Har yili Ramazon oyini yurtimizda ko‘tarinki ruhda kutib olamiz. Bu oyda mo‘min-musulmonlarning mehri va saxovati, muruvvat va futuvvati jo‘sh uradi. Shular bois hamda muqaddas Islom dini ta’limotiga muvofiq kam ta’minlangan, boquvchisini yo‘qotgan, ehtiyojmand oilalar holidan xabar olinib, ularga xayru saxovatlar ko‘rsatiladi.
Muhtaram Prezidentimizning shu yil 27 fevraldagi «Muborak Ramazon oyini munosib tarzda o‘tkazish to‘g‘risida»gi qaroriga binoan “Ramazon – saxovat, birdamlik va bag‘rikenglik oyi” g‘oyasi asosida butun respublikamiz bo‘ylab yuqori saviyada o‘tkazilmoqda.
Ramazonda ro‘zasini tutishda hikmat ko‘p. Chunki Alloh taolo ro‘za tutish uchun ushbu oyni tanlagan. Bu oyda Qur’on nozil bo‘lgan. Oyati karimada: “Ey imon keltirganlar! Sizlardan oldingi (ummat)larga farz qilingani kabi sizlarga ham ro‘za tutish farz qilindi, shoyad (u sababli) taqvoli bo‘lsangiz. Sanoqli kunlarda.” (Baqara surasi, 183–184-oyatlar).
Ro‘za Odam alayhissalomdan to Muhammad alayhissalom davrigacha o‘tgan barcha payg‘ambar va ummatlarga farz qilingan. Lekin ro‘za tutishning shart va qoidalari turlicha bo‘lgan. Ayrim ummatlar Ramazon oyi yozning issiq kunlariga to‘g‘ri kelib qolsa, Allohdan yoki Uning payg‘ambaridan beijozat shakkoklik ila uni boshqa oylarga ko‘chirib, bu qilmishlarining jarimasi uchun, o‘zlaricha, yana o‘n kun qo‘shimcha ro‘za tutishgan.
Halim bo‘lish, o‘zgalar bilan urishib tortishmaslik, jahli chiqqan vaqtda ham o‘zini qo‘lga ola bilish ro‘zadorning odoblaridan hisoblanadi. Bu haqda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam bunday xabar berganlar: “Ro‘za qalqondir. Qachon birortangiz ro‘zador bo‘lsa, yomon gap gapirmasin, johillik qilmasin. Agar biror kishi u bilan urushsa yo uni haqorat qilsa: “Men ro‘zadorman, men ro‘zadorman”, desin”, dedilar” (Imom Abu Dovud rivoyati).
Hadisi sharifdagi “qalqon” deya tarjima qilingan “junnatun” kalimasi lug‘atda “to‘suvchi”, “himoya qiluvchi” kabi ma’nolarni anglatadi. Shunga ko‘ra, ulamolar ushbu kalimadan qanday ma’no ko‘zlangani haqida quyidagilarni aytganlar:
Nabiy alayhissalom ro‘zadorning yana bir sifatini ta’kidlab “johillik qilmasin”, deganlar. Shunga ko‘ra, ro‘zador birov urishib haqorat qilgan taqdirda ham: “Men ro‘zadorman, men ro‘zadorman”, deyishi lozim.
Ulamolar bunday deganlar: “Inson bir narsadan uzluksiz bir oy o‘zini saqlasa, o‘sha narsa uning odatiga aylanib, mazkur muddatdan keyin ham doimo undan saqlanadigan bo‘lib qoladi”.
Iftorlik va saharliklar ham dabdabadan, riyodan, xo‘jako‘rsindan xoli, Alloh uchun bo‘lishi kerak. Bizga har jihatdan namuna bo‘lgan zot Payg‘ambarimiz alayhissalom iftorlikda ho‘l, yangi yetilgan xurmo, agar u topilmasa, quruq xurmo bilan, mobodo u ham bo‘lmasa, bir necha ho‘plam suv bilan bilan og‘iz ochar edilar.
Ro‘zaning juda ko‘p va turli-tuman foydalari bor. Birinchidan, ro‘za inson tanasini turli kasalliklardan asraydi. Chunki tanadagi ko‘p kasalliklar asosan me’da va ichaklarda to‘planib qolgan chiqindilardan hamda ortiqcha semirib ketishdan bo‘ladi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ro‘za tutinglar, sog‘lom bo‘lursiz”, deganlar (Imom Tabaroniy rivoyati).
Ikkinchidan, ro‘za zehnni o‘tkir qiladi, xotirani mustahkamlaydi.
Uchinchidan, ro‘zador kishining tana a’zolari harakati toat-ibodatlar uchun yengil bo‘ladi.
To‘rtinchidan, ro‘za tufayli shaytonning malaylari mag‘lub bo‘ladi, Rahmonning lashkariga nusrat ato etilib, g‘olib bo‘ladi.
Beshinchidan, ro‘za tufayli duolar qabul bo‘ladi. Qolaversa, tibbiy-ilmiy izlanishlar natijasida ro‘zaning turli jismoniy va ruhiy kasalliklardan himoyalanishda va ularning oldini olishda foydasi borligi isbotlandi.
