Ba’zan ayollarga xos muhim masalalarda savollar tushadi. Jumladan, idda va uning mohiyati haqida bilishni istaganlar ko‘p.
«Idda» so‘zi lug‘atda «sanash», «hisoblash» ma’nolarini bildiradi. Shariatda esa, eri vafot etgan yoki eridan ajrashgan ayol turmush qurmay turishi lozim muddat “idda” deyiladi.
Iddaning hikmati: birinchidan, eridan ajragan ayol homiladormi-yo‘qmi aniqlanadi, bu bilan nasl aralashib ketishi oldi olinadi. Ikkinchidan, o‘lgan erning hurmati bajo keltiriladi. Uchinchidan, er bilan birga o‘tkazilgan oila hayotining hurmatidan ham idda o‘tiriladi.
Angliyalik olimlar bir erkak bilan yashab turib, orada tanaffus qilmay ikkinchi er bilan yashay boshlagan ayollarning bachadonlarida og‘ir kasallik paydo bo‘lishini ilmiy jihatdan isbot qilishdi.
Alloh taolo marhamat qiladi:
«Taloq qilingan ayollar, o‘zlaricha uch quru’ kutadilar. Ularga Alloh ularning bachadonlarida yaratgan narsani yashirishlari halol emas. Agar Allohga va oxirat kuniga imonlari bo‘lsa» (Baqara, 228).
Ushbu oyatda taloq qilingan hayz ko‘radigan ayolning idda muddati bayon qilingan. Oyati karimadagi «quru’» so‘zi poklik va hayz ma’nolarini anglatadi. Hanafiy mazhabimizda uning hayz ma’nosi olingan. Eridan ajralgan xotin iddasi taloqdan so‘ng uch hayz ko‘rib, uchinchi hayzidan pok bo‘lishi bilan tugaydi.
Alloh taolo ayollarning bachadonlarida yaratgan narsa homiladir. Ajralishgan mo‘mina-muslima ayol homilador bo‘lsa, homilam yo‘q, uch marta hayz ko‘rdim, deb boshqa erga tegib ketmasligi lozim.
Taloq surasining oltinchi oyatida bunday deyilgan:
«Ayollaringizdan hayzdan umidsiz bo‘lganlarining iddalari, agar shubha qilsangiz, uch oydir. Hayz ko‘rmaganlarining ham. Homiladorlarning belgilangan muddati homilalarini qo‘yishlaridir».
Yoshi o‘tgani tufayli hayz ko‘rishdan qolgan ayollarning taloqdan keyingi iddasi uch oy. Turli sabablarga ko‘ra hayz ko‘rmaydigan ayol eri bilan ajralishsa, uch oy idda o‘tiradi. Homilador ayol taloq qilinsa, ko‘z yorishi bilan iddasi chiqadi.
Imom Termiziy keltirgan rivoyatda:
«Subay’a roziyallohu anho erining o‘limidan yigirma uch yoki yigirma besh kun o‘tib tug‘di. So‘ngra nikohlanmoqchi bo‘ldi. Bu narsa unga inkor qilindi. Keyin Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga ma’lum qilinganida: “Agar erga tegmoqchi bo‘lsa, muddati keldi”, dedilar», deyilgan.
Qur’oni karimda bunday marhamat qilinadi:
«Qachon mo‘minalarni nikohlab olsangiz, so‘ng ularga (qo‘l) tegizmay turib taloq qilsangiz, siz uchun ular idda saqlash majburiyatida emaslar» (Azhob, 49).
Nikoh aqdidan so‘ng birga yashamay ajralishgan ayol idda o‘tirmaydi.
Baqara surasining ikki yuz o‘ttiz to‘rtinchi oyatida bunday deyilgan:
“Sizlardan vafot etib juftlarini qoldirganlarning ayollari o‘zlaricha to‘rt oy o‘n kun kutarlar”.
Eri o‘lgan har bir ayol umr yo‘ldoshi hurmati uchun to‘rt oy o‘n kun idda o‘tirishi vojib bo‘ladi.
O‘MI Matbuot xizmati
Otalari ularga birinchi maktubni yubordi. Lekin ular uni o‘qish uchun ochmadilar, balki har birlari maktubni peshonalariga surtib: “Bu buyuk habibimizdandir”, dedilar. Ushbu xatning ko‘rinishiga nazar qilib, uni chiroyli qutiga solib qo‘yishdi. Bolalar boshqa paytlarda maktubning changini artish uchun olishar va yana joyiga qo‘yib qo‘yishardi. Otalari oilasiga yuborgan hamma xatlarni shunday qilishdi.
Yillar o‘tdi. Ota uyga qaytdi. Lekin ulardan birgina farzand qolgandi. Ota undan so‘radi:
– Onang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Ular qattiq kasal bo‘ldilar. Bizda onamni davolash uchun mablag‘ topilmadi va vafot etdilar.
Ota dedi:
– Birinchi maktubimni ochmadingizmi?! Men sizlarga katta mablag‘ yuborgan edim-ku!
O‘g‘il dedi:
– Yo‘q!
Ota yana so‘radi:
– Ukang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Siz uning ba’zi o‘rtoqlarini tanirdingiz. Onamning o‘limidan keyin unga nasihat qiladigan va uni to‘g‘ri yo‘lga soladigan kimsa topilmadi. U do‘stlari bilan ketdi.
Ota hayratlanib dedi:
– Nima uchun?! Yomon o‘rtoqlarini tark qilib, mening oldimga kelishini yozgan maktubimni o‘qimadingizmi?
O‘g‘il javoban:
– Yo‘q, – dedi.
Ota dedi:
– La havla va la quvvata illa billah. Opang qayerda?
O‘g‘il dedi:
– Turmushga chiqish uchun maslahat so‘ragan haligi yigit bilan nikohlandi va u hozir baxtsiz yashayapti.
Ota darg‘azab bo‘lib dedi:
– Sizlarga bu yigitning obro‘si, xulqi yomonligi va bu to‘yga noroziligim haqida yozgan xatimni o‘qimadingizmi?
O‘g‘il dedi:
– Yo‘q! Biz xatlaringizni bir chiroyli qutida saqladik. Doim uni ziynatladik, peshonamizga surtdik, lekin o‘qimadik.
Bu oilaning ahvoli, uning birligi qanday tarqalib ketgani, otaning maktubini o‘qimay, undan manfaat olmay, balki uni muqaddaslab, unda yozilganlarga amal qilmay, hayotlarini qiyinlashtirganliklari haqida tafakkur qildim. So‘ng stol ustidagi chiroyli qutiga solib qo‘yilgan Qur’oni Karimga nazar soldim... Sho‘rim qurisin!
Albatta, men Allohning Maktubiga anavi bolalar otalarining xatlariga muomala qilganlari kabi munosabatda bo‘lyapman. Men Mus'hafni stolim ustiga qo‘yganman-u, lekin uni o‘qimayman, undagi narsalardan foydalanmayman ham. Axir, u butun hayotimning dasturi-ku!
Robbimga istig‘for aytdim. Mus'hafni ochdim va hech qachon uni tark etmaslikka qaror qildim.
Arab tilidan Ziyoda Mirahmatova tarjimasi