Sayt test holatida ishlamoqda!
17 Avgust, 2025   |   23 Safar, 1447

Toshkent shahri
Tong
04:07
Quyosh
05:34
Peshin
12:32
Asr
17:18
Shom
19:23
Xufton
20:43
Bismillah
17 Avgust, 2025, 23 Safar, 1447

E’tikof

14.06.2017   81815   50 min.
E’tikof

Bismillahir rohmanir rohiym

Barcha Olamlar Robbisi bo‘lgan Allox ta’ologa hamdu sanolar, payg‘ambarimiz, Uning oilasi barcha sahobalariga salavotu salomlar bo‘lsin.

E’tikofning fazli

Ibn Abbs roziyallohu anhudan rivoyat:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tiruvchi haqida:

«U gunohlarni ushlaydi va e’tikof o‘tiruvchi uchun yaxshiliklarni, barcha yaxshiliklarni qiluvchiga o‘xshatib, joriy qiladir», dedilar».

Ibn Moja rivoyat qilgan.

Demak, e’tikof uni qiluvchi shaxsni gunohlardan to‘sadi va e’tikof o‘tiruvchi uchun hamma yaxshiliklarni qilayotganlarga yozilayotgan savobga o‘xshash savob yoziladi.

Yana o‘sha kishidan rivoyat qilinadi:

«Ushbu qabr sohibini:

«Kim o‘z birodari hojati uchun yurib, uni chiqarsa, unga o‘n yil e’tikof o‘tirgandan yaxshi bo‘lur. Kim Allohning roziligini tilab bir kun e’tikof o‘tirsa, u bilan do‘zax orasida osmon gardishidan kengroq uch xandaq qiladi», deganlarini eshitdim».

Tabaroniy va Bayhaqiy rivoyat qilgan. al-Hokim sahih, degan.

Ushbu hadisda e’tikof o‘tirish kishi uchun oxiratda qanchalar katta baxt-saodatga sabab bo‘lishini bayon qilishi bilan birga o‘zgalarning hojatini chiqarish undan bir necha chandon yaxshiliklarga erishtirishi ta’kidlanmoqda.

Husayn ibn Ali roziyallohu anhudan rivoyat:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:

«Kim Ramazonda o‘n kun e’tikof o‘tirsa, xuddi ikki hajdek yoki ikki umradek bo‘ladi», dedilar».

Bayhaqiy rivoyat qilgan.

Bu rivoyatda ham e’tikofning fazli ulug‘ ekani ta’kidlanmoqda. Shuning uchun bu fazlga erishish maqsadida ilojini qilib, e’tikof o‘tirish kerak.

E’tikofning xikmatlari

Rasululloh sav “Ogoh bo‘lingiz tanada bir parcha go‘sht bor, agar u isloh bo‘lsa, tananing barchasi isloh bo‘ladi, agar u fasod bo‘lsa, tananing barchasi fasod bo‘ladi, u qalbdir.” Qalbning fasod bo‘lishiga ko‘pincha Allohga yuzlanishdan chalg‘itadigan insonning hayot tashvishlari, muammolari va boshqa mashg‘ulotlari sabab bo‘ladi. Bu mashg‘ulliklar sirasiga insonning nafsiga yoqadigan turli taomlarni ko‘p iste’mol qilish, o‘yin-kulgi, ortiqcha keraksiz gaplar bilan uzun-uzun suhbatlar, ko‘p uxlash va boshqalarlar kiradi. Alloh taolo o‘z shariatiga shunday ibodatlarni kiritdiki, ularda insonning barcha qalbiy va jismiy hastaliklariga shifo topish mumkin bo‘ladi. E’tikof deb nomlangan ibodatimiz inshaalloh bizga o‘zining bitmas tuganmas foydalari bilan yordam ko‘rsatadi. E’tikof  ham ro‘za kabi qalbning qalqonidir.

Dunyo shu darajada tezlashib ketgan-ki ko‘z ochib yumguncha bir kunimiz, haftamiz, oy va yillarimiz bizni tashlab ketmoqda. Ba’zan o‘zi bugun nima ishlarimga ulgurdim deb o‘ylab qolamiz. Keksalarimiz aytganidek dunyo ishlarimiz hech ado bo‘lmaydi. Hattoki uyidagi ishlar bilangina band bo‘lgan uy bekalarimiz ham uyining ishlarini hech tugata olmayotganidan shikoyatda bo‘ladilar. Yuqoridagi gaplarni keltirishimizdan maqsad shu-ki, biz shu qadar band bo‘lib qolganmizki Alloh taolo bilan yolg‘iz qolib, xotirjam oxiratimiz xususida tafakkur qilishga ham vaqtimiz yo‘q.

Bizning dinimiz rohiblikni aslo targ‘ib etmaydi, aksincha musulmonlar doimo bir-birlari bilan aloqada, jam bo‘lib yashashlari va ibodatlarini ham birgalikda qilishlariga chaqiradi.

Lekin ba’zida inson o‘zining qilgan ishlarini sarhisob qilish uchun ham uzlatga chekinishi foydadan holi emas, chunki bu anbiyolar sunnatidir. Alloh taolo o‘z payg‘ambarlariga ham turli ko‘rinishlardagi e’tiqoflarni nasib etgan. Muso as Tur tog‘ida, Muhammad as Hiro g‘orida, Yunus as esa baliqning qornida o‘z Robbilariga yolg‘iz holda ibodat qildilar, tafakkurga cho‘mdilar.

E’tikofda inson ham ro‘zador bo‘ladi, Alloh zikri bilan band bo‘ladi hamda nafs talab qilgan narsalardan uzoqda bo‘ladi. E’tikofda o‘tirish bilan inson nimalarni qo‘lga kiritadi? Quyida bir qanchasini keltirib o‘tamiz, bular esa faqatgina biz ko‘ra olganimiz xolos, buyuk hikmat egasi bo‘lgan Robbimiz e’tikofning ichiga yana qanday sirlarni joylashtirgan uning o‘ziga ma’lum.

E’tiofda o‘tirgan inson ro‘zasini go‘zal shaklda tutadi.

Ro‘zaning savobini ketkazadigan behuda va nojoiz so‘zlar va amallardan tiyiladi.

