Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан: «Намознинг (нимаси) афзал?» деб сўралди. У зот:
«Қунут(қиём)нинг узуни», дедилар». Муслим ва Термизий ривоят қилганлар.
Абу Довуд келтирган ривоятда:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан:
«Амалларнинг қайси бири афзал?» деб сўралди.
«Қиёмнинг узуни», дедилар», дейилган.
Шарҳ: Маълумки, «Қунут» дуоси ҳам намозда тик туриб ўқилади. «Намозда қиёмни узоқ қилиш унинг энг афзал амали» дейиш ушбу ҳадисдан олинган.
Абу Ҳанифа ва Шофеъий раҳматуллоҳи алайҳилар шу гапни ушлаганлар.
Бошқалар эса олдинги ҳадислардаги сажданинг фазли ҳақидаги гапларни ушлаб, «Намознинг энг яхши, энг афзал амали сажда», деганлар.
«Ҳадис ва ҳаёт» китобидан
Суфён Саврий раҳимаҳуллоҳ айтадилар: "Биргина гуноҳим учун беш ой таҳажжуддан маҳрум бўлдим". “У қайси гуноҳ эди?” деб сўрашди. "Йиғлаб дуо қилаётган кишини кўриб, ичимда: "Бу киши риё қиляпти", дегандим…".
Имом Макҳул раҳматуллоҳи алайҳи: "Бир кишини намозда рукуъ ва сажда қилиб, йиғлаётганини кўрдим ва ичимда "у риё қиляпти!" деб унга туҳмат қилдим ва ўзим бир йил йиғлашдан маҳрум бўлдим".