II Jahon urushi 1939 yilning 1 sentyabridan 1945 yilning 2 sentyabriga qadar davom etdi. Urushda umumiy aholi soni 1,7 milliardni tashkil etgan 57ta mamlakat qatnashdi.
1941 yil II Jahon urushi boshlangach Sovet Ittifoqi hududida din va dindorlarga bo'lgan munosabat o'zgardi.
Bungacha 1917-18 yildan buyon bosqichma-bosqich din va dindorlarga nisbatan zulm va qatag'on siyosati yurgizildi.
Masalan, 1917-20 yillarda «Hujum» kompaniyasi, «Hudosizlar harakatlari» diniy muassasalar, masjid, madrasalarni vayronaga aylantirdi. 1923 yili «Turkiston sharoitida aksildiniy tashviqot olib borish» rezolyutsiyasi qabul qilindi. 1925-32 yillarda Toshkentda ochilgan «Fan va din» jurnalida din, e'tiqod qoralandi.
1937-39 yildagi qatag'onda O'zbekistonda 43 000 kishi qamaldi, 6 920 nafari otib tashlandi.
II Jahon urushida fashist Germaniyasi Sovet Ittifoqidagi ateistik siyosatni qoralab turli millat va din vakillari orasida tarqoqlikni keltirishni ko'zladi.
V.Kolarts «Sovet Ittifoqida din» kitobida 1941 yil 22 iyundagi voqealar sho'rolarni dinga qarshi olib borayotgan targ'ibotlarni to'xtatishga majbur bo'ldi, deb yozadi.
Urushning avvalgi oylaridagi katta yo'qotishlar hukumatning musulmonlarga nisbatan uzluksiz davom etgan ta'qiblarni barham berishga majbur bo'ldi va dindorlarning hukumatni qo'llashini ko'zladi.
Vaziyatni yaxshi anglagan Eshon Boboxon boshchiligidagi qardosh respublika ulamolari 1943 yil 12 iyulda SSSR Oliy Soveti Prezidiumiga O'rta Osiyo va Qozog'iston musulmonlari diniy nazoratini ochish taklifi bilan rasmiy xat yo'llaydi va shu yilning 31 iyulida 55-qaror bilan diniy idora ochishga ruxsat olishadi.
1943 yildan buyon ishlab kelayotgan O'rta Osiyo va Qozog'iston musulmonlari Diniy nazorati 1992 yildan Markaziy Osiyo respublikalarining har birida qayta tashkil etilib, yurtimizdagisi O'zbekiston musulmonlari idorasi deya yuritila boshladi.
Muftiy Eshon Boboxon ibn Abdulmajidxon raisligidagi O'rta Osiyo va Qozog'iston musulmonlari diniy nazorati tashabbusi bilan musulmonlar tomonidan II Jahon urushida Qizil Armiyasi uchun 1 280 000 so'm pul, 117 000 so'mlik obligatsiya qog'ozlari, 63 tonna bug'doy, 90 bosh qoramol yig'ib berilgan va ushbu mablag'lardan 790 000 so'mi tank kolonnasini barpo etishga ajratilgan. Pul mablag'ining qolgan 490 000 so'mlik fondi front va front ortidagi oilalarning ta'minoti uchun tashkil qilingan.
Bu ma'lumot O'zbekiston Markaziy Davlat arxivida saqlanayotgan Muftiy Eshon Boboxonning 1944 yilda I.V.Stalinga yo'llagan rasmiy xatida o'z aksini topgan.
O'zbekiston mudofaaning moddiy ehtiyojini ta'minlashda oldingi saflarda turib, nimaiki zarur bo'lsa, barchasini ayamay sarfladi. Chunonchi, urush yillarida aholi tomonidan mudofaa jamg'armasiga 649,9 million so'm naqd pul, 4 milliard 226 million so'm zayom puli, 52,9 kilo oltin va kumush topshirildi.
II Jahon urushida dunyo bo'yicha 60 millionga yaqin odam halok bo'lgan bo'lsa, O'zbekistonning 6,5 millionlik aholisidan 1,5 millioni urushga jalb etilgan. 500 mingga yaqin vatandoshlarimiz urushdan qaytib kelmagan.
Bu urush insoniyat boshiga ulkan falokatlar olib kelgani shubhasiz. Ammo, hikmat bilan fikr qilsak, har bir qiyinchilik va mashaqqat ortidan keyin xayr va engillik kelishi ayni haqiqat. Odamlar yomon ko'rgan narsada, uning tag zamirida yaxshilik bo'lishi ham mumkin.
{ إِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرٗا }
[سُورَةُ الشَّرۡحِ: ٦]
"Albatta har bir og'irlik-mashaqqat bilan birga bir engillik ham bordir" - Sharh, 6.
Halokatli urush ko'plab musibatlar, yo'qotishlar va talofatlar bergan bo'lsa-da, taqdir taqazosi bilan musulmonlarga berilgan engillik odamlarning dardlariga Alloh tomonidan malham bo'ldi desak mubolag'a bo'lmaydi. Chunki, dinu diyonat masalasi xalqimiz uchun eng aziz qadriyatdir.
To'lqin Azimov, Toshkent islom instituti "Ijtimoiy fanlar" kafedrasi katta o'qituvchisi
Manbalar:
"Qur'oni karim va o'zbek tilidagi ma'nolari tarjimasi";
"O'zbekiston ulamolari" kitobi;
"O'zbekiston adabiyoti va san'ati" gazetasi, 2003 yil 25-soni.
