. Kim Ramazon oyida qo'l ostidagi (xizmatchisi)gaengillik qilsa, Alloh taolo uni mag'firat qiladi va uni do'zaxdan ozod qiladi”, – dedilar (Imom Bayhaqiy rivoyatlari).
Ushbu hadisdan Ramazondagi har qanday amalning ajri bir necha barobar qilib berilishini bilib oldik. Bularni yaxshi anglagan ummat peshvolari bo'lmish sahobai kiromlar Ramazonni xuddi bir ulug' mehmondek kutib olar edilar. Ular Ramazonga o'tgan gunoh va xatolari uchun tavbalar qilib, imkon qadar zimmalaridagi qarzlarni ado qilib, hatto ba'zilari zimmasida hech qanday haq qolmasligi uchun zakotlarini ado qilib kirar edilar. Zotan, ushbu oy mo'min-musulmonlar uchun ibodat mavsumi hisoblanadi. Misol uchun ba'zilar bozor va katta-katta do'konlarning chegirmalar mavsumini kutib yashaydilar. Narsalarning narxi pasaytirib beriladigan, bitta narsaning narxiga ikki yoki uchta narsa beriladigan kunlarda do'konlar odamlarga to'lib ketadi. Oldingi solih zotlar Ramazonni ajr va savoblar bir necha o'nlab marta ko'p beriladigan mavsum sifatida ko'rganlar. Shuning uchun ham ular Ramazonga olti oy qolganidan boshlab unga etkazishni so'rab Alloh taologa duo qilganlar. Aslida Ramazonga etib kelish ulkan ne'mat va katta imkoniyatdir. Chunki oy rahmat oyidir, omonlik oyidir. Unda qancha-qancha insonlar do'zaxdan najot topish baxtiga musharraf bo'ladilar. Bu xususda Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shunday deganlar:
إذا كان أولُ ليلةٍ من شهرِ رمضانَ صُفِّدَتِ الشياطينُ ومَرَدةُ الجنِّ ، وغُلِّقتْ أبوابُ النارِ فلم يُفتحْ منها بابٌ ، وفُتِّحَتْ أبوابُ الجنةِ فلم يُغلقْ منها بابٌ ، ويُنادي منادٍ كلَّ ليلةٍ : يا باغيَ الخيرِ أقبلْ ، ويا باغيَ الشرِّ أقْصرْ ، وللهِ عتقاءُ من النارِ ، وذلك كلَّ ليلةٍ
(رواه الترمذي عن أبي هريرة رضي الله عنه)
ya'ni: “Ramazonning birinchi kechasida shaytonlar va sarkash jinlar zanjirband qilinadi. Do'zax eshiklari yopiladi. Uning bironta eshigi ochilmaydi. Jannat eshiklari ochiladi. Uning bironta eshigi yopilmaydi. Har kechada bir nido qiluvchi nido qiladi: “Ey yaxshilik istovchi!. Ey yomonlik istovchi!. Allohning do'zaxdan ozod qilingan bandalari bo'ladi va bu har kechada sodir bo'ladi” (Imom Termiziy rivoyatlari).
Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam ushbu oyni alohida e'tibor bilan o'tkazar edilar. Bu haqda shunday deyiladi:
عن ابن عباس رضي الله عنهما ، قَالَ : كَانَ رسول الله صلى الله عليه وسلم أجْوَدَ النَّاسِ، وَكَانَ أجْوَدَ مَا يَكُونُ في رَمَضَانَ حِيْنَ يَلْقَاهُ جِبْريلُ ، وَكَانَ جِبْريلُ يَلْقَاهُ في كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ رَمَضَانَ فَيُدَارِسُهُ القُرْآنَ ، فَلَرَسُولُ الله صلى الله عليه وسلم حِيْنَ يَلْقَاهُ جِبرِيلُ أجْوَدُ بالخَيْرِ مِن الرِّيحِ المُرْسَلَةِ
متفقٌ عَلَيْهِ
ya'ni: “Rasululloh sallallohu alayhi va sallam insonlarning eng saxiysi edilar. U zotning eng saxovatli holatlari Ramazonda – Jabroil bilan uchrashgan vaqtda bo'lar edi. Jabroil alayhissalom Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bilan Ramazonning har tunida uchrashar edi va Qur'onni dars qilishar edi. Haqiqatda shu kunlarda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam yaxshilikda erkin shamoldan ham saxiy bo'lib ketar edilar” (Muttafaqun alayh).
