Yurtimizda islom ilmlarining o'chog'i hisoblangan Buxoro, Samarqand yoki Nasaf kabi katta shaharlar bo'lgan. Mazkur shaharlarda o'ziga xos ilmiy maktablar ham yuzaga kelgan. Toshkent shahrini ham xuddi shunday katta ilm markazlaridan biri deyilsa, hech mubolag'a bo'lmaydi. Buning dalili sifatida bugungi kunimizda Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf rahimahulloh kabi ulamolarning etishib chiqqqanligi bilan isbotlash mumkin.
Shayx Muhammad Sodiq rohimahulloh hijriy 1371 yil 21-rajab – melodiy 1952 yil 15-aprel kuni O'zbekiston Respublikasi Andijon viloyati Asaka tumanida, Niyozbotir qishlog'ida Muhammad Yusuf domla xonadonida tavallud topdi. 1960 yili Muhammad Yusuf domla diniy xizmat yuzasidan Andijonning Buloqboshi tumaniga imom bo'lib saylangach, bu oila mazkur tumanga ko'chib o'tdi. Muhammad Yusuf domla mazkur Buloqboshi tumanida 45 yil imom-xatiblik qilgan va o'z masjidida juma oldidagi mav'iza asnosida vafot etgan.
Yetuk alloma, mujaddid, mufassir, muhaddis, faqih, mutafakkir, murshid, zohid Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf rohimahulloh o'z zamonasida islom olamining yirik namoyandasi, ulkan arbob, SSSR Oliy Kengashining xalq deputati, O'rta Osiyo va Qozog'iston musulmonlari diniy idorasining sobiq muftiysi, mustaqil O'zbekistonning birinchi muftiysi, ko'plab xalqaro ilmiy muassasalar, diniy tashkilotlarning a'zosi, o'zbekzabon xalqlarning diniy rahnamosi bo'lgan.
Alloh rahmat qilsin, Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf hazratlari ixlos va taqvo xonadonida dunyoga keldi. Otasi ustoz Muhammad Yusuf domla Boybo'ta o'g'li rahmatli Andijon viloyatining ko'zga ko'ringan ahli ilmlaridan, taqvo va ibodatda mustahkam, dinu el xizmatida kamarbasta kishi bo'lgan. Alloh rahmatiga olsin, onalari Tilakberdi qizi Sobiraxon ona ham juda sodda, parhezkor, ibodatgo'y, fidokor, samimiy ayol edi. Ustoz Muhammad Yusuf domla va Sobiraxon ona farzandlarining tarbiyasiga qattiq e'tibor berishgandi. Onasi chaqaloqni imkon qadar betahorat emizmasdi. Uni bir lahza ham nazardan chetda qo'ymas edilar. Muhammad Yusuf domla farzandi Muhammad Sodiqning ilm olishiga bor e'tiborlarini qaratgandi. Maktabda a'lo baholarga o'qishiga, uyda mustaqil mutolaa qilishiga alohida ahamiyat berardi.
Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf ilm talabini umrining so'nggi onlarigacha tark qilmadi. U bilan birgan Toshkent islom instituti va Buxoradagi Mir arab madrasasida Kavkaz muftiysi Alloshkukr Poshshozoda, Usmonxon Alimov, Rossiya va Qozon muftiysi Tal'a Tojiddin kursdosh bo'lganlar. Checheniston prezidenti Ahmad Qodirov hazratning shogirdi bo'lganlar. U kishi ishlari, mashg'ulotlari nihoyatda ko'p bo'lishiga qaramay, ilmiy bahslari, ta'liflaridan tashqari mustaqil mutolaani ham umrining oxirigacha to'xtatmadi. Shuning uchun ham umri mobaynida qilgan yuzlab safarlarida faqat kitob olib kelardi va o'zi uchun yangi bo'lgan har qanday kitobni o'qib tamomlardi.
Hazratning asarlari uning diniy ilmdagi keng qirrali bilimi va boy ilmiy merosidan dalolat beradi. Ular nafaqat zamonamizning, balki kelasi davrning talabiga ham javob beradi. Asarlarda ko'tarilgan masalalarning dolzarbligi bois, ularga asrlar osha ko'plab sharhlar va hoshiyalar yozilishi tayin.
Allomaning barcha yozgan asarlarini o'qigan kitobxon qisqa fursatda barcha ijtimoiy va ruxiy tarbiyaga oid ilm va ma'lumotlarni o'zida mujassam qiladi. Hususan hanafiy fiqhi bo'yicha mazhabdagi asliy masalalarni o'rganib chiqadi. O'rni kelganda ko'proq fikr yuritib, mujmal joylarini kashf qilishga urinadi. Bu esa, masalani to'g'ri tushuinish malakasini oshiradi.
Hazratning bosib o'tgan shonli tarix yo'lini o'rgangan inson o'zida musofirlik va muqimlik davrida inson qanday holatlarda bo'lishi va o'sha holatlarga tushgan payitda qanaqa yo'llar qo'llashi borasida keng ma'lumotlarni o'zida jamlaydi. Misoli, hazrat Makkada payitlarida onalari vafot etgan. Hazrat bundan qattiq mahzun bo'lganlar. Hattoki, onalarining dafn marosimiga ham kela olmaganlar. Bu gaplar odamlar uchun oddiy hodisaday to'yiladi. Lekin, haqiqiy tafakkur qilib, o'ylagan odam uchun bu narsalarning qalbidan o'tishi va bu voqeani his qilishi o'ta og'ir narsa. Albatta, hazratning boshidan o'tgan har bir voqeada musulmon inson uchun katta bir ibrat bor.
Biz faqatgina hazrat haqlarida qisqa ma'lumot keltirib o'tdik. Yozsak maqola va siyoh tugamaydi. Alloh taolo hazratimizni O'zining rahmatiga bo'rkasin. Bizni ham u kishi qoldirgan ilmiy merosdan nasibador aylasin!
Hulosa o'rnida shuni aytish joizki, hazratning ilmiy meroslarini chuqur o'rganish, hayotga tadbiq qilish, uning qoldirgan asarlaridan unumli foydalanib, yosh-avlodni ma'rifatli qilish va ularni ham hazrat kabi ulug' olim qilib tarbiyalash, hozirgi zamonamiz talabidir.
Toