بسم الله الرحمن الرحيم
Yoshlik – umr bahori
Muhtaram jamoat! Ma'lumki, o'spirinlik vaqti insonning fe'l-atvori va ruhiyati shakllanadigan asosiy davr bo'lib, ayni shu davrda ularga alohida ahamiyat qaratmoq lozim. Albatta bunda avvalo ota-onaning, ustozning va jamiyatning mas'uliyati katta. Alloh taolo Qur'oni karimning “Tahrim” surasi 6-oyatida shunday buyuradi:
يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ
ya'ni: “Ey, imon keltirganlar! O'zlaringizni va oila a'zolaringizni yoqilg'isi odamlar va toshlar bo'lmish do'zaxdan saqlangizki, unda dag'al va qattiqqo'l, Alloh buyurgan narsaga itoatsizlik qilmaydigan, faqat buyurilgan ishni qiladigan farishtalar (xizmat qilurlar)”.
Hazrati Umar raziyallohu anhu ushbu oyat nozil bo'lgandan so'ng suyukli Payg'ambarimiz Muhammad sallallohu alayhi va sallamdan: “Yo, Rasululloh, o'z nafsimizni-ku saqlaymiz, ahlimizni qanday saqlaymiz?”, – deb so'ragan ekanlar. Shunda Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam: “Alloh sizlarni nimadan qaytargan bo'lsa, ularni ham qaytarasizlar. Alloh sizlarni nimaga buyursa, ularni ham buyurasizlar. Ana o'sha ularni o'tdan saqlash bo'ladi”, – deb javob berganlar.
Yoshlarni, farzandlarimizni go'daklik chog'idan, avvalo, ularga Yaratgan Zotni tanitish va ularni imon-e'tiqodli, diniga, Vataniga xizmat qiladigan komil inson bo'lib etishishlariga jiddiy ahamiyat berish lozim.
Inson yoshligidan imon-e'tiqodli hamda taqvoli bo'lsa, uning bu dunyosini ham, oxiratini ham Alloh taolo barakotli qilib qo'yadi. Alloh taolo o'zining muborak Kalomida shunday marhamat qilgan:
وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا * وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ (سورة الطلاق/2-3)
ya'ni: “Kimki Allohga taqvo qilsa, U unga (tashvishlardan) chiqish yo'lini (paydo) qilur.Yana, uni o'zi o'ylamagan joydan rizqlantirur” (Taloq surasi 2-3 oyatlar).
Hadisi shariflarda kelishicha, Qiyomat kunida odamlar o'zlarini himoya qiladigan yoki quyosh issig'idan pana qilib turadigan joy axtarib qoladilar. U kunda Alloh taoloning Arshining soyasidan boshqa soya bo'lmaydi. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam etti toifa kishi Arshning soyasida bo'lishini aytib, shular jumlasida:
وَشَابٌّ نَشَأَ فِى عِبَادَةِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ ﴾ (رَوَاهُ الإمام الْبُخَارِىُّ)﴿
ya'ni: “Allohning toati-ibodatida ulg'aygan yigit (Arshning soyasidan boshqa hech qanday soya bo'lmaydigan kunda soyalantiriladi),” – deya marhamat qilganlar (Imom Buxoriy rivoyatlari).
Odatda keksa odamda o'lim xavotiri bo'ladi. Ulardagi istaklar yoshlarnikidek bo'lmaydi. Ammo yoshlarda istaklar kuchli, orzu havaslar ko'p, kuch-quvvat etarli, yumushlari bisyor bo'lishi barobarida, ularni yo'ldan uruvchi narsalar ham ko'p bo'ladi. Ular o'zlaridagi gunoh, hoyu havaslar istagini engib, ibodatga uringanlari, namozlarini o'z vaqtida ado etishga bel bog'laganlari uchun Qiyomat kuni Allohning Arshi soyasidan joy oladilar.
Muhtaram jamoat!Mamlakatimiz aholisining 64 foizini yoshlar tashkil etadi. Farzandlarimizning ilmli, axloqli bo'lib kamolga etishlariga uyda ota-onalar, o'quv yurtlarida esa muallim va ustozlar astoydil jon kuydirishlari kerak. O'g'il-qizlarimizni ilm-ma'rifatga oshno qilishdan hech kimchetda turmasligi lozim. Jadidchi allomalarimizdan birlari: “Farzand tarbiyasiga loqayd qaragan millat inqirozga mahkumdir”, – deb bejizga aytmagan.