Bundan ma'lum bo'ladiki, Ramazon Qur'on va saxovat oyidir. Zero Qur'on Ramazonda nozil qilingan. Qur'oni karim oyatlarida ham Ramazon Qur'on nozil qilingan oy sifatida vasf etilgan:
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآَنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ
ya'ni: “Ramazon oyi – unda odamlarga hidoyat hamda hidoyatu furqondan iborat Qur'on nozil qilingandir”, deyiladi (Baqara surasi 185-oyat).
Ramazonning Qur'on tushirilishi uchun tanlab olingani ham uning ulug' fazilatga ega ekaniga dalolat qiladi. Zero bu Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallamdan sunnat bo'lgan amaldir. Sahobai kiromlar va tobe'inlar ushbu oyda Qur'on tilovati va darsiga alohida ahamiyat berishlari ham shundandir.
Sufyon Savriy Ramazon kirsa odamlarga ko'p aralashmay Qur'on tilovatiga yuzlanar edi. Imom Molik Ramazon kirishiga hadis darslarini qo'yib, mushafni olib tilovatga berilar edi.
Ramazonda qaysi amalga bel bog'lasam bo'larkan, qaysi amal ko'proq ajr va baraka keltirar ekan, deb o'ylab turgan insonlarga ulamolar bu oyda ko'proq Alloh taoloning kalomi Qur'oni karimni tilovat qilish, uni tinglash va uni o'rganishni tavsiya qiladilar. Shuning uchun taroveh namozlarida Qur'oni karimni xatm qilish sunnat hisoblanadi. Ramazon va Qur'on qiyomatda mo'minlar uchun shafoatchi maqomida bo'ladi. Hadisi sharifda Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shunday deganlar:
الصيامُ والقرآنُ يَشْفَعانِ للعبدِ، يقولُ الصيامُ: أَيْ رَبِّ! إني مَنَعْتُهُ الطعامَ والشهواتِ بالنهارِ، فشَفِّعْنِي فيه، ويقولُ القرآنُ: مَنَعْتُهُ النومَ بالليلِ، فشَفِّعْنِي فيه؛ فيَشْفَعَانِ
ya'ni: “Ro'za va Qur'on ikkisi Qiyomat kuni bandani shafoat qiladi: Ro'za: “Ey Rabbim, men buni kunduzlari taom va shahvatlardan to'sgan edim. Uning haqida shafoatimni qabul qil. Qur'on: “Men uni kechalari uyqudan to'sgan edim. Uning haqida shafoatimni qabul qil”, deydi. Bas, ikkovining ham shafoati qabul qilinadi” (Imom Ahmad rivoyatlari).
Alloh taolo bandalarini yaxshi ko'rsada, ularga onalaridan mehribonroq bo'lsada ularning zimmasiga ro'zani farz qildi va bu oyning ma'lum vaqtida och va tashna yurishlarini xohladi. Bunga sabab shuki, ro'za ular uchun ham ma'naviy, ham jismoniy ma'noda shifo bo'ladi. Buning misoli ona bolasini yaxshi ko'rsa ham bola kasal bo'lgan vaqtda achchiq dorilarni unga majburlab ichirib, uni shifo topishini xohlashi kabidir. Shuning uchun ham ro'za farz qilingan oyatning oxirida “shoyadki taqvo qilsangiz” deyildi. Ya'ni sizlar ro'za tutish orqali taqvoga ya'ni zohiriy va botiniy gunohlardan saqlanish malakasiga ega bo'lasiz.
