Халқимизда: “Ҳамал келди – амал келди” деган ҳикматли сўз бор. Ҳамал кириши билан далаларда иш қайнайди. Экин-тикинлар экилади, кўчатлар ўтқазилади. Айни кунларда юртимизнинг барча ҳудудларида кўчатлар ўтқазиш авжига чиққан.
Кеча Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси ўринбосари Зайниддин домла Эшонқулов, Тошкент вилояти бош имом-хатиби Дониёр домла Икромов, ЎзМИ масъул ходимлари, имом-хатиблар Оҳангарон тумани ҳудудига кўчатлар экишди.
Ерга қадалган 40 туп мевали ва манзарали кўчатлар илдиз отиб, кўкка бўй чўзиб, барчага фойдали улкан дарахтлар бўлади, иншоаллоҳ.
Зотан, динимизнинг таълимоти ҳам атроф-муҳитни мусаффо ҳолида сақлашга тарғиб этади.
Абу Дардо розияллоҳу анҳу ривоят қилади: «Бир киши Дамашқ кўчаларининг биридан ўтаётса, кўча экаётган одамга кўзи тушибди ва унга: “Нега бу ишни қилаяпсиз, ахир сиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг саҳобаларидансиз-ку?” дебди. Шунда у киши: “Сен шошма, мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Ким бир кўчат экса, ундан одам ёки Аллоҳ яратган махлуқотлардан биронтаси еса, бунинг эвазига ўша (кўчат эккан банда)га садақа бўлади”, деганларини эшитганман”, дебди” (Имом Аҳмад ривояти).
Ҳақиқатан, бизлардан олдин ўтганлар кўчат экишди, биз улар эккан дарахтларнинг меваларини еяпмиз. Энди навбат бизга: биз экамиз, кейинги авлодлар ейдилар, иншоаллоҳ.
Аллоҳ таоло юртимизни боғу бўстонга, чаманзорга айлантирсин.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Тошкент вилояти вакиллиги
Матбуот хизмати
"Агар шогирд шайхулислом, агар қозидур,
Агар устоз рози – Тангри розидур.
Алишер Навоий
Аллоҳ таоло Қуръони каримда: "Аллоҳ сизлардан иймон келтирган илм ато этилган зотларни (баланд) даража (мартаба)ларга кўтарур" (Мужодала 11 оят) деб марҳамат қилади.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Сизларга сахийлар сахийсининг хабарини берайми? Сахийларнинг сахийси Аллоҳдир. Мен одам боласининг энг сахийсиман. Мендан кейин сиздан энг сахийингиз, илм ўрганиб, илмини тарқатган одамдир. У қиёмат куни ёлғиз ўзи бир уммат бўлган ҳолида тирилтирилади”, деганлар.
Албатта, устозлар мана шундай юксак мукофотларга лойиқ зотлардир.
Одамларга ҳарф ўргатиб, саводини чиқариш энг яхши таълим, десак муболаға бўлмайди. Чунки биз бутун ҳаётимиз давомида шу устозларимиз ўргатган харфлардан фойдаланиб ўқиймиз, ёзамиз ва илмимизни оширишда давом этамиз.
Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳунинг бундай гапи бор: “Ўқишни билсангиз, ҳар бир инсон бир китобдир”. Мана шу китобнинг қулфига калит топиб, илк харфларни ўргатувчи зотлар албатта устозларимиздир.
Абу Ҳомид Ғаззолий айтади: “Агар сен таълим олувчи бўлсанг устозинг ҳузурида қўйидаги ишларга амал қилишинг шарт: салом бериш ва киришга изн сўраш, беҳуда гапларни гапирмаслик, рухсатсиз сўзламаслик, "фалончи бу ҳақида бошқачароқ гапирган эди" деб одобсизлик қилмаслик, одамлар "шогирди устозидан билимдон экан”, дейишлари учун устоз билан баҳслашмаслик, устоз ўрнидан турганида шогирд ҳам ўрнидан туриши”.
Келинг, азизлар, фақат бир сана муносабати билангина эмас, устозларга доимий эҳтиром кўрсатайлик. Зеро, марифатпарвар аждодларимиз айтганларидек, дунё иморатлари ичида энг улуғи мактаб бўлса, касбларнинг ичида энг шарафлиси муаллимликдир.
Шамсутдин домла Шерматов,
Шўрчи туманидаги " Менгтўра ҳожибобо" жоме масжиди имом хатиби