Инсоннинг ҳар бир аъзосининг алоҳида вазифаси бор. Масалан, кўзнинг вазифаси кўриш, қулоқнинг вазифаси – эшитиш, тилнинг вазифаси – сўзлаш ва қалбнинг иши севишдир.
Қалб ё Аллоҳ таолони севади ёки У зотнинг махлуқларини яхши кўради. Банданинг қалбида ё охират муҳаббати ёки дунё муҳаббати бўлади. Охиратнинг муҳаббати билан қалб яхшиликларга шошади. Дунё муҳаббати эса, ҳадиси шарифда бундай таърифланган:
حُبُّ الدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ
яъни “Дунё муҳаббати ҳамма ёмонликларнинг бошидир” (Имом Байҳақий ривояти).
Уламоларимиз ушбу ҳадиснинг шарҳини бундай баён қилганлар:
وَ تَرْكُهَا مِفْتَاحُ كُلِّ فَضِيْلَةٍ
“Дунёнинг муҳаббатини (қалбдан) чиқариш ҳар бир фазилатнинг калитидир”. Яъни, дунё муҳаббатини қалбдан чиқариб ташлаш ва Аллоҳ таолонинг муҳаббатини қалбга жойлаш мукаммал мўминликдан далолатдир.
Шайх Зулфиқор Аҳмад
НАҚШБАНДИЙ
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар:
«Дўзах Роббига шикоят қилиб, «Роббим, ич-этим бир-бирини еб юборяпти», деди. Шунда У Зот унга икки нафасга – қишда бир нафасга, ёзда бир нафасга изн берди. Сиз дуч келадиган энг шиддатли иссиқ ва энг шиддатли совуқ ана шундандир» (Ибн Можа ривояти).
Қуёш қиздирган, жазирама иссиқ кунда қайта тирилиш кунини эсла ва Аллоҳдан Аршининг соясини, шифти остидаги мақомни сўра!
Аллоҳим! Кундузлари соим, кечалари қоим бўлишда, кўзни тийиш, тилни сақлашда бизга Ўзинг ёрдамчи бўл!
Иссиқ ҳавога сабр қилсанг, ёмонликларинг ўчирилади.
– Агар иссиққа сабр қилиб, савоб умид қилсанг, Аллоҳ яхшилигингни зиёда қилиб беради.
– Агар Аллоҳ иссиқни тақдирингга битган эканига рози бўлсанг, У Зот ҳам сендан рози бўлади.
– Агар иссиқда рўза тутсанг, машаққатингга яраша рўзангни ҳам савоби ошади.
– Агар иссиқда масжидга борсанг, салқин ҳавода боргандан кўра кўпроқ савобга эришасан.
Энди ўйлаб кўргин, шундай улкан савоблари бор экан, нега бу иссиқдан бунча диққинафас бўласан?