يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ كُلُواْ مِمَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ حَلَٰلٗا طَيِّبٗا وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٌ١٦٨
168. Ey insonlar, Yerdagi halol-pok narsalardan englar va shaytonga ergashmanglar, chunki u sizlarning aniq dushmaningizdir.
Insonlar Yer yuzidagi halol-pok narsalarnigina eyishga chorlanmoqda. Chunki harom narsalar Alloh taoloning chegaralaridir. Alloh chegaralarini buzib, nopok narsalarni eydigan, harom ishlarga qo'l uradigan, halol va haromni ajratmaydigan kimsalarni ogohlantirgan yana bunday oyat ham bor: "Kim Allohga hamda Uning Payg'ambariga isyon va chegaralariga tajovuz qilsa, U abadiy qolinadigan do'zaxiga kiritadi va unda xorlovchi azoblar bordir" (Niso, 14). Kim shaytonga ergashsa, Allohning ana shu chegaralarini buzib, harom narsalardan tap tortmaydigan, gunohlarni oson sanaydigan bo'lib qoladi. Chunki shayton insonlarga ochiq-oydin, aniq dushmandir.
Alloh taolo ruxsat etgan narsalar shariatda "halol" deyiladi. Mo'min-musulmonlarga halol rizq topish, halol kasb bilan ro'zg'or tebratish, halol taom-ichimliklarni iste'mol qilish buyurilgan. Shariatimizda ijozat etilgan hamma narsa, eyiladigan taomlar yoki qilinadigan ishlar halol sanaladi. Alloh taolo halol qilgan narsalar inson uchun moddiy va ma'naviy foydalardan xoli emas. Alloh taolo man qilgan narsalar va ishlar shariatda harom hisoblanadi. Harom ishga o'tish yoki harom taom eyish og'ir gunoh sanaladi. (Ba'zan zarurat tufayli harom halolga aylanishi ham mumkin, masalan, ochdan o'layotgan odam zarur miqdorda harom iste'mol qilishi, dushmanga nisbatan yolg'on ishlatish mumkinligi kabilar.) Harom ish va narsalar sanoqlidir. Quyida ulardan ayrimlarini keltiramiz: to'ng'iz, vahshiy hayvonlar, o'zi o'lib qolgan halol hayvonlarning go'shtlari, so'yganda chiqqan qon, "Bismillah..."siz so'yilgan halol hayvonlarning go'shti, dinsiz (majusiy)lar so'ygan hayvon go'shti, mast qiluvchi ichimlik va giyohlarning barcha turlari, erkaklarga ipak va tilla ishlatish, ayollarga erkakcha kiyinish, tilla-kumush idishda ovqat eyish, zinokorlik, sudxo'rlik, o'g'rilik, qaroqchilik, g'iybat, tuhmat, bo'hton, yolg'onchilik kabi narsalar musulmonlarga harom qilingan.
إِنَّمَا يَأۡمُرُكُم بِٱلسُّوٓءِ وَٱلۡفَحۡشَآءِ وَأَن تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ١٦٩
169. U sizlarni faqat yomonlik va buzuqlikka, Alloh xususida bilmagan narsalaringizni gapirishga buyuradi.
Shayton va nafs inson zurriyotining eng katta dushmanlaridir. Ayniqsa shayton (shu jumladan odamlarning shaytonlari ham) insonlarni gunoh ishlar qilishga, haq yo'ldan chekinishga, Alloh va Uning Payg'ambariga itoatsizlik ko'rsatishga, turli buzuqlik va shahvoniy ishlarga hamisha chorlab, qiziqtirib turadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Shayton inson bilan uning nafsi orasiga kirib olib vasavasa qiladi", deganlar (Ibn Moja rivoyati). Masalan, shayton namozni kutib o'tirgan odamni hali namoz vaqti kirmasidan o'qib olishga vasvasa qilsa, namoz vaqti o'tib ketayotganida yanada kechiktirishga undaydi. Namoz boshlagan mo'minning esa xayolini chalg'itishga, xushu'ni ketkazishga, hatto necha rakat o'qiganini unuttirishga urinadi. Saxiyni sadaqa berayotganida, obidni Allohni zikr qilayotganida, ilm tolibini ilm olayotganida turli yo'llar bilan chalg'itadi. Shaytonning odamlarni haq yo'ldan ozdirishga harakati ayniqsa qattiq bo'ladi. Alloh xususida bilmagan narsalarini gapirishga buyuradi. Natijada gumroh kishilar "Hamma narsani Alloh yaratgan bo'lsa, Uning O'zini kim yaratgan?", "Farishtalar Allohning qizlarimikin", "Allohning farzandi bormikin", "Alloh qayerda: osmondami yo erdami", "Allohning ko'rinishi qanday" kabi bema'ni savollar to'g'risida bosh qotirishga undaydi. Bunday holatlarda shaytonning ta'zirini berish, vasvasasidan qutulish uchun avvalo, uning yomonligidan Allohdan panoh tilash lozim, chunki Alloh nomi zikr qilinganida shayton tiraqaylab qochadi. Ikkinchidan, miyaga shaytoniy fikrlar kelganida darhol uni to'xtatib, zikr, tasbeh yoki boshqa rabboniy lafzlarni aytish kerak. Chunki inson aqli chegaralangan, nafsi esa juda ojiz. Ojizligini bilgan inson ilohiy madad orqali shaytonga bas kela oladi. Rasululloh solallohu alayhi vasallam: "Haqiqiy mo'min shaytonni xuddi sizlar safarda tuyalaringizni qiynab yuborganingiz kabi qiynaydi", deganlar (Ahmad rivoyati).
