Рамазон – ёрдамлашиш, едириш-ичириш ойи. Бу ойнинг ҳар куни ғанимат. Мўминлар рўзадорларга ифторлик учун катта дастурхон ёзмоқ ажридан умидвор ҳисси билан яшайди. Йил давомида эраша олмаган савобга ана шу бир ой ичида сазовор бўлиш мумкин. Чунки кўмагимиз туфайли ўзгалар ҳам неъматлар билан таъминланади.
“Бу ой Аллоҳ мўминнинг ризқини кўпайтирди”. Кундалик хаётимизда уйимиздаги умумий овқатланиш режаси жадвалини чизиб кўринг. Ўн бир ой ичидаги ейиш-ичиш ичишимиз билан рамазон ойидаги дастурхонимизни таққослаб кўрин.
Рамазон кирганда жадвал дархол ўзгаради. Чунки Пайғамбаримиз соллаллоху алайҳи васаллам “Рамазон келиши билан мўъминнинг ризқи ортади, дастурхони файзу баракага тўлади”, деб айтганлар.
Аллома Мухаммад Зоҳид Қутқу ҳазратлари “Ризқ – бу инсон томоғидан ўтған луқмадир. Чўнтагидаги нарса эмас”, деган экан.
Ўзимиз гувоҳи бўлиб турибмизки, рамазонда мўъминларнинг ризқи ортмоқда. Ифторликларда ҳар хил ноз-неъматлар, шарбату салқин ичимликлар, маваларнинг сархилидан тортиб ноёбигача борлиги дастурхонимизнинг кўрки ва безаги бўлмоқда.
Биламизки, “Асри саодат”да яшага саҳобаларнинг аксари жуда ҳам оғир аҳволда яшаган. Шу боис бир ривоятда келтирилади. “Ё Расулуллоҳ! Биз ифторлик берадиган, дастурҳон безатадиган ҳолатда эмасмиз “Уйида ейдиган-ичадиган ортиқча нарсаси бўлмаган кишилар нима қилади!” деб сўраганларида”
Пайғамабаримиз саллоллоху алайҳи васаллам: “Бир киши бир рўзадорга бир дона хурмо ёки бир қултум сув, ёхуд озгина сут берган бўлса, Аллоҳ у кишини савоб билан сийлайди”, деб мархамат қилган эканлар.
Дехқон ва боғбонларимизнинг самарали меҳнати эвазига халқимиз дастурхони тўкин-сочин бўлиб бормоқда.
Бу неъматларнинг шукронасини хар куни қилсак ҳам оз, албатта. Аллоҳ таоло бизни яхшиликларига мувоффақ айласин. Бу ойнинг файзу баракотидан, савобларидан, илоҳий неъматларидан, фойдаланишни хаммамизга насиб айласин.
А. СУЛАЙМОНОВ,
Марҳамат туманидаги “Марҳамат” масжиди имом-хатиби
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنْ مُسْلِمِ بْنِ عَبْدِ اللهِ الْحَنَفِيِّ قَالَ: بِرَّ وَلَدَكَ فَإِنَّهُ أَجْدَرُ أَنَّ يَبَرَّكَ فَإِنَّ مَنْ شَنَأَ عَقَّهُ وَلَدُهُ
Муслим ибн Абдуллоҳ Ҳанафийдан ривоят қилинади: “Болангга яхшилик қил. Шунда у сенга яхшилик қилади. Ким ёмонлик қилса, боласи унга оқ бўлади”.
Боланг кичиклигида сен унга яхшилик қилиб, тарбиясини ва муомаласини яхши қилгин, қариганингда у сенга яхшилик қайтаради. Аммо ким ёшлигида фарзандига ёмонлик қилиб юрган бўлса, қариганида фарзандидан кўради.
Ота-она ўзининг фарзанди олдидаги мажбурият ва масъулиятини шараф билан адо этиб қўйса, қариганида албатта қилган яхшиликлари боласидан қайтади.
Худди шу маънога ўхшаш яна бир гап бор. Ким ёшлигида ота-онасига яхшилик қилса, қариганида унга ҳам боласи яхшилик қилади. Бу ҳолат аксинча бўлиши ҳам мумкин.
Отамиз раҳматли шу маънодаги ҳикояни бир неча марта такрорлаганларининг гувоҳи бўлганмиз.
Шундай экан, ҳар бир киши ота-онасига ҳам, фарзандига ҳам доимо яхшилик қилиш пайидан бўлиши керак. Қисқаси, ҳар кимга шариат томонидан берилган ҳақнинг риоясини қилиш лозим.
«Яхшилик ва силаи раҳм» китоби 1-жуз.