Buxoro – Naqshbandiya ta'riqati ettita buyuk so'fiylarining vatanidir. Tasavvufning buyuk vakillari bu erda yashab, diniy va ijtimoiy faoliyat olib borib, muborak Buxoroning vujudga kelishi va gullab-yashnashi, ma'naviy tarbiya va hissiy ruhni yuksaltirishga o'z hissalarini qo'shganlar. Bu erda muqaddas so'fiylarning dafn etilgan joylari – pirlar, islomiy ziyoratgohlar saqlanib qolgan, xabar bermoqda uzbekistan.travel internet-nashri.
Buxoroga ziyoratga kelganlarning ko'pchiligi o'z safarlarini Naqshbandiya ta'limotiga asos solgan ma'naviy ustoz Ho'ja Abduxoliq G'ijduvoniy maqbarasini ziyorat qilishdan boshlaydilar. Abduxoliq G'ijduvoniy payg'ambarning o'ninchi avlodi bilan ma'nan bog'liq. Maqbara ayvonining o'nta ustun va tayanchi o'ninchi avlodga ishora.
Ho'ja Abdulxoliq G'ijduvoniy davrida maqbara chillaxona vazifasini o'tagan bo'lib, u erda qirq kunlik jazirama issiq davrda odamlar ibodat qilish uchun kelgan. Vaqt o'tishi bilan muqaddas ibodat joyi ardoqli ziyoratgohga aylanadi.
Yaqin o'tmishda maqbara tashlandiqqa aylangan edi. Maqbara bugungi namunaviy shaklga ega bo'lishi uchun bir necha zamonadan omon o'tib kelishi kerak bo'ldi. Hozirda Abduxoliq G'ijdunoniy maqbarasi qadimgi Sharqning bir qismi, er va osmon orasidagi rishta hisoblanadi.
Ho'ja Muhammad Orif ar-Revgari maqbarasi murshid Ho'ja Orif Revgariyning dafn etilgan joyidir. U XII asrning o'rtalarida Revgar qishlog'ida tug'ilib, buyuk murshid Abduxoliq G'ijduvoniyning muridi bo'lgan. Buyuk ustozning vafotidan so'ng, u qolganlarga ruhiy murabbiy bo'lish uchun ruxsat olgan. Umrining oxirigacha faol diniy faoliyat bilan shug'ullangan. Baland ovozda zikr qilishni xush ko'rgan. Ho'ja Orif 150 yil umr ko'rganligi haqida afsonalar mavjud. U Buxoro viloyatining Shofirkon qishlog'ida dafn etilgan.
Ho'ja Maxmud Anjir Fag'naviy maqbarasi – eng buyuk so'fiy, murshidning dafn etilgan joyi. Vobkent shahri yaqinida tug'ilgan. Hayot yo'lining boshlanishida hunarmand va duradgor bo'lgan. Ilm olishning mashaqqatli yo'lini bosib o'tib, murshidlikka erishdi. Mahmud Anjir Fag'naviy «g'aflatda uxlab yotganlar uyg'onishi kerak» deb birinchilardan bo'lib zikrni baland ovozda o'qigan. U o'z ona qishlog'i Anjirbog'da dafn qilingan.
Ho'ja Ali Romitaniyning yodgorlik majmui – so'fiylik ta'riqatining xo'jagoniy yo'nalishi taniqli murshidi dafn etilgan joydir. So'fiyga xalq orasida «Azizxon» – aziz shayx nomi berilgan. XII asrning oxirida Romitan shahrida tug'ilgan. Butun hayoti davomida to'quvchilik bilan shug'ullangan. Ali Romitaniy amalga oshirish imkoni bo'lmagan ishni – mo'g'ullarni islom dinini qabul qilishiga erishdi. Mo'g'ullar istilosidan keyin yaroqsiz erlarni tiklashga yordam bergan, tabiblik bilan shug'ullangan. Afsonaga ko'ra, so'fiy odamlarning fikrlarini o'qish qobiliyatiga ega bo'lib, savolga uni berishdan oldin javob qaytargan. Uzoq va taqvoli hayoti davomida uning ko'plab shogirdlari bo'lgan, ularning orasida o'g'illari ham bor edi. Kichik o'g'li Ho'ja Ibrohimga o'z ta'limotini davom ettirishni vasiyat qilgan.