E’tikofni kechalari bedor holda o‘tkazgani uchun inshaalloh oxirgi o‘n kunlikka yashiringan qadr kechasini topish imkoniga ega bo‘ladi.

E’tikof aslida savobli amal, uning ramazon oyida bajarilishi esa shu savoblarning yanada ko‘p bo‘lishiga sabab bo‘ladi.

O‘zini va nafsini yaxshi ishlarga ko‘niktiradi.

Alloh uchun ibodatga ajrab chiqib, payg‘ambarlar sunnatini ado etgan bo‘ladi.

O‘zini o‘zi sarhisob qilib oladi, agar har oyda bir marta e’tikof o‘tirsa, bir oylik ishlarini, yilda bir marta o‘tirsa yillik amallarini hisob kitob qilib olishga erishadi. Ya’ni shuncha vaqt mobaynida qanday yaxshi amallar qildim, qanday gunohlarga yo‘l qo‘ydim. Yaxshi ishlarimni xolis Alloh uchun qildimmi yoki...

Gunohlar qildim, ularning ketidan yuvilib ketishi uchun savobli ish qildimmi yoki chin tavbamni qildimmi yoki aksincha insonligimga borib unutib yubordimmi?!

Qaysi amallarni bajarishda oqsayapti, shu jihatlarni o‘rganib muolaja qilib chiqadi.

Qur’on va hadislarni tafakkur bilan o‘qish imkoniyatini qo‘lga kiritadi.

Endi e’tikofning ta’rifi bilan tanishib olsak

«E’tikof» lug‘atda «ushlab qolish», «turib qolish» va «lozim tutish» ma’nolarini ifoda qiladi.

Shariatda esa

«Ro‘zadorning jamoat masjidida e’tikof niyati ila qolishidir».

E’tikofning shariatda mavjud ekaniga Kur’on, sunnat va ijmo’ dalolat kiladi.

Alloh taolo:

Va Ibrohim va Ismoilga: «Uyimni tavof qiluvchilar, e’tikof o‘tiruvchilar va ruku’ va sajda qiluvchilar uchun poklab qo‘yinglar deb amr qildik

«Baqara» surasidagi ushbu oyatda Alloh taolo Ibrohim va Ismoil alayhissalomlarga bergan amri haqida xabar bermoqda. Baytullohni necha toifa ibodat qiluvchilar uchun poklashlari lozimligi aytilmoqda. Ana o‘sha ibodat qiluvchi toifalar ichida e’tikof o‘tiruvchilar ham zikr qilinmoqda.

Demak, e’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodatdir.

Demak, e’tikof Ibrohim alayhissalomning davrlaridan, qadim zamonlardan buyon bor

Yana Alloh taolo:

«Va u(ayol)larga masjidlarda e’tikof o‘tirganingizda yaqinlik qilmang», degan (Baqara: 187).

Bu e’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodat ekaniga yana bir dalil. E’tikof o‘tirgan shaxs o‘z jufti haloli ila jinsiy yaqinlik qilmasligi va e’tikof ibodati masjidda ado etilishi lozim.

E’tikof Qur’onda zikr qilingan ibodat ekaniga ushbu oyatlar dalildir. 

Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:

«Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam, to Alloh u kishini vafot ettirgunicha Ramazonning oxirgi o‘n kunligida e’tikof o‘tirar edilar. So‘ngra, u zotdan keyin zavjalari o‘tirishdi».

Beshovlari rivoyat qilishgan.

E’tikof quyidagi turlarga bo‘linadi:

1. Vojib.

Bunga nazr qilingan e’tikof kiradi.

2. Sunnati muakkada.

Bunga Ramazonning oxirgi o‘n kunidagi e’tikof kiradi.

3. Mustahab.

Bunga yuqorida zikr qilinganlardan boshqa e’tikoflar kiradi.

E’tikof o‘ziga xos alohida ibodat bo‘lib u ila banda qalb musaffoligiga, dunyoning tashvishlaridan uzilishga, Alloh taologa qurbat hosil qilishga va shu kabi ko‘pgina fazllarga erishadi.

Uning ozi bir kundir. Ammo imom Muhammad rahmatullohi alayhi: «E’tikofning ozi bir oz muddat bo‘lsa ham bo‘ladi», deganlar va shunga fatvo berilgan. Kim e’tikofni buzsa, qazosini bajaradi. Xuddi nafl ro‘zani buzgan odam qazosini tutishi vojib bo‘lganga o‘xshab.

E’tikof o‘tirgan odam masjiddan inson hojatlaridan boshqa narsa uchun chiqmaydi.

Inson hojatlari deganda katta va kichik toharat ushatish, najosatni ketkazish va junublikdan g‘usl qilish kabi ishlar ko‘zda tutiladi. Mazkur ishlarni qilib bo‘lishi bilan darhol e’tikof o‘tirgan joyiga qaytadi. 

Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:

«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirsalar inson hojatidan boshqa narsa uchun uyga kirmas edilar».

Molik rivoyat qilgan.

Ulamolarimiz: «Juma o‘qiladigan masjidda e’tikof o‘tirish afzal», deydilar.

Agar uzrsiz ma’lum vaqtga chiqsa, e’tikofi buziladi.

Shuningdek, g‘arq bo‘layotgan yoki yonayotgan narsani qutqarish kabi favqulodda holatlarda, shuningdek, bemor ko‘rish, janozada qatnashish, guvohlik berish kabi ishlar uchun chiqsa ham e’tikofi buziladi va qazo lozim bo‘ladi.

U, e’tikof o‘tirgan masjidida yeb-ichishi, uxlashi, savdo molini masjidga keltirmasdan oldi-sotdi qilishi mumkin. Boshqa kishiga bu ishlarni masjidda qilish mumkin emas.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirganlarida shunday qilganlar va bu hojatlarni masjiddan chiqmasdan bajarish mumkin.

U jim o‘tirmaydi. Faqatgina xayrli narsalarni gapiradi.

E’tikof o‘tirgan odam og‘ziga mum solingandek jim o‘tirishi mumkin emas. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bundan qaytarganlar. E’tikofdagi kishi, namoz o‘qish, tilovat, zikr, hadis o‘qish, ilm o‘rganish, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning va boshqa Payg‘ambarlarning siyratlarini, ahli solihlar haqidagi xabarlarni o‘rganish bilan mashg‘ul bo‘ladi.