Ibn Abbos raziyallohu anhu yoshlarga nasihat qilib shunday deganlar:
"ما آتى الله عزّ وجلّ عبدًا علمًا إلاّ شابًّا، والخيرُ كلُّه في الشّباب"، ثمّ تلا قوله عزّ وجلّ: "قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ"، وقوله تعالى: "إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى" وقوله تعالى: "وَآَتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا"
ya'ni: “Alloh taolo kimga ilm ato etgan bo'lsa, uning yoshligida bergan. Yaxshilikning hammasi yoshlikda bo'ladi”, – dedilarda, quyidagi oyatlarni tilovat qildilar: “Ular aytishdi: “But-sanamlarimizni ayblab yuradigan Ibrohim degan bir yigitni eshitgandik” (Anbiyo surasi 60-oyat).
Boshqa oyatda shunday deydi: “... Darhaqiqat, ular Parvardigorlariga imon keltirgan va Biz ularga hidoyatni ziyoda qilgan yigitlardir” (Kahf surasi 13-oyat).
Boshqa oyatda shunday deydi: “Unga go'daklik chog'idayoq hikmat (va ilm) ato etdik” (Maryam surasi, 12-oyat).
Afsuski, aksariyat bolalar ayni ilm olish payti kelganda o'yin-kulgi va bekorchi mashg'ulotlar bilan ovora bo'lib yuradilar. Ayrim yoshlar umrining eng navqiron paytini choyxonalarda, kompyuter o'yingohlarida o'tkazmoqda. Ota-onalari ham: “Hali farzandimiz yosh, katta bo'lgach o'qir”, – deya bunga beparvo qaraydilar. Aslida yoshlik paytida xotirasi eng yaxshi ishlaydigan davr bo'ladi. O'sha paytdan boshlab, bolani sekin-asta ilmga jalb qilish yaxshi natija beradi.
So'zimizni dalili sifatida bir misol keltiramiz. Abu Ali ibn Sino, Mirzo Ulug'bek kabi qanchadan-qancha alloma bobolarimiz 7-8 yoshlarida Qur'oni karimni to'liq yod olishgan. Bundan tashqari tarix, falsafa, tibbiyot, mantiq va boshqa fanlarni chuqur o'zlashtirishgan. O'n sakkiz yoshigacha hayotida kerak bo'ladigan barcha ilmlarni mukammal o'rganib, mashhur olim darajasiga ko'tarilgan.
Bundan kelib chiqadiki, ota-onalar farzandlarini yoshlik davridan unumli foydalanib, kerakli ilmlarga yo'naltirishlari lozim. Ulamolarimiz aytadilarki:
مَنْ لَمْ يَتَعَلَّمْ صَغِيرًا لَمْ يَتَقَدَّمْ كَبِيرًا
ya'ni: “Kim yoshlik chog'ida ilm olmasa, katta bo'lganida yuksalmaydi”.
Tarixdan bizga ma'lumki, qanchadan-qancha ulug'larimiz, buyuk ajdodlarimiz yosh yigitlik davrida butun bir qo'shinni yoki katta bir saltanatni boshqara olgan. Masalan, Usoma ibn Zayd raziyallohu anhu Rim imperiyasiga qarshi bo'lgan jangda Payg'ambarimiz alayhissalom tomonlaridan qo'shinga boshliq etib ta'yinlanganlar. O'shanda u zotning yoshlari 18 ga ham to'lmagan edi. Ajdodimiz Zahiriddin Muhammad Bobur 12 yoshida otasi o'rniga Farg'ona ulusining hokimi bo'lgan va yosh bo'lishiga qaramay ko'plab siyosiy islohotlar qila olgan. Amir Temurning uchinchi farzandi Mironshoh Mirzo esa 14 yoshida Huroson hokimi bo'lgan. Yoki 1453 yili may oyida Sulton Muhammad Fotih rahimahulloh Qustantiniyaning fath qilganda 23 yoshda edi...
