Islom dini o'z nomi bilan “tinchlik” dinidir. Musulmonlarning shiori bo'lmish o'zaro salomlashuv iborasida ham bir-birlariga tinchlik tilash ma'nolari bor. Islom dinida nafaqat musulmonlar o'rtasida, balki boshqa din vakillari bilan ham tinch-totuv yashashlikka targ'ib qlingan. Jumladan, Qur'oni karimda:
لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ
ya'ni: “Din to'g'risida sizlar bilan urushmagan va sizlarni o'z yurtingizdan (haydab) chiqarmagan kimsalarga nisbatan yaxshilik qilishingiz va ularga adolatli bo'lishingizdan Alloh sizlarni qaytarmas. Albatta, Alloh adolatli kishilarni sevar”, deyilgan (Mumtahani surasi, 8-oyat).
Alloh taolo bu oyati karimada mo'min-musulmonlarni boshqa millat va din vakillariga yaxshi munosabatda bo'lishga buyuradi va ularga nisbatan adolatli bo'lish lozimligini ta'kidlaydi. Jumladan, samarqandlik faqih Abu Lays Samarqandiy “Bahrul ulum” nomli tafsir kitobida ushbu oyat tafsirida: “O'zga din vakillari bilan bordi-keldi qiling, ular bilan adolatli muomala qiling”, deb qayd qilgan.
Movarounnahrlik mashhur mufassir Abul Barakot Nasafiy “Madorikut tanzil” asarida mazkur oyat sharhida: “O'zga din vakillariga ehtirom ko'rsating, ularga so'z bilan ham, ish bilan ham yaxshi muomalada bo'ling”, deb bayon etganlar.
Hazrati Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallam Habashistondan kelgan nasroniy mehmonlarni o'z masjidlariga tushirganlar va “ular bizning sahobalarimizni hurmat qilgan edilar. Men o'zim ularni izzat-ikrom qilishni xush ko'raman”, deb shaxsan o'zlari ularga xizmat qilganlar. Shuningdek, U zot elchi bo'lib kelgan Najron nasorolarini ham o'z masjidlarida ibodat qilishlariga ruxsat berganlar.
Muhammad sollallohu alayhi va sallam vafotlaridan keyin ham, u zot boshlab bergan boshqa din vakillari bilan yaxshi muomalada bo'lish an'anasi davom etdi. Hazrati Umar roziyallohu anhuning davrlarida Iliyo ahli nasroniylariga o'zlari so'raganlaridan ham ko'p imkoniyatlar berilgan. Mana bu ham Islomdagi bag'rikenglikning yaqqol namunasidir.
Tarixchilar Horun ar-Rashid davridagi bag'rikenglikni shunday izohlashgan: “Masihiylar, yahudiylar va musulmonlar hukumat ishlarida birga ishlar edilar”. Halifa Ma'mun o'z akademiyasiga turli din va mazhab sohiblaridan bo'lgan olimlarni to'plab, ularga: “Ilmdan nimani xohlasangiz, bahs qilaveringlar, faqat toifachilik kelib chiqmasligi uchun har kim o'z diniy kitobidan dalil keltirmasa, bo'ldi”, – degan ekan.
Hozirgi kunda o'zlariga dinni niqob qilib olib, insoniyatga qarshi vahshiyona jinoyatlar sodir etayotgan har xil toifadagi terroristlar harakati nafaqat Islom dini nuqtai nazaridan, balki boshqa dinlar tomonidan ham qoralanadi. Chunki, Alloh taolo insonlarni er yuzida inoq, tinch, osoyishta yashashlariga, ona zaminni vayron emas, balki obod qilishga buyurgan. Shunday ekan, undaylarning bu manfur ishlaridan Alloh taolo ham norozidir.
Alloh taolo Qur'oni karimda shunday marhamat qilgan:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ
ya'ni: “Ey, insonlar! Darhaqiqat, Biz sizlarni bir erkak (Odam) va bir ayol (Havvo)dan yaratdik hamda bir-birlaringiz bilan tanishishingiz uchun sizlarni (turli-tuman) xalqlar va qabila (elat)lar qilib qo'ydik. Albatta, Alloh nazdida (eng azizu) mukarramrog'ingiz taqvodorrog'ingizdir. Albatta, Alloh biluvchi va xabardor zotdir” (Hujurot surasi, 13-oyat).