Ho'ja Muhammad Bobo Samosiy yodgorlik majmui – Ho'ja Ali Romitaniyning shogirdi mashhur so'fiyning dafn qilingan joyidir. Ho'ja Samosiy so'fiylik rivojiga bebaho hissa qo'shgan, buyuk inson – Muhammad Bahouddin Naqshbandning dunyoga kelishini bashorat qilgan. Afsonada aytilishicha, kunlarning birida, Bahouddining ona qishlog'i Qasri Hiduvon yonidan o'tayotib so'fiyda kashf yuz bergan. U mazkur joyda so'fiylik va ma'rifatning buyuk farzandi dunyoga keladi, bu erning nomi esa oriflar qishlog'i bo'ladi deb aytgan.
Murshid 1354 yilda 95 yoshida vafot etgan. Muqaddas maqbara Romitan tumanining Simas qishlog'ida joylashgan. Ushbu erda ajoyib insonning o'z ta'limotlariga monand ravishda maqbara, masjid, quduq va go'zal bog' barpo etilgan.
Ho'ja Sayid Amir Kulol Buxoriy yodgorlik majmuasi – Sayid Amir Kulol dafn etilgan joy. Hayoti davomida u «buyuk» degan ma'noni anglatuvchi Kalon nomini olgan. Kulolchilik bilan kun ko'rgan. Ulug' Ustoz bo'lishga qadar ham u mashhur bo'lgan. U o'z davrining taniqli kuloli bo'lgan.
Sayid Amir Kulol diniy ulamo bo'lib, yuzdan ortiq izdoshlarga ega edi, ular orasida Bahouddin Muhammad Naqshbandiy ham bor edi. U Naqshbandiyni so'fiylik asoslari, zikrni to'g'ri o'qish va xo'jagoniy tariqatining an'analari bilan tanishtirdi. O'sha paytlarda eng qadrli va aziz ruhiy o'g'lini ishonib topshirayotganligini anglab etgan shayx Ho'jai Samosiy ustozni Buyuk murid bilan tanishtirgan, degan fikr ham bor. Sayid Amir Kulol 1370 yilda o'zining tug'ilib o'sgan Suxar qishlog'ida dafn etilgan.
Bahouddin Naqshbandiy (XVI asr) – Buxorodan 12 km. uzoqlikda joylashgan noyob yodgorlik majmuasi. Majmua buyuk so'fiy ustoz Bahouddin Naqshbandiy sharafiga qurilgan.
Bahouddin Naqshbandiy majmuasida ushbu ajoyib insoning hayoti va faoliyati bilan bog'liq qiziqarli eksponatlar va ma'lumotlar namoyish etilgan muzey mavjud.
O'zbekiston musulmonlari idorasi matbuot xizmati
Amir Temur nafaqat buyuk sarkarda, davlat arbobi, balki o‘z davri ilm ahllari homiysi ham bo‘lgan. U mamlakatni rivojlantirishda ilm-fan va islom olimlarining ahamiyati beqiyos ekanligini yaxshi tushungan. “Saltanatda erishgan barcha muvaffaqiyatim va mustahkam joylarni zabt etishim – bularning barchasi Shayx Shamsuddin Fohuriy duosi, Shayx Zaynuddin Xavofiy himmati va Sayyid Baraka marhamati sharofatlari yordamida bo‘ldi”, deb ta’kidlagan edi[1]. Zar qadrini zargar biladi, deganlaridek, Sohibqiron saroyida taniqli mutafakkirlarni jamlashga harakat qilgan.
Mo‘g‘ullar davridan keyin, Amir Temur davrida islomga davlat dini maqomining qaytarilishi yangi ulamolar tabaqalarining shakllanishiga olib keldi[2].
Temur davlatida Samarqand siyosiy poytaxtgina emas, balki ilmiy markaz ham edi[3]. Bu to‘g‘rida Movarounnarda bo‘lgan yevropalik sayyohlar va o‘sha davrda yashab ijod etgan tarixnavis Sharq olimlari yetarli ma’lumotlar qoldirganlar.
