"Mahalla xalq bilan davlat o'rtasidagi ko'prik bo'lishi kerak.
Odamlarning quvonchu tashvishidan doimo xabardor bo'lish mahallaning asosiy vazifasidir"
Shavkat Mirziyoev.
"Mahalla» atamasi arabcha bo'lib, «o'rin-joy», qavm yoki jamoat ittifoqlikda, o'zaro bir-birlarini qo'llab – quvvatlab yashaydigan joyni anglatadi. Adabiyotlarda Mahallalarning ko'p ming yillik tarixga ega ekanligi haqida ma'lumotlar uchraydi. Alisher Navoiy o'zining «Hayratul abror» asarida Mahallani «mahalla shahar ichidagi shaharcha»dir deb ta'riflaydi.
Mahalla kichik ma'muriy hudud bo'lishi bilan birga, turmush tarzi, qadriyatlar, an'analar, urf-odatlar umumiyligi bilan bog'langan kishilar jamoasi birligidir. Tarixning turli bosqichlarida davrlar, tuzumlar o'zgarishiga qarab Mahallaning vazifalari ham o'zgarib turgan.
Mahallaning asosiy vazifalari: marosimlarni birgalikda o'tkazish, o'z hududini batartib saqlash va obodonlashtirish, yosh avlodni ijtimoiy ruhda tarbiyalash, jamiyat hayotida tartib saqlanishini ta'minlash, barcha an'anaviy me'yorlarning bajarilishi ustidan nazorat o'rnatish, urf-odatlarga rioya qilish va ularni buzgan, jamoat majburiyatlaridan bo'yin tovlaganlarni jazolashdan iborat bo'lgan. Mahalla rahbariyati ariq-hovuzlarni tozalash, ko'chalar, yo'llar qurish va Mahalla obodonchiligi bilan bog'liq boshqa jamoat ishlarini uyushtirganlar. Bu ishlarning barchasi birgalikda hashar yo'li bilan amalga oshirilgan.
Mahalla tizimi jamiyatimizning eng muhim va tayanch bo'g'ini hisoblanadi.
Mahalla-ko'y, qo'ni-qo'shnilar yaxshi-yomon kunlarda, quvonchli to'ylarda, boshga o'lim musibati tushgan og'ir damlarda kuningizga birinchi bo'lib yaraydilar.
Mahallalarda turli toifa insonlar yashaydi. Ularning orasida o'ziga to'q, boy-badavlat oilalar qatorida, orzu-umidlari boshqalardan kam bo'lmagan, ammo ularni amalga oshirish uchun qo'llari kaltalik qiladigan, o'g'il-qizlari allaqachon voyaga etgan, ammo ularni uylash yoki uzatish uchun to'y xarajati o'ylantirib qo'yadigan oilalar ham bor. Islom ana shunday muhtojlar holidan xabar olib, ularga iktisodiy yordam berish majburiyatini o'ziga to'q, badavlat insonlar zimmasiga yuklagan. Bunday kishilar o'z ixtiyorlari va islom majburiyati asosida farzandlari voyaga etgan mahalladoshlari huzuriga kirishlari va ularning qanday kamchiliklari bo'lsa, imkon darajasida yordam berishlari kerak.
Ma'lumki, mahallada yaxshi qo'ni-qo'shnichilikning ahamiyati katta. Bo'lajak kelin yoki kuyovlarning kimligini ota-onalar mahalla kattalaridan surishtiradi. Sovchilar ham bo'lajak kelin yoki kuyov uyiga borishdan oldin qo'shnilariga uchrashadi, ularning bergan xolis bahosiga qarab ish tutishadi. Holislik muhim ahamiyatga ega. Qo'shnilar bunday ishonch va imkoniyatdan o'z qo'shnisidan qasos olish, bo'ladigan xayrli ishlarni orqaga surish, qachonlardir tasodifan bo'lib o'tgan, ammo barchaning yodidan ko'tarilib ketgan arazlarni eslash, bo'ladigan ishni chakimchilik bilan to'xtatish kabi g'ayriinsoniy odatlar yo'lida foydalanmasliklari kerak. "Har kim ekkanini o'radi", degan maqolga asosan, hayotda kim birovga yaxshilik qilsa, o'zi ham yaxshilik ko'radi. Kim birovga yomonlik kilsa, shubhasiz, yomonlik ko'radi.