Abdurrazzoq San’oniy aytadi: Ali ibn Husayn roziyallohu anhum namoz uchun tahorat qilayotgan edi. Shu payt suv quyib turgan joriya qo‘lidan obdasta tushib ketib, uning yuziga ozgina shikast yetkazdi. Ali ibn Husayn boshini ko‘tarib, joriyaga qaradi. Joriya vaziyatni yumshatish maqsadida Qur’oni karim oyatlaridan o‘qidi: “... G‘azablarini yutadigan...” (Oli Imron surasi, 134-oyat). Ali ibn Husayn roziyallohu anhum jimgina javob berdi: “G‘azabimni bosdim”.
Joriya oyatning davomini o‘qidi: “...odamlar-ni (xato va kamchiliklarini) afv etadiganlardir...”.
U kishi dedi: “Men seni afv etdim”.
Joriya oyatning oxirini o‘qidi: “Alloh ezgulik qiluvchilarni sevar”.
Ali ibn Husayn roziyallohu anhum dedi: “Bor, sen Allox yo‘lida ozodsan”.
Abdulloh ibn Ato aytadi: “Ali ibn Husaynning bir g‘ulomi (quli) xatoga yo‘l qo‘ydi va jazoga loyiq bo‘ldi. Ali ibn Husayn qamchini oldi. So‘ng u zot bunday oyatni o‘qidi: “(Ey Muhammad!) Imon keltirgan kishilarga ayting, ular Alloh kunlari (qiyomat)dan umid qilmaydigan kimsalarni kechirib yuboraversinlar! Shunda (u sabrli) kishilarni qilgan ishlari (kechirishlari) sababli mukofotlagay!” (Josiya surasi, 14-oyat).
Qul esa dedi: “Men bunday emasman, men Allohning rahmatidan umidvorman va uning azobidan qo‘rqaman”.
Ali ibn Husayn roziyallohu anhum qamchini tashlab yubordi va dedi: “Sen Alloh yo‘lida ozodsan”.
Muso ibn Dovud aytadi: Ali ibn Husayn xizmatkorini ikki marta chakirdi, u javob bermadi. Uchinchi marta chaqirgach javob qildi. Ali ibn Husayn unga dedi: “Ey o‘g‘lim, ovozimni eshitmadingmi?”.
Xizmatkor: “Eshitdim”, dedi.
Ali ibn Husayn so‘radi: “Nega javob bermading?”.
Xizmatkor: “Sizning shafqatingizga ishondim”, dedi.
Abdulg‘ofir ibn Qosim aytadi: Ali ibn Husayn masjiddan chiqib ketayotgan edi. Bir odam kelib uni haqorat qildi. Shunda Alining xizmatkor va qullari unga tashlanishdi.
Ali ibn Husayn ularni to‘xtatdi va bunday dedi: “Bas qilinglar, uning holatiga qaranglar”.
So‘ngra o‘sha odamga dedi: “Bizda siz bilmagan yana ko‘p narsalar bor. Agar sizga yordam kerak bo‘lsa, ayting, yordam beraylik”. O‘sha odam xatosini anglab, uyaldi va ortiga qaytdi.
Ali ibn Husayn uni yoniga chaqirib, o‘zi kiyib turgan chakmonini yelkasiga tashladi va ming dirham pul berdirdi.
Abu Ya’qub Muzaniy deydi: Hasan ibn Hasan bilan Ali ibn Husayn o‘rtasida bir oz noxushlik bo‘lib qoldi. Hasan bir kuni masjidda Ali ibn Husaynning yoniga keldi, uni turli so‘zlar bilan haqorat qildi. Ali ibn Husayn esa unga bir og‘iz ham javob qaytarmadi.
So‘ngra Hasan chiqib ketdi. Kechasi u alining uyiga bordi va eshigini qoqdi. Ali ibn Husayn eshikni ochib chiqdi. Hasan unga:
- Ey aka, agar siz haqiqatan ham men aytganlarimdek bo‘lsangiz, Alloh meni mag‘firat qilsin. Agar men yolg‘onchi bo‘lsam, Allox sizni mag‘firat qilsin, dedi va ketdi.
Ali ibn Husayn ortidan borib, yetib oldi va uni og‘ushiga oldi. Ikkovi yig‘lab yuborishdi. Shunda Hasan:
- Qasamki, endi siz xafa bo‘ladigan biron ish qilmayman, - dedi.
Ali esa unga: - Sen ham menga aytgan so‘zla ring uchun halollikdasan,- dedi.
Ibn Abi Dunyo rivoyat qiladi: Ali ibn Husaynning xizmatkori shoshgan holda oshxonadan temir pechni olib kelayotgan edi. Kutilmaganda temir pech tushib ketdi ketdi va narigi tomondan pastga tushib kelayotgan Ali ibn Husayn o‘g‘lining boshiga tegib, jarohat yetkazdi. Oqibatda u halok bo‘ldi. Mehmonlar bilan suhbatlashib o‘tirgan Ali ibn Husayn o‘rnidan sakrab turib, xizmatkorga dedi: “Sen ozodsan. Bu ishni qasddan qilmaganingni bilaman”. So‘ngra Ali ibn Husayn mayyitni dafn etish tadorigini ko‘rdi.
Shayx Mahmud MISRIYning “Solih va solihalar hayotlaridan qissalar”
nomli asaridan Ilyosxon AHMЕDOV tarjimasi.