Toshkent shahrida Ramazon oyinign dastlabki kunlaridan, muhtaram Yurtboshimizning qarorlarida belgilangan vazifalardan kelib nafaqat mo‘min-musulmonlar, ayni paytda o‘zga din va boshqa millat vakillariga ham muborak oy munosabati bilan oziq-ovqat mahsulotlari yetkazib berilyapti.
Misol uchun, Bektemir va Uchtepa tumanlarida 5 tadan nogironligi bor, kam ta’minlangan, boquvchisini yo‘qotgan oilalar holidan xabar olinib, ularga zarur birlam oziq-ovqat mahsulotlari tarqatildi.
Muruvvat ko‘rsatilgan oilalardan birida rus millatiga mansub yoshi ulug‘ onaxon yashaydi. Onaxon saxovatdan mamnun bo‘lib, bu xayrli ishlarning boshida turgan aziz insonlarni alqadi.
Islom bag‘rikeng, o‘zga millat va boshqa din vakillariga mehr-saxovat ko‘rsatadigan dindir.
Zotan, qaysi jamiyatda diniy bag‘rikenglik tamoyillariga rioya qilinsa, o‘sha jamiyatda o‘zaro hurmat va samimiyat qaror topib, barcha insonlar tinch va osoyishta hayot kechiradilar. Tinchliksiz taraqqiyot va farovonlik bo‘lmagani kabi diniy bag‘rikengliksiz tinchlik barqaror emas.
Ramazon har bir xonadonga fayz va baraka bo‘lib kirib keldi. Bu oyning fazilatidan Alloh taolo barchamizni bahramand qilsin!
Abduqahhor domla YUNUSOV,
Toshkent shahar bosh imom-xatibi
Savol: Oilaliman, 2 nafar farzandim bor. Turmush o‘rtog‘im ehtiyojlarim, kasal bo‘lsam dori-darmonim uchun pul bermaydilar. Bolalarimizni ehtiyojlari uchun berib turadilar, xolos. O‘zim ishlayman, “ishlab topgan pulingni hammasini menga berishing kerak, chunki Xadicha onamiz ham hamma pullarini Rasulimiz alayhissalomga berganlar” deydilar doim. E’tiroz bildirsam, “menga itoatsizlik qilyapsan” deydilar.
Yaqinda shu masalada janjallashib qolganimizdan keyin pulimni yarmini olib, o‘zimda qolgan yarmini ro‘zg‘orga ishlatishimga majburlayaptilar. Bizning vaziyatimizga shariatda qanday izoh beriladi?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Alloh taolo oilada erkakni rahbar etib tayinlab, uning zimmasiga qo‘l ostidagilarning: ayoli va farzandlarining nafaqasini yuklab qo‘ygan. Ayolning topayotgan pulida na erning va na qaynonaning haqi bor, uni zulm qilib olib qo‘yishga mutlaqo haqi yo‘q. Agar o‘zi rozi bo‘lib bersa, olishi mumkin. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Musulmon kishining moli boshqaga halol emas, faqatgina o‘zi rozi bo‘lib, ko‘nglidan chiqarib bersagina, halol bo‘ladi” (Imom Ahmad rivoyati).
Xadiyja roziyallohu anho onamiz butun molu jonini Sarvari olam bo‘lgan turmush o‘rtoqlariga in’om etganlar, ya’ni o‘z ixtiyorlari bilan berganlar. Payg‘ambarimiz alayhissalom tortib yoki talab qilib olib qo‘ymaganlar. Nafaqat Xadiyja onamiz, balki u zotning atrofidagi barcha sahobalar u zotni jonlaridan ortiq yaxshi ko‘rganlar va borini berishga shay turganlar.
Shariatimiz har bir shaxsga moliyaviy mustaqillik bergan. Er topgan pulini o‘zi istaganday sarflashi va bunga na ayoli va na boshqa odamlar to‘sqinlik qilishga haqi yo‘q bo‘lgani kabi, ayolning ham shaxsiy mablag‘idagi tasarrufi o‘z qo‘lida bo‘ladi. Faqatgina foyda-zararni bilmaydigan aqli zaif toifalargina bundan mustasno. Ularning tasarrufini valiylari olib boradi.
Ammo yuqoridagi gaplardan ayol topganini hech kimga bermasligi, faqat o‘zi ishlatishi kerak ekan, degan xulosa chiqmaydi. O‘z ixtiyori bilan eriga, farzandlariga yoki boshqalarga hadya qilishi mumkin va bu uchun albatta, ajr oladi.
Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhuning ayollari Rasululloh sollallohu alayhi vasallam huzurlariga kelib: “Erimga sadaqa qilsam bo‘ladimi?” – deb so‘ragan va u zot alayhissalom: “Ha”, deb javob berganlar. Ya’ni sahobiya ayollar erlariga sadaqa, hadya qilib turganlar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bejizga: “O‘zaro hadyalashinglar, o‘rtada muhabbat paydo bo‘ladi”, deb aytmaganlar.
Xulosa o‘rnida aytish mumkinki, oila er-xotin o‘zaro bir-birlarini tushunishlari, hurmat qilishlari va o‘z burchlarini muhabbat bilan ado etishlari lozim. Ana shunda oilaviy hayot saodatli davom etadi. Vallohu a’lam.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.