Ajdodlarimizning ilm-fan, kashfiyotlar, she'riyat va adabiyotda erishgan yutuqlariga to'xtalsak, bu mavzuda alohida kitob yozish mumkin. Birgina ajdodimiz Mir Alisher Navoiy hazratlarini olsak, U zot 7 yoshida Farididdin Attorning “Mantiqut-tayr” asarini yoddan bilganlar va buyuk muhaddisimiz Imom Buxoriy hazratlarining olti mingdan ziyod hadisi shariflarini yod olganlar. 7-8 yoshlaridan boshlab g'azallar yoza boshlab, o'n besh-o'n olti yoshlarida ham turkiy, ham forsiyda ijod qiladigan “ikki tilli” shoir sifatida tanilganlar. Alisher Navoiy o'smirlik yillarida o'zlari sevgan shoirlarning 50 ming baytdan ortiq she'rlarini yod bilganlar. Tarixdan bu kabi misollarni juda ko'p keltirishimiz mumkin. Hozirda yoshlarimiz ham yoshlik davrlarida o'z ustilarida ishlamasa, o'zlarining vaqt va iqtidorlarini foydali ilm va mashg'ulotlarga sarflashmasa, ertaga kech bo'ladi. Zero millatimizning kelajagi yoshlar hisoblanadi.
Hozirda yurtimizda ilm olish uchun barcha sharoitlar yaratilgan. Yoshlarga, ayniqsa ularning zamonaviy bilim olishiga, e'tibor kuchaydi. O'tgan so'ngi to'rt yil vaqt mobaynida yosh avlod kamolotiga qaratilgan ellikdan ortiq huquqiy hujjat, jumladan, to'rtta qonun, o'ttizdan ortiq Prezident farmon va qarori, Vazirlar Mahkamasining qirqdan ziyod qarori qabul qilindi. Nufuzli xorijiy universitetlar, ilmiy va innovatsion markazlar bilan aloqalarni kuchaytirish ishlari amalga oshirilmoqda.
Muhtaram jamoat! Hozirgi yoshlarimizni imkon qadar chet tillarini, ayniqsa, g'arb va sharq tillarini mukammal bilishlariga ahamiyat berishimiz darkor. Zayd ibn Sobit raziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda shunday deyiladi: “Rasululloh sallallohu alayhi vasallam menga: “Suryoniy (yahudiy tili)ni bilasanmi? Menga ulardan maktublar keladi”– dedilar. Men: “Yo'q”, – degan edim,“o'rganing!”, – deb buyurdilar. Men o'sha tilni o'n etti kunda o'rgandim. Yahudiylardan maktublar kelsa, uni o'qib berar, Rasululloh sallallohu alayhi vasallam ularga maktub yubormoqchi bo'lsalar, men yozib jo'natar edim”.
Boshqa rivoyatlarda kelishicha, o'shanda Zayd ibn Sobit raziyallohu anhuning yoshlari 16 da bo'lgan. Ulkan himmat bilan qisqa muddatda o'zga tilni mukammal o'rganishga muvaffaq bo'lganlar.
Bizlar uchun namuna hisoblangan saodat asri kishilari o'z davrlarining har sohada peshqadami bo'lganlar. Biz ham farzandlarimizni iqtidoriga qarab o'zining zamonasidagi ilmlarni o'rgatishimiz lozim va yoshlarimizni zamonasining oldi yoshlari qilib tarbiyalashimiz zarur.
Muhtaram jamoat! Yoshlar tarbiyasida ilm bilan husni xulq – insondagi barcha fazilatlarning eng oliy va afzalidur. Chunki husni xulq egasidan doimo yaxshilik kutiladi: o'ziga, oilasiga, jamiyatga, balki butun atrof muhitga undan faqat manfaat etadi. Shuning uchun farzandlarimizni yomon xulq, buzuq g'oyalardan fikrini toza, musaffo qilmog'imiz darkor. Hadisi shariflardan birida:
مَا نَحَلَ وَالِدٌ وَلَدًا مِنْ نَحْلٍ أَفْضَلَ مِنْ أَدَبٍ حَسَنٍ﴾ (رواه الإمام الترمذي)﴿
ya'ni: “Ota farzandiga go'zal odobdan ko'ra yaxshiroq narsa bera olmaydi”, deyilgan (Imom Termiziy rivoyatlari).