Agar kechasi yoki unutib bo‘lsa ham jinsiy aloqa qilish e’tikofni buzadi. Shuningdek, farjdan boshqa yerga jinsiy aloqa qilish, o‘pish, ushlash tufayli maniy nozil qilsa ham, e’tikof buziladi. Chunki, e’tikof ham xuddi namozdek narsa. Mazkur narsalarning barchasi namozni buzadi. Ammo nozil qilmasa, mazkur ishlar o‘zi harom bo‘lsa ham, e’tikof buzilmaydi. Ayol kishi uyida e’tikof o‘tiradi.

Ya’ni, uyidagi namoz o‘qiydigan yerida. Chunki, ayol kishi uchun eng qulay joy o‘shadir.

Agar bir necha kun e’tikof o‘tirishni nazr qilgan bo‘lsa, o‘sha kunlarning kechalarini ham o‘tirish lozim bo‘ladi.

Shuningdek, bir necha kecha e’tikof o‘tirishni nazr qilgan bo‘lsa, o‘sha kechalarning kunduzlarini ham o‘tirish lozim bo‘ladi.

Bunda shart qilmagan bo‘lsa ham, ketma-ket o‘tiriladi. Ikki kunni nazr qilgan bo‘lsa, ikki kunduz va ikki kecha o‘tiradi. Nahorning o‘zini niyat qilish joiz.

E’tikofning shartlari

1. Musulmon, aqlli va balog‘atga yetgan bo‘lishi.

2. Niyat.

3. Masjidda bo‘lishi.

4. Janobat, hayz va nifos qonlaridan toza bo‘lish.

E’tikof kilgan odamga mustaxab bo‘lgan narsalar

1. Namoz va Kur’on tilovati kabi toat-ibodatlarni mo‘l qilish.

2. Foydasiz bo‘lgan so‘zlardan, janjal, tortishuv va so‘kinishdan saqlanish.

3. Masjid ichidagi bir yerdan ajralmasligi. Imom Muslim r.a Nofe’ raziyallohu anhudan quyidagi so‘zlarni naql qildi. Nofe’ dedi: «Ibn Umar menga masjiddagi rasululloh sollallohu alayhi va sallam e’tikof kilgan yerni ko‘rsatdi».

E’tikofdagi odamga muboh (ruxsatli) bo‘lgan narsalar

1. Zaruriy extiyoj uchungina tashqariga chiqish.

Oisha raziyallohu anho dedilar: «Kasalni ziyorat qilmaslik, janozada ishtirok etmaslik, xotinlarga qo‘l tekkizmaslik va ular bilan kovushmaslik, zaruriy ehtiyoji uchungina tashqariga chiqish, e’tikofdagi odam uchun sunnatdir» (Imom Abu Dovud rivoyati.

2. Masjidda uning tozaligiga rioya qilish bilan birga  yeyish, ichish va uxlash.

3. Extiyojsis so‘zlash va boshqalar bilan gaplashish.

4. Sochni tarash, tirnoqlarni olish, badanini tozalash, chiroyli kiyimlarni kiyish va xushbo‘ylanish.

Oisha raziyalloxu anxo dedilar: «Rasulullox sollalloxu alayxi va sallam e’tikof qilgan paytlarida, xujraga boshlarini kiritar va men boshlarini yuvar edim (boshka bir rivoyatda: boshlarini tarar edim)» (Muttafaqun alayh).

5. E’tikof qilgan yeridan oilasini kuzatish uchun chiqish.

Sofiyya raziyalloxu anho rasululloh sollallohu alayhi va sallamning shunday qilganlarini rivoyat kilganlar.

E’tikofdagi odamga makruh bo‘lgan narsalar

1. Oldi-sotti qilish.

2. Ichida va tashida gunoh bo‘lgan so‘zlarni so‘zlash.

3. Ibodat deb e’tiqod qilgan holda mutlaqo so‘zlashdan tiyilish.

E’tikofni buzadigan narsalar

1. Masjiddan oz bo‘lsa-da, tashqariga zaruratsiz chiqish.

2. Jinsiy aloqa qilish.

3. Telbalik yoki mastlik sababli aqlsiz xolatga kelish.

4. Murtadlik (Allox bundan o‘zi saklasin!).

5. Poklikni ketkazgani uchun hayz va nifos qonlarining kelishi.

E’tikofga kirish va e’tikofdan chiqish vaqti

E’tikof, masjidga kirish va u yerda turish bilan Allohga qurbat hosil qilishni niyat qilish bilan boshlanadi. Agar odam ramazonning oxirgi o‘n kunligida e’tikofga kirishga niyat qilsa, masjidga ramazonning yigirmanchi kuni Kuyosh botishidan avval kiradi hamda ramazon oyining oxirgi kuni quyosh botganidan so‘ng e’tikofidan chiqadi. 

Eslatmalar:

1. E’tikof qilishni nafl o‘larok boshlagan, keyin esa e’tikofini to‘xtatgan odam, e’tikofining qazosini qilishi lozim. Chunki rasululloh sollallohu alayhi va sallam shavvol oyida e’tikofining qazosini qilgan edilar.

2. Xotin kishi masjidda fitnadan salomat bo‘lib, eridan izn olish sharti bilangina, e’tikof qilishi mumkin. Agar eridan ruxsat olmay e’tikofga kirsa, eri uni masjiddan chiqarishi mumkin. E’tikofning xotin-qizlarga nisbatan xukmi, erkaklarning xukmi kabidir. Birok, xotin-qizlar xayz qoni ko‘rsalar, e’tikoflari buziladi. Agar qonlari to‘xtab, pok bo‘lsalar, e’tikofini kelgan yeridan oxiriga qadar davom ettiradilar. E’tikofdagi xotin-qizlar masjidning erkaklar namoz o‘qimaydigan tarafida parda to‘sib olishlari sunnatdir.

Oisha ra dan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam Ramazonning oxirgi o‘n kunida e’tikof o‘tirar edilar va:

«Laylatul Qadrni Ramazonning oxirgi o‘nligidan izlanglar» der edilar».

Ikki Shayx va Termiziy rivoyat qilgan.

Sharh: Payg‘ambar alayhissalomning mazkur o‘n kunlikda e’tikof o‘tirishlari ularda Laylatul Qadr borligi uchundir. Chunki o‘n kechayu kunduz uzluksiz masjidda e’tikof o‘tirgan odam Laylatul Qadrni topishi muqarrar.

Shuning uchun ham hozirda ahli solih kishilar doimo Ramazoni sharifning oxirgi o‘n kunligida e’tikof o‘tirishga harakat qiladilar. Imkoni bor har bir kishi bu ishni qilsa, juda ham yaxshi bo‘ladi. 

Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam har Ramazonda o‘n kun e’tikof o‘tirar edilar. Vafot etgan yillari yigirma kun e’tikof o‘tirdilar».

Buxoriy va Abu Dovud rivoyat qilgan.

Sharh: Chunki U zot sollallohu alayhi vasallam umri shariflari oxirlab qolganini sezib, solih amallarni ko‘proq qilishga o‘tgan edilar.

Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam vafot etadigan yillari shunga o‘xshash ishlarni ko‘p qilganlari ma’lum va mashhur. 

Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirishni iroda qilsalar, Bomdodni o‘qib e’tikof joyiga kirar edilar. U zot kapa qurishga amr qildilar. Bas, qurildi. Ramazonning oxirgi o‘nligida e’tikofni iroda qilgan edilar. Bas, Zaynab ham o‘ziga kapa qurishga amr qildi. U qurildi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning undan boshqa zavjalari ham o‘ziga kapa qurishga amr qildilar va qurildi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam Bomdodni o‘qib bo‘lgandan so‘ng nazar soldilar. Birdan kapalarni ko‘rdilar va: «Yaxshilikni iroda qilyaptilarmi?» dedilar.

So‘ng amr qilib, o‘z kapalarini yig‘ishtirdilar va Ramazonda e’tikof o‘tirishni tark etdilar. Keyin Shavvolning birinchi o‘n kunligida e’tikof o‘tirdilar».

Beshovlaridan faqat Termiziy rivoyat qilmagan.

Sharh: Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirmoqchi bo‘lganlarida masjidlari ichiga kichik kapa qurdirar edilar.

Bir yili, boshqa rivoyatlarda aytilishicha, Oisha onamiz ham U kishi e’tikof o‘tirganda, e’tikof o‘tirmoqchi bo‘libdilar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan izn so‘ragan ekanlar, izn beribdilar. So‘ng Hafsa onamiz ham Oisha onamiz orqali izn so‘ragan ekanlar, u kishiga ham izn beribdilar. Hafsa onamiz ham o‘zlariga kapa qurdiribdilar. Zaynab binti Jahsh onamiz ham o‘zlariga e’tikof o‘tirish uchun kapa qurdirib olibdilar.

E’tikof o‘tirish boshlanadigan kuni Bomdod namozini o‘qib bo‘lib, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam e’tikof o‘tirishni boshlash maqsadida kapalari tomon yuzlansalar, uning yaqinida bir necha kapalar turibdi. Shunda:

«Bu(ayol)lar yaxshilikni iroda qilyaptilarmi?» deptilar-da o‘z kapalarini yig‘ishtirib qo‘yishni buyuribdilar. E’tikof o‘tirmaptilar. Chunki, masjid ichida kapa ko‘payib ketsa, namozxonlarga xalal berishi turgan gap. Buning ustiga e’tikof o‘tirishdan asosiy maqsadlardan biri ahli ayoldan butunlay ajrab, Allohga ibodat qilish.

Mazkur holatda esa, Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam uchun bu maqsad hosil bo‘lmaydigan ko‘ringan.

Uchinchidan, masjidga turli odamlar kirib chiqadi, agar onalarimiz kapa qurib o‘tirsalar, unga kirib chiqib tursalar o‘ng‘aysiz holga tushishlari mumkin.

Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:

1. E’tikof masjidda bo‘lishi.

2. E’tikof o‘tiruvchi o‘ziga kapa qurib olsa yaxshi bo‘lishi.

3. E’tikof Bomdoddan keyin boshlanishi.

4. Ba’zi foyda uchun yoki noqulaylikning oldini olish uchun boshlamoqchi bo‘lgan ishni qoldirish mumkinligi.

5. Uzr tufayli Ramazon oxirida e’tikof o‘tira olmagan odam Shavvolning oxirida o‘tirsa ham bo‘lishi.

6. Ayol kishi o‘z eridan so‘rab e’tikof o‘tirish kerak. 

Ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam qachon e’tikof o‘tirsalar, u kishiga tavba ustuni ortiga to‘shak solib yoki so‘ri qo‘yib berilar edi».

Ibn Moja ishonchli sanad ila rivoyat qilgan. 

Sofiya roziyallohu anho aytdilarki:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam masjidda e’tikof o‘tirgan edilar. Men kechasi u kishining ziyoratlariga keldim, biroz gaplashdim, so‘ng uyim tomon turdim. U kishi meni kuzatgani men bilan turdilar. (U kishining uyi Usoma ibn Zaydning maskanida edi). Bas, ansoriylardan ikki kishi o‘tib qoldi. Ular Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni ko‘rishlari bilan tezlab qoldilar. Shunda U zot sollallohu alayhi vasallam:

«Ikkovingiz shoshilmang, bu (ayol) Sofiya binti Huyayydir», dedilar.

«Subhanalloh! Ey, Allohning Rasuli!» deyishdi.

«Albatta, shayton insonning qon yurar joyida yuradi. Men u sizning qalbingizga biror narsani yoki yomonlikni otishidan qo‘rqdim», dedilar».

Beshovlaridan faqat Termiziy rivoyat qilmagan.

Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:

1. E’tikof masjidda bo‘lishi.

2. Ayol kishi kechasi biror joyga borsa joizligi.

3. E’tikof o‘tirgan kishini xotini ziyorat qilsa joiz.

4. E’tikof o‘tirgan shaxs o‘z ziyoratchisi bilan gaplashib o‘tirsa mumkinligi.

5. E’tikof o‘tirgan kishi o‘z ziyoratchisini kuzatib chiqsa bo‘lishi.

6. Kishilar ko‘ngliga yomon gumon keltirishi mumkin ishlarda ehtiyot bo‘lishi kerakligi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam haligi ikki kishi qorong‘ida ayol kishi bilan turganliklarini ko‘rib, har xil xayolga bormasin deb ayol o‘z xotinlari ekanligini aytib qo‘ydilar.

7. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ummatlariga mehribonliklari. Ularga gunoh bo‘lishi mumkin narsaning oldini olishlari.

8. Ajablanganda «Subhanalloh» deyish joizligi.

9. Shayton insonda qonning yo‘lida yurishi, uning ig‘vosidan juda ham ehtiyot bo‘lish lozimligi.

E’TIKOF UCHUN RO‘ZA SHARTMI?

Umar ibn Xattob roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: U kishi:

«Ey, Allohning Rasuli, men johiliyat davrida Masjidul Haromda bir kecha e’tikof o‘tirishni nazr qilgan edim» , dedi. Bas, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam u kishiga:

«Nazringga vafo qil. Bir kecha e’tikof o‘tir», dedilar».

Beshovlari rivoyat qilgan.

Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:

1. Johiliyat davridagi nazrga ham vafo qilish kerak.

2. Ro‘zasiz e’tikofga o‘tirsa bo‘ladi. Chunki kechasi ro‘za yo‘q.

3. Masjidul Haromda e’tikofga o‘tirsa bo‘ladi. Ammo jumhur ulamolari, jumladan, Imom Abu Hanifa ham ro‘zasiz e’tikof bo‘lmaydi, deydilar. Ularning dalillari kelgusi hadisi sharif.

Oisha roziyallohu anhodan rivoyat:

«E’tikof o‘tiruvchi uchun bemor ko‘rgani bormaslik, ayol kishiga qo‘l tegizmaslik yoki quchoqlamaslik, zarur bo‘lmagan hojat uchun chiqmaslik sunnatdir. Ro‘zasiz e’tikof yo‘q. Jome’ masjiddan boshqa joyda e’tikof yo‘q».

Abu Dovud va Nasaiy rivoyat qilgan.

Sharh: E’tikofning sunnatiga xilof ish qilgan odamning e’tikofi buziladi.

E’tikof o‘tirgan odamga ro‘za shart, deganlarga ushbu hadis, shart emas, deganlarga oldingi hadis dalildir.

E’tikofga jome’ masjid shart, deganlar ushbu hadisni dalil qilib olganlar. Ba’zilar uydagi namozgohda, xususan, ayollar e’tikof o‘tirsa joiz, deydilar.

Najoh al Halabiyning “Fiqhul ibadat” kitobida aytilishicha nafl e’tikof uchun ro‘za shart emas deyiladi, undan boshqalari uchun shartdir

 

Surayyo Ibragimova

Xadichai Kubro ayol-qizlar

o‘rta maxsus islom bilim yurti katta o‘qituvchisi

 

 

Ramazon
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Soxta “tariqat”larning nooʻrin iddaolari

15.08.2025   2814   16 min.
Soxta “tariqat”larning nooʻrin iddaolari

Zarafshon vohasi tarixida tariqatdan saboq berishni daʼvo qiluvchilar, soxta tariqatchilar ham uchraydi. Soxta tariqatchilar deganda, tasavvufning faqat tashqi jihatlariga, marosim va turli zikr majlislariga asosiy eʼtiborni qaratib, uning falsafiy-irfoniy xususiyatlaridan bexabar faoliyat yuritayotgan, muayyan bir kishini pir sanab, uning etagidan tutuvchi, jamiyatning boshqa aʼzolaridan chetlashib, pir xizmatini hayotdagi eng asosiy maqsad, deb biluvchi johil kishilar yoki jamoalar, guruhlar tushuniladi. Ular faoliyatida tasavvuf taʼlimotida, shariat ahkomlaridan kelib chiqib, qabul qilingan tartib-qoidalardan chetga chiqish holatlari ham kuzatilmoqda. Buning sabablaridan biri, ulardagi mutaassiblik gʻoyalarigina emas, tasavvuf tarixi, maqsadi va vazifalari toʻgʻrisida ilmiy asoslangan, misol va faktlar bilan isbotlangan tushuntirish ishlari yetarli emasligidadir. Baʼzi zamonaviy tariqat vakillari oʻz tariqatlaridagi ayrim harakatlari bilan kishilar eʼtiroziga sabab boʻlmoqda. Ular ming yillar oldin shakllanib, muqaddas deb ulugʻlangan diniy ahkomlarning ildizlarini toʻla-toʻkis tushunmaydigan kishilar ongini zaharlamoqda.

Tariqatga kirgan kishiga ilmning shart emasligi va hatto ilmni tark qilish afzalligi toʻgʻrisidagi masala ham, ayni paytda, dolzarb.

Soxta shayxlar johil, ilmsiz sufiylar va botil tariqatlar tasavvufda qattiq tanqid ostiga olinadi. Ilm talab qilishni rad etuvchi “tariqatchilar” quyidagilarni dalil qilib keltiradi: “Avvalo, ilmning mohiyati ibodatga vosita boʻlishdir. U orqali inson Robbini taniydi va unga bandalik qilishga harakat qiladi. Modomiki, inson Allohga ibodat qilish yoʻliga oʻtgan ekan, unga ilmning keragi yoʻq” [12]. Tariqatchilar faoliyatida ham islomga mutanosib kelmaydigan baʼzi bidʼat va xurofotlar borki, ularni ilmiy asosda bartaraf etish zarur.

XVII asrda Ahmad Sirhindiy aynan shunday masalalarni isloh qilish maqsadida “Maktubot” [5] asarini yozgan. Asarda tasavvufning mohiyatini sodda iboralar bilan sharhlab, yot qarashlarga ishonchli hujjat va dalillar bilan raddiya bergan. Uning maktublari oʻz davridan koʻra koʻproq kelajakka xitob [4] qilgan. Ular oʻz davridan koʻra kelajakka atalgan maktublardir.

