02 Декабр, 2025, 11 Жумадул сони, 1447
02 Декабр, 2025, 11 Жумадул сони, 1447
Ҳарами шарифда намоз ўқиётганимизда бир ёш араб боланинг телефони жиринглаб қолди. Унинг юрагига ваҳима тушди. Ўша ердаги намоз ўқиб турган ҳожиларнинг ҳам фикрлари бўлинди. – Намозда телефон жирингласа, ўша ердаги намозхонларнинг диққати, албатта, бўлинади. Чунки ундан таралаётган мусиқа диққатни жалб қилиш учун қўйилган-да. – Сўнг ҳалиги бола намоз ўқиётган ҳолатида қўлини чўнтагига солди, телефонини олди ва оғзига яқин олиб келиб “мен намоз ўқияпман” деди-да, яна чўнтагига солиб қўйди. Бундай ҳолатда унинг намози нима бўлди?!
Яна бир воқеа! Инсонлар Байтуллоҳнинг эшиги олдига яқинлашиб, тавба қилиб, йиғлаб дуо қилаётганларида, шу пайт бир ўспириннинг телефони жиринглаб кетди. Унинг телефонидан ҳинд қўшиғи янгради. Эътибор қаратайлик, балки бу нарсалар айнан ибодатларимизни самарасиз бўлиши учун ҳам шайтонга қўл келмаяптимикин?!
Қанчадан-қанча кишиларни кўрамиз, тавоф қила туриб бор эътибори ибодатда эмас, Аллоҳ таолода эмас. Аксинча, телефонида, интернетда, изоҳ қолдиришда. Мақоми Иброҳимда, Ҳатим ёнида, Ҳажарул Асвад издиҳомида ҳам шу ҳолат. У ўша ибодатларни фақат жисмонан бажаряпти, холос. Унинг бор диққат-эътибори телфонида. Кимгадир хат ёзяпти ёки кимнидир эшитяпти. Ахир, ибодатнинг асл моҳияти қаерда қолди?!
Аллоҳ таолонинг марҳаматини, раҳматини фикрлаб, чин кўнгилдан тавба қилиш қаерда қолди?!
"Шарм ва ҳаё” китобидан
Бир ҳадисда келтирилибди:
“Шайтон ерга қувғин қилинганидан сўнг сўради:
– Парвардигоро, мени ерга қувғин қилиб лаънатладинг, энди уйим қаер бўлади?
Яратган:
– Сенинг уйинг ҳаммомдир, – деди.
Иблис яна:
– Мажлисгоҳ ҳам бер, – деди
Парвардигор:
– Мажлисгоҳинг бозорлар ва одамлар йиғиладиган йўл бўйлари, – деди.
Шайтон яна:
– Овқатим нима бўлади? – деб сўради.
Парвардигор:
– Аллоҳнинг исми айтилмай ейилган таом, – деди.
Шайтон:
– Ичимлик ҳам бер, – деди.
Аллоҳ:
– Маст қилувчи ичимликларнинг бари сенинг ичадиган “сув”ингдир, – деди.
Шайтон яна:
– Менинг ҳам муаззиним бўладими? – деб сўради.
Яратган:
Сени муаззининг чолғу асбоблари, – деди.
Шайтон:
– Китобимчи? – деди.
Парвардигор:
– Сенинг китобинг шеъру қўшиқлар, – деди.
Шайтон:
– Ёзувим-чи? – деб сўради.
Парвардигор:
– Сенинг ёзувинг вашм (игна билан баданга ёзиш), – деди.
Шайтон:
– Менга калом ҳам берасанми? – деб сўради.
Парвардигор:
– Барча ёлғонлар сенинг каломинг бўлади, – деди.
Шайтон:
– Мени элчиларим ҳам бўладими? – деб сўради.
Аллоҳ:
– Фолбину башоратчилар сенинг элчиларинг – деди.
Иблис:
– Менга илинтирадиган тузоқ ҳам бер, – деб сўради.
Аллоҳ:
– Аёллар сени тузоғинг бўлади – деб жавоб берди” (Абу Умомадан ривоят қилинган, Табароний ривояти).
“Ахлоқус солиҳийн” (Яхшилар ахлоқи) китобидан
Йўлдош Эшбек, Даврон Нурмуҳаммад
таржимаси.
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа