Bir kishi shayxning huzuriga borib: «Ey shayx, nega men doim yaxshilik qilib yuradigan kishilardan o'zimga nisbatan yolg'on va xiyonatni ko'raman», deb so'radi.
Shayx savolga javob bermadi.
Savol beruvchi: «Nega men, doim yaxshi ko'rib, ixlos qiladigan insonlarimdan jafo, bevafolik ko'raman», deb so'radi.
Shayx bu savolga ham indamadi.
Savol beruvchi: «Nega yaxshi ko'rganlarim, yaqinlarim vafot etib, faqat dushmanlarim qoldi», dedi.
Shayx bu savolga ham javob bermadi.
Savol beruvchi yana so'zida davom etib: «Nega men bu dunyoda yolg'izlik va g'ariblikni his qilib yashayman», dedi.
Shayx bu gal ham indamadi.
Savol beruvchi: «Nega odamlar men haqimda yaxshi gumonda bo'lmaydilar», deb so'radi.
Shayx yana sukut qildi.
Savol beruvchi: «Nega men ishongan, so'zini tasdiqlagan insonlarim menga yolg'on gapirishadi, mehr ko'rsatganlarim menga qo'pollik qilishadi, bag'rimga bosganlarim meni tark etishadi», deb so'radi.
Shayx bu savolga ham lom-mim demadi.
Savol beruvchi: «Nega insonlarga yaxshilik qo'lini uzatsam, ular menga yomonlik qo'lini cho'zib, muhabbatimni muhabbat bilan emas, fujur bilan qabul qiladilar», dedi-da, yig'lay boshladi.
Shunda shayx qo'lini o'sha odamning yuragi ustiga qo'yib: «Ey birodarim, Alloh taolo seni bu qadar yaxshi ko'rishining sababini bila olmadim. Alloh taolo sabr va ehson sohiblarini muhsinlar deb maqtagan. Ehtimol sen, ana o'sha toifadandirsan. Bilib qo'y, ey birodarim, sen mening oldimga Allohning senga bo'lgan muhabbatidan shikoyat qilish uchun kelding», dedi.
Savol beruvchi biroz jim bo'lib qoldi-da, shayxga: «Hazrat, qo'lingizni qalbim ustiga qo'yib, isloh o'qini otgan edingiz, mo'ljalga aniq tegdi va oqibatda tuzalish yo'lini ko'rsatdingiz».
Ey do'stim, odamlarning sizga berayotgan ozorlaridan mahzun bo'lmang. Alloh taolo sizni ehson ahlidan qilib qo'ygan, ammo siz buni sezmayotgan bo'lishingiz mumkin. Unutmang, ehson maqomiga faqatgina qalbi poklar erishadi.
Ey Alloh, ustimizdan sabr to'kkin, musibatlar paytida savob umidida taslim bo'lish maqomini bergin va bizni muhsinlardan aylagin.
Tarjimon: Nozimjon Hoshimjon
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Haqiqatda, imom Abu Hanifa Rasuli Mustafoga ergashgan sahobalaridan ba’zilarini ko‘rgan, uning ko‘rgani sahihdir va bu guruhning soni yetti nafardir va shu sabab sharafdir.
Anas, Jobir, Ma’qal ibn Yasor shuningdek, Vosila ibn Asqo’ – vafo egasi. Shuningdek, Abdulloh ibn Unays, u ibn Jaz’i deb ham tanilgan. Oisha bilan yakunlayman, udir binti Ajrad. Ular asrlarning eng yaxshisidan, poklik egalaridan edilar
Sharq muftiysi, Burhonuddin Ibrohim ibn Hasan Mulla Ahsoiy yozgan.
Izoh: Imom Abu Hanifa rahmatullohi alayh tobeinlardan hisoblanadilar. U zot: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning as’hoblaridan yettitalari bilan ko‘rishdim. Ular: Anas ibn Molik, Abdulloh ibn Jaz’i Zubaydiy. Jobir ibn Abdulloh, Ma’qal ibn Yasor, Vosila ibn Asqo’, Oisha binti Umar va Abdulloh ibn Unaysdir”, deganlar.