“Ulardan keyin (dunyoga) kelganlar ayturlar: “Parvardigoro, bizlarni va bizlardan ilgari imon bilan o‘tganlarning gunohlarini kechir. Qalblarimizda imon keltirganlarga nisbatan nafrat paydo qilma! Parvardigoro, Sen mehribon va rahmlisan!” (Hashr, 10)
Bu oyati karimadan oldingi oyatlarda muhojir va ansorlarning sifatlari zikr etilgan. Bu oyatda esa ulardan so‘ng qiyomatgacha dunyoga keladigan musulmonlarning sifatlari qanday bo‘lishi lozimligi bayon etilgan.
“Ulardan keyin (dunyoga) kelganlar”dan murod tobeinlar va qiyomatgacha keladigan musulmonlardir.
Mus’ab ibn Sa’d aytadi: “Musulmonlar uch rutbadadir. Ikki rutba o‘tgan, faqat oxirgi bir rutba qolgan – ana shu rutbada bo‘lishingiz siz erisha oladigan eng katta yutuqdir”.
Bu oyat sahobalarni yaxshi ko‘rish vojibligiga dalildir. Shuning uchun ahli sunnat val jamoatda bo‘lgan kishi sahobalardan birortasini so‘kmaydi, ularni yomon ko‘rmaydi va ahli qibladan hech kimni kofirga chiqarmaydi.
“Parvardigoro! Bizlarni va bizlardan ilgari imon bilan o‘tganlarning gunohlarini kechir!”
Oysha onamiz roziyallohu anho bunday degan ekanlar: «Men Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning: “Bu ummat keyingilari oldingilarini la’natlamagunicha yo‘q bo‘lmaydi” deganlarini eshitganman» (Ibn Kasir bu hadisni Bag‘aviydan rivoyat qilib keltirgan).
Demak, o‘tgan buyuk zotlar allomai zamonlarni behurmat qilish, ularni la’natlash ummatning halokatiga sabab bo‘lar ekan.
«Ibn Umar roziyallohu anhu aytadilar: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning bunday deganlarini eshitganman: “Sahobiylarimni so‘kayotganlarni ko‘rsangiz “Sizlarning yomonlaringizni Alloh la’natlasin!” deb ayting” (Imom Termiziy rivoyati).
Sha’biy aytadi: “Yahudiylar va nasroniylar rofiziylardan* bitta xislati bilan ustun turishadi – yahudiydan “millatingizning eng yaxshilari kimlar?” deb so‘rasangiz, darhol “Musoning (alayhissalom) as'hobi”, deb javob berishadi. Nasroniylarga shu savol berilsa, hech ikkilanmay “Isoning (alayhissalom) as'hobi”, deyishadi.
Rofiziylardan “Millatingiz orasida eng yomonlari kimlar?” deb so‘rasangiz, “Muhammadning (alayhissalom) as'hobi”, deb javob berishadi. Holbuki, ular sahobiylar haqiga mag‘firat so‘rashga buyurilgan”.
“Qalblarimizda imon keltirganlarga nisbatan nafrat paydo qilma!” Oyati karimada hozirgi kunimizda g‘oyat dolzarb bo‘lib turgan masala yechimi bayon qilingan. Bu nafrat har qanday kelishmaslik, fitna, parokandalik bois qalbda paydo bo‘ladigan nafratdir.
Bu oyat mo‘minlarni bir-birlariga nafrat qilmaslikka buyuradi. Bu ilohiy farmonga to‘liq amal qilinsa, insonlar orasida do‘stlik, birodarlik qaror topadi.
Alloh taolo qalbimizda mo‘minlarga nisbatan nafrat paydo bo‘lishidan saqlasin.
Qurtubiy tafsiri asosida
No‘mon ABDULMAJID
tayyorladi.
O‘MI Matbuot xizmati
* Rofiziylar (arabcha “rofiz” – tark etish, rad etish, maslagidan qaytish ma’nolarida) – o‘rta asrlarda izchil Islom yo‘lidan chetga chiqqan oqimlar, xususan, shialar (Abu Bakr va Umarning (roziyallohu anhum) xalifalik huquqini rad etganlari uchun) rofiziylar deb atalgan. Keyinchalik hazrat Alini (roziyallohu anhu) ilohiylashtirish tarafdorlari bo‘lgan firqalar (xususan, ismoiliylar) shu nom bilan atalgan. Umumiy ma’noda “rofiziylar” atamasi imomiylar, alaviylar va zaydiylarga nisbat beriladi (“Islom ensiklopediyasi”).
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Savol: Ota-onam meni majburlab erga bermoqchi, bola bilan ko‘rishdim va ko‘nglim g‘ash bo‘lib qoldi. Keyin istixora o‘qishni boshladim va baribir ko‘nglim yumshamadi. Uydagilarga tushuntirdim, lekin meni eshitishmayapti. Men qanday yo‘l tutsam bo‘ladi?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Dinimizda xotin-qizlarni majburlab erga berishdan man qilingan. Zero, nikoh ikki tomonning roziligi bilan tuziladi. Juvon bo‘lsa, u bilan ochiqcha gaplashiladi, bokira bo‘lsa, undan izn so‘raladi. Bokira (rozilik alomatlari bilan) sukut qilsa, bu uning nikohga izn bergani bo‘ladi.
Barcha fiqhiy manbalarimizda kelin va kuyov o‘z roziligini bildirishi (iyjob va qabul) nikohning asosiy rukni ekani bayon qilingan. Kelin-kuyovdan biri nikohga rozi bo‘lmasa, nikoh durust bo‘lmaydi.
Ota-onaning vazifasi esa farzandini boylik, mansab yoki boshqa g‘arazlar sababli ko‘r-ko‘rona uylanish yoki erga tegishga majburlash emas. Balki farzandiga juft bo‘layotgan yigit yo qizning diyonati, xulq-odobiga va kasb-hunariga e’tibor qilishdir.
O‘z o‘rnida turmush qurayotgan farzand ham ota-onasining tavsiyalari o‘rinli bo‘lsa, qabul qilishi, qaysarlik qilmay ularning hayotiy tajribalaridan foydalanishi kerak.
Xotin-qizlarni majburlab erga berish holatlarida Payg‘ambarimiz alayhissalomning ayolga nikoh yo ajralishni tanlash ixtiyorini berganlari ma’lum. Hatto bir holatda qiz kambag‘al yigitni, ota-ona esa boy yigitni tanlaganida, u zot qizning ixtiyorini ustun qo‘yib:
لم ير للمتحابين مثل النكاح
«Bir-birini yaxshi ko‘rganlar uchun nikohdan yaxshisi yo‘qdir", dedilar (Imom Ibn Moja rivoyati). Vallohu a’lam"
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.