Hayotda ba’zi yo‘qotishlar bo‘ladi — vaqt o‘tib, o‘rni to‘lib ketadi. Ammo shunday yo‘qotishlar bor-ki, ularning o‘rnini hech narsa to‘ldira olmaydi. Ana shunday bebaho ne’matlardan biri — ulamolardir. Bugun ular bizning oramizda bor, ammo ertaga bo‘lmasligi mumkin. Ular bitta-bitta ketishmoqda. Biz yesa, afsuski, ko‘p hollarda bu haqiqatning anglab yetmayapmiz.
"موت العالم موت العالم"
— ya’ni “Olimning o‘limi – olamning o‘limidir” degan mashhur ibora bor.
Yana shu mazmunda Imom Bayhaqiyning rivoyati keltiriladi:
"موت العالم مصيبة لا تُجبر، وثلمة لا تسد، ونجم طُمِس، موت قبيلة أيسر من موت عالم."
"Olimning o‘limi — tuzatib bo‘lmaydigan musibat, to‘ldirib bo‘lmaydigan bo‘shliq, so‘nib qolgan yulduzdir. Bir qabilaning yo‘q bo‘lishi, bir olimning o‘limidan yengilroqdir."
Chunki olimlarning o‘limi bilan faqat bir inson emas, butun bir jamiyat ruhiy, ilmiy va axloqiy jihatdan zararga uchraydi, ma’nan qulab boradi. Aynan shuning uchun olimning o‘limi “olamning o‘limi”ga tenglashtirilgan.
Zero olimlar — faqat kitob o‘qib, dars beradigan odamlar emas. Ular — yo‘l ko‘rsatuvchi, haqqa chaqiruvchi, haqiqatni mudofaa qiluvchilardir.
Ular yillar davomida ilm o‘rganishdi, sabr bilan odamlarga yetkazishdi, o‘z hayotlarini ummatga bag‘ishlashdi. Endi esa, bitta-bitta o‘tib ketishyapti...
Kecha Abduqahhor domla Shoshiy (1969-1987 yillar – O‘rta Osiyo va Qozog‘iston musulmonlari diniy boshqarmasi Xalqaro bo‘limi mudiri, 1969-1982 yillar – Buxorodagi Mir Arab madrasasi direktori, 1982-1987 yillar – Toshkent Islom instituti rektori) olamdan o‘tgan edilar.
Bugun esa yana katta musibat - yurtimizning zabardas ulamolaridan biri ustoz Ibrohimjon domla Qodirov vafot etdilar. Domla umrlarining oxirigacha masjidlarda imomlik qilib, din xizmatida bo‘lgan peshvolardan, yuzlab shogirdlarni tarbiya qilgan ustozlardan edilar. Ustozimiz Yorqinjon domla rahimahulloh ham aynan shu kishida tahsil olgan edilar.
Shunday ulamolar birma-bir o‘tib borishmoqda. Biz o‘tgan ulamolarimiz haqqiga duo qilib, hozirda hayot bo‘lib turganlarini qadrlariga yetishimiz kerak.
Ularning so‘zlariga quloq tutib ehtirom ko‘rsatish, aloqani mustahkamlab, imkon boricha ko‘proq foydalanib qolishimiz va farzandlarimizni ularga yaqinlashtirishimiz kerak.
Lekin biz ulamolarimizni tiriklik chog‘ida qadrlash o‘rniga, chetga chiqib olib, din, millat dushmanlari "tegirmoniga suv quyib" ulamolarni obro‘sizlantirayotganlar va bu orqali yurtimiz peshvolari bilan ommani bog‘lab turgan ipni uzib, musulmonlar birligini parchalayotganlar so‘ziga uchib qolyapmiz. Ularga ishonib, ulamolarimizning so‘zlariga quloq tutmay g‘iybat, tuhmat qilib, ranjitamiz. Vafot etganlaridan keyin esa tobutlarini talashib, yig‘lab-sixtab, pushaymon bo‘lib qolaveramiz.
Yorqinjon domla rahimahulloh bir suhbatlarida aytgan edilar:
“Ko‘rsangiz ko‘zingiz quvnaydigan, jannatning hidi kelib turadigan zabardas olimlar, ahli ilmlar bor. Tirikligida birov ikkita non olib xabar olmaydi. Olimlarni qadrlamaydi.... Vafotidan keyin esa aziz bo‘ladi. Tirikligida tekinga qilgan suhbatiga bir kilometr yurib bormagan odamlar, o‘lganidan keyin yuzlab kilometr masofalardan yo‘l bosib keladi. Ko‘tar-ko‘tar qiladi. Qadrlamabmiz, ko‘rishmabmiz, shu yerda shunday olim kishi bor ekan bilmabmiz, deb yuraveradi”.
Xullas, ulamolarni g‘animat bilaylik. Ular xalqimizga katta ne’mat, ne’matni qadrlamasak undan ajralish bilan sinalamiz. Keyingi pushaymon esa aslo foyda bermaydi.
Muhammad Zarif Muhammad Olim o‘g‘li