Muhtaram azizlar! Umrning qadriga etishlik, xususan yoshlik davrini g'animat bilish nafaqat bu dunyoda, balki oxiratda ham insonni ulkan mas'uliyatdan xalos qiladi. Bu haqda Payg'ambarimiz alayhissalom o'zlarining hadisi shariflarida shunday deganlar:
﴾لا تَزُولُ قَدِمَا عَبْدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ: عَنْ عُمُرُهِ فِيمَا أَفْنَاهُ وَعَنْ شَبَابِهِ فِيمَا أَبْلاهُ وَعَنْ مَالِهِ مِنْ أَيْنَ اكْتَسَبَهُ وَفِيمَا أَنْفَقَهُ وَعَنْ عَلِمهِ مَاذَا عَمِلَ فِيهِ﴿
ya'ni:“Banda Qiyomat kuni to'rt narsadan so'ralmagunicha qadamlari siljimaydi: umridan – uni nima bilan o'tkazgani; yoshlik davridan – uni nima bilan mashg'ul qilgani; mol-dunyosidan – uni qay yo'sinda topgani va qaysi yo'ldi sarflagani; ilmidan – unga qanday amal qilgani”.
Demak, Qiyomat kuni eng birinchi so'ralishi kerak bo'lgan to'rt narsadan ikkitasi vaqt xususida ekan. Shuning uchun ham sahoba va tobeinlar vaqtlarining qadriga etishgan. Hasan Basriy rahimahulloh: “Shunday zotlar bor ediki, ular o'z vaqtlariga sizlar dirham-dinorlaringizga haris bo'lganingizdan ham ko'ra qattiqroq haris edilar”, deganlar.
Muhtaram azizlar! Turli fitnalar avj olgan, tarafkashlik, firqalarga bo'linishi ko'paygan paytda yoshlar o'z dinlarini, aqidalarini muhofaza qilishlari lozim bo'ladi. Tobeinlardan Anas ibn Sirin rahimahulloh yoshlarga shunday nasihat qilar ekanlar: “Ey yoshlar jamoasi! Allohga taqvo qilinglar. Rasulullohning hadislarini kimdan ta'lim olayotganlarizga e'tiborli bo'linglar. Chunki bu hadislar sizlarning dinlaringizdir!”.
Bu juda ham ahamiyatli nasihatdir. Dinimni o'rganaman, ilm olaman yoki hadis o'rganaman, deb yoshlar uchun eng muhim narsa – shar'iy ilmlarni avvalo ilmda mustahkam bo'lgan, zamonasining ulamolari e'tirof etgan ulamolardan olishi zarur. Duch kelgan insondan ilm olavermasligi kerak. Zero, Nabiy sallallohu alayhi vasallamdan kelayotgan bu meros ilmda sobit bo'lgan ulamolardan olinadi.
Ibn Shavzab rahmatullohi alayh: “Bir o'spirin yigitning sunnat sohibi bo'lgan kishini do'st tutib, undan ilm olishi Allohning ne'matidir”, – deganlar.
Ayniqsa, internetda, ijtimoiy tarmoqlarida yoki xorijga borganda, bemazhablik yoki Islom ulamolari qoralaydigan “Hizbut-tahrir” kabi adashgan oqimlar ta'siriga tushib qolishdan saqlanishlari lozim. Horijdan turib feysbuk yoki boshqa ijtimoiy tarmoqlar orqali yurtimizni dinsizlikda ayblaydigan soxta da'vatchilar, turli bid'atchi firqalarning makridan ehtiyot bo'lishlari darkor. Amr ibn Qays Maloiy rahmatullohi alayh shunday deganlar: “Agar yigitni ahli sunna val jamoa ahli bilan birga unib-o'sayotganini ko'rsang, kelajakda undan yaxshilik kutaver. Ammo uni bida't ahli bilan o'sib voyaga etayotganini ko'rsang, undan umidingni uzaver. Chunki o'spirin bola birinchi ta'lim olgan narsasida bo'ladi”.