Soʻfi Ollohyorning “Sabotul ojizin” asari aqida, fiqh, tafsir, hadis, tarix, siyrat va adab ilmlarini oʻzida jamlagan moʻtabar manbadir. Unda islom asoslarini oʻrgatuvchi eng muhim fan boʻlgan aqidaga oid masalalar turkiy tilda sharhlangan. Asarda Alloh taoloning maʼrifati, tavhidi, sifatlari, imon, farishtalar, qabr azobi, qiyomat, umrning foniyligi haqida soʻz yuritiladi. Shuningdek, avliyolar karomati, piri komillar, rizo va sabr, tama, dunyo hiylalaridan qochish, kibr, tavakkul, darveshlik, muloyimlik, ezgulik, haqirlik, sadoqat kabi inson kamolotini belgilovchi fazilatlar va holatlar sodda til va taʼsirchan ruhda bayon etilgan. Shuningdek, oʻsha davrdagi oʻn toʻrtta bidʼat taʼlimot jiddiy tanqid qilinib, ularning muddaolari oʻrinsiz ekani ochib berilgan.

Soʻfi Ollohyor – ravshaniya, abbosiya, hubbiya, malohid, avliyoiya, hululiya, huriya, voqifiya, mutakosila, ilhomiya va iddaoiya kabi “soxta tariqat”lar va ularning notoʻgʻri “iddao”lariga munosib raddiya bergan.

Jumladan, hurufiylar ikki guruhga boʻlingan: avboshiylar va ravshaniylar. Ravshaniya – hurufiylardan ajralib chiqqan boʻlib, jahriy zikr bilan shugʻullangan. “Jazba ahlimiz” deb, devona qalandar boʻlib, shaharma-shahar, qishloqma-qishloq yurgan. Oqshomlari jam boʻlib, turli musiqa asboblari – nay, qoʻbiz kabilarni chalib, hikmatlar aytgan. Yigʻilgan xotinlar va yosh yigitlar joʻr boʻlib ashula aytgan [7]. Albatta, bu shariat va tariqat qoidalariga mutlaq toʻgʻri kelmaydi. Bu davrda avboshiylar koʻpayib ketgani taʼkidlangan.

Abbosiya – fahsh va giyohvandlikka mubtalo boʻlgan. Hubbiyalar esa Allohni qattiq sevsa, shariat ahkomi soqit boʻlishini aytishgan.

Soʻfi Ollohyor bunday deydi:

“Yaqin bilgilki, baʼzi nomusulmon,

Demish: “Vaqtiki qurbat topsa inson,

Koʻtarur Haq shariat hukmin andin”,

Boʻlur yuzi qaro mundogʻ degandin.

Bu botil soʻz erur qavli malohid,

Shariatga erur ul firqa johid”.

Bularni tanqid qilib yuzi qaro boʻlgani, bu botil soʻz ekanini taʼkidlab, malohidlarning bu iddaolari shariatga zidligini tushuntirib, keskin raddiya beradi. Asrlar davomida shakllangan islomiy dunyoqarashning buzilishi va nosogʻlom muhitning vujudga kelishiga sabab boʻladigan bu taʼlimotlarga ergashmaslikka chaqiradi. Takabbur boʻlmaslik, qiyomatda nasabdan soʻralmasligi, “qoracha” “xoja”dan yoki “muallim” “sayyid”dan yuqori turishi mumkinligi tushuntirilgan. Bu illatlarga birgalikda kurashish [7] zarurligi taʼkidlangan.

Jaloliddin Rumiy bunday deydi:

Nist dunyo nuqrahu farzandi zan,

Chist dunyo? Az Xudo gʻofil budan.

Yaʼni sen boylikni ham, ayol va farzandni ham dunyo deb bilma, ulardan yuz ham burma! Seni nima gʻaflatda tutsa, nima haqiqatdan uzoqlashtirsa ana shuni dunyo deb bilgil. Insonning oilasi  va yaqinlariga doimo mehr-oqibat bilan munosabatda boʻlishi chin insoniylik namunasidir.

Yuqorida nomlari zikr qilingan bir qancha botil tariqatlar paydo boʻldi va ularning barchasi ahli sunna val jamoa eʼtiqodi boʻyicha keskin tanqid ostiga olindi. Notoʻgʻri boʻlganligi bois ularning aksariyati tarix sahnasidan tushib qoldi.

Muayyan tariqat piri shariatdan bexabar boʻlsa, uning ortidan ergashganlar undan-da savodsiz boʻlsa, bu holat nima bilan yakun topishini tasavvur qilish mumkin. Ular atrofga jaholat tarqaladi va xalq maʼnaviyatiga salbiy taʼsir koʻrsatadi. Mana shu kabi “soxta tariqat”chilarning “soxta” daʼvolari jamiyat orasida goh-gohida toʻlqinlanib turadi. Jumladan, “Pirga qoʻl bergan kishining qazo namozlari soqit boʻlishi”, “Puxta ilm olishlik shart emasligi”, “Chap qoʻl bilan sindirilgan nonni yemaslik”, “Pir tahorat qilgan suv muqaddasligi” kabi bir qator nosharʼiy iddaolari aholining turli tushunmovchiliklariga sabab boʻlmoqda.

Paygʻambar Muhammad sollallohu alayhi vasallammuborak hadislaridan birida bunday deydilar: “Ummatimning eng yaxshisi oxirat ishi deb dunyo ishini, dunyo ishi deb oxirat ishini qoldirmaydiganlaridir”, dedilar.

Alloh taolo rohiblik, yaʼni tarkidunyochilik yoʻq ekanligi xabarini quyidagi oyatda marhamat qilgan: “Rohiblikni oʻzlari chiqarib oldilar. Biz buni ularga farz qilmagan edik, faqat oʻzlari Allohning roziligini tilab qildilar, lekin haqiqiy rioyasini qila olmadilar. Bas, ulardan iymon keltirganlariga ajrlarini berdik, lekin ularning koʻpi fosiqdurlar” (Hadid surasi, 27-oyat).

Muhammad sollallohu alayhi vasallam hadisi shariflaridan birida bunday marhamat qiladilar: “Islomda rohib (tarkidunyochi)lik yoʻq” [8:11].

Koʻrinib turibdiki, ayrim tariqatchilarning qilayotgan amallari shariat asoslariga ham, tariqat anʼanalariga ham toʻgʻri kelmaydi. Bundan tashqari, oddiygina insoniy mantiq mezoniga ham mos emas.