Ushbu oyati karimadan ko'rinib turibdiki, Islom dini insonlarning asli bir ekanligini ta'kidlaydi, shuning uchun ularni dunyoda bir ota-onaning farzandlaridek hayot kechirishga chaqirmoqda. Islom dinida birodarlik, yaxshi ishlarda o'zaro hamkorlik qilish, yomon va gunoh ishlarda hamkorlik qilmaslik, husni xulq, rostgo'ylik, samimiylik kabi inson kamoloti uchun zarur bo'lgan ma'naviy qadriyatlar o'z ifodasini topgan. Payg'ambarimiz s.a.v. ham o'z risolatlari mohiyatini ifodalab:
إنما بعثتُ لأتممَ مكارمَ الأخلاقِ
ya'ni: “Men faqat go'zal xulqlarni tamomiga etkazish uchun yuborilganman”, deganlar (Imom Molik rivoyati).
Islom dini nuqtai nazaridan bag'rikenglik tushunchasi juda chuqur ma'nolarga ega. Diniy bag'rikenglik deganda, avvalambor, dinda hech qanday haraj va mashaqqat yo'q, ya'ni dindor bo'lishlik hamma uchun ham qulay, dinda hech kimga toqatidan ortiq mashaqqatli ish buyurilmaydi, degan tushuncha hosil bo'lmog'i lozim. Ba'zi o'zlarini dindor qilib ko'rsatishni xohlovchi ba'zi bir kimsalar haddan tashqari takallufga berilib, dinda qat'iy buyurilmagan, balki mustahab bo'lgan amallarni mahkam ushlab, o'zlarini qiynab qo'yadilar. Bundaylar oxir oqibat dindan bezib qolishlari ehtimoli bor.
Qolaversa, diniy bag'rikenglik deganda, dinlararo munosabatlarni yaxshilash, o'zaro hurmat va ehtiromni shakllantirish tushuniladi. Musulmonlar nazarida nasroniy va yahudiy dinlari ham samoviy, ya'ni Alloh tomonidan Uning payg'ambarlariga nozil qilingan dindir. Islom dinida esa, o'tgan barcha payg'ambarlarga va dinlarga hurmat nazari bilan qaraladi. Qur'oni karimda Alloh taolo marhamat qiladi:
قُولُوا آَمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَعِيسَى وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ
ya'ni: “Aytingiz (ey, mo'minlar!): “Allohga, bizga nozil qilingan narsa (Kitob)ga, Ibrohim, Ismoil, Ishoq, Ya'qub va uning avlodlariga nozil qilingan narsalarga, Musoga, Isoga va (barcha) payg'ambarlarga Parvardigorlaridan berilgan narsalarga imon keltirdik (ishondik). Biz ular o'rtasidan birortasini (payg'ambar emas deb) ajratib qo'ymaymiz va biz Unga (Allohga) bo'yin sunuvchilarmiz” (Baqara surasi, 136-oyat).
Bizning ko'pmillatli diyorimizda diniy bag'rikenglik o'z ifodasini topgan. Barcha din peshvolari o'zaro diniy bayramlarida bir-birlarini tabriklab o'zaro hurmatlarini bajo keltirishadi. Tabiiyki, bu o'sha din vakillarida ham ijobiy tushunchalarni paydo bo'lishiga sabab bo'ladi.
O'zbekiston musulmonlari idorasi raisining birinchi o'rinbosari
Homidjon Ishmatbekov
Bu mavzuda salaflarimizdan kelgan bir qancha ta’sirli rivoyatlar bor. Quyida ularning ayrimlarini keltiraman:
1. Shaqiq Balxiy rahimahulloh aytadi:
"Men xushu’ni Isroil ibn Yunusdan o‘rgandim. Biz uning atrofida edik, u o‘ng tomonida kim bor, chap tomonida kim borligini bilmasdi — oxirat haqida tafakkur qilardi".
