Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning eng katta va buyuk vazifalari – ta'lim berish bo'lgan. U zot sollallohu alayhi vasallam mo'minlarni go'zal bir o'xshatish ila ta'riflaganlar: "Mo'minlar bir-biriga yopishgan bino kabidir", deganlar (Imom Buxoriy rivoyati).
Bu ummat go'yoki bir imoratga kabidir. Ammo ushbu binoning quruvchilari kim? Uni qurish uchun g'isht qo'yganlar kimlar bilasizmi? Albatta – ustozlar.
Agar muallim g'ishtni noto'g'ri qo'ysa, kasbiga mas'uliyatsiz bo'lsa bino mustahkam bo'lmaganidek, millat ham parokanda bo'ladi, inqirozga yuz tutadi.
O'qituvchining muhim jihatlaridan biri bu – uning tashqi ko'rinishidir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning xilqatlari go'zal, xushbo'y hidli, qiyofalari chiroyli edi. Alloh taolo shunday yaratgandi. Biroq Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uni saqlashga qattiq intilardilar. Hushbo'ylik ishlatardilar, pokiza kiyim kiyardilar, soch-soqollarini parvarishlardilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Albatta Alloh taolo O'z payg'ambarlarini chiroyli yuzli va yoqimli ovozli qilgan", deb aytganlar.
Nima uchun chiroyli yuz va ovozli bilasizmi? Sababi kishilarning qalbiga yo'l ochish uchun bo'lgan.
Agar o'qituvchi yoqimsiz hid, o'ziga befarq va eskirgan kiyim bilan darsga kelsa, o'quvchilar undan qanday qilib saboq olishini tasavvur qilasizmi?
O'qituvchilar uchun muhim axloq-odoblardan yana biri bu – barcha o'quvchilarga bir xil munosabatda bo'lishdir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sahobalarga hatto nazarlarini ham teng taqsimlar edilar. Bugun ko'p o'qituvchilar butun dars jarayoniga faqat birinchi qatordagi yoki sinfning ma'lum bir tomonidagi o'quvchilarga e'tibor qaratadi. Bu adolatsizlikdir va bunday qilishdan ehtiyot bo'lish lozim.
Ustozning burchlardan yana biri bu – yangi iste'dodlarni ochishdir. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: "Meros ilmi bo'yicha eng ilmlisi Zayd, halol va harom masalasini eng yaxshi biladiganingiz Mu'oz ibn Jabal, men ilm shahriman, Ali esa uning darvozasi", deb aytardilar.
Iqtidorni aniqlash har bir o'qituvchining muhim vazifasidir. Ular ertaga jamiyat uchun kimlarni taqdim etishadi? Malakali shifokornimi, muhandis yoki jurnalist yo olimnimi?
Agar o'qituvchi o'z o'quvchilarining iqtidorini erta aniqlashga va ularning qiziqishlarini rag'batlantirmasa jamiyatda turli tartibsizlik kelib chiqadi. Sohalar rivojlanmaydi, mutaxassislar etishib chiqmaydi.
Ta'lim berish vazifasi faqatgina maktab o'qituvchilariga tegishli emas. Har kim o'qituvchi bo'lib, bu sharafli va qadr-qimmati yuksak martabaga erishishi mumkin.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: "Alloh taolo, Uning farishtalari, hatto inidagi chumoli va dengizdagi baliqlar ham insonlarga yaxshilikdan ta'lim beruvchilarga salavot aytadilar", dedilar (Imom Termiziy rivoyati).
Tasavvur qiling, agar uch-to'rt kishiga bo'lsa ham yaxshilikni o'rgatsangiz, Yer yuzidagi barcha mavjudot sizning haqqingizga duo qiladi. Bundan ham kattaroq ajru savob bo'lmasa kerak.
Ta'lim berish bu umumiy mas'uliyatdir. Bu shunday og'ir mas'uliyatki Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga o'rinbosarlik qilishning bir qismidir.
Kunlarning birida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bir guruh ilmga muhtoj odamlarni uchratdilar, ammo qo'shnilari esa ularga beparvo bilan qarashardi. U zot bundan qattiq g'azablandilar. Masjidga borib: "Sizlarga nima bo'ldi-ki, qo'shnilaringizga ta'lim bermayapsiz?" dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bu tanbehni ikki-uch bora takrorladilar.
