Movarounnahr ulamolari
Muhammad Ikrom ibn Abdussalom Buxoriy XIX asr oxiri – XX asr boshlarida Buxoroning ko‘zga ko‘ringan ziyolilaridan biri edi. U 1855 yili Buxoroning Galaosiyo tumani Bog‘ikalon qishlog‘ida dunyoga keladi. Boshlang‘ich maktabdan so‘ng 1860-1880 yillari Badalbek madrasasida o‘qiydi. Qozi Abdushukur ibn Abdurasul Buxoriydan tahsil oladi. Muhammad Ikrom Buxoriyni zamondoshlari va undan keyingilar Domla Ikromcha deb atashgan.
Domla Ikromcha Buxoroning Poyi Ostona guzarida yashagan va mudarris, qozi, sudur va muftiy sifatida tanilgan. Zamondoshlari uni: “Buxoro ulamolarining ulug‘i, mudarrislarning ustozi” deyishgan. “Tazkirat ash-shuaro”da Domla Ikromcha Mir Arab madrasasida, “Afzal at-tizkor”da esa “Abdullohxon” madrasasida dars bergani aytilgan. Namanganlik shayxulislom Inoyatulloh Langariy (1836-1899)1, taniqli adib Sadriddin Ayniy (1878-1954)2, O‘rta O‘siyo va Qozog‘iston musulmonlari diniya boshqarmasining raisi, muftiy Eshon Boboxon ibn Abdulmajidxon (1860-1957)3, andijonlik taniqli ulamo Hasanxon Maxdum Vosiliy (1898-1979)4 kabilar Domla Ikromchadan saboq olgan.
Domla Ikromcha 1894-1896 yillari buxorolik mudarris Muhammad Avaz Xo‘jandiy (vafoti 1907 y.) hamrohligida hajga borib qaytadi. Istanbul, Bag‘dod, Sheroz va boshqa shaharlarning o‘sha vaqtdagi taraqqiyotini ko‘rib ta’sirlanadi. Sadriddin Ayniy yozishicha, u Hijoz safaridan qaytishi bilanoq madrasalarda ta’limni isloh etishni yoqlab chiqadi.
1896 yili Buxoroga madinalik olim Shayx Sayyid Muhammad Ali Madaniy (1846-1904) keladi va Buxoroda olti oy turib qoladi. Domla Ikromcha undan hadis ilmi bo‘yicha saboq oladi.
Domla Ikromcha yangi maktablar ochish tarafdori ekani va ularni qo‘llab turgani ma’lum. U kichik o‘g‘li Abdurahmon maxdumni jadid maktabiga o‘qishga beradi. Katta o‘g‘li Habibulloh 32 yoshda bo‘lsa ham, ushbu maktabda o‘qitib oladi. Ba’zilar jadid maktablari yomon deb fatvo berib turgan paytda muftiy Domla Ikromcha ularda o‘qish durust ekanini tasdiqlab, fatvo chiqaradi.
1910 yil 6 avgustda jadid maktabida o‘qiyotgan bolalarni imtihon qilish, maktablarni yopish yoki ochiq qoldirish masalasi ko‘riladi. Buxoroning kattayu kichik aholisi hozir bo‘lgan majlisda Domla Ikromcha mudarris va talabalarga qarata: “Men bu maktabni Islom odobiga butunlay muvofiq deb topdim. Diniy tarbiya bu maktabda eski maktablardagidan ko‘p daraja ustun ekan. Islomiyat nuqtayi nazaridan bu xil maktablarni rivojlantirish lozim deb bilaman...” deya xitob qiladi5.
Shahar ulamolari Domla Ikromchaga ta’na-dashnomlar yog‘diradi. Aslida bunday noroziliklarining sababi Domla Ikromchaning bid’atlarni qoralab yozgan asari edi. Unda bid’atchilar tanqid ostiga olingan edi. Asarning to‘liq nomi “Iyqoz annoimin va i’lom aljohilin” (“G‘ofillarni bedor qilish va johillarni ogohlantirish”) bo‘lib, 1911 yili Buxoroda chop etiladi. Asar katta shov-shuvlarga sabab bo‘ladi. Ba’zilar muallif fikrlariga qarshi chiqsa-da, kitob oddiy odamlar, yoshlar va talabalarga kuchli ta’sir ko‘rsatadi. U xalq orasida “Dar bayoni bid’aoti mashhura” (“Mashhur bid’atlar bayoni”) nomi bilan taniladi va xalqning ko‘zi ochilishiga samarali ta’sir qilib, ma’rifatparvarlarning bid’atlarga qarshi kurashiga yaxshi turtki beradi. Natijada Domla Ikromcha 1912 yili qozilik bahonasi bilan Buxorodan Peshkuga jo‘natiladi. Olim ikki yil Peshku va Qorako‘l tumanlarida qozi bo‘ladi.
1917 yil aprel oyi oxirlarida bir necha mutaassiblar muftiylarga jadid maktablari shar’an “joiz emas”ligi, jadidlar bilan muloqot qilmaslik kerakligi haqidagi fatvoga muhr bostirib olishadi. Domla Ikromcha bunga qarshi chiqadi va qushbegiga norozilik xati yozadi. Qushbegi va qozikalonning aralashuvi bilan hukumat Domla Ikromchani G‘uzor viloyatiga qozilik qilish bahonasida ikkinchi bor surgun qiladi. Shu bilan olimni jarayonlardan uzoqlashtirib, ta’sir kuchini kamaytirmoqchi bo‘lishadi.
1918 yilning mart-aprel oylarida bo‘lgan voqealardan so‘ng Buxoro hukumati Domla Ikromchani hibsga oladi. Olimning uy-joyi musodara etilib, barcha kitob va qo‘lyozmalari yondiriladi.
1920 yili Buxoro Xalq Respublikasi hukumati Domla Ikromchani oilasi bilan birga ozod qiladi. Olim Buxoroga taklif qilinib, adliya vazirligi noziri etib tayinlanadi. 1922 yili o‘lkada shar’iy qozilik mahkamasi tashkil etiladi. Domla Ikromcha mahkamaning birinchi raisi bo‘ladi. Olim 1925 yil, vafotidan bir necha oy oldin nafaqaga chiqadi.
Domla Ikromchaning ibratli hayoti va faoliyatini o‘rganish, har xil bid’at- xurofotlarning kelib chiqish sabablari, uning dinga, milliy-ma’naviy qadriyatlarga zarari bayon etilgan asarini tadqiq va targ‘ib etish dolzarb vazifalarimizdandir.
Hamidulloh AMINOV,
tarix fanlari nomzodi
1Abdurahim Muhammadxon o‘g‘li. «Inoyatulloh Langariy». «Hidoyat». 2009, 3-son. 21-b.
2 Hayot Ne’mati Samarqandiy. «Domullo Ikromchai haqgo‘ ki bud?» «Ovozi tojik». 2004 yil, 1 dekabr. 94-son.
3 Shamsiddinxon Boboxonov. «Shayx Ziyovuddinxon ibn Eshon Boboxon». Toshkent, 2001. 22-b.
4 Maxdum Vosiliy. «Marhamat ilhomlari». Toshkent, 2002. 4-b.
5 Sadriddin Ayniy. «Ta’rixi inqilobi fikriy dar Buxoro». Tehron. “Surush”, 1381. 36-b.
Fazilatli shayx Muhammad Avvoma hafizahulloh aytadilar:
"Hindistonlik ulamo Shayx Abdulhay Laknaviy rohimahulloh haqida eshitgansizlar. Shayx Abdulhay Laknaviy rohimahulloh hind ulamolari orasida nihoyatda mashhur olim bo‘lgan. U zot rohimahulloh qirq yoshga yetmasdan, ya’ni o‘ttiz to‘qqiz yarim yoshda vafot etgan, qirqqa kirib ulgurmagan. Shunga qaramay, u juda ulkan ilmiy meros qoldirgan: uning yozgan asarlari 115 dan ortiq! Ularning ichida kichik risolalar ham, katta kitoblar ham bor. Ammo o‘sha kichik risolalarning o‘zi ham katta bir kitobning o‘rnini bosa oladigan darajada edi, chunki ularning har birida ma’lum bir ilmiy masala nihoyatda puxta va mukammal tarzda yoritib berilgan.
Buning sababi quyidagicha: Bir kuni o‘sha paytdagi Laknav amiri shayxning ilm bilan mashg‘ul bo‘lib, unga chuqur sho‘ng‘ib ketgani va aqlbovar qilmas iste’dodi haqida xabar topadi va uni o‘z huzuriga chaqirtiradi. Shayx amirning oldiga borgach, amir u zotga shunday deydi…
Uning shayxga nima deganini aytishdan avval ushbu voqeani hikoya qilib bergan hind ulamosi menga aytgan yana bir gapni zikr qilib o‘tay: "Biz olti kishidan iborat oila edik: ota-onam va to‘rt nafar farzand - jami olti kishi. Oyiga to‘rt rupiy bizga kifoya qilar edi". Mazkur ulamo Shayx Abdulhay Laknaviy vafotidan o‘ttiz yil o‘tib tug‘ilgan. Ya’ni, o‘sha davrda to‘rt rupiy hozirgidan ancha katta xarid quvvatiga ega bo‘lib, avvallari bu pulga bugungi kundan ko‘ra ko‘proq narsa sotib olish mumkin edi. Shunga qaramay, bu kishi: "Bizning oilamizga oyiga to‘rt rupiy yetardi", deyapti...
Endi avvalgi gapimizga qaytsak: Shunday qilib Laknav amiri Shayx Abdulhayni huzuriga chaqirtirib, u zotga: "Men sizga o‘z hisobimdan oyiga to‘rt yuz rupiy maosh tayinlayman. Siz ilm bilan mashg‘ul bo‘lib, o‘zingizni ilmga bag‘ishlang!" deydi.
Shayx bu voqeadan keyin ilmga butkul berildi va ana shunday buyuk natijaga erishdi! Ey yoshlar, e’tibor bering, aytilgan raqamlarni mulohaza qiling! To‘rt yuz rupiy shayx uchun naqadar katta mablag‘ bo‘lgan. Nega? Ayni mana shu narsa uchun - men sizlarga aytmoqchi bo‘lgan narsa shu: Tolibi ilmni o‘z kafilligiga olish, ya’ni ilm talab qiluvchini moddiy jihatdan ta’minlash!
Bu uning ilmga bo‘lgan ta’siridir. Tarix bizga buni real voqelik misolida ko‘rsatib bermoqda. Shu bois ushbu ishni barcha musulmonlar orasida, jumladan, boy-zodagonlar va ulamolar o‘rtasida yana qayta tiriltirishimiz kerakki, ular o‘zaro hamkorlik asosida shar’iy ilmlar uchun vaqf qo‘llab-quvvatlovini qayta tiklasinlar".
Muhaddis Muhammad Avvoma suhbatlaridan
HIM talabasi
Nazirxonov Hasanxo‘ja tarjimasi