Sayt test holatida ishlamoqda!
20 Iyun, 2025   |   24 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:04
Quyosh
04:50
Peshin
12:30
Asr
17:40
Shom
20:03
Xufton
21:41
Bismillah
20 Iyun, 2025, 24 Zulhijja, 1446

Umra ibodati qanday amalga oshiriladi?

17.02.2022   7379   13 min.
Umra ibodati qanday amalga oshiriladi?

Umr davomida eng kamida bir marta umra ibodatini ado etish sunnati muakkada hisoblanadi. Umra ibodatini yilning xohlagan vaqtida ado etish mumkin. Ya'ni umra qilish uchun aynan biror vaqt tayin qilinmagan. Ammo besh kunda – arafa kuni, iydu qurbon va undan keyingi uch kunda umra qilish makruhi tahrimiy bo'ladi. Chunki bu kunlar haj arkonlari ado etiladigan kunlardir.

Umra ibodati uchun eng afzal vaqt Ramazon oyi hisoblanadi.

Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hijratdan so'ng to'rt marta umra, bir marta haj qilganlar.

Umra ibodati Qur'oni karimda haj ibodati bilan birga zikr qilingan:

وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ

“Alloh uchun haj va umrani tugal ado eting”[1].

Ya'ni Alloh taolo haj va umrani ado qiluvchilarga: “Haj va umraning shartlarini to'kis ado etinglar. Ularni ado etish asnosida zohiriy va botiniy nuqsonlarga yo'l qo'ymanglar”, deya buyurgan.

Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam umra ibodati haqida shunday deganlar:

عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ الْعُمْرَةُ إِلَى الْعُمْرَةِ كَفَّارَةٌ لِمَا بَيْنَهُمَا وَالْحَجُّ الْمَبْرُورُ لَيْسَ لَهُ جَزَاءٌ إِلاَّ الْجَنَّةُ.

رَوَاهُ مُسْلِمُ

Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: “Umra (oldin qilingan) umragacha (bo'lgan) ikkalasining o'rtasidagi (sag'ira gunohlar)ga kafforot bo'ladi. Mabrur hajning mukofoti, albatta, jannatdir” (Imom Muslim rivoyat qilgan).

Ushbu hadisda umraning fazli ya'ni, ikkita umra o'rtasidagi bandalarning haqlariga taalluqli bo'lmagan sag'ira gunohlar keyingi umra sababidan yuvilib ketishi xabar berilgan.

Umra so'zi lug'atda “ziyorat qilish” ma'nosini anglatadi. Istilohda esa “ maxsus shartlar bilan Baytullohni ziyorat qilish umra deyiladi”.


Umraning Hajdan farqlari:

– Umra farz emas, balki sunnat;

– Umraning muayyan vaqti yo'q;

– Arofatda turish yo'q;

– Muzdalifada turish yo'q;

– Shaytonga tosh otish yo'q;

– Ikki namozni jamlash yo'q;

– Hutba yo'q;

–Tavofi qudum va vido yo'q.


Umra ibodatida quydagi amallar bajariladi:

Ehrom bog'lanadi;

Ka'bani tavof qilinadi;

Safo va Marva orasida sa'yi qilinadi;

Soch to'liq oldiriladi yoki qisqartiriladi.


Ehrom bog'lash haqida

Umra qilishga kirishgan kishi miyqotdan ehromga kirishi lozim bo'ladi. Bizda hozir umrachilarga dastlab Madinani ziyorat qilish rejalashtirilgani sababli ziyoratdan so'ng umra qilish uchun Makkaga yo'lga chiqqanlarida Zulhulayfa nomli joyda ehromga kiradilar. Ushbu joyda ehromga kiruvchilar uchun barcha sharoitlar hozirlab qo'yilgan.

Ehromga kirishda quyidagi amallar qilinadi:

– G'usl qilish;

– Badanga xushbo'ylik surish (ehromga emas);

– Ikki rakat namoz o'qish;

– Talbiya aytish. (Labbaykallohumma labbayk, labbayka la shariyka laka labbayk. Innal hamda van ne'mata laka val mulk. La shariyka lak). Talbiyani har aytishda uch martadan aytish mustahab bo'ladi. To tavofni boshlagunicha imkon qadar ko'proq talbiya aytishga harakat qilinadi.

