Инсон ўзига баҳо беришда тўртта жиҳатга алоҳида эътибор бериши керак:
• Моддий баҳолаш (қиз боланинг кийим-кечаклари, тақинчоқлари ва ҳоказо);
• Қобилиятни баҳолаш (муҳим ишларни қила олиш. Масалан, дарсларни ўзлаштириш, овқат пишириш, бозорлик қилиш, оилани асраш ва шунга ўхшаш ҳаётий муваффақиятлар);
• Ижтимоий муносабатни баҳолаш (оилавий алоқалар, дўсту биродарлар, ҳаётда муҳим ўрин тутадиган инсонлар билан алоқа);
• Аллоҳга муносабатни баҳолаш (ибодатлар, Аллоҳга етишишга тайёргарлик).
Инсон ўзига баҳо беришда мана шу жиҳатларнинг ҳаммасини эътиборга олиши керак. Биргина жиҳатини эътиборга олиб, ўзига баҳо бериши мутлақо нотўғри. Масалан, бир қизнинг ижтимоий алоқалари, ҳаётда тутган ўрни, мавқеи – ҳаммаси жойида, лекин ташқи кўриниши унчалик жозибадор эмас. Бечора қиз «Ҳамма нарсани ташқи кўриниш ҳал қилади» деб билади. Шунинг учун ўзига ниҳоятда ёмон баҳо беради. Бахтга эриштирадиган жуда кўп нарсаларга эга бўлса-да, ўзини бахтсиз ҳис қилади.
Энди бошқа бир қизни олайлик. У ногирон, лекин ўзига юқори баҳо беради, чунки ўзидаги афзалликларнинг барчасини кўра олади. Аъзоларидан йўқотганларини ибодатлар билан тўлдиради. Руҳиятидаги кемтикларни гўзал ижтимоий алоқалар билан тўйинтиради. Шунинг ўзи унга тақдирдан розилик, бахт-саодат туҳфа қилади.
Бу ҳадис – бахтли оила қуриш тамойилларидан биридир. Бу ҳадис эркакларга ўз аёлига одилона муносабатда бўлишни ўргатади, аёлларга ҳам ўз эрига қандай муносабатда бўлишни кўрсатиб беради. Ҳар икки томон жуфтининг яхши хислатларини кўришга ҳаракат қилсин. Ёқтирмайдиган бирор феъли бўлса, шу сабабли жуфтидан нафратланмасин, дарҳол унинг яхши тарафларини кўз олдига келтирсин. Шунда тинчланиб, қалбига осойишталик киради, натижада бу оила саодат қасрига айланади.
Юқорида айтиб ўтилганидек, қиз бола ўзига, ҳаётига гўзал услубда ёндашиши керак. Ўзида бирор ёқимсиз жиҳатни кўрса, бундан бошқа, ҳаётини гўзалликка тўлдирадиган кўплаб яхши тарафлари борлигини ёдга олсин. Шунда албатта бахтли бўлади.
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ,
Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.
"Ўзбекистон Республикаси Давлат герби тўғрисида"ги қонун 1992 йил 2 июлда Ўзбекистон Республикаси Олий Кенгашининг Х-сессиясида қабул қилинган.
Ўзбекистон Республикаси Давлат герби қуйидаги кўринишга эга: тоғлар, дарёлар ва сўл томони буғдой бошоқларидан, ўнг томони эса чаноқлари очилган ғўза шохларидан иборат чамбарга ўралган гуллаган водий узра қуёш заррин нурларини сочиб туради.
Гербнинг юқори қисмида Республика ҳурлигининг рамзи сифатида саккизбурчак тасвирланган бўлиб, унинг ички қисмида ярим ой ва юлдуз тасвирланган. Гербнинг марказида бахт ва эрксеварлик рамзи — қанотларини ёзган Ҳумо қуши тасвирланган.
Гербнинг пастки қисмида Ўзбекистон Республикаси Давлат байроғини ифода этувчи чамбар лентасининг бантида "Ўзбекистон" деб ёзиб қўйилган.