Ro'zaning mo'minlar uchun eng katta manfaati bu uni do'zax otashidan himoya qilishi va undan uzoqlashtirishi hisoblanadi. Bu xususda Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shunday deydilar:
مَا مِنْ عبْدٍ يصُومُ يَوماً في سبِيلِ اللَّه إِلاَّ باعَدَ اللَّه بِذلك اليَومِ وجهَهُ عَن النَّارِ سبعينَ خرِيفاً
(متفقٌ عليه عَنْ أَبي سَعيدٍ الخُدْريِّ رَضيَ اللَّه عنهُ)
ya'ni: “Qaysi bir banda Alloh yo'lida bir kun ro'za tutar ekan Alloh taolo uning yuzini shu tufayli etmish kuz (ya'ni etmish yillik masofaga) do'zaxdan uzoq qiladi” (Muttafaqun alayh).
Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shunday marhamat qilganlar:
مَنْ صَامَ رَمَضَانَ إيمَاناً وَاحْتِسَاباً، غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ
(متفقٌ عَلَيْهِ عن أَبي هريرة رضي الله عنه)
ya'ni: “Kim Ramazon oyida imon bilan, savob umidida ro'za tutsa, uning o'tgan gunohlari kechiriladi” (Muttafaqun alayh).
Ushbu hadisda Ramazondek buyuk fazilatlarga boy oyda faqat ro'za tutibgina kifoyalanmasdan, balki kechalari qoim bo'lib, taroveh namozlarida Qur'on tilovatini tinglasalar, Alloh taoloning buyuk va'dalariga sazovor bo'ladilar.
Bu oyda fursatni g'animat bilish uchun odatdagi ibodatlarga qo'shimcha ravishda 20 rakat tarovih namozi sunnat qilingan. Bu esa savoblarning bir necha barobar bo'lishiga sabab bo'ladi. Bu haqda Payg'ambarimiz alayhissalom shunday deydilar:
مَنْ قَامَ رَمَضَانَ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ
(رواه الامام البخاري عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه)
ya'ni: “Kim imon bilan, savob umidida Ramazon kechalari qoim bo'lsa, uning o'tgan gunohlari kechiriladi” (Imom Buxoriy rivoyatlari).
Muhtaram azizlar! Ushbu oy toat va ibodat, mehr va oqibat, muruvvat va saxovat oyidir. Yuqoridagi o'tgan hadislardan Ramazonda qilinadigan amallarning fazilatlari, xususan ro'zadorlarga iftor qilib berish gunohlarimizga kafforat bo'lishini tushunib oldik. Lekin shu o'rinda bir mulohazani eslatib o'tamizki, xalqimizning diniy saviyasi ortib, savob va gunoh to'g'risidagi tushunchalari ham shakllanib bormoqda. Qilayotgan amallari qabul bo'lishi uchun ixlos qanchalik zarur bo'lsa, riyo amallarning savobini bekor qilishini yaxshi anglamoqdalar. Shundan kelib chiqib iftorlik bermoqchi azizlarimiz qiladigan iftorliklarini ixcham tarzda, dabdaba va riyokorliklardan chetlangan holda, hashamatli restoran yoki kafelarda emas, balki uyda oila va yaqinlari davrasida o'tkazishlari maqsadga muvofiq bo'ladi. Dabdaba qilib, o'ziga to'q kishilarga iftorlik bergandan ko'ra, beva-bechora va etim-esirlarga, mehribonlik uylariga xayr-ehson qilish dinimizda eng maqbul ishlardandir.
Shuningdek, Ramazon tavba va istig'for, zikr va tasbehlar oyidir. Duo va tazarru' oyidir. Rahm-shafqat va kechirimli bo'lish oyidir. Bu muborak oyga tavba bilan, bir-birlarimizdagi haqlarni ado etib, bir-birimizga bo'lgan gina va adovatlarni unutib, bir-birimizni kechirib kirib boraylik. Yaxshilikda musobaqalashaylik. Mo''minning umri faqatgina yaxshilikni ziyoda qilishi kerak. Bu kunlar ham o'tib ketadi. Bundan so'ng to'qlik kunlari yana keladi. Tomoqlarimiz yana ho'l bo'ladi, ammo ajr qoladi insha Alloh!
Majruh qalblarga davo bo'ladigan, mahzun qalblarga tasalli bo'ladigan, tog'lar qadar ajr bo'ladigan Qur'on xatmlarida qatnashaylik. Elu yurt haqiga, aziz vatanimiz haqiga duolar qilaylik. Tinchlik va xotirjam kunlar bardavom bo'lishini Haq taolodan so'raylik.