Ehromga kirgandan so'ng quydagi ishlarni qilish mumkin bo'lmaydi:

Erkaklar uchun odatdagi tikilgan kiyimni kiyish, boshni yo yuzni uzrsiz yopib yurish;

Soch, soqol, yoki boshqa biror a'zosining tuklarini uzrsiz olish;

Qo'llarining yoki oyoqlarining tirnoqlarini olish;

O'pish va quchoqlashga o'xshash narsalardan birini shahvat bilan qilish;

Biror a'zosiga uzrsiz xushbo'y surish.

Agar ushbu ishlardan birortasi to'liq bajarilsa, masalan, to'liq bir kecha yo bir kunduz tikilgan kiyim kiyib yursa, yoki bir qo'li yo bir oyog'ining tirnoqlarini bir o'tirishda to'liq olib qo'ysa, bir qo'y so'yish vojib bo'lib qoladi.

Ammo mazkur ishlardan birortasini to'liq qilmasdan sodir etsa, masalan, tirnoqlaridan birini olib qo'ysa, yoki biror a'zosiga to'liq qilmasdan xushbo'y surib qo'ysa, 2 kg bug'doy yoki uning qiymatini sadaqa qilish shart bo'lib qoladi.

Umra qiluvchilar ado etayotgan amallari ibodat ekanini doimo yodda tutishlari va uni kamchiligu nuqsonlarsiz bajarishga astoydil harakat qilishlari lozim bo'ladi.


Ka'bani tavof qilish haqida

Ka'bani tavof qilish umraning ruknlaridan biri bo'lib, tavofdan oldin umra uchun ehromga kirgan bo'lish shartdir. “Tavof” so'zi “aylanib chiqish” ma'nosini anglatadi. Istilohda esa: “Ka'bani 7 marta aylanib chiqish tavof deb ataladi”. Tavofda to'rtta aylanish farz, qolgan uchtasi vojib hisoblanadi.

Tavof “Hajarul asvad”ning ro'parasidan boshlanadi. Ka'bani aylanib tavofni boshlagan joyiga kelganda bir tavof hisoblanadi. “Hajarul asvad”ning ro'parasiga kelganda “Bismillahi vallohu akbar” deya imkoni bo'lsa, “Hajarul asvad” o'piladi, agar boshqalarga ozor berish xavfi bo'ladigan bo'lsa, qo'li bilan unga ishora qilinadi va o'sha qo'l o'piladi, so'ngra ikkinchi tavofga kirishiladi.


Tavofning vojiblari:

Tavofni “Hajarul asvad”dan boshlash;

Chap elkasini Ka'ba tarafga qilib tavof qilish;

Satri avrat;

Qodir kishining o'zi piyoda yurishi;

“Hatiym”ning orqasidan tavof qilish;

Tavofni 7 marta qilish;

Tahoratli bo'lish;

Tavofdan keyin 2 rakat namoz o'qish[2].


Tavofning sunnatlari:

Erkaklar uchun ehromni o'ng qo'ltig'ining tagidan va chap elkadan olib o'rash;

Erkaklar uchun avvalgi 3 tavofda qadamini kichik olib tez yurish;

Imkon bo'lsa “Hajarul asvad”ni o'pish.


Safo va Marva orasida sa'y qilish haqida

Safo va Marva orasida sa'y qilish vojib amal hisoblanadi. Sa'y Safodan boshlanadi. Marvaga borish bir, qaytib Safoga kelish ikkinchi sa'y hisoblanadi. Shu tarzda davom etib sa'y Marvada nihoyalanadi.

Safoga chiqayotgan paytda quyidagi duoni o'qish mustahab hisoblanadi:

بِاسْمِ اللهِ وَالصَّلاَةُ عَلَى رَسُولِ اللهِ اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ وَأَدْخِلْنِي فِيِهَا

“Allohning nomi bilan boshlayman, Allohning elchisiga salovot bo'lsin. Ey Allohim, menga rahmating eshiklarini ochgin va meni ularga kiritgin!”.

Marvaga yurib ketayotganida quyidagi duoni o'qib ketishi mustahab bo'ladi:

رَبِ اغْفِرْ وارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعَزُّ الْأَكْرَمُ

“Robbim, meni mag'firat etgin va rahm qilgin (gunohlarimni) O'zing bilib turibsan ularni afv qilgin. Albatta, Sen eng aziz, eng karamli zotsan”.