Tarixchi Ibn Arabshoh yozganidek, “Temur olimlarga mehribon, sayyidu shariflarni o‘ziga yaqin tutar edi. Ulamo va fuzaloga to‘la izzat-hurmat ko‘rsatib, ularni har qanday odamdan tamom muqaddam ko‘rar edi. Ularning har birini o‘z martabasiga qo‘yib izzatu ikromini izhor qilar edi”[4]. Natijada saltanat poytaxti Samarqandda o‘z davrining turli sohalari bo‘yicha buyuk allomalar jam bo‘ldiki, bu jamlashni Sohibqirondek ilm-fanni yaxshi tushingan va uni qadriga yetgan hukmdorgina amalga oshirishi mumkin edi.
Bunga quyidagi ikki voqeani keltirish mumkin. Amir Temur Xorazmga kelganida, Malik Muhammad Saraxsiy ibn Malik Mu’iziddin Husayn Kurt o‘z jiyani Pirmuhammad G‘iyosiddin Piralidan Amir Temurdan Alloma Taftazoniy rahmutullohi alayhni Saraxsga taklif qilishini so‘rashni iltimos qildi. Amir Temur Alloma Taftazoniy rahmutullohi alayhning ilmdagi fazlini bilib, u zotni Samarqandga taklif qilishni afzal ko‘rdi. Avvaliga Alloma Taftazoniy rahmutullohi alayh Amir Temurning taklifiga javob bermay turdi, so‘ng Hijozga safar qilish niyati borligini aytib, uzr aytmoqchi ham bo‘ldi. Ammo Amir Temur ikkinchi bor taklif yuborganidan keyin Samarqandga ravona bo‘ldi[5].
“Amir Temur o‘ta ahmiyatli va foydali ishlaridan biri bo‘yicha chopar yubordi. Choparga: “Agar yo‘lda otga hojat tushib qolsa, kimni ko‘rsang ham otini ol, agar o‘g‘lim Shohruh bo‘lsa ham”, dedi. Chopar u amr qilgan tarafga tezlab jo‘nadi. Yo‘lda alloma Taftazoniyga duch keldi. U dam olish uchun bir joyga tushgan, otlari chodirning oldiga bog‘langan ekan. Chopar o‘sha otlardan birini oldi. Alloma Sa’duddin Taftazoniy chodirdan chiqib, uni ushlab oldi. Otni chopardan qaytarib oldi.
Chopar Amir Temurning oldiga qaytib borganida bo‘lgan gapni unga aytdi. Shunda Amir Temur qattiq g‘azablandi. Ammo birozdan so‘ng: ”Agar uning o‘rnida o‘g‘lim bo‘lganida, uni qatl qilardim. Lekin qaysi joyga borsam, kitoblari u yerga mening qilichimdan oldin kirib borgan odamni qanday qilib qatl qilaman”, dedi[6].
Toshkent islom instituti Qur’on ilmlari kafedrasi
o‘qituvchisi Qurbanov Sodiq
[1]Abulabbos Shihobuddin Ahmad ibn Muhammad Dimashqiy. Ajoib al-maqdur fi tarix Taymur. – Bayrut: Muassat ar-risola, 1986. – B. 48. 13
[2] Alimov U. Samarqandda kalom ilmining rivojlanishi. – T.: Movarounnahr, 2008. – B. 59.
[3]Fernand Brudil. Tarix va madaniyatlar qoidalari / Husayn Sharif tarjimasi. – Qohira. Al-hay’a al-misriyya al-omma li-l-kitob, 1999. – B. 77.
[4]Shayx Muhammad Sodiq Muhammad yusuf. Samarqandning sara ulamolari.-Toshkent: Hilol nashr, 2019.-B.7
[5]Shayx Muhammad Sodiq Muhammad yusuf. Samarqandning sara ulamolari.-Toshkent: Hilol nashr, 2019.-B.17
[6]Shayx Muhammad Sodiq Muhammad yusuf. Samarqandning sara ulamolari.-Toshkent: Hilol nashr, 2019.-B.19.