Alloh taolo millatimiz kelajagi bo'lgan yoshlarimizni to'g'ri yo'ldan adashtirmasin. Ularni din-diyonatda, odob-axloqda, insofu tavfiqda ulg'ayishlarini, ilm-ma'rifatda ajdodlariga munosib avlod bo'lishlarini nasib etsin! Omin!
Kibr, o‘zini boshqalardan yuqori deb hisoblash, ulardan ustun qo‘yish, o‘zini boshqalarga nisbatan yuksak ko‘rish va ularga nisbatan mag‘rurlik qilishdir. Bu, ko‘pincha odamlarning boshqa kishilarni pastga urish, ular bilan adolatli munosabatda bo‘lmaslik va o‘zini juda katta ko‘rsatish kabi xulq-atvorlarni o‘z ichiga oladi.
Saodat kaliti hushyorlik va fahmu farosatdadir. Badbaxtlik manbasi kibr va g‘aflatdadir.
Banda uchun Alloh taoloning ne’matlari ichida iymon va ma’rifatdan ulug‘i yo‘qdir. Unga erishish uchun bag‘rikenglik va qalb ko‘zi o‘tkirligidan boshqa vasila yo‘qdir.
Kufr va ma’siyatdan kattaroq balo va ofat yo‘qdir. Mazkur ikki narsaga chaqirishda qalb ko‘rligi va jaholat zulmatidan boshqa narsa yo‘qdir.
Ziyrak kishilar Alloh taolo ularni hidoyatini iroda qilgan va qalblarini Islomga keng qilib qo‘yganlardir.
Mutakabbirlar Alloh taolo ularni zalolatini iroda qilgan va qalblarini xuddi osmonga chiqayotgandagi kabi tor va tang qilib qo‘yganlardir. Mutakabbir o‘z hidoyatiga kafil bo‘lishi uchun qalb ko‘zi ochilmagan kishidir.
Alloh taolo: “Mo‘minlardan ixtiyoriy ehson qiluvchilarini va zo‘rg‘a topib-tutuvchilarini istehzo ila masxaralaydiganlarni Alloh “masxara” qiladi va ular uchun alamli azob (bor)dir” (Tavba surasi, 79-oyat), deb aytgan.
Yana: “Ey mo‘minlar! (Sizlardan) biror millat (boshqa) bir millatni masxara qilmasin! Ehtimolki, (masxara qilingan millat) ulardan yaxshiroq bo‘lsa. Yana (sizlardan) ayollar ham (boshqa) ayollarni (masxara qilmasin)! Ehtimolki, (masxara qilingan ayollar) ulardan yaxshiroq bo‘lsa. O‘zlaringizni (bir-birlaringizni) laqablar bilan atamangiz!” (Hujurot surasi, 11-oyat);
“(Kishilar ortidan) g‘iybat qiluvchi, (oldida) masxara qiluvchi har bir kimsaning holiga voy!” (Humaza surasi, 1-oyat).
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Bir-birlaringizga hasad qilmanglar va savdoda soxtalik bilan kelishib, narxlarni oshirmanglar. Bir-birlaringizga g‘azab qilmanglar hamda orqa o‘girib, munosabatlarni buzmanglar. Ba’zilaringiz ayrimlaringiz savdosi ustiga savdo qilmasin. Allohning bandalari, birodar bo‘linglar. Musulmon musulmonning birodaridir. Unga zulm ham qilmaydi, xo‘rlamaydi ham, past ham sanamaydi. Taqvo bu yerda”, deb, uch bora qalblariga ishora qildilar. “Musulmon birodarini past sanagan kishi yomon ekaniga dalolat qiladi. Har bir musulmonning boshqa musulmonga qoni, moli va obro‘sini (suiiste’mol) qilishi haromdir”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Imom Navaviy rahimahulloh: “Tadabbur qilgan kishiga bundan-da foydasi ko‘p, manfaati ulug‘ va yaxshiroq hadis bo‘lmasa kerak”, dedilar.
Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qalbida zarra miqdoricha kibri bor kishi jannatga kirmaydi”, dedilar. Shunda bir kishi: "Yo Rasululloh, kishi chiroyli kiyim va chiroyli poyabzal kiyadi (bu ham kibr bo‘ladimi?)" deganida, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Albatta, Alloh chiroylidir. Chiroylini yaxshi ko‘radi. Kibr esa haqni buzish va kishilarga past nazar bilan qarash”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Biz «yuz o‘girma» deb tarjima qilgan ma’no oyatda «tuso’’ir» deb kelgan. Bu ma’no, aslida, tuyada uchraydigan bir kasallikka nisbatan ishlatilar ekan. O‘sha kasallikka mubtalo bo‘lgan tuya doimo boshini pastdan-yuqoriga harakatlantirib, yonboshga siltab turar ekan. Mutakabbirlik bilan burnini jiyirib, yuzini odamlardan o‘giradigan kishilar ana o‘sha kasal tuyaga o‘xshatilmoqda.
«Odamlardan takabbur-la yuz o‘girma».
Ha, musulmon kishi uchun odamlarni kamsitish, ularni past sanash juda yomon illat. Hatto yurish-turishda ham kibru havodan, takabburlikdan saqlanish kerak.
«…va yer yuzida kibr-havo ila yurma».
Bu juda yomon narsa. Boshqalarga kibr og‘ir botadi. Eng muhimi: «Albatta, Alloh, xech bir mutakabbir va maqtanchoqni sevmas».
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhudan naql qilingan rivoyatda: «Kimning qalbida zarracha mutakabbirlik bo‘lsa, Alloh uni do‘zaxga yuztuban tashlaydi», deyilgan.
Shuningdek, ibn Abu Laylo rivoyat qilgan xadisda: «Kim kiyimini ko‘z-ko‘z qilib, maqtanchoqlik ila sudrab yursa, Alloh taolo unga nazar solmaydi», deyilgan.
Rasulullloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Ilm o‘rganing, ilm uchun sakinat va viqorni ham o‘rganing. Va sizlarga ilm o‘rgatayotganlarga tavoze’ bilan o‘zingizni past tuting!” (Imom Tabaroniy “al-Avsat”da rivoyat qilgan).
Muallimga kibr qilish, uni mensimaslik tuban xulq hamda nifoq alomatlaridan hisoblanadi. Imom Tabaroniy “Al-Kabir”da rivoyat qilgan hadisi sharifda bunday deyiladi: “Uch toifa inson borki, ularni faqat munofiqgina xorlaydi: Islomda mo‘ysafid bo‘lgan qariya, ilm sohibi va odil rahbar”.
Ustoz va muallimga o‘zni past tutib, hokisor bo‘lish najot eshigi, ilm tahsil qilishning asosiy omillaridan biri hisoblanadi. Dinimiz shunga buyuradi, shunga o‘rgatadi. Bu ustozlarning shogirdlari ustidagi haqlaridandir.
Imom Navaviy rahimahulloh aytadilar: “O‘quvchi muallimiga itoatkor va royish bo‘lishi, uning so‘ziga quloq solib, o‘z ishlarida u bilan maslahatlashib turishi va oqil bemor samimiy va mohir tabib so‘zini qabul qilganidek u ham o‘z muallimining so‘zini qabul qilmog‘i lozim. Shuningdek, muallimiga ehtirom ko‘zi bilan boqishi, uning o‘z ishida komil iqtidor va malaka sohibi ekanligi va boshqa ustozlardan ustunligiga ishonishi lozim. Ana shunda undan manfaat olishi oson bo‘ladi”.
Olimlarimiz aytadilarki, talaba o‘z ustozining kamoli ahliyat va iqtidor sohibi ekanligiga, o‘z ishining mohir mutaxassisi ekanligiga e’tiqod qilib, ishonishi kerak. U haqda faqat yaxshi fikrda bo‘lishi lozim. Agarchi, ustozidan diyonatga ochiq-oydin ters keladigan xatti-harakatni ko‘rib qolsa ham uni faqat yaxshilikka yo‘yib, yaxshi gumonda bo‘lishi kerak. Aks holda uning barakasidan mahrum bo‘ladi.
