Ruh tanani tark etgach, Barzax hayoti boshlanadi. Bu hayot to qiyomatgacha davom etadi. Barzax hayoti qabrda bo‘lib, u yo jannat bog‘laridan bir bog‘cha yoki do‘zax o‘ralaridan bir o‘radir. Unda odamlar uch holatdan birida bo‘ladi:
Birinchisi: taqvodor mo‘minning holati. Uning oldiga ikkita farishta (Munkar va Nakir) kelib, uni o‘tkazadi va savol bera boshlaydilar: Rabbing kim, dining nima va mana bu sizlarga yuborilgan kishi kim? Mo‘min javob beradi: Rabbim Alloh, dinim Islom, u kishi payg‘ambarimiz Muhammad sallallohu alayhi vasallamdir.
Shundan so‘ng unga do‘zax tomonga bir eshik ochiladi va: agar kofir bo‘lganingda mana bu joy sening do‘zaxdagi o‘rning bo‘lar edi, deyiladi. So‘ngra u eshik yopiladi va abadul abad ochilmaydi. So‘ngra unga jannat tomondan bir eshik ochiladi, undan jannatning xidi kelib turadi. E jannatdagi o‘rnini ko‘rishi bilan: Ey Rabbim, qiyomat qoimni tezlat, qiyomat qoimni tezlat! -deydi. Shu tarzda to qiyomatgacha ne’mat ichida qoladi va oxir-oqibat jannatga doxil bo‘ladi.
Ikkinchisi: kofir yoki munofiqning holati. Qabrida o‘tkaziladi va: Rabbing kim, dining nima, muna bu sizlarga yuborilgan kishi kim? -deb so‘raladi. U esa: aa, aaa, bilmayman, deydi. Shunda unga: bilmaysan ham, o‘qimagansan ham, deyiladi va: boshiga gurzi bilan bir uriladi, og‘rig‘idan qattiq qichqiradi, uning qichqirig‘ini saqalayn (insonlar va jinlar)dan boshqa hamma mavjudot eshitadi.
Shundan keyin unga jannatdan bir eshik ochiladi va: agar mo‘min bo‘lganingda mana bu yer sen uchun edi, deyiladi. So‘ngra u eshik abadul abad ochilmaydigan qilib berkitiladi. Undan keyin do‘zaxdan bir eshik ochiladi va undan do‘zaxning sassiq xidi va qaynoq nafasi kelib turadi. U esa: ey Rabbim, qiyomatni qoim qilma, qiyomatni qoim qilma, deb yolvoradi.
Uchinchisi: osiy va kabira gunohlar qilgan mo‘minning holati. Ularning holatlari turlicha bo‘ladi. Qaysilaridir og‘ir gunohlarga botgan va qaysilaridir unchalik og‘ir gunohlar qilmagan. Shunga qarab ular Allohning mashiati (xohishida) bo‘ladilar. Xohlasa azoblaydi, xohlasa mag‘firat qiladi. Ba’zilari qabrda gunohlariga yarasha ma’lum vaqt azoblangach, so‘ngra to qiyomatgacha qabrda rohatda bo‘ladilar. Ba’zilari esa qabr azobidan tashqari qiyomatdan keyin ham do‘zaxda azoblanadilar. Gunohlariga yarasha azoblanib bo‘lgach, so‘ngra jannatga kiritiladilar.
Allohim sendan jannatingni so‘raymiz, do‘zaxingdan panoh tilamiz.
https://t.me/tuhur
So‘nggi paytlarda ijtimoiy tarmoqlarda Qur’oni karim oyatlari bitilgan qog‘ozlardan hurmatsizlik bilan foydalanilayotgani, ulamolar, imom-xatiblarni tanqid qilish, xato-kamchiliklarini qidirish va hatto masxaralash kabi holatlar kuzatilmoqda. Ba’zilar esa ularni obro‘sizlantirish, dunyodan bexabar johilga chiqarishga urinmoqda. Bundan ham yomoni egniga chopon kiyib, boshiga salla o‘rab, bachkana qiliqlar bilan ilm ahlining ustidan mazahlab video tasvirlar olib tarqatayotgan yoshlar ham uchramoqda.
Bunday nomaqbul xatti-harakatlar islomiy qadriyatlar borasida ham uchrayotgani tashvishlidir. Yaqinda ijtimoiy tarmoqlarda Juma kuni bilan tabriklash borasida ham turli tushunmovchiliklar yuzaga keldi. Ayrimlar Juma bilan tabriklashni mas'harabozlikka aylantirib, o‘zicha suratu videolar, yozuvlar tarqatishdi. Ba’zilar hayit kuni aniq bo‘lmagani uchun turli mas'haraomuz so‘zlar bilan she’r yozib ommaga ulashdi. Afsuski, jamiyatimizda bunday yengil-yelpi audio, video va yozma jo‘natmalarni ko‘pchilik yaxshi qabul qiladi va tez ommalashadi. Lekin diniy masalalarda hazil bo‘lmaydi. Bu ishni qilayotganlar esa bilmasdan gunoh orttirib olayotgani achinarli. Albatta, bu diniy bilimsizlik belgisi hamdir.
Alloh taoloning shiorlarini oyoqosti qilish, ulardan birortasini masxara qilish, kamsitish, behurmat qilish, xo‘rlash, mensimaslik, xor qilish mo‘min kishining kofir bo‘lishiga sabab bo‘ladi.
Illo, Juma kuni ham Hayit ham islom shiorlaridandir.
Islom ta’limotiga ko‘ra “shior” so‘zi “nishon”, “belgi”, “alomat” ma’nolarini bildiradi. Yaratgan Parvardigorimiz Alloh taoloning dinining ko‘zga ko‘ringan va shon-shavkatining alomati bo‘lgan narsalar shior hisoblanadi. Bular qatoriga shariatimizda ulug‘langan zotlar – payg‘ambarlar, sahobalar, tobeinlar, avliyolar, ulamolar, ilm ahllari ham, Juma kuni, Ramazon oyi, muqaddas oylar, ibodat vositalari bo‘lmish tasbih, salla va joynamoz kabi narsalar ham kiradi.
Dinimiz ulamolarining fatvolarida bunday deyiladi: “Kim azonni masxara qilsa yoki Qur’oni karimni yengil sanab oyoq osti qilsa, yoki shar’iy ilmlarni yoxud ulamolarni masxara qilsa, ibodatlarni yengil sanab bajarmasa, yoki masjidni masxara qilsa, kofir bo‘ladi” (“G‘amzu uyunil basoir sharh ashboh van-nazoir” kitobi).
Alloh taolo islom shiorlarini qadrlashga targ‘ib qilgan va ularni toptash, masxara qilishdan qattiq qaytargan. Jumladan, Haq taolo Qur’oni karimda: “(Gap) shudir. Yana kimki Allohning shiorlari (qurbonliklar)ni ulug‘ deb bilsa, bas, albatta, (bu) dillarning taqvosidandir” (Haj surasi 32 oyat), – deb xitob qilgan.
Savbon raziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi va sallam shariatning shiorini past sanaganlarni qattiq qoralab bunday deganlar: “Aniq bilamanki, ummatim ichidagi ba’zi kimsalar Qiyomat kunida Tihoma tog‘i kabi ulkan hasanotlar bilan oppoq bo‘lib kelishadi, lekin Alloh taolo ularning amallarini to‘zigan chang kabi qilib qo‘yadi”. Shunda Cavbon raziyallohu anhu: “Yo Racululloh, bizga ularni cifatlab, ochiq bayon qilib bersangiz, bilmasdan o‘shalardan bo‘lib qolmaylik!” – dedi. Rasululloh sallallohu alayhi vasallam: “Ular cizlarning birodarlaringiz, cizlarga o‘xshagan odamlardir. Ular ham ciz kabi tunlari ibodat qiladi. Lekin ular shunday odamlarki, yolg‘iz qolgan vaqtlarida shariatning shiorlarini toptaydilar”, – dedilar (Imom Ibn Moja rivoyatlari).
Xuddi shunday Islom dinini, shariat ahkomlarini yetkazishdek ulkan mas’uliyatni zimmasiga olgan ulamolar sha’niga yomon so‘zlarni gapirish Alloh va Uning rasulini g‘azabini keltiradigan yomon ishdir.
Olimning fazlini Alloh va Uning rasuli ulug‘lab tursa-yu, unga nisbatan hurmatsizlik qilish, Alloh va Uning rasuliga hurmatsizlikdir. Ahli sunna e’tiqodiga ko‘ra, musulmon katta gunohni qilish bilan dindan chiqmaydi, lekin dinni, ulamolarni past sanash bilan dindan chiqish xavfi bor. Chunki ulamolar din nomidan gapiruvchi shaxslardir. Ularga otilgan tosh dinga, payg‘ambarga otilgan hisoblanadi.
Tohir Buxoriyning “Xulosatul fatovo” asarida: “Kim bir olimni zohiriy sababsiz yomon ko‘rsa, uning dindan chiqish xavfi bor!” deyiladi (Ali Qoriy, “Sharhu Fiqhil akbar”).
Ilm ahlini hurmatlash Alloh taoloni ulug‘lashdir. Payg‘ambarimiz alayhi vassalm: “Keksalarimizni hurmat qilmagan, kichiklarimizga rahm qilmagan va olimimizni haqqini bilmagan kishi bizdan emas” deganlar (Imom Hokim rivoyat qilgan).
Qolaversa, ilm ahli va salohiyatli kishilarni masxara qilish, ularni qadrini yerga urish kofir va munofiq kishilarning sifatidir. Bu haqda oyati karimada bunday deyiladi:
“Kofir bo‘lganlarga bu dunyo ziynatli qilib qo‘yilgan. Ular imon keltirganlar ustidan kuladilar. Holbuki, qiyomat kuni taqvoli bo‘lganlar ulardan balanddirlar” (Baqara surasi, 212-oyat).
Demak, bilib bilmay, ulamolar va ilm ahlni, Islom shiorlarini masxara qilish mo‘minga ham aqli rosa kishiga ham xos sifat emas. Ayniqsa, mamlakatimizning asosiy qismi Islom diniga e’tiqod qilar ekan, xalqimizning milliy va diniy qadriyatlarini hurmat qilish har bir O‘zbekiston fuqarosining burchidir.
Tolibjon NIZOMOV