Barchamizga Ramazon oyi muborak bo'lsin! Uni g'animat bilib, yaxshiliklar bilan o'tkazishni barchamizga nasib qilsin! Omin!
Kibr, o‘zini boshqalardan yuqori deb hisoblash, ulardan ustun qo‘yish, o‘zini boshqalarga nisbatan yuksak ko‘rish va ularga nisbatan mag‘rurlik qilishdir. Bu, ko‘pincha odamlarning boshqa kishilarni pastga urish, ular bilan adolatli munosabatda bo‘lmaslik va o‘zini juda katta ko‘rsatish kabi xulq-atvorlarni o‘z ichiga oladi.
Saodat kaliti hushyorlik va fahmu farosatdadir. Badbaxtlik manbasi kibr va g‘aflatdadir.
Banda uchun Alloh taoloning ne’matlari ichida iymon va ma’rifatdan ulug‘i yo‘qdir. Unga erishish uchun bag‘rikenglik va qalb ko‘zi o‘tkirligidan boshqa vasila yo‘qdir.
Kufr va ma’siyatdan kattaroq balo va ofat yo‘qdir. Mazkur ikki narsaga chaqirishda qalb ko‘rligi va jaholat zulmatidan boshqa narsa yo‘qdir.
Ziyrak kishilar Alloh taolo ularni hidoyatini iroda qilgan va qalblarini Islomga keng qilib qo‘yganlardir.
Mutakabbirlar Alloh taolo ularni zalolatini iroda qilgan va qalblarini xuddi osmonga chiqayotgandagi kabi tor va tang qilib qo‘yganlardir. Mutakabbir o‘z hidoyatiga kafil bo‘lishi uchun qalb ko‘zi ochilmagan kishidir.
Alloh taolo: “Mo‘minlardan ixtiyoriy ehson qiluvchilarini va zo‘rg‘a topib-tutuvchilarini istehzo ila masxaralaydiganlarni Alloh “masxara” qiladi va ular uchun alamli azob (bor)dir” (Tavba surasi, 79-oyat), deb aytgan.
Yana: “Ey mo‘minlar! (Sizlardan) biror millat (boshqa) bir millatni masxara qilmasin! Ehtimolki, (masxara qilingan millat) ulardan yaxshiroq bo‘lsa. Yana (sizlardan) ayollar ham (boshqa) ayollarni (masxara qilmasin)! Ehtimolki, (masxara qilingan ayollar) ulardan yaxshiroq bo‘lsa. O‘zlaringizni (bir-birlaringizni) laqablar bilan atamangiz!” (Hujurot surasi, 11-oyat);
“(Kishilar ortidan) g‘iybat qiluvchi, (oldida) masxara qiluvchi har bir kimsaning holiga voy!” (Humaza surasi, 1-oyat).
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Bir-birlaringizga hasad qilmanglar va savdoda soxtalik bilan kelishib, narxlarni oshirmanglar. Bir-birlaringizga g‘azab qilmanglar hamda orqa o‘girib, munosabatlarni buzmanglar. Ba’zilaringiz ayrimlaringiz savdosi ustiga savdo qilmasin. Allohning bandalari, birodar bo‘linglar. Musulmon musulmonning birodaridir. Unga zulm ham qilmaydi, xo‘rlamaydi ham, past ham sanamaydi. Taqvo bu yerda”, deb, uch bora qalblariga ishora qildilar. “Musulmon birodarini past sanagan kishi yomon ekaniga dalolat qiladi. Har bir musulmonning boshqa musulmonga qoni, moli va obro‘sini (suiiste’mol) qilishi haromdir”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Imom Navaviy rahimahulloh: “Tadabbur qilgan kishiga bundan-da foydasi ko‘p, manfaati ulug‘ va yaxshiroq hadis bo‘lmasa kerak”, dedilar.
Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qalbida zarra miqdoricha kibri bor kishi jannatga kirmaydi”, dedilar. Shunda bir kishi: "Yo Rasululloh, kishi chiroyli kiyim va chiroyli poyabzal kiyadi (bu ham kibr bo‘ladimi?)" deganida, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Albatta, Alloh chiroylidir. Chiroylini yaxshi ko‘radi. Kibr esa haqni buzish va kishilarga past nazar bilan qarash”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Biz «yuz o‘girma» deb tarjima qilgan ma’no oyatda «tuso’’ir» deb kelgan. Bu ma’no, aslida, tuyada uchraydigan bir kasallikka nisbatan ishlatilar ekan. O‘sha kasallikka mubtalo bo‘lgan tuya doimo boshini pastdan-yuqoriga harakatlantirib, yonboshga siltab turar ekan. Mutakabbirlik bilan burnini jiyirib, yuzini odamlardan o‘giradigan kishilar ana o‘sha kasal tuyaga o‘xshatilmoqda.
«Odamlardan takabbur-la yuz o‘girma».
Ha, musulmon kishi uchun odamlarni kamsitish, ularni past sanash juda yomon illat. Hatto yurish-turishda ham kibru havodan, takabburlikdan saqlanish kerak.
«…va yer yuzida kibr-havo ila yurma».
Bu juda yomon narsa. Boshqalarga kibr og‘ir botadi. Eng muhimi: «Albatta, Alloh, xech bir mutakabbir va maqtanchoqni sevmas».
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhudan naql qilingan rivoyatda: «Kimning qalbida zarracha mutakabbirlik bo‘lsa, Alloh uni do‘zaxga yuztuban tashlaydi», deyilgan.
Shuningdek, ibn Abu Laylo rivoyat qilgan xadisda: «Kim kiyimini ko‘z-ko‘z qilib, maqtanchoqlik ila sudrab yursa, Alloh taolo unga nazar solmaydi», deyilgan.
Rasulullloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Ilm o‘rganing, ilm uchun sakinat va viqorni ham o‘rganing. Va sizlarga ilm o‘rgatayotganlarga tavoze’ bilan o‘zingizni past tuting!” (Imom Tabaroniy “al-Avsat”da rivoyat qilgan).
Muallimga kibr qilish, uni mensimaslik tuban xulq hamda nifoq alomatlaridan hisoblanadi. Imom Tabaroniy “Al-Kabir”da rivoyat qilgan hadisi sharifda bunday deyiladi: “Uch toifa inson borki, ularni faqat munofiqgina xorlaydi: Islomda mo‘ysafid bo‘lgan qariya, ilm sohibi va odil rahbar”.
Ustoz va muallimga o‘zni past tutib, hokisor bo‘lish najot eshigi, ilm tahsil qilishning asosiy omillaridan biri hisoblanadi. Dinimiz shunga buyuradi, shunga o‘rgatadi. Bu ustozlarning shogirdlari ustidagi haqlaridandir.
Imom Navaviy rahimahulloh aytadilar: “O‘quvchi muallimiga itoatkor va royish bo‘lishi, uning so‘ziga quloq solib, o‘z ishlarida u bilan maslahatlashib turishi va oqil bemor samimiy va mohir tabib so‘zini qabul qilganidek u ham o‘z muallimining so‘zini qabul qilmog‘i lozim. Shuningdek, muallimiga ehtirom ko‘zi bilan boqishi, uning o‘z ishida komil iqtidor va malaka sohibi ekanligi va boshqa ustozlardan ustunligiga ishonishi lozim. Ana shunda undan manfaat olishi oson bo‘ladi”.
Olimlarimiz aytadilarki, talaba o‘z ustozining kamoli ahliyat va iqtidor sohibi ekanligiga, o‘z ishining mohir mutaxassisi ekanligiga e’tiqod qilib, ishonishi kerak. U haqda faqat yaxshi fikrda bo‘lishi lozim. Agarchi, ustozidan diyonatga ochiq-oydin ters keladigan xatti-harakatni ko‘rib qolsa ham uni faqat yaxshilikka yo‘yib, yaxshi gumonda bo‘lishi kerak. Aks holda uning barakasidan mahrum bo‘ladi.
