Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
“Агар билсангиз, рўза тутишларингиз ўзингиз учун яхширокдир” деб марҳамат қилган Аллоҳ таолога ҳамду санолар бўлсин!
Рўза тутиш овқат ҳазм қилиш тизимидаги бир қанча касалликларга шифо бўлади. Рўза –мия ва юрак қон ҳужайраларини фаоллаштиради ва тартибга солади. Рўза ортиқча вазндан халос этади ва танадан заҳарли моддаларни чиқариб юборади.
Тиббиёт ходимлари айтадилар: “Рўза қон ҳужайраларини биринчи кундан бошлаб янгилайди. Қон ҳужайралари ва дангаса ҳужайралар фаол ишлай бошлайди. Рўза тутиш бутун танани тозалаш амалиётидир. Баданга йилига бир марта шундай парвариш жуда муҳим”.
Олиб борилган тадқиқотларда рўза қон босимининг кўтарилиши билан боғлиқ 100 дан ортиқ касалликларга даво бўлиши аниқланган. Хусусан, рўза қон босимининг ортиши, қандли диабет, сурункали астма, нафас олиш, юрак, жигар, аллергия, сурункали экзема, тери касалликлари каби жуда кўплаб касалликларга шифо бўлади. Айниқса, рўза – юрак саратони, мия хуружига қарши самарали саналади.
Олимлар “рўза хужайраларда тўпланган заҳарларни даволашнинг энг фойдали усули” деган хулосага келишган. Ҳатто Ғарб давлатларида замонавий тиббиёт муваффақиятсизликка учраган айрим касалликларни даволашда рўза орқали даволайдиган марказлар самарали фаолият юритмоқда.
Ифторликда хурмо истеъмол қилиш жигар фаолиятини тартибга солади. Хурмо – жигарда тўпланиб қолган заҳарларни йўқотувчи энг яхши табиий дори ҳисобланади.
2016 йилда Нобел мукофотига сазовор бўлган япониялик олим Ёсинори Осуми аниқлаган энг қизиқ ҳолатлардан бири – организмнинг энг фаол ишлайдиган вақти – очлик пайтида бўларкан. Яъни, очлик орқали одам организми биринчи ўринда ўзидаги турли даражада зарарланган, касалланган, кераксиз ҳужайралардан қутулиб, уларни энергияга айлантириб истеъмол қилиб юборар экан.
Натижада, рўза тутиш орқали организм турли хилтлар, чиқитлар ва токсинлардан тозаланади.
Шунингдек, бу жараёнда йўқ қилинган зарарли ҳужайралар ўрни янги ёш ҳужайралар билан қопланади, тана ёшаради. Рўза орқали руҳ гуноҳлардан покланиб енгил бўлади, организм ҳам тозаланиб, янгиланади.
Бир сўз билан айтганда, рўза тутиш орқали ҳеч қандай дори-дармон ва салбий оқибатларсиз бир неча йиллар давомида эришиш мумкин бўлган ижобий натижалар бир ой давомида қўлга киритилади. Рўза бутун тананинг фаолиятини оширади ва ортиқча ёғларни камайтиради. Айниқса, рўзадор масжидга кўпроқ юриб борса, соғлиқ учун янада фойдали бўлади.
Муборак рамазон ойини фойдасиз ишлар билан исроф қилмасдан, уни ғанимат билиб, ибодатлар билан ўтказишга ҳаракат қилинг. Аллоҳ таоло тутаётган рўзамизни, ўқиётган намоз ва қилаётган барча ибодатларимизни қабул этсин.
Даврон НУРМУҲАММАД
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
حدثنا أبو بكر أحمد بن زهير نا محمد بن عمران بن أبي ليلى نا أبي ابن أبي ليلى عن فضيل بن عمرو عن إبراهيم عن علقمة عن عبد الله بن مسعود عن النبي صلى الله عليه وعلى آله وسلم أنه كان إذا استخار الله في الأمر يريد أن يصنعه قال: ”اللهم إني أستخيرك بعلمك وأستقدرك بقدرتك“ - ثم ذكر نحو حديث الحسن بن عبيد الله الذي هو موقوف - ”وأسألك من فضلك فإنك تعلم ولا أعلم وتقدر ولا أقدر وأنت علام الغيوب اللهم إن كان هذا الأمر الذي أريد خيرا لي في أمر ديني وخيرا لي في عاقبة أمري وخيرا لي فيما نبتغي (أبتغتي) فيه الخير فيسره لي ثم بارك لي فيه وإن كنت تعلم أن غير ذلك خير فيسر لي الخير حيث كان ثم ارضني بما قضيت.“
Абдуллоҳ ибн Масъуддан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи ва ъалаа олиҳи васаллам бирор ишда Аллоҳга истихора қилсалар бундай дуо қилардилар: “Аллоҳим! Албатта, мен Сенинг илминг билан истихора [1]қиламан – яхшиликни сўрайман. Сенинг қудратинг билан қудрат сўрайман”.
Сўнг Ҳасан ибн Убайдуллоҳнинг мавқуф[2] бўлган ҳадисини айтди: “Буюк фазлингдан (ато этишингни) сўрайман. Чунки Сен (ҳамма нарсани) биласан, мен билмайман. Сен (ҳар нарсага) қодирсан, мен қодир эмасман. Сен ғайбларни ниҳоятда билувчи Зотсан. Аллоҳим, агар мен хоҳлаган мана шу иш диним масаласида мен учун яхшилик бўлса, ишимнинг оқибатида (охиратимда) мен учун яхшилик бўлса, яхшилик бор деб хоҳлаётган нарсамизда (нарсамда) мен учун яхшилик бўлса, уни менга осон қилгин, сўнгра уни менга баракотли этгин. Агар шундан бошқасида яхшилик борлигини билсанг, менга қаерда бўлса ҳам яхшиликни насиб эт. Сўнгра нимани ҳукм қилсанг, мени шунга рози қил”.
Абу Саид Ҳайсам ибн Кулайб Шошийнинг
“Муснади Шоший” асаридан
Даврон НУРМУҲАММАД таржимаси
[1] Истихора – “хайрни талаб қилиш” деган маънони англатади. Мусулмон киши икки ишдан қайси бирини қилишни билмай қолганида истихора намозини ўқийди. Бу намозни ҳар бир ишдан олдин ўқиш мустаҳабдир. Намозни ўқиб бўлгач, ҳадисда келган дуони ўқийди.
[2] Мавқуф ҳадис: саҳобийга изофа берилган сўз ёки феъл, ёки тақрирга айтилади.