МДҲ Ижроия қўмитаси порталида Хивада бунёд этилган "Arda Xiva" сайёҳлик мажмуасига бағишланган мақола эълон қилинди, деб хабар қилмоқда "Дунё" АА мухбири.
Қайд этилишича, мажмуа машҳур тарихий Хива шаҳридан қарийб 4 километр узоқликда жойлашган. "Маҳаллий аҳоли аллақачон ушбу мажмуани қадимий кентни тўлдирадиган сунъий йўлдош шаҳар деб атамоқда. Ҳудудда турли даражадаги бешта меҳмонхона ва 13 меҳмон уйи қурилди. Улар бир вақтнинг ўзида мингдан ортиқ меҳмонларни қабул қила олади", – дейилган нашрда.
Мажмуа дизайнерлари "Шарқий Венеция" ғоясидан илҳомланган. Бу ерда сайёҳлар қайиқларда атрофни томоша қилишлари учун канал қурилди. Бундан ташқари, мажмуа ҳудудида Хиванинг машҳур бинолари, жумладан, Калта Минор ва бошқа меъморий объектларнинг нусхалари ўрнатилгани масканга ўзгача файз бағишламоқда.
"Arda Xiva" мажмуани барпо этиш ғояси Ўзбекистон Президенти томонидан илгари сурилган. Иш бир неча йил аввал бошланган ва 2024 йил октябрь ойида якунланди. "Arda Xiva" номи тарих билан боғлиқ. "Арда" сўзи порт шаҳар маъносини билдиради. Тарихчиларга кўра, Амударё илгари Хива яқинидан оқиб ўтган ва Каспий денгизи билан боғланган бўлиши мумкин", – деб таъкидланган материалда.
Портал, шунингдек, қадимий Хива шаҳри дунё сайёҳлари ўртасида жуда машҳурлигини қайд этган. Унинг асосий диққатга сазовор жойи Ичан-Қалъа бўлиб, у 1991 йилда Ўзбекистонда биринчи бўлиб ЮНЕСКОнинг Умумжаҳон маданий мероси рўйхатига киритилган. Янги қурилган "Arda Xiva" туристик мажмуаси ҳам ҳудудни саёҳатчилар учун янада жозибадор қилади.
Мақола "Хива Марказий Осиёдаги энг қадимий шаҳарлардан бири саналади ва унинг тарихи 2500 йилдан ортиқроққа бориб тақалади. Бу бир вақтлар Буюк ипак йўлининг муҳим нуқтаси бўлган", деган сўзлар биланг якунланган.
Оталари уларга биринчи мактубни юборди. Лекин улар уни ўқиш учун очмадилар, балки ҳар бирлари мактубни пешоналарига суртиб: “Бу буюк ҳабибимиздандир”, дедилар. Ушбу хатнинг кўринишига назар қилиб, уни чиройли қутига солиб қўйишди. Болалар бошқа пайтларда мактубнинг чангини артиш учун олишар ва яна жойига қўйиб қўйишарди. Оталари оиласига юборган ҳамма хатларни шундай қилишди.
Йиллар ўтди. Ота уйга қайтди. Лекин улардан биргина фарзанд қолганди. Ота ундан сўради:
– Онанг қаерда?
Ўғил деди:
– Улар қаттиқ касал бўлдилар. Бизда онамни даволаш учун маблағ топилмади ва вафот этдилар.
Ота деди:
– Биринчи мактубимни очмадингизми?! Мен сизларга катта маблағ юборган эдим-ку!
Ўғил деди:
– Йўқ!
Ота яна сўради:
– Уканг қаерда?
Ўғил деди:
– Сиз унинг баъзи ўртоқларини танирдингиз. Онамнинг ўлимидан кейин унга насиҳат қиладиган ва уни тўғри йўлга соладиган кимса топилмади. У дўстлари билан кетди.
Ота ҳайратланиб деди:
– Нима учун?! Ёмон ўртоқларини тарк қилиб, менинг олдимга келишини ёзган мактубимни ўқимадингизми?
Ўғил жавобан:
– Йўқ, – деди.
Ота деди:
– Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ. Опанг қаерда?
Ўғил деди:
– Турмушга чиқиш учун маслаҳат сўраган ҳалиги йигит билан никоҳланди ва у ҳозир бахтсиз яшаяпти.
Ота дарғазаб бўлиб деди:
– Сизларга бу йигитнинг обрўси, хулқи ёмонлиги ва бу тўйга норозилигим ҳақида ёзган хатимни ўқимадингизми?
Ўғил деди:
– Йўқ! Биз хатларингизни бир чиройли қутида сақладик. Доим уни зийнатладик, пешонамизга суртдик, лекин ўқимадик.
Бу оиланинг аҳволи, унинг бирлиги қандай тарқалиб кетгани, отанинг мактубини ўқимай, ундан манфаат олмай, балки уни муқаддаслаб, унда ёзилганларга амал қилмай, ҳаётларини қийинлаштирганликлари ҳақида тафаккур қилдим. Сўнг стол устидаги чиройли қутига солиб қўйилган Қуръони Каримга назар солдим... Шўрим қурисин!
Албатта, мен Аллоҳнинг Мактубига анави болалар оталарининг хатларига муомала қилганлари каби муносабатда бўляпман. Мен Мусҳафни столим устига қўйганман-у, лекин уни ўқимайман, ундаги нарсалардан фойдаланмайман ҳам. Ахир, у бутун ҳаётимнинг дастури-ку!
Роббимга истиғфор айтдим. Мусҳафни очдим ва ҳеч қачон уни тарк этмасликка қарор қилдим.
Араб тилидан Зиёда Мираҳматова таржимаси