2. Yusuf ibn Asbat rahimahulloh aytadi:
"Sufyon ibn Uyayna rahimahulloh menga xufton namozidan so‘ng: "Tahorat idishini (obdasta) bergin", dedi. Unga berdim. U o‘ng qo‘li bilan olib, chap qo‘lini o‘ng qo‘lining ustiga qo‘ydi va tafakkurga cho‘mdi. Men uxlab qoldim, so‘ng saharda turdim — qarasam, idish hali ham qo‘lida. "Tong otdi", dedim. U esa bunday dedi: "Sen idishni bergan paytingdan buyon shu holda oxirat haqida tafakkur qildim".
3. Abdulloh ibn Muborak rahimahullohdan rivoyat:
U Suhayl ibn Adiyni sukunatda, tafakkurda ko‘rib:
"Qaysi nuqtaga yetding?" deb so‘radi.
U: "Sirot ko‘prigidaman", deb javob berdi.
4. Muhammad ibn Vase’ rahimahullohdan rivoyat:
Basralik bir kishi Abu Zarr vafotidan keyin uning xotini Ummu Zarrga borib, uning ibodatini so‘radi. U bunday dedi: "Abu Zarr kun bo‘yi uyning bir chetida tafakkur qilib o‘tirardi".
5. Ummu Dardo (Abu Dardoning xotini) aytadi:
"Abu Dardo roziyallohu anhuning eng afzal ibodati — tafakkur va ibrat olish edi".
6. Sirriy Saqatiy rahimahulloh aytadi:
"Har kuni burnimga qarayman — yuzim qorayganmi, deb. Tanish joyda o‘lishni yoqtirmayman — yer meni qabul qilmay qo‘ysa, sharmanda bo‘lishdan qo‘rqaman".
7. Abu Shurayh rahimahulloh haqida:
Bir kuni u yurib ketayotgan edi, to‘xtab, ko‘ylagini boshiga tashlab, yig‘lashga tushdi.
Uni ko‘rib: "Nima uchun yig‘layapsan?" deb so‘rashdi.
U bunday javob berdi: "O‘tgan umrimni, kam amalimni, yaqinlashgan ajalimni tafakkur qildim".
8. Umar ibn Xattob roziyallohu anhu bir kuni yig‘ladi. Sababini so‘rashdi. U bunday dedi: "Dunyo va uning shahvatlari haqida o‘yladim. Ular tugamay turib, achchiq alam bilan almashadi. Agar buning o‘zida ibrat bo‘lmasa ham, aqlli kishi uchun unda pand nasihat bor. Endi o‘z holingizga qarang, ahli oilangiz, yaxshi ko‘rgan kishilaringiz bilan bugun jam bo‘lib turibsiz, ertagachi? Ertaga esa, albatta ulardan ajralish bor".
9. Dovud Toiy rahimahullohning holati:
U to‘lin oy kechasi uyning tomiga chiqdi. Osmonga qarab Osmon va yerning yaratilishi haqida tafakkurga cho‘mdi va yig‘lay boshladi. Shunchalik qattiq ta’sirlandiki, tomdan qo‘shnisining hovlisiga yiqilib tushganini sezmay qoldi. Qo‘shni uni o‘g‘ri deb o‘ylab, qilichiga yopishdi. Ammo kelib qarasa — Dovud ekan. "Qanday qilib tomdan tushib ketding?" - deb so‘radi. Dovud: "Qanday yiqilganimni sezganim yo‘q", deb javob berdi.
10. Sufyon Savriy rahimahulloh haqida:
U do‘stlari bilan o‘tirgan edi, chiroq o‘chib qoldi. Hamma yoqni zulmat qopladi. Keyin chiroqni yoqishdi. Qarasalar, Sufyonning ko‘zlaridan oqayotgan yoshi yuzi yuvyapti. Undan: "Senga nima bo‘ldi, nega yig‘layapsan?" deb so‘rashdi.
U: "Shu onda qabr zulmatini esladim…", deb javob berdi.
Xulosa:
Salafi solihlar har bir holatda tafakkur qilganlar — taom yeganda, yurganda, yotganda, hatto suv idishini ushlab turgan paytda ham oxiratni eslab yig‘lardilar. Ular uchun tafakkur — ibodatning qalbi edi.
Homidjon qori ISHMATBЕKOV