Ibn Sinoning ustozi Kushyorning huzuriga bir kishi osmon ilmini o‘rganish maqsadida kelibdi. 2-3 oy o‘tsa hamki, ustozi ilm berishni boshlamaganidan so‘ng aytibdi:
– Hazrat, endi menga javob bersangiz. Uch oy bo‘ldi hamki dars bermadingiz. Vaqtingiz yo‘q shekilli…
Shunda ustoz:
– Men senga bajonidil dars berardim-u, lekin sen huzurimga kelganingdagi “bu ilmdan mening uncha-muncha xabarim bor”, degan kibr-havoying hali ham ketmadi. Men bir idishga qachonki u bo‘sh bo‘lsagina suv quyaman. Afsus, sening kallang havo bilan to‘lib qolgan ekan, – deb javob qilibdi.
Imom Qurtubiy rahimahulloh dedilarki: "Agar mutakabbir kishini ko‘rsang bilginki, uning namozi kam yoki undan butunlay mahrum bo‘lgan. Chunki kibr bilan ko‘p sajda qilish birga jamlanmaydi".
Rivoyat qilishlaricha: Bir kishinikiga mehmon kelib qoldi. Uyda mehmonga qo‘yadigan hech vaqo yo‘q edi. U bir litr qatiq olib kelib, besh litr suv qo‘shib, tuz va muz solib, ayron tayyorladi. Bir litr qatiq besh litr suvni qabul qilib, totli ichimlikka aylandi. Agar o‘sha qatiqqa bir tomchi benzin tushib ketganida uni ichib bo‘lmas edi.
Xuddi shuningdek, salgina takabburlik ham amalni buzib yuboradi. Mutakabbir kimsa Allohdan to‘siladi, xaloyiq tomonidan nafratga uchraydi. Alloh taolo bu haqda «Chunki ularga yolg‘iz Allohdan boshqa iloh yo‘q deyilgan vaqtda kibr-havo qilgan edilar», degan (Soffot surasi, 35 oyat).
Horisa ibn Vahb roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Javvaz ham, ja’zariy ham jannatga kirmaydi", dedilar.
* «Javvaz – muomalasi qo‘pol odam».
* Ja’zariy – mutakabbir, qilmagan ishi bilan faxrlanuvchi.
Ba’zi bir kishilar ibodat miqyosidagi ma’naviy va moddiy amallarni qilib, (haj, umra va masjid yoki yo‘l qurib) kibrlanib, maqtanib boshqa kishilarni bunday ishlarni amalga oshirmaganlikda ayblab, o‘zlarini ulardan yuqori olishadi. Aslida ana shu ishlar xalqni puliga bajarilgan bo‘ladi. Bunday kimsalar aslida eng razil va pastkashlardir.
Alloh taolo aytadi: “Boshqalar esa gunohlarini e’tirof qildilar…”. (Tavba surasi 102-oyat) Alloh taolo bizdan ma’sumlikni talab qilmadi. Aksincha, gunoh sodir bo‘lganida tavba va siniqlikni istadi.
Odam alayhissalom gunoh qilganida e’tirof qilib gunohiga istig‘for aytdi. Alloh uning tavbasini qabul qildi.
Iblis esa gunoh qilganida mutakabbirlik qildi, tavba qilmadi. Alloh undan yuz o‘girdi.
Kim gunoh qilib qo‘yib so‘ngra tavba qilsa qiyomatda Odam alayhissalom bilan tavba qiluvchilar karvonida bo‘ladi.
Kim gunoh qilib so‘ngra tavba qilmasdan mutakabbirlik qilsa Iblisning karvonida bo‘ladi.
Ortidan kibrni ergashtiruvchi bittagina gunoh, ortidan siniqlik, pushaymonlik va tavbani ergashtiruvchi mingta gunohdan og‘irroqdir.
Alloh taolo gunoh qilganida pushaymon bo‘lib tavba qiluvchilarga muhabbati o‘laroq O‘zini G‘ofur deya nomladi.
Bandalarini O‘z muhabbatiga targ‘ib qilish uchun O‘zini Vadud deya nomladi.
Sizni sindirib sizdagi ujbni ketkazadigan bitta gunoh, qalbingizni mag‘rurlanish va ujbga to‘ldiradigan toatdan yaxshidir, qaysidir ma’noda!
Ja’farxon SUFIYEV,
TII talabasi,
To‘raqo‘rg‘on tuman “Is'hoqxon to‘ra” jome masjidi imom-xatibi.