Sayt test holatida ishlamoqda!
17 Iyun, 2025   |   21 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:04
Quyosh
04:49
Peshin
12:29
Asr
17:39
Shom
20:02
Xufton
21:40
Bismillah
17 Iyun, 2025, 21 Zulhijja, 1446

Minnat – savobni  ketkazuvchi  illat

21.12.2021   2608   5 min.
Minnat – savobni  ketkazuvchi  illat

Mukaddas  Dinimiz  ta'limotida  birovga  yaxshilik  kilish savob, qilgan yaxshiligini minnat qilishi  esa  katta gunoh  xisoblanadi. Musulmon odam savobli ish qilsa, sadaqa bersa, muhtojlarga yordam ko'rsatsa, hech kimga aytmaydi, odamlarga bildirmaydi, yaxshiligini minnat qilmaydi. Agar oila boshlig'i qo'l ostidagilarga minnat qilsa, “Senlarni men boqyapman. Men bo'lmasam och qolasanlar!” deb ta'na qilsa, bir tarafdan, minnat qilgani uchun juda og'ir gunohga botadi, ikkinchi tarafdan, rizq Allohdan ekanini inkor etgan bo'ladi. Chunki, u bo'lmasa, Alloh bandalari rizqini boshqa tarafdan, boshqa odam sababidan etkazadi. 

 Allox taolo Qur'oni karimda “Ey, iymon keltirganlar! Sadaqalaringizni minnat va ozor berish bilan, Allohga va oxirat kuniga iymon keltirmasa ham, kishilarga riyo uchun molini nafaqa qilganga o'xshab, bekorga ketkazmang”. degan (Baqara surasi, 264- oyat). 

 Ushbu oyati karimada sadaqadan keyin minnat qilib, ozor berib, qilgan yaxshiligining savobidan bebahra qolishlik ajoyib badiiy vasf bilan tasvirlanyapti. Bu bilan musulmonlar qalbida bu ishning naqadar yomon ish ekanligi jonli tasvir qilinmoqda. Oyatning avvalida sadaqani minnat va ozor berish bilan botil qilmaslikka amr bo'lyapti. Keyin esa agap shunday qilinsa, riyo uchun sadaqa qilganga o'xshab qolishining bayoni kelyapti: 

Minnat qilishlik yomon odat bo'lib, inson qalbida og'ir yara qoldiradi. Berganni minnat qilgan kishining maqsadi manmanlik, boshqalarni mensimaslik, o'zini ko'rsatish, odamlar o'rtasida obro' qozonish bo'ladi. Minnat qilish tufayli mol sarflagan kishi molni oluvchiga ozor etkazadi. Odamlar ichida uning obro'yini to'kadi. Insoniy qadr-qimmatini pastlatadi. Holbuki, Islomda mol-mulkni sarflab, nafaqa qilishga targ'ib qilishdan maqsad kambag'allarning ko'nglini ko'tarish, ularni xursand etish, boy birodarlari ularni hurmat qilishini sezdirishdir. 

Minnat qiluvchi kishi ikki jihatga ko'ra malomat qilinadi: avvalo, u barcha rizq va ne'matni Alloh taolo berishini inkor qilgan va tan olmagan bo'ladi. Agar rizq Allohdan ekanini haqqi-rost bilganida bunday qilmasdi. Ikkinchidan, minnatchi odam qilgan yaxshiliklarini aytib maqtanadi. Bunda u kibr va riyo illatlariga mubtalo bo'ladi. Bu esa o'sha yaxshi amalning bekor bo'lishiga, savobining ketishiga sabab bo'ladi.

Yaxshilik va saxiylik qilgandan so'ng minnat qilish, odamlarni kamsitish, ularni haqorat qilish va xorlash kabi illatlardan uzoqda bo'lish darkor. 

Abdulloh ibn Amrdan (roziyallohu anhu) rivoyat qilinadi. U kishi aytadilar: “Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam): “Jannatga minnatchi, ota-onaga oq bo'lgan va ko'p aroq ichuvchi kirmaydi”, dedilar”. (Imom Nasoiy va Imom Dorimiy rivoyat qilgan).

Nabiy (sollallohu alayhi vasallam) ning: “Jannatga minnatchi, ota-onaga oq bo'lgan va ko'p aroq ichuvchi kirmaydi”, dedilar, degan so'zlarining ma'nosi: ular jannatga birinchlardan bo'lib kirmaydilar, deganidir. Chunki, ahli sunnat val jamoat ulamolari ittifoqiga ko'ra, kimki Allohga biror narsani sherik qilmasdan vafot etgan bo'lsa, do'zaxda abadiy qolmaydi. Balki, jahannam azobi bilan gunohlaridan poklangandan so'ng albatta jannatga kiradi. (Alloh barchamizni do'zax azobidan asrasin).  Qarindoshlariga yaxshilik qilgandan so'ng minnat qiladigan inson ham yuqoridagi qattiq ogohlantirishga loyiqdir. Chunki bu fe'l ham uni jannatga kirishiga to'sqinlik qiladigan ishlardandir. Yuqorida o'tgan gaplardan ota-onaga oq bo'luvchi va silai rahmni uzuvchi kishilarning dunyo va oxiratda jazoga loyiqligini bildik. Bu hadisi sharifda esa Nabiy (sollallohu alayhi vasallam) ko'p mast qiluvchi ichimliklar ichuvchini ham jannatga kirmasligini zikr qildilar. Shuning uchun, spirtli ichimliklar ichuvchi yoki narkotik moddalar va mast qiluvchi narsalarni iste'mol qiluvchi kishilar bu hadisning ma'nosini chuqur o'ylab ko'rsinlar. Hamda, Allohga astoydil tavba qilsinlar. 