Mahallada tabiat muxofazasiga hissa qo'shish kerak. Alloh taolo insonni yaratib, unga ruh bilan birga aqlu idrok baxsh etgan, Yerni, undagi barcha yaratilgan narsalarni insonga omonat topshirib, uni ehtiyot qilish, barcha narsalarni: maxluqlar, mavjudotlar, suv, havoni avaylab-asrashdek katta mas'uliyatni yuklagan. Bu mas'uliyatni esa inson oldindan bajarib keladi. Tabiatni muhofaza qilish Islom dinining asosiy ta'li-motlaridan biri hisoblanib, barchamizga yashayotgan joy-larimizning toza, ozoda bo'lishi, ichimlik suvimizning beguborligi, o'zimizning esa pokiza yurishimizni buyu-radi. Asrlar bo'yi odamlar ariq, daryo va dengiz suvlarini pokiza saqlashni burchlari deb bilishgan: "U sizlar uchun Yerni poyandoz, osmonni "bino" qilib qo'ydi va osmondan suv tushirib, u sababli sizlarga rizq sifa-tida mevalar undirdi..." (Bakara, 22).
Tevarak-atrof, er, suv, xavo birmuncha ifloslanib inson salomatligiga zarar etkazmoqda. Buning oldini olish, tabiatni muxofaza qilib sog'lom avlod uchun kurashish esa barcha mo'min – muslmonlarning vazifasi bo'lmog'i lozim. Maxalladagi daraxtlarni sindirishlariga, xovli supurindilarini anxorga tashlashlar, ichimlik suvini isrof qilish, maxalla ko'chalarida daraxt barglari va chiqindi-axlatlar yondirilishiga yo'l qo'ymasligi uchun butun maxalla axli kurashishi kerak. Maxallada qo'shnilar bilan insoniylik nuqtai nazaridan muomala qilish kerak. Maxalladosh qo'shnilar orasida qarindoshlari, begonalari va boshqa din vakillari xam bo'lishi mumkin. Maxallaning kuchi birlikda, xushyorlikda, ogoxlikdadir. Shunday ekan yurtimiz obod, maxallalarimiz faravon bo'lsin.
Odiljon Narzullayev
Yangiyo'l tumani Imom Sulton jome masjidi imom xatibi.
Alloh taolo marhamat qilib bunday degan: “Biz Qiyomat kuni adolat tarozularini qo‘yamiz. Bas, hech bir jonga zulm qilinmas. Agar (amal) xantal donasicha bo‘lsa ham, uni keltiramiz. Biz o‘zimiz hisob-kitob qilishga kifoyadirmiz” (Anbiyo surasi, 47-oyat).
Bu oyatning zohiridan ma’lum bo‘ladiki, har bir insonning amallari uchun o‘ziga xos bir tarozi bo‘ladi: savob ishlar bir pallaga, gunoh ishlar ikkinchi pallaga qo‘yiladi. U tarozi adolat bilan ishlaydi, unda dunyo tarozilari kabi urib qolish, kamaytirib ko‘rsatish yo‘q.
Oyatdagi "xantal donasicha bo‘lsa ham, uni keltiramiz" degani — har qanday kichik amal ham hisobdan chetda qolmasligini anglatadi.
“Biz o‘zimiz hisob-kitob qilishga kifoyadirmiz” — ya’ni Allohning hisob-kitobi aniq va mukammal bo‘ladi.
Oysha roziyallohu anhodan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Allohning huzurida amallar yoziladigan daftarlar uch turli bo‘ladi. Bir daftar borki, Alloh unga e’tibor bermaydi, ikkinchi daftar borki, Alloh undan hech narsani qoldirmay hisob qiladi, uchinchi bir daftar borki, Alloh uni kechirmaydi.