Safo va Marvaning ustida chiqqanda quyidagi duoni o'qish mustahab bo'ladi:

اَللهُ أَكْبَرُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شِرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَلاَ نَعْبُدُ إِلاَّ إِيَّاهُ

“Alloh buyukdir, yolg'iz Allohdan o'zga iloh yo'qdir. Uning sherigi yo'qdir, barcha mulk va barcha hamdu sanolar Unikidir. Hayot beradigan ham, hayotni oladigan ham Udir. U hech qachon o'lmaydigan doimiy tirikdir. Barcha yaxshiliklar Uning qo'lidadir. U barcha narsaga qodirdir. Allohdan o'zga iloh yo'qdir. Faqatgina Unga ibodat qilamiz”.


Sa'yning vojiblari:

Tavofdan keyin qilish;

7 marta sa'y qilish;

Qodir kishining o'zi yurishi;

Safodan boshlash.


Sa'yning sunnatlari:

Tavofning orqasidanoq qilish;

Tahoratli bo'lish;

Tahlil, takbir aytish, duo qilish.

Soch oldirish yoki qisqartirish haqida

Sochni to'liq oldirish yoki qisqartirish vojib amallardan hisoblanadi. Qisqartirish deganda boshdagi barcha sochlarni barmoq uchi miqdorida qisqartirish tushuniladi. Qisqartirishda boshdagi barcha sochlarni qisqartirmasdan faqatgina ba'zilarini qisqartirib qo'yish erkaklar uchun makruh hisoblanadi. Agar boshning to'rtdan biri miqdoridan kam joyi qisqartirilsa vojib ado etilmagan bo'ladi va qo'y so'yish vojib bo'lib qoladi. Boshida umuman sochi yo'q odamlar boshning to'rtdan biriga ustara yurg'izib qo'yishlari sunnat bo'ladi.

Ayollarga esa sochlaridan barmoq uchi miqdorida qisqartirishlari lozim bo'ladi. Ayollarning sochlarini to'liq oldirishlari harom hisoblanadi. Chunki bu tabiy xilqatni o'zgartirishga o'xshash bo'lib qoladi.

Soch oldirayotgan paytda quyidagi duoni o'qish mustahab bo'ladi:

اللَّهُمَّ هَذِهِ نَاصِيَتِي بِيَدِكَ فَاجْعَلْ لِي بِكُلِّ شَعْرَةٍ نُورً يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَامْحُ عَنِّي بِهَا سَيِّئَةً وَارْفَعْ لِي بِهَا دَرَجَةً اَللَّهُمَّ بَارِكْ فِي نَفْسِي وَ تَقَبَّلْ مِنِّي اَلللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَلِلْمُحَلِّقِينَ وَالْمُقَصِّرِينَ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ

“Ey Allohim, ushbu peshona sochim Sening qo'lingdadir. Qiyomat kunida har bir soch tolam miqdorida menga nur bergin va ularning har biri miqdorida mendan bir gunohni yo'q qilgin, ularning har biri miqdorida darajamni ko'targin. Ey Allohim, meni barakotli qilgin, mendan qabul qilgin. Ey Allohim, meni, sochlarini to'liq oldirganlarni va qisqartirganlarni ham barchalarini mag'firat qilgin. Ey mag'firati cheksiz Zot”.


Soch oldirilgandan so'ng umra ibodati nihoyasiga etgan bo'ladi.

Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam umra qiluvchilar ham hojilar singari Alloh taoloning “mehmoni” bo'lishdek sharafga ega bo'lishlarini xabar berganlar:

نْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ الْحُجَّاجُ وَالْعُمَّارُ وَفْدُ اللَّهِ إِنْ دَعَوْهُ أَجَابَهُمْ وَإِنْ اسْتَغْفَرُوهُ غَفَرَ لَهُمْ.

رَوَاه ابْنُ مَاجَه

Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: “Hojilar va umra qiluvchilar Allohning mehmonlaridir, agar Unga duo qilsalar duolarini qabul qiladi, Undan mag'firat so'rasalar ularni mag'firat qiladi” (Imom Ibn Moja rivoyat qilgan).

Ulamolar: “Umra qilgan kishining yaxshi holatga o'zgarishi, qilgan umrasining maqbul bo'lgani alomatidir”, deganlar.

Abdulqodir Abdur Rahim

[1] Baqara surasi, 196-oyat.

