Ватан тушунчаси жуда ҳам кенг тушунча бўлиб, уни бир сўз билан ифодалаб бўлмайди. Ватан бу бизни ўз бағрига олган макон. Ватан у шундай бир масканки, унда нафслар ором олади. У бир бепоён заминки, унда дунёга келамиз, унда яшаймиз, оила қурамиз, мақсад сари интиламиз ва унда вафот этамиз ва унга дафн қилинамиз. Динимиз инсонларни ватанпарвар бўлиб, юртини севишга, уни ҳимоя қилиб, обод этишга чақиради. Юртини севган ўзини севибди. Мана шундай юртини севиб ардоқлаган, уни сарҳадларини ҳимоя қилиш-ла шараф туйган соҳа вакилларидан бири бу ҳарбийлардир.
Ҳакимлар айтадилар: «Кишининг вафодорлиги унинг ўз ватани учун қайғуришидан, биродарларини соғинишидан ва умрининг зое кетказган лаҳзаларига ўкиниб яшашидан билинади».
Алихон тўра Соғуний эса : «Она Ватанини севиш ҳар бир кишининг қалбида ғайрат ва шижоат уйғотади», деганлар. Биз мана шундай шижоатли ва юртини севган ҳар бир юртдошимизга кириб келаётган ватан “Ватан ҳимоячилари куни” муборак бўлсин, деймиз.
Ватанини севган инсон Ватан тушунчасини ҳам ҳимоя қилади. Динимиз таълимотига кўра, ватанни ҳимоя қилган инсонга ажр ва савоблар берлиши айтилган. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Пайғамбаримиз алайҳиссалом; «Икки кўз эгасини дўзах оташи куйдирмас: бири бу – Аллоҳдан қўрқиб йиғлаган, иккинчиси – Аллоҳ йўлида пойлоқчилик қилиб ухламаган кишини», – деб айтганлар (Термизий ривояти).
Яна бир ҳадиси шарифда Расулуллоҳ саллолоҳу алайҳи васаллам шундай марҳамат қилганлар: «Аллоҳ таоло розилиги йўлида бир кун чегара ҳудудида посбонлик қилиш бир ой кечалари (нафл) ибодат қилиб, кундузлари нафл рўза тутишдан афзалдир». Дарҳақиқат ватанни ҳимоя қилмоқ уни сарҳадларини ёвлардан асрамоқ улуғ жасорат ва шараф бўлиш билан бирга, юксак ибодат ҳамдир.
Буюк аждодларимиздан бири, тасуввуфда Кубровия таълимотининг асосчиси Нажмиддин Кубро мўғуллар босқинидан хабар топгач, биринчилардан бўлиб Ватан ҳимоясига отланди. Мўғул ҳукмдорлари Нажмиддин Кубронинг шижоати, халқ орасидаги обрў-эътибори, ҳимоядаги ҳаракатларини кўриб, ўз яқинлари ва сафдошларидан истаганлари олиб ўзи ихтиёр қилган тарафга кетишни таклиф қилади.
Ватан озодлигини ўз ҳаётидан устун кўрган Нажмиддин Кубро босқинчиларга қарши туғ кўтариб жангга киради ва лашкарни олға бошлаб бораётган ҳолатда шаҳид бўлади. У зот туғни шунчалар жон-жаҳди билан ушлаган эдики, душман аскарлари туғни унинг қўлларини кесгачгина олишга муваффақ бўлади.
Азиз ватан посбонлари! Барчангизни яқинлашиб келаётган 14-Январь — “Ватан ҳимоячилари куни” билан яна бир бор муборакбод этамиз!
Аллоҳ таоло юртимиз сарҳадларини сергаклик билан қўриқлаётган, юртдошларимизнинг тинчлик ва хотиржалиги учун туну-кун хизмат қилаётган сиз азизларни ўз паноҳида асраб, азиз диёримиз осмонини мусаффо, ҳалқимиз ҳаётини бунда-да фаровон айласин.
«Яҳёхон Тўра»
жомеъ масжиди имом хатиби:
Нуруллохон Домла Жамалов
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Сармоянгиз умрингиздир...
Аллома Ибн ал-Жавзий ўзининг «Мудаҳиш» номли китобига бундай ёзади:
Бир киши бор эди, у бозорда муз сотарди. Овозини чиқариб бундай дерди: “Сармояси эриб кетаётган одамга раҳм қилинглар!”.
Бу киши одамларнинг юрагини юмшатиб, улардан муз сотиб олишларини сўрарди. Чунки у сотадиган муз — вақт ўтиши билан эриб кетарди. Агар у музини тезда сотиб улгурмаса, бутун сармояси йўқ бўлиб кетади. Шунинг учун у бор овози билан: “Сармояси эриб кетаётган одамга раҳм қилинг!”.
Музлаб қолган сувнинг ҳар бир томчиси сизнинг тарк этган умр лаҳзангиз кабидир, у энди ҳеч қачон қайтмайди.
Ҳаётингиздаги саноқли кунлардан фойдаланинг…
Солиҳлардан бири айтади: «Мен “Аср” сурасини йигирма йил ўқидим, лекин унинг маъносини тушунмасдим. “Нима учун Аллоҳ инсон табиатан зиёнда деб айтяпти ва буни қасам билан таъкидлаяпти?” деб ўйлардим.
Кейин эса Аллоҳ зиёндан нажот топганларни тўртта сифат билан истисно қилади:
– иймон келтирганлар,
– солиҳ амал қилганлар,
– ҳаққа даъват этганлар,
– сабрни тавсия қилганлар.
Шунда мен “Аср” сурасидаги қасамнинг маъносини англадим: “Дунёдаги энг катта сармоя бу – умрингиз. Умрингиздан ўтган ҳар бир лаҳза эриб кетган муз каби қайтиб келмайди. Шунинг учун сармоянгизни эҳтиёт қилинг! У сиз яшаб турган вақтдир. Ажал етишидан аввал тириклик фурсатидан фойдаланинг».
Аллоҳ умримизни узун ва хотимамизни чиройли қилсин.
Сармоянгизни ўғирлаётганларга эътибор беринг!
Ҳар биримиз сармоямиз яъни вақтимизни ким ёки нималар зое қилаётганини яхши биламиз.
Аллоҳни зикр қилишдан ёки У Зотга ва Расулига итоат қилишдан бошқа нарса билан вақтни зое қилманг.
Унутманг, сармоянгиз — умрингиз!
Мақсудали домла ҚОСИМОВ,
Хўжаобод тумани “Етти чинор” жоме масжид имом-хатиби.