Kechirilmaydigan daftar — shirk daftari. Alloh taolo bunday marhamat qilgan: “Kim Allohga shirk keltirsa, albatta Alloh unga jannatni harom qilur” (Moida surasi, 72-oyat).
E’tibor berilmaydigan daftar — insonning o‘z nafsiga nisbatan qilgan zulmi: ya’ni Robbisi bilan banda o‘rtasidagi haqlarda kamchilik qilish — namozni tark etish yoki ro‘zani tutishni qoldirish kabilar. Alloh xohlasa bunday gunohlarni kechiradi va afv etadi.
Biror narsasi qoldirilmaydigan daftar — insonlarning bir-biriga nisbatan zulm qilishi. Alloh u haqda albatta qasos oladi” (Imom Ahmad rivoyati).
Bu hadis odamlarning amallari qay tarzda baholanishini ko‘rsatuvchi ulkan me’yordir. Demak, odamlarning amallari uch toifada yoziladi:
1. Alloh e’tibor bermaydigan daftar — insonning o‘z nafsiga zulmi, ibodatdagi kamchiliklari.
2. Alloh hech narsani qoldirmaydigan daftar — insonning boshqalarga qilgan zulmi.
3. Alloh kechirmaydigan daftar — shirk va kufr, ya’ni Allohning sherigi bor deyish.
Bu uch daftarning ichida eng xavfli va eng dahshatlisi — shirk va kufr daftari, chunki u Allohni tanish, unga iymon keltirish va uni yagona deb bilish masalasiga ziddir. Insonning e’tiqodi butun umri va amaliga ta’sir ko‘rsatadi.
Undan keyingi eng og‘ir va xatarli daftar — odamlarning bir-biriga zulm qilishidir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytganlaridek: “Qasos bo‘lmay qolmaydi” — ya’ni har bir zulm uchun albatta qasos bo‘ladi. Bu esa, Allohning huzurida zulmning qanchalik katta gunoh ekanini ko‘rsatadi. Alloh zulmni O‘ziga ham harom qilgan va bandalari o‘rtasida ham harom etgan. Shu sababli, boshqalarning haqi Qiyomat kunida mutlaqo yo‘qolib ketmaydi. Alloh taolo marhamat qiladi: “Alloh zolim qavmni hidoyat etmas” (Tavba surasi, 19-oyat), “U zolimlarni sevmaydi” (Sho‘ro surasi, 37-oyat), “Zolimlar najot topmaslar” (Yusuf surasi, 23-oyat).
Qur’onning barcha oyatlarida zulm — eng yomon razolat va eng katta gunoh sifatida ko‘rsatiladi. Shu sababli, barcha shariatlar zulmni yo‘qotish uchun, payg‘ambarlar adolatni qaror toptirish uchun yuborilganlar: “Biz Rasullarimizni aniq dalillar bilan yubordik va ular bilan birga Kitob hamda odamlar adolatni barpo qilishlari uchun tarozuni nozil qildik” (Hadid surasi, 25-oyat).
Zulm — faqat ijtimoiy muammo yoki odamlar o‘rtasidagi munosabatlarga oid masala emas. U keng ma’noda insonning Robbisiga qilgan zulmi, o‘ziga qilgan zulmi va atrofdagi mavjudotlarga qilgan zulmini ham o‘z ichiga oladi. Insonning Robbisiga zulm qilishi — eng og‘ir ma’siyatdir. Bu — kufr va shirkdir. Shuning uchun hazrati Luqmon o‘g‘liga nasihat qilib bunday deganlar: “Ey o‘g‘ilcham, Allohga shirk keltirma! Albatta shirk — juda katta zulmdir” (Luqmon surasi, 13-oyat).
Shirkning “katta zulm” deb atalishi sababi — u barcha haqlar ichidagi eng asosiysi — Allohning haqqiga taalluqli ekanidadir.
Homidjon qori ISHMATBЕKOV