Tasavvuf asosi – Qurʼoni karim va sunnati mutahharo ustida bunyod etilgan. Tasavvuf qoidasi: “Har bir diniy fikriy yondashuv ilmiydir”. Tasavvuf  har tomonlama qalbni soflash, tozalash, taftish qilish, tushunish va muloqot qilishni talab qiladi. Uning ichki qoidalari shariat fiqhiga asoslangan boʻlib, shariat kabi islohot va tadrij jarayonini ham qabul qiladi.

Yassaviya tariqati peshvolari “Men jin va insni faqat Oʻzimga ibodat qilishlari uchungina yaratdim” (Vaz-zoriyot surasi, 56) oyatidan maʼrifatni tushunishadi. Maʼrifatdan taʼbir esa ibodatga ishora boʻlib, maʼrifat ibodatsiz hosil boʻlmasligi [6] aytilgan.

Alloh taolo Muhammad sollallohu alayhi vasallamning ummatini har bir ishda moʻtadil boʻlgan, adolatli ummat ekanligini taʼriflab:

“Shuningdek (yaʼni haq yoʻlga hidoyat qilganimiz kabi), sizlarni boshqa odamlar ustida guvoh boʻlishingiz va paygʻambar sizlarning ustingizda guvoh boʻlishi uchun oʻrta (adolatli) bir millat qildik” [10] deydi.

Yaʼni bu ummat oʻz aqidasida, amal va hukmlarida moʻtadil boʻlgan ummatdir. Alloh taolo Muhammad sollallohu alayhi vasallam ummatlarini oʻz kalomi sharifida alohida ulugʻlab, ularni haq yoʻl sari hidoyat qildi va amallarida moʻtadil ummat qildik, deb taʼrifladi. Chunki dinda chuqur ketish hamda dinning qatʼiy boʻlmagan ahkomlarida mutaassibona amalda boʻlish toʻgʻri yoʻldan adashish va halokatning omilidir. Ularga shayton amallarini chiroyli koʻrsatib qoʻyganligi sababli turli bidʼat, xurofot va hatto shirk amallar sodir boʻladi.

Shubha yoʻqki, tariqat peshvolari sababli bu din ahkomlari, shariat odoblarini alohida eʼtirof etish lozim. Biroq oʻzini tariqat sohibi, yoxud dinning asl jonkuyari sifatida koʻrsatib, shariat ilmidan bexabar holda tariqatda peshvolikni daʼvo qilayotgan, Alloh va paygʻambarining buyrugʻi bir chetda qolib, dinda boʻlmagan, toqatdan tashqari amallarni  targʻib qilayotgan kimsalarning “tariqat” nomi bilan ish yuritayotgani ham koʻz yumib boʻlmas holatdir.

Aslida shariat ahkomlarini joriy qilish yoki biror ibodatni farz qilish Alloh taologa va Uning izni bilan paygʻambarlariga xosdir. Paygʻambarimiz sollallohu alayhi vasallam dinda, eʼtiqodda qay darajada boʻlish lozimligini  koʻrsatib: “Ishlarning yaxshisi – uning oʻrtachasidir”, dedilar. Paygʻambar Muhammad sollallohu alayhi vasallam shunday deb turganlarida, oʻziga toʻgʻri yoʻlni koʻrsatishni soʻrab kelgan muridga toqatidan tashqari vazifalarni yuklash, tarkidunyochilikni targʻib qilib, ibodatlarga mukkasidan ketishga buyurish sunnati mutahharoga zid yoʻldir.  Holbuki, Paygʻambar sollallohu alayhi vasallam: “Sizlarning yaxshilaringiz dunyosini deb oxiratini, oxiratini deb dunyosini tark qilmaganlaringiz hamda insonlarga yuk boʻlmaganlaringizdir” [2], deganlar. Nabiy sollallohu alayhi vasallam bu muborak hadislari bilan musulmon kishini qanday umrguzaronlik qilishini belgilab berganlaridan keyin ham tarkidunyochilikka targʻib qilib, “pirsiz yashashni dinsizlik” deb daʼvo qilayotganlar shariatning  qaysi daliliga suyanmoqda?

Darhaqiqat, islom dini navqiron, bagʻrikeng dindir. Allohning dargohida shoh ham, gado ham, faqiru dunyodor ham, gunohsizu gunohkor ham, olimu johil ham, sogʻlomu bemor ham najot izlab, oʻz ehtiyojini  topish ilinjida ibodatga yuzlanadi. Islom esa ularning barchasining toqatidagi dindir. Paygʻambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Dinni boshqalarga yengil qilib tushuntiringlar, ogʻirlashtirmanglar. Hamda dindagi yaxshilik bashoratlarini yetkazinglar, ularni nafratlantirib qoʻymanglar” [1], deb marhamat qilganlar va bu dinni barcha bilan barobar baham koʻrish lozimligini uqtiradilar.

Baʼzan ayrim masjidlarda jamoadagi tariqat daʼvosidagi ayrim odamlarning oʻz imomlari ustidan shikoyat qilishlarini eshitib hayron qolamiz yoki ayrim namozxon birodarlarning boshqalarga “bosh kiyiming yoʻq, boʻyningda galstuk bor ekan, sening ibodating unaqa ekan, masjidga kelma”, “meni yonimda namoz oʻqima”, “sening ibodating ibodat emas”, degan soʻzlarni aytib, dil ogʻritganlarini yoxud tasavvuf daʼvosidagi ayrim kimsalarning boshqalar qoʻlidan, hatto onasi, xotini qoʻlidan taom yemasligi-yu oʻz tariqatida boʻlmaganlarni  “kofir” deb aytishlari kishining hayratini yanada oshiradi.

Oʻzlarini tariqatga mansubligini daʼvo qilayotgan ayrim kimsalar mutaassiblikning shu qadar chuqur nuqtasiga yetganki, hatto bosh kiyimsiz namoz oʻqiydiganlarni, tariqatda boʻlmaganlarni kofir deyish darajasiga borib yetgan [9].

