يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱدۡخُلُواْ فِي ٱلسِّلۡمِ كَآفَّةٗ وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ٢٠٨
208. Ey imon keltirganlar, Islomga to'lig'icha kiringlar va shaytonning izidan ergashmanglar, chunki u ochiq dushmaningizdir.
Ba'zi mufassirlar (masalan, Zamaxshariy va Roziy) ushbu oyati karima yangi musulmon bo'lgan Ahli kitoblarga qaratilgan, deyishadi. Yahudiylardan bir guruhi musulmon bo'lgan edi. Ular Islomda turib ham Tavrot hukmlariga amal qilishardi, chunonchi shanba kuni ibodat qilishar, tuya go'shti va sutini harom deb e'tiqodda bo'lishar, Tavrot ham tilovat qilib turishar edi. Yuqoridagi oyati karima shular xususida tushirilib: "Islomga kirsangizlar, bu din hukmlariga mukammal itoat qilinglar, ba'zisiga amal qilib, ba'zisini tark etmanglar" deb buyurilmoqda.
Ko'rib turibsizki, gumroh, o'z foydasini bilmagan qavmlar doimo adashishda bo'lgan. Hamisha shayton vasvasasiga uchib, Alloh taoloning haq yo'lidan chekinishgan. Chunki dunyo hayotining rohat-farog'atlari insonga chiroyli ko'rsatib qo'yilgan. Shayton hamisha uni yo'ldan ozdiradi. Toat-ibodatdan, solih amallardan qaytaradi. Ular orasiga bug'zu-adovat, nifoq soladi. Shaytonga murid bo'lganlarning quloqlariga payg'ambarning da'vat va iltijolari aslo kirmaydi. Ko'zlari Alloh taolo har qadamda ko'rsatib qo'ygan ibrat, mo''jizalarni ko'rmaydi. Noqis aqllari Alloh dinining, Alloh shariatining isbot talab etmaydigan oliy haqiqatlarini ilg'ab olishga yaramaydi. Ular bu dunyoda Alloh taolo bergan behisob ne'matlarni, mo'l rizqlarini go'yo o'zlari ishlab topganday eb-ichib, hatto shukrini qilishmaydi. Bu dunyoning jurmu isyonlariga g'arq bo'lib, oxiratni esdan chiqarishadi. Arzimas martaba yoki matoh deya ulug'lariga sajda qilishadiyu, ammo butun olamlarning Egasi, zaminu koinotning haqiqiy Hojasi, barcha mavjudotlarning Yaratuvchisi bo'lmish buyuk Zotga ibodat qilishga, Uning amr-farmonlarini bajarishga erinishadi, or qilishadi, beparvo bo'lishadi. Bundan ortiq nodonlik, bundan ziyod gumrohlik, bundan-da osiylik bormi?!
فَإِن زَلَلۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡكُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ٢٠٩
209. Agar sizlarga ravshan hukmlar kelganidan keyin ham toyib ketsangizlar, bilinglarki, Alloh albatta qudrat va hikmat egasidir.
Alloh taolo O'z payg'ambarlari orqali insonlarga vahiylarini yubordi, faqat O'ziga sig'inishni, yagona Ilohga boshqa but-sanamlarni, o'zga narsalarni sherik qilmaslikni buyurdi. Yana U zot imon va kufrni, hidoyat va zalolat yo'llarini ajratib berdi, halol va haromni anglatdi, yaxshi ishlarga amr etdi, yomonliklardan qaytardi. Oqil insonlar ibrat olsinlar, xulosa chiqarsinlar, deya ko'p mo''jizalarni, dalil-isbotlarni ko'rsatib qo'ydi. Agar shundan keyin ham insonlar haq yo'ldan toyib ketishadigan bo'lsa, u holda ular Parvardigorning alamli jazosi, abadiy qiynoqlarga giriftor bo'lishadi. Chunki Alloh taolo buyuk qudrat va hikmat egasi bo'lgani uchun ham oyatlari orqali insonlarni mana shunday ogohlantirib qo'ygan. Alloh taolo aytadi: "U Allohni qo'yib, o'ziga zarar ham, foyda ham bera olmaydigan narsalarga iltijo qilur. Bu qattiq adashishning o'zidir. U zarari foydasidan yaqinroq bo'lgan "kimsa"ga iltijo qilur. U naqadar yomon "do'st" va naqadar yomon "oshno"dir" (Haj, 12-13).
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن يَأۡتِيَهُمُ ٱللَّهُ فِي ظُلَلٖ مِّنَ ٱلۡغَمَامِ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ٢١٠
210. Nahotki ular faqat Allohning hamda farishtalarning bulutlar soyasida oldilariga kelishini va ishning tugashini kutishayotgan bo'lsa?! Barcha ishlar Allohga qaytajakdir.