[2] Tavofdan keyingi 2 rakat namozni “Maqomi Ibrohim”da o'qish mustahab, agar imkoni bo'lmasa boshqa joylarda o'qiydi. Ushbu namozda 1-rakaatiga “Kafirun”, 2-rakaatiga “Ixlos” suralarini zam qilish afzal.

 

O'MI Matbuot xizmati

Maqolalar
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Fatvo berishga kim haqli

13.06.2025   6335   6 min.
Fatvo berishga kim haqli

Hozirgi kunda islom jamiyatida, dunyo musulmonlari, ayniqsa yurtimiz musulmonlari orasida fatvo berish, fatvo chiqarish, fatvo so‘rash kabi atamalar ko‘p ishlatilmoqda.

Fatvo so‘zi arab tilida “savolga javob berish” ma’nosini anglatadi. Istilohda esa, shar’iy masala haqida savol so‘ragan odamga dalilga asoslangan holda javob berishdir.

Birinchi fatvo beruvchi shaxs Rasululloh sallallohu alayhi vasallam bo‘lgan. U zotdan keyin sahoba, tobein va keyingi davr mujtahid ulamolar fatvo berish bilan shug‘ullanib, bugungi kunimizgacha davom etib kelmoqda. Shariatda musulmonlar hayotida paydo bo‘ladigan savollar bo‘yicha fatvo berilishi bu farzi kifoya amal hisoblanadi.

Qur’on va hadisdan hukm chiqarishning o‘ziga xos talablari mavjud. Qur’on va hadisga asoslangan holda musulmonlarning manfaatlaridan kelib chiqib, inson kamoloti, jamiyat farovonligi hamda uning ijtimoiy taraqqiyotini ko‘zlab hukm chiqarish alohida bilim va malaka talab etadi. Mo‘tabar manbalarda qayd etilishicha, arab tili, Qur’on va hadis ilmlari, fiqh va islom tarixini juda chuqur va mukammal biladigan va yana boshqa zarur sifatlarga ega bo‘lgan shaxslargina fatvo berish huquqiga ega.

Shunday bo‘lsa-da, biror-bir masalada hukm chiqarish zarur bo‘lib qolsa, avvalo, mazhablar ta’limotiga tayaniladi, agar ularning birortasida masalaning yechimi topilmasa, musulmonlarga osonlik va qulay sharoit yaratish nuqtayi nazaridan muftiylar tomonidangina fatvolar chiqarilishi mumkin.

Fatvo berish mas’uliyati. Islomda fatvoning o‘rni va ta’siri muhim bo‘lishi bilan birga o‘ta mas’uliyatli vazifa ham hisoblanadi. Chunki fatvoda Allohning hukmlarini bayon qilish maqsad qilinib, unda halol-harom, savob-gunoh, jannat-do‘zax orasidagi amallar ko‘rsatib beriladi. Imom Shotibiy rahmatullohi alayh fatvo berish mas’uliyati haqida to‘xtalib quyidagilarni ta’kidlaydi: “Muftiy – hukmlarni yetkazishda Rasululloh sallalllohu alayhi vasallamga o‘rinbosar va U zotning merosxo‘ri hisoblanadi. Shu bois u Rasululloh sollalllohu alayhi vasallam nomlaridan gapiradi”.

Haqiqatan, Abdulloh ibn Ja’fardan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh sallallohu alayhi vasallam bu borada ogoh va e’tiborli bo‘lishga chaqirib: “Fatvoga jur’atli bo‘lganlaringiz do‘zaxga jur’atli bo‘lganingizdir”, – deganlar. Ya’ni voqe’likni to‘liq o‘rganmay, yetarli bilim va tajriba orttirmay turib, qo‘rqmasdan jur’at bilan fatvo berishdan qaytarganlar.

Buni chuqur anglab yetgan musulmonlarning dastlabki avlodlari o‘zlaridan ilmli shaxs bo‘lgan joyda sukut saqlashgan.

Imom Molik rahmatullohi alayhdan goho ellikta masala so‘ralganda bittasiga ham javob bermagan paytlari bo‘lgan ekan. Buning sababi so‘ralganda, u zot: “Javob beruvchi o‘zini avval do‘zaxga solib ko‘rsin, xalos bo‘lishiga ko‘zi yetsa, javob bersin”, – degan ekanlar.