Ibn Sinoning ustozi Kushyorning huzuriga bir kishi osmon ilmini o‘rganish maqsadida kelibdi. 2-3 oy o‘tsa hamki, ustozi ilm berishni boshlamaganidan so‘ng aytibdi:
– Hazrat, endi menga javob bersangiz. Uch oy bo‘ldi hamki dars bermadingiz. Vaqtingiz yo‘q shekilli…
Shunda ustoz:
– Men senga bajonidil dars berardim-u, lekin sen huzurimga kelganingdagi “bu ilmdan mening uncha-muncha xabarim bor”, degan kibr-havoying hali ham ketmadi. Men bir idishga qachonki u bo‘sh bo‘lsagina suv quyaman. Afsus, sening kallang havo bilan to‘lib qolgan ekan, – deb javob qilibdi.
Imom Qurtubiy rahimahulloh dedilarki: "Agar mutakabbir kishini ko‘rsang bilginki, uning namozi kam yoki undan butunlay mahrum bo‘lgan. Chunki kibr bilan ko‘p sajda qilish birga jamlanmaydi".
Rivoyat qilishlaricha: Bir kishinikiga mehmon kelib qoldi. Uyda mehmonga qo‘yadigan hech vaqo yo‘q edi. U bir litr qatiq olib kelib, besh litr suv qo‘shib, tuz va muz solib, ayron tayyorladi. Bir litr qatiq besh litr suvni qabul qilib, totli ichimlikka aylandi. Agar o‘sha qatiqqa bir tomchi benzin tushib ketganida uni ichib bo‘lmas edi.
Xuddi shuningdek, salgina takabburlik ham amalni buzib yuboradi. Mutakabbir kimsa Allohdan to‘siladi, xaloyiq tomonidan nafratga uchraydi. Alloh taolo bu haqda «Chunki ularga yolg‘iz Allohdan boshqa iloh yo‘q deyilgan vaqtda kibr-havo qilgan edilar», degan (Soffot surasi, 35 oyat).
Horisa ibn Vahb roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Javvaz ham, ja’zariy ham jannatga kirmaydi", dedilar.
* «Javvaz – muomalasi qo‘pol odam».
* Ja’zariy – mutakabbir, qilmagan ishi bilan faxrlanuvchi.
Ba’zi bir kishilar ibodat miqyosidagi ma’naviy va moddiy amallarni qilib, (haj, umra va masjid yoki yo‘l qurib) kibrlanib, maqtanib boshqa kishilarni bunday ishlarni amalga oshirmaganlikda ayblab, o‘zlarini ulardan yuqori olishadi. Aslida ana shu ishlar xalqni puliga bajarilgan bo‘ladi. Bunday kimsalar aslida eng razil va pastkashlardir.
Alloh taolo aytadi: “Boshqalar esa gunohlarini e’tirof qildilar…”. (Tavba surasi 102-oyat) Alloh taolo bizdan ma’sumlikni talab qilmadi. Aksincha, gunoh sodir bo‘lganida tavba va siniqlikni istadi.
Odam alayhissalom gunoh qilganida e’tirof qilib gunohiga istig‘for aytdi. Alloh uning tavbasini qabul qildi.
Iblis esa gunoh qilganida mutakabbirlik qildi, tavba qilmadi. Alloh undan yuz o‘girdi.
Kim gunoh qilib qo‘yib so‘ngra tavba qilsa qiyomatda Odam alayhissalom bilan tavba qiluvchilar karvonida bo‘ladi.
Kim gunoh qilib so‘ngra tavba qilmasdan mutakabbirlik qilsa Iblisning karvonida bo‘ladi.
Ortidan kibrni ergashtiruvchi bittagina gunoh, ortidan siniqlik, pushaymonlik va tavbani ergashtiruvchi mingta gunohdan og‘irroqdir.
Alloh taolo gunoh qilganida pushaymon bo‘lib tavba qiluvchilarga muhabbati o‘laroq O‘zini G‘ofur deya nomladi.
Bandalarini O‘z muhabbatiga targ‘ib qilish uchun O‘zini Vadud deya nomladi.
Sizni sindirib sizdagi ujbni ketkazadigan bitta gunoh, qalbingizni mag‘rurlanish va ujbga to‘ldiradigan toatdan yaxshidir, qaysidir ma’noda!
Ja’farxon SUFIYEV,
TII talabasi,
To‘raqo‘rg‘on tuman “Is'hoqxon to‘ra” jome masjidi imom-xatibi.