Alloh taoloning ochiq-oydin amr-farmonlarini ko'ra-bila turib ham qaysarliklari tufayli ularni bajarishdan bo'yin tovlaydigan kimsalar ham bor. Ular Alloh va Uning Payg'ambariga imon keltirishmagan, Qur'onga ishonishmaydi. Buning ustiga ular "Agar Alloh o'z farishtalari bilan oldimizga tushsaydi, har kimning qilmishiga yarasha jazo va tanbehini bersa, bo'ladigan ish bo'laqolsaydi", deb betoqat bo'lishadi. Parvardigor marhamat etadiki, hamma ish Allohning O'ziga havola etiladi, hammaga munosib muomalani Uning O'zi qiladi, qachon qilishini ham yolg'iz O'zi biladi, inkor etuvchilar betoqat bo'lavermasinlarki, ular imonsizliklarining qattiq azobini totishlari muqarrardir!
Abu Bakr roziyallohu anhuning muhabbati
Buyuk sahobiy Abu Bakr roziyallohu anhu bunday deydilar: “Biz hijratda edik. Men juda chanqab turgan edim. Ozgina sut olib kelib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga uzatdim va: “Yo Allohning Rasuli, ichib oling”, dedim. Rasululloh ichdilar-u, mening chanqog‘im qondi”.
Bu gaplar aynan haqiqat. Abu Bakr roziyallohu anhu chin dildan shunday dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ichdilar va Abu Bakr roziyallohu anhuning chanqoqlari qondi. Bu muhabbatning go‘zalligini his qila olyapsizmi? Bu o‘zgacha, xos bir muhabbatdir...
Savbon roziyallohu anhuning muhabbati
Payg‘ambar alayhissalom dastyorlari Savbon roziyallohu anhuning oldida kun davomida bo‘lmadilar. Nabiy alayhissalom qaytib kelganlarida Savbon roziyallohu anhu u zotga qarab: “Ey Allohning Rasuli, meni yolg‘iz tashlab ketdingiz”, dedi-da, yig‘lab yubordi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Shunga yig‘layapsanmi?” – dedilar. Savbon roziyallohu anhu: “Yo‘q, Rasululloh! Lekin jannatda sizning va o‘zimning martabamni yodga olib qo‘rqib ketdim. Alloh taoloning mana bu oyati esimga tushdi: «Kimda-kim Alloh va Payg‘ambarga itoat etsa, ana o‘shalar Allohning in’omiga erishgan zotlar, ya’ni, payg‘ambarlar, siddiqlar, shahidlar va solih kishilar bilan birgadirlar. Ular esa eng yaxshi hamrohlardir»[1]. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Xursand bo‘laver! Sen ham o‘zing muhabbat qo‘yganlar bilan birgasan”, dedilar.
Savod ibn G‘oziyyaning muhabbati
Savod ibn G‘oziyya Uhud g‘azoti kunida qo‘shinning markazida turardi. Nabiy alayhissalom qo‘shinga qarata: “Saflarni rostlanglar, to‘g‘ri turinglar!” – dedilar. Qarab borar ekanlar Nabiy alayhissalom Savod roziyallohu anhuning to‘g‘ri turmaganini ko‘rib: “Rostlangin, ey Savod!” – dedilar. Sahobiy: “Xo‘p”, dedi-yu, biroq to‘g‘irlanmasdan turaverdi. Payg‘ambar alayhissalom u tomonga yaqinlashib, qo‘llaridagi misvoklari bilan sahobiyning biqiniga niqtab: “Savod, to‘g‘ri turgin!” – dedilar. Savod: “Og‘rittingiz, Rasululloh! Alloh taolo sizni haq ila yuborgan bo‘lsa, endi men sizdan o‘ch olishim uchun imkon bering”, dedi. Payg‘ambarimiz alayhissalom qorinlarini ochib: “Qasosingni olvol, Savod”, dedilar. Savod roziyallohu anhu egilib qorinlarini o‘pa boshladi va: “Yo Allohning Rasuli, bugun shahidlik kunidir, shuning uchun ham oxirgi onlarimda tanam sizning muborak tanangizga tegib qolishini xohladim”, dedi.
Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Minbar yasalmasidan avval Nabiy sollallohu alayhi vasallam xurmoning tanasiga suyanib xutba qilar edilar. Bir muddat o‘tib, minbar joylashtirilganidan so‘ng Nabiy sollallohu alayhi vasallam minbarga ko‘tarildilar. Shunda o‘sha xurmo tanasidan (yosh boladay) o‘ksik ovoz chiqdi. Uni, hatto biz ham eshitdik. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam keldilar-da, unga qo‘llarini tekkizdilar. Zum o‘tmay u tinchib qoldi” (Imom Buxoriy rivoyati).
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Niso surasi, 69-oyat.