Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنْ أَبِي أُمَامَةَ صُدَيِّ بْنِ عَجْلَانَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَرْبَعَةٌ لَا يَنْظُرُ اللهُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ: عَاقٌّ، وَمَنَّانٌ، وَمُدْمِنُ خَمْرٍ، وَمُكَذِّبٌ بِقَدَرٍ».
Abu Umoma Suday ibn Ajlondan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «To‘rt toifaga Alloh qiyomat kuni nazar solmaydi: oq bo‘lganga, minnatchiga, aroqxo‘rga va qadarni yolg‘on deydiganga», dedilar.
Sharh: Qiyomat kuni Alloh taoloning nazar solmasligi banda uchun eng katta jazo va uqubatdir. Bu qiyomat kuni bandaning holiga voy bo‘ladi, deganidir.
Ushbu oliy jazoga to‘rt toifa odamlar mubtalo bo‘lar ekan. Ularning ro‘yxati boshida ota-onasiga oq bo‘lgan badbaxt turar ekan.
Shunday ekan, qiyomat kuni Alloh taoloning nazaridan qolmayin, degan har bir farzand zinhor va zinhor ota-onasiga oq bo‘lmaslikka harakat qilsin.
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ عَاقٌّ، وَلَا مُدْمِنُ خَمْرٍ، وَلَا وَلَدُ زِنَا، وَلَا مَنْ أَتَى ذَاتَ مَحْرَمٍ، وَلَا مَنْ قُتِلَ أَعْرَابِيًّا بَعْدَ الْهِجْرَةِ».
Abdulloh ibn Amrdan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Oq bo‘lgan, aroqxo‘r, valadi zino, mahrami bilan zino qilgan va hijratdan keyin a’robiy bo‘lib, qatl qilingan jannatga kirmaydi», dedilar.
Sharh: Jannatga kirmaslikdan ko‘ra kattaroq baxtsizlik yo‘q. Bu gapning ortida do‘zaxga kirish turishi hech kimga sir emas. Albatta, bu jazo banda uchun eng oliy jazodir, deyilsa, mubolag‘a bo‘lmaydi.
Yuqoridagi rivoyatda zikri kelgan jannatga kirmaydiganlarning besh toifasi ichida ota-onasiga oq bo‘lganlar ham borligi aytilgan. Ular quyidagilardan iborat:
1. Ota-onasiga oq bo‘lgan.
Jannatga kirmaydiganlar toifasi ro‘yxatining birinchi qatorida ota-onaga oq bo‘lganning turishi bu ish qanchalar og‘ir gunoh ekaniga yana bir dalildir.
2. Surunkali aroq ichadigan.
Aroqni bir tomchi ichish ham gunoh. Ammo uni to‘yib ichsa, gunoh kattalashadi. Bu harom narsani surunkali ichish esa aroqxo‘rning jannatga kirmaydigan badbaxtlar ro‘yxatida ikkinchi o‘ringa qo‘yilishiga sabab bo‘ladi.
3. Valadi zino.
"Valadi zino" deganda zinodan tug‘ilgan bola tushuniladi. Ammo o‘sha toifadagi kishilar ham jannatga kirmas ekan, degan xulosa chiqarishga shoshilmay turing. Chunki barcha shar’iy kitoblarimizda agar o‘zi ahli solih bo‘lsa, iymon-e’tiqodli bo‘lsa, Allohga o‘z vaqtida ibodatini qilib yursa, valadi zinoning holi yaxshi bo‘lishi qayta-qayta ta’kidlangan.
Unda bu hadisi sharifdagi gapni qanday tushunish kerak? Ushbu savolga javob izlab, kitoblarga murojaat qilamiz. Ko‘p kitoblarda bu savolga javob yo‘q.
Oxiri imom Tahoviyning "Mushkulul Osor" kitobini qo‘lga olamiz. Bu kitobda valadi zino jannatga kirmasligi haqida kelgan rivoyatlarning jamlanganini ko‘ramiz. Imom Tahoviy mazkur rivoyatlarni keltirib bo‘lganidan keyin ulardagi valadi zinoning jannatga kirmasligi haqidagi ma’no mushkul ekanini bayon qiladi va o‘sha mushkulni yechishga kirishadi.
U kishining tahlil qilishicha, arablarda bir narsaga o‘ta berilgan odamni yoki biror holatga tushib, undan chiqa olmagan, ana shu holatda bardavom qolgan odamni «o‘shaning bolasi» deyish odati bor.
Misol uchun oladigan bo‘lsak, zakot olishga haqli toifalarning sakkizinchisi ko‘chada qolganlardir. Bular arab tilida «ibn sabil» – «ko‘cha o‘g‘li» deyiladi. Ular vatandan firoqda – musofirchilikda og‘ir iqtisodiy holatga tushib qolgan kishilar bo‘ladilar. Islomda bu toifa kishilarga ham yaxshilik qilish buyurilgan. Hatto zakotga haqdor sakkiz toifadan bittasi xuddi shu «ko‘cha o‘g‘il»laridir.
Xuddi shu e’tibordan, bu hadisi sharifdagi «valadi zino»ni ham «zinoga berilgan farzand» deb tushunish to‘g‘ri bo‘ladi.