Sahobalardan ba'zilari Madina shahridagi bir qabila borishdi. Keyin: "Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ehtimol sizni nazarda tutgandirlar. Chunki sizlar ilmlisiz, lekin qo'shnilaringiz esa ilmsiz", deyishdi. Ular darhol Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oldilariga borib: "Yo Rasululloh sollallohu alayhi vasallam siz bizni nazarda tutgan edingizmi?" deb so'rashdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam boshqalarga ta'lim berish mas'uliyatini tasdiqlab, aytgan gaplarini yana takrorladilar.
Demak, kimningdir qo'shnisi, do'sti yoki hamkasbi ilmsiz bo'lsa, unga ta'lim berishga e'tiborsizlik qilmaslik lozim ekan. Ilm izlash va uni tarqatish har bir mo'min-musulmonning burchidir.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam safarda edilar. Shunda bir a'robiy kelib tuyalarining jilovidan tortib, Nabiy alayhissalomni to'xtatdi. Badaviy Rasululloh sollallohu alayhi va sallamga qarab: "Ey Muhammad, menga nima foyda keltirishini o'rgat" dedi. Uning qo'pol muomalasidan sahobalar roziyallohu anhum qattiq g'azablanishdi. Ammo Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sahobalarga tabassum qildilar va: "U hidoyat topdi", dedilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning bu so'zlari badaviyga ijobiy ta'sir qildi. Uning yanada ilm olishga bo'lgan ishtiyog'i ortdi. Shuning uchun o'qituvchilar hamisha o'quvchilarini yaxshi so'z bilan rag'batlantirib turishlari lozim.
Ilm berish uchun har qanday fursatdan unumli foydalanish kerak. Ammo zinhor uni kechirtirmaslik va orqaga surmaslik lozim. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Albatta men muallim etib yuborildim", deganlar.
Demak, ta'lim beruvchilar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga ergashuvchilardir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga ergashsangiz Alloh taoloning ushbu oyatiga amal qilgan bo'lasiz: “Ayting (ey, Muhammad!): “Agar Allohni sevsangiz, menga ergashingiz. Shunda Alloh sizlarni sevadi va gunohlaringizni mag'firat etadi. Alloh kechiruvchi va rahmlidir” (Oli Imron surasi, 31-oyat).
Davron NURMUHAMMAD
Musulmon mamlakatda istiqomat qilayotgan boshqa din vakili o‘sha yurtda yashayotgan musulmon aholi bilan bir xil huquq va erkinliklarga ega bo‘ladi.
Musulmon davlati eng avvalo boshqa din vakillari mamlakat ichida va tashqarisida tinch hayot kechirishlari uchun ularni ichki hujum va tashqi jabr-zulumdan muhofaza etmoqligi shart.
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “(Aybsiz) zimmiyni o‘ldirgan kishi jannatning hidini hidlamas. Jannatning hidi esa qirq yillik masofadan ham kelib turadi[1]”.
Ushbu hadisda kofir bo‘lsa ham, inson joni Islom nazdida qanchalik qadr-qiymatga ega ekani ko‘rinib turibdi.
Hadisi sharifda “g‘ayridinni o‘ldirish”ning oqibati qandoq bo‘lishi ajoyib o‘xshatish ila vasf qilingan. Mazkur jinoyatni qilgan odam jannatning hidini ham hidlamaydi.
Jannatga kirish, undagi xushbo‘y mushku anbarlardan hidlab, lazzat olish u yoqda tursin, jannatning umumiy hidini ham hidlay olmaydi. Yaqiniga yo‘lay olmaslik qay darajada bo‘ladi? Bundoq jinoyat qilgan odam jannatdan qirq yillik yo‘l yurish masofasidan ham uzoqroqda bo‘ladi. Chunki jannatning hidi qirq yillik masofadan kelib turadi.
Bas, shundoq ekan, har bir mo‘min musulmon o‘zi bilan tinch-totuvlikda yashamoqchi bo‘lgan har bir g‘ayridinning hurmatini joyiga qo‘yishi, unga zinhor yomonlik qilmasligi zarur.
Ushbu hadisni Anvar Shoh Kashmiriy o‘zining “Fayz al-Boriy” kitobida sharhlab, quyidagilarni keltirib o‘tadilar: “Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning yuqorida keltirib o‘tilgan hadislarining eng asosiy mazmuni shundan iboratki, musulmonni o‘ldirish – ulkan gunoh, bu jirkanch ishni sodir etish kufrga olib borishligi va do‘zahda abadiy azob bo‘lishligi yaxshi ma’lum. Huddi shuningdek boshqa din vakilini o‘ldirish ham yuqoridagi kabi ulkan azoblarga sabab bo‘ladi”[2].
“The Fatwa on Terrorism and Suicide Bombings” kitobidan
Davron NURMUHAMMAD tarjimasi