Dinda mutaassibona yoʻl tutib, faqat musulmon birodarini ayblaydigan, oʻziga maʼqul boʻlmagan ishi sabab uni kofirga chiqaradigan bunday kimsalarning masjidga kelishidan, islom arkonlarini bajarish, ibodat qilishdan maqsadi nima? Jamoada bir-biriga nisbatan nafrat uygʻotishmi? Yoki oʻzini din sohasida bilimdon, taqvodor qilib koʻrsatishmi? Yoki kimnidir ayblab, jamoada fisqu fasod qoʻzgʻashmi? Avvalo, ibodatdan maqsad Alloh taoloning roziligini topish, oxirat saodatiga erishish ekan, demak, bunday kimsalar, birinchi navbatda, oʻz niyatlarini, maqsadlarini toʻgʻrilab olishi kerak.

Inson maʼrifatli boʻlishi, oʻzini anglash, oʻrganish uchun avvalo nafsini boshqara olishi, bor kuch-quvvatini ilohiy ishq yoʻlida sarflashi, butun vujudini idora etib, uni ruhiy kamolot uchun safarbar qilishi kerakligi taʼkidlanadi. Yerdan yaxshi hosil olish uchun uni barcha begona oʻtlardan tozalab, keyin urugʻ sepilgani kabi botinni poklab, soʻng zikr urugʻini sepish kerakligi tushuntiriladi. Shuningdek, inson maʼrifatli boʻlishda nafsga qarshi sabr fazilatini oʻziga singdirishi kerak. Bu jarayonda halol luqma va hushyorlikka alohida eʼtibor berib, qoʻl mehnati bilan hayot kechirishni kundalik odatga aylantirish lozimligi uqtirilgan.

Avvalo tariqatlarda murid-murshidlik muayyan tartib-qoidalar asosida yuzaga kelib, qatʼiy shariatga tayangan va tariqat odoblarini oʻzida mujassam etgan hamda murshidning koʻrsatmalariga rioya etish sharti bilan tariqatga murshidlik qilish huquqi pir-murshidlar tomonidan berilgan. Tariqat murshidi shariat qonun-qoidalarini yaxshi bilishi va tariqat silsilasi sahih boʻlgan ustozlar zanjiriga ulanishi asosiy shartlardan sanaladi. Tarixda tariqat masnadiga oʻtirgan murshidlarga oʻz ustozlari tomonidan tasdiqlangan ijozatnomalar berilgan. Ushbu hujjat murshid, qozi yoki zamona ulamolari muhri bilan tasdiqlangan.

Tariqat, yuqorida taʼkidlab oʻtilgandek, ahdi qatʼiy, taqvosi mustahkam ulugʻlar yoʻli. Yuqoridagi tanqidlar esa sof tariqatning asl sohiblariga emas, yosh yigit-qizlarni ilm-maʼrifatdan toʻsib, farz va sunnat ibodatlardan tashqari yana bir qancha vazifalarni yuklab tashlaydigan, qoʻshtirnoq ichidagi tariqatning soxta “pirlari”ga tegishli. Sof tariqat va uning asl mohiyati hamda maqsadi alohida bir ulkan mavzu. Bu mavzuda soʻzni muxtasar qilsak, chunki kishi imonning nimaligini taʼriflash uchun avvalo imonga kirmogʻi lozim boʻlganidek, tariqat haqida xolis soʻz yuritish uchun tasavvufdan yetarli darajada boxabar boʻlish lozim. Bu boradagi tavsiyalar, tariqat istaganlar shariat ilmini mukammal egallagan, ustozlik maqomidagi ulugʻlarga murojaat qilsalar maqsadga muvofiq boʻladi.

 FOYDALANILGAN MANBA VA ADABIYOTLAR ROʻYXATI

  1. Abu Abdulloh Muhammad ibn Ismoil Buxoriy. Sahihi Buxoriy. – T.: “Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi” Davlat ilmiy nashriyoti. 2008. 1-juz. – B. 23, 2-juz. – B 392.

  2. Ali ibn Hisomiddin al-Hindiy. “Kanzu-l-aʼmol”. – Bayrut: “Muassasatur risola” nashriyoti, 1989. 3-juz. – B. 428.

  3. Al-Kutubu as-sitta. Imom Buxoriy. Sahihul Buxoriy. – Riyoz: Dorus salom, 2000. –B. 8. 69-hadis.

  4. Görmez, “Açılış Konuşmaları I”, Uluslararası İmâm-ı Rabbânî Sempozyumu Tebliğleri, – Istanbul: Hüdâyî Vakfı, 2018. – S. 10.

  5. Muhammad Masrur Ahmad, Jovid Iqbol Mazhariy, Iqbol Ahmad Axtar Qodiriy. Jahoni Imom Rabboniy mujaddidi alfi soniy shayx Ahmad Sirhindiy // Sohibzoda Sojid ar-Rahmon. Imomi Rabboniy ki taʼlimoti tasavvuf. T. 2. – Karachi: Imomi Rabboniy fondi, 2005. – B. 501.

  6. Muhammad Olim shayx Azizon. Lamahot. – B. 245.

  7. Sirojiddinov Sh. Soʻfi Ollohyor ilohiyoti (I qism). – T.: Imom al-Buxoriy xalqaro jamgʻarmasi nashriyoti, 2001. – B. 19.

  8. Shamsiddin Abu Bakr Muhammad ibn Abu Sahl Saraxsiy. Mabsut. – Bayrut: Dorul fikr, 2000. 4-jild. – B. 353.

  9. Ehson Ilho Zahir. Al-Barilaviyyatu – aqoid va tarix Lohur – Pokiston: “Idoratu tarjimoni al-sunna”, 2008. – B. 55, 69, 135.

  10. Qurʼoni karim maʼnolarining tarjimasi. Tarjima va tafsir muallifi Shayx Abdulaziz Mansur. – T.: Sharq, 2004. Baqara surasi.143-oyat.

  11. Husayn ibn Masʼud al-Bagʻaviy. Sharhus sunnat. – Bayrut: Maktabatul islomiya, 1983. 2-jild. – B. 371.

  12. Yuldashxodjayev X. Tariqatchilikning zamonaviy koʻrinishlari. – Toshkent: TIU, 2010. – B. 17.

MEXROJIDDIN AMONOV,

Imom Buxoriy xalqaro ilmiy-tadqiqot markazi  katta ilmiy xodimi,

tarix fanlari boʻyicha falsafa doktori (PhD)

Манба: https://www.bukhari.uz/?p=44486&lang=oz

MAQOLA