Abu Aliy az-Zarirdan rivoyat qilinadi: “Men Ahmad ibn Hanbalga: “Kishiga fatvo berishi uchun qancha hadis yetarli, yuz ming hadis yetadimi?” – dedim. U: “Yo‘q”, – dedi. Men: “Ikki yuz mingchi?” – dedim. U: “Yo‘q”, – dedi. Men: “Uch yuz mingchi?”, – dedim. U: “Yo‘q”, – dedi. Men: “To‘rt yuz mingchi?” – dedim. U yana: “Yo‘q”, dedi. Shunda men: “Besh yuz ming bo‘lsachi?”, – degan edim, u: “Umid qilaman”, – deb aytdi”.

Yuqorida keltirib o‘tilgan dalillardan kelib chiqib shuni ta’kidlash lozimki, fatvo berish o‘ta mas’uliyatli bo‘lganligi jihatidan unga hamma ham jur’at qilavermaydi. Buning ortida jamiyat va unda yashovchi shaxslar uchun g‘oyat xatarli zararlar kelib chiqish mumkin. Shayx Ramazon Butiy aytadi: “Hukm chiqarish ilmi tibbiyot ilmi kabidir. Mabodo birovning farzandi og‘ir kasalga chalinib qolsa, u tegishli tashxis qo‘yish va farzandini davolash uchun tibbiyotga oid kitoblarni titadimi yoki malakali shifokorning oldiga boradimi? To‘g‘risini aytganda, uning esi joyida bo‘lsa, keyingi yo‘lni tanlaydi. Dinda ham xuddi shunday. Aslida bu tibbiyotdan ham muhimroq, shuningdek qamrovi jihatidan xavfliroqdir”.

Hech kimga sir emaski, hozirgi kunda ba’zilar o‘zicha oyat va hadislardan hukm chiqarib, noto‘g‘ri fatvolar berib, o‘zini va o‘zgalarni adashtirmoqda.

Ba’zi bir e’tirof etilmagan shaxslar yoki ma’lum maqsadlarga yo‘naltirilgan tuzilmalar tomonidan qo‘shtirnoq ichidagi “fatvolar” insonlarni islom ma’rifatidan uzoqlashtirishga sabab bo‘lmoqda. Ayniqsa, ularning “jihod”, “bay’at”, “takfir”, “bemazhablik”, “hijrat” kabi masalalardagi asossiz “fatvolari” nohaq qon to‘kilishiga olib bormoqda va insonlarning kafolatlangan huquqlariga rahna solinishiga sabab bo‘lmoqda. Imom Molik rahmatullohi alayhning ustozlari bo‘lgan Robia ibn Abdurahmonni yig‘lagan holda ko‘rib, undan buning sababini so‘rashganda, u zot kishilar diniy-huquqiy savollarni bilimi bo‘lmagan shaxslardan so‘rashayotganini ko‘rganligi, bu holat islomda katta xatar paydo bo‘lganligidan darak berishini ta’kidlagan ekanlar.

Demak, chuqur ilm, tajriba va xolislik kabi fazilat bo‘lmay turib, fatvo berishning oqibati xayrli emas. Shunday ekan, ba’zi doira yoki guruhlar tomonidan islomda ulkan masala sifatida qaralgan hukmlarga e’tiborsiz va mas’uliyatsizlik bilan fatvo berishlari o‘zlari va o‘zgalarni ham adashtirishdir. Qanday qilib shaxslarni va butun boshli jamiyatlarni kofirga chiqarib, jamoat oldida ularga ergashishni harom demoqdalar?!

Xulosa qilib aytganda, fatvoning musulmonlar hayotida o‘rni muhimligini hisobga olgan holda ilm va salohiyatsiz fatvo berish yoki uchragan kishidan fatvo so‘rash va unga ergashib ketaverish adashuvga olib boradi. Bu kabi salbiy oqibatlarni keltirib chiqaruvchi ixtiloflarning oldini olish birinchi navbatda islom markazlari va ulamolarning muhim vazifalaridan hisoblanadi.

Alloh taolo barchamizni turli ixtilof va fitnalardan asrab, barchamizni mamlakatimizda ming yillardan beri amal qilib kelinayotgan hanafiy mazhabimizga muvofiq ibodatlarini ado etib, zavqli hayot kechirish baxtiga nasib etsin!


Manba: "Ahli sunna" telegram kanali

MAQOLA