Yaxshilikdan keyin minnat qilish razil xulqlardandir. Shunga ko'ra, agar bir inson biror kishiga yaxshilik qilsa yoki unga sadaqa qilsa, so'ngra unga minnat qilib, ehson va sadaqasini uning oldida gapirsa, batahqiq ehson va sadaqasining savobi zoye bo'ladi. 

Minnatchi savoblarini zoye qilib, ehson qilgan odamidan ko'proq foyda olish uchun unga ozor beradi va agar undan biror narsa ololmasa, unga biror zarar etishini orzu qiladi. Bu narsa uyat va xorlikdan ham battar sharmandalikdir. 

Shayx Muhammad Arifiy aytadilar:

«Tahorat qilasanu, isrof qilasan.

Hijob o'raysanu, atir sepib olasan.

Tahajjud namoziga turasanu, birodaring bilan arazlashasan.

Ro'za tutasanu, g'iybat qilasan.

Sadaqa berasanu, minnat qilasan.

Ko'zingni och! Solih amallarningni teshik xaltaga solma»

 Allohdan o'zimizga va barcha musulmonlarga yordam va hidoyat so'raymiz!

 

Odiljon Narzullayev Yangiyo'l tuman Imomi Sulton jome masdidi Imom xatibi

Maqolalar
Boshqa maqolalar

Har 5 ta bemordan 4 tasida shu kasallik bor

16.06.2025   2649   3 min.
Har 5 ta bemordan 4 tasida shu kasallik bor

Bismillahir Rohmanir Rohiym

Inson yaralibdiki, xursandchilik bilan birga g‘am-tashvish, qayg‘u-alamlar ila yashaydi. Shu o‘rinda aytib o‘tish kerakki, “g‘am-tashvish”, “qayg‘urish” kabi tushunchalar ikki xil bo‘ladi:

1. Tabiiy.
2. Orttirilgan.

Birinchisi haqida so‘z borganda, uni “sog‘lom tashvishlanish”, deb atashimiz mumkin. Boshqacha qilib aytganda, busiz hayotni tasavvur qilish qiyin. Tashvishlanishning bu turi topilmaydigan kishilar hissizlik ketidan kasal bo‘lib qolishlari turgan gap.

Albatta, hayot tashvishlari benihoya – ishdagi muammolar, uydagi g‘am-tashvishlar, ota-onaga g‘amxo‘rlik, farzand tarbiyasi, olingan qarzlarni to‘lash, oilaviy kelishmovchiliklar, imtihonlar, kimdirlar bilan uchrashish... Bularning barchasi odamni tashvishlanish, bezovta bo‘lish va qayg‘urishga undaydi. Bunday ruhiy holatlar ishtahamizni bo‘g‘ib, asabimizni buzadi, uyqimiz qochadi, bir so‘z bilan aytganda, hayotning achchiq-chuchuklarini totib, o‘nqir-cho‘nqirlariga duch kelamiz. Vaqt o‘tishi bilan bu muammolar o‘z yechimini topadi, biz ham voqelikka rozi bo‘lamiz, ko‘nikamiz, tashvishlar ariydi, stresslardan xalos bo‘lib, xotirjamlikka erishamiz. Oradan biroz muddat o‘tib yana yangi muammolarga duch kelamiz, xullas, hayot shu tarzda davom etaveradi.

Deyl Karnegi aytadi: “Men o‘ttiz yetti yildan ko‘proq vaqt Nyu-Yorkda yashadim. Menda “bezovtalik” degan kasallik borligidan ogohlantirib qo‘yish uchun biror kishi eshigimni taqillatib kelgani yo‘q. Suvchechak kabi kasallik keltirib chiqaradigan asoratlardan bir necha ming barobar ko‘p zararlar ko‘rishimning asosiy sababi, ushbu bezovtalik kasalligi bo‘ldi. Ha, ha, rost! Hech bir kishi eshigimni qoqib, amerikaliklarning har o‘ninchisi xavotir, ortiqcha tashvishga sabab bo‘luvchi asab buzilishiga chalinganini aytib, ogohlantirgani yo‘q”.

Karnegi so‘zida davom etadi: “Kishi butun dunyo mulkini qo‘lga kiritgan taqdirda ham, faqatgina bitta yotoqda yota oladi, xolos. Kunda uch mahaldan ortiq ovqatni oshqozoni sig‘dira olmaydi. Shunday ekan, bu odam bilan yer ag‘darib yurgan dehqon orasida qanday farq bor? Aksincha, dehqon chuqurroq uyquga ketsa kerak, to‘g‘rimi? Bu kabi badavlat kishidan ko‘ra dehqon yeyayotgan taomidan ko‘proq lazzat ola biladi, uning ta’mini yaxshiroq his qiladi, shunday emasmi?!”,

Barselonalik mashhur doktor Marko Alvares o‘z tajribalari bilan bo‘lishib, bunday deydi: “Ma’lum bo‘lishicha, har beshta bemorimdan to‘rttasining kasalligi birorta a’zo ta’sirida emas, aksincha, qo‘rquv, bezovtalanish, tashvishlanish, asabiylashish hamda kishi o‘zi va hayoti o‘rtasidagi munosabat hamda muvozanatni yo‘qotganligidan bo‘ladi”.

Shoir Mansur bir she’rida bunday deydi:

Xohla boy bo‘l, xoh faqirlikni et iroda,
Hech iloj yo‘q g‘am bo‘lar albat bu dunyoda.
Har gal oshib borsa atrofingda ne’mating,
Qarshisida ortib borar g‘am ustiga ham g‘aming.


Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.