4. Mahrami bilan zino qilgan.
Begonalar bilan zino qilish eng katta gunohlardan biri ekani hammaga ma’lum. Shunday bo‘lganidan keyin, o‘z mahrami bilan zino qilish qanchalar og‘ir gunoh ekanini har kim o‘zi bilib olaversa bo‘ladi. Bu ma’no Nabiy sollallohu alayhi vasallamning quyidagi hadisi shariflarida ham qattiq ta’kidlanadi:
«Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi vasallam: "Kim o‘z mahramiga jinsiy yaqinlik qilsa, uni qatl qilinglar", dedilar» (Termiziy rivoyat qilgan).
Ushbu hadisi sharifdagi hukm o‘z mahrami bilan zino qilganning bu dunyodagi jazosidir. Uning oxiratdagi jazosi jannatga kirmasligi, do‘zaxga ravona bo‘lishidir.
5. Hijratdan keyin a’robiy bo‘lib, qatl qilingan.
Ushbu jumlaning ma’nosini boshqacha iboralar bilan ifoda qiladigan bo‘lsak, «Mo‘min bo‘lib, hijrat qilganidan keyin murtad bo‘lgani uchun qatl qilingan odam jannatga kirmaydi», deyish mumkin. O‘sha paytlarda birov Islomdan chiqib, murtad bo‘lsa, «Falonchi a’robiy bo‘libdi», deyishar ekan. Ana shu gunohi kabirani qilgan odam ham jannatga kirmaydiganlar toifasidan bo‘ladi.
«Yaxshilik va silai rahm» kitobi 1-juz.
Fazilatli shayx Muhammad Avvoma hafizahulloh aytadilar:
"Hindistonlik ulamo Shayx Abdulhay Laknaviy rohimahulloh haqida eshitgansizlar. Shayx Abdulhay Laknaviy rohimahulloh hind ulamolari orasida nihoyatda mashhur olim bo‘lgan. U zot rohimahulloh qirq yoshga yetmasdan, ya’ni o‘ttiz to‘qqiz yarim yoshda vafot etgan, qirqqa kirib ulgurmagan. Shunga qaramay, u juda ulkan ilmiy meros qoldirgan: uning yozgan asarlari 115 dan ortiq! Ularning ichida kichik risolalar ham, katta kitoblar ham bor. Ammo o‘sha kichik risolalarning o‘zi ham katta bir kitobning o‘rnini bosa oladigan darajada edi, chunki ularning har birida ma’lum bir ilmiy masala nihoyatda puxta va mukammal tarzda yoritib berilgan.
Buning sababi quyidagicha: Bir kuni o‘sha paytdagi Laknav amiri shayxning ilm bilan mashg‘ul bo‘lib, unga chuqur sho‘ng‘ib ketgani va aqlbovar qilmas iste’dodi haqida xabar topadi va uni o‘z huzuriga chaqirtiradi. Shayx amirning oldiga borgach, amir u zotga shunday deydi…
Uning shayxga nima deganini aytishdan avval ushbu voqeani hikoya qilib bergan hind ulamosi menga aytgan yana bir gapni zikr qilib o‘tay: "Biz olti kishidan iborat oila edik: ota-onam va to‘rt nafar farzand - jami olti kishi. Oyiga to‘rt rupiy bizga kifoya qilar edi". Mazkur ulamo Shayx Abdulhay Laknaviy vafotidan o‘ttiz yil o‘tib tug‘ilgan. Ya’ni, o‘sha davrda to‘rt rupiy hozirgidan ancha katta xarid quvvatiga ega bo‘lib, avvallari bu pulga bugungi kundan ko‘ra ko‘proq narsa sotib olish mumkin edi. Shunga qaramay, bu kishi: "Bizning oilamizga oyiga to‘rt rupiy yetardi", deyapti...
Endi avvalgi gapimizga qaytsak: Shunday qilib Laknav amiri Shayx Abdulhayni huzuriga chaqirtirib, u zotga: "Men sizga o‘z hisobimdan oyiga to‘rt yuz rupiy maosh tayinlayman. Siz ilm bilan mashg‘ul bo‘lib, o‘zingizni ilmga bag‘ishlang!" deydi.
Shayx bu voqeadan keyin ilmga butkul berildi va ana shunday buyuk natijaga erishdi! Ey yoshlar, e’tibor bering, aytilgan raqamlarni mulohaza qiling! To‘rt yuz rupiy shayx uchun naqadar katta mablag‘ bo‘lgan. Nega? Ayni mana shu narsa uchun - men sizlarga aytmoqchi bo‘lgan narsa shu: Tolibi ilmni o‘z kafilligiga olish, ya’ni ilm talab qiluvchini moddiy jihatdan ta’minlash!
Bu uning ilmga bo‘lgan ta’siridir. Tarix bizga buni real voqelik misolida ko‘rsatib bermoqda. Shu bois ushbu ishni barcha musulmonlar orasida, jumladan, boy-zodagonlar va ulamolar o‘rtasida yana qayta tiriltirishimiz kerakki, ular o‘zaro hamkorlik asosida shar’iy ilmlar uchun vaqf qo‘llab-quvvatlovini qayta tiklasinlar".
Muhaddis Muhammad Avvoma suhbatlaridan
HIM talabasi
Nazirxonov Hasanxo‘ja tarjimasi