Ikki narsa insonning fikrini barbod qiladi: biri mol-dunyo bo'lsa, ikkinchisi, jamoldir.
1. Mol shunday narsaki, u insonning nazdida qancha ko'p bo'lsa, uni sarflab, tezda tugatishi mumkin. Shuning uchun u ko'pincha o'zining asl hojatlarini ko'rmaydi, balki orzu-istaklarini ko'radi.
Ma'lumki, asl hojatlar miqdorining chegarasi bordir. Lekin orzu-istaklarning chek-chegarasi yo'q. Masalan:
– piyoda kishi velosipedda yurishni;
– velosipeddaggi kishi mototsiklda;
– mototsikldagi kishi mashinada;
– mashinadagi kishi esa har yili yangi mashina xarid qilishni xohlaydi.
Velosiped yoki mototsikl hojatimizni qondirishi yoki oddiyroq mashina ham bizni qanoatlantirishi mumkin. Lekin biz aslo bunday fikrlamaymiz. Alloh taolo nimani bergan bo'lsa, unga qanoat qilish o'rniga biz doim bir qadam oldinda yurishni istaymiz. Har doim “Menda bunday mashina bor, falon kishida piston mashina bor”, degan xayolda yuramiz.
Inson zaruriy hojatlarini qondiradigan mablag'ni emas, balki uning barcha xohish-istaklarini qondira oladigan darajada puli bo'lishini xohlaydi. “Pul barcha muammolarini hal qila oladi”, deb o'ylash katta xatodir. Chunki qachon mol-dunyo o'zi bilan birga g'am-tashvishlarni ham olib keladi.
Shunda ushbu muammolar yuzaga kelishi mumkin:
– Alloh taolo mol-dunyo beradi, ammo farzandlar noqobil bo'lishi mumkin;
– Mol-dunyo kelsa, xotin buzuq, yomon yo'lga yuruvchi bo'lishi mumkin;
– Mol-dunyo bo'lsa, hasadchilar paydo bo'lishi mumkin.
– Mol-dunyo bo'lsa, dushmanlar ko'payishi mumkin.
– Mol-dunyo topilganda kasalliklar paydo bo'lishi mumkin.
Bunday holatlarda mol-dunyo egasi nima qila oladi? Mol-davlati qanday yordam beradi? Halovatsiz hayotda mol-dunyoning nima qizig'i bor?” Aksincha, biz Alloh taolodan taqdirimizda nima rizq yozgan bo'lsa, duo qilib u zotdan uni barakotli va ofiyatli qilishini so'raylik. Agar rizq barakotli va ofiyatli bo'lsa, unda halovat bo'ladi.
"Sharm va hayo” kitobidan
Islom dinining eng oliy maqsadi insoniyatni hidoyat yo‘liga boshlash, odamlar o‘rtasida mehr-oqibat, bag‘rikenglik va birdamlikni mustahkamlashdir. Alloh taolo Qur’oni karimda:
“Albatta, mo‘minlar birodardirlar, bas, ikki birodaringiz o‘rtasini isloh qiling, Allohga taqvo qiling, shoyadki, rahm qilinsangiz.” (Hujurot surasi, 10-oyat).
Mazkur oyat musulmonlarning o‘zaro birodar va do‘st ekanligiga urg‘u beradi. Biroq tarix davomida ayrim toifalar islom ta’limotini noto‘g‘ri talqin qilib, musulmonlarning o‘ziga qarshi turli fitnalar chiqarishga harakat qildilar. Shulardan eng xatarlisi takfirchilik, ya’ni musulmonni kufrda ayblash masalasidir.
Takfirchilik bir musulmonni boshqa bir musulmonga nisbatan “dindan chiqqan”, “kofir” deb hukm chiqarishidir. Qarshisidagi odamni kofir deyishning oqibatini Payg‘ambarimiz Muhammad alayhissalom quyidagicha tushuntirganlar:
“Bir kishi birodariga “ey kofir!” desa, bu gap aniq ikkisidan biriga tegishli bo‘ladi. Agar u kishi rostan ham kofir bo‘lsa, unga qaytadi. Ammo unday bo‘lmasa gapiruvchining o‘ziga qaytadi” (Imom Buxoriy va Muslim rivoyati)
Ushbu hadisdan anglashilganidek, “takfir qilish” jiddiy masala bo‘lib, uning hukmi aytovchining o‘ziga qaytishi mumkin.
Insonlarni kufrda ayblashning bir nechta asosiy sabablari bor:
Musulmon ulamolari takfirchilikka qarshi qat’iy fikr bildirishgan. Imom Navaviy rahmatullohi alayh shunday degan: “Hech bir kishi yagona gunoh sababli kufrga tushgan deb hisoblanmaydi. Modomiki, u Islom dinining asosiy va zaruriy qoidalarini qasddan inkor qilmayotgan bo‘lsa, u takfir qilinmaydi. Bir inson Islom asoslarini inkor qilganida, avval uning buni bilib-bilmasdan qilgani aniqlanishi kerak. Agar u jaholat sababli yoki ma’lumotsizlik tufayli xatoga yo‘l qo‘ygan bo‘lsa, takfir qilinmaydi.
Shuningdek, Imom Tohaviy rahmatullohi alayh o‘z mashhur aqida risolasida: “Qibla ahlidan bo‘lgan biror-bir musulmonni gunohi kabira tufayli kofir sanamaymiz”, deb ta’kidlaydilar.
Bu so‘zlardan ma’lumki, bir inson shahodat kalimasini aytgan va islomning asoslariga ishongan bo‘lsa, uni kufrda ayblashga yo‘l yo‘q.
Takfirchilik faqat diniy jihatdan emas, balki ijtimoiy barqarorlik uchun ham xavflidir:
Takfirchilik islom ta’limotiga zid bo‘lgan xatarli g‘oyadir. U insonlarni Allohning rahmatidan uzoqlashtiradi, musulmonlar o‘rtasida birodarlik rishtalarini uzadi va fitna-fasodga sabab bo‘ladi. Har bir musulmonning vazifasi — birodarini kufrda ayblash emas, balki uni hidoyat va xayrli amallarga chorlashdir.
Shu boisdan, barcha holatlarda bo‘lgani kabi bu masalada ham ulamolarning yo‘liga ergashish lozim. Musulmonlar orasida birlik, bag‘rikenglik va inoqlikni mustahkamlash bugungi kun musulmonlarining eng muhim vazifasi bo‘lib qolmoqda.
Xorazm viloyati Shayx Qosim bobo jome masjidi
imom-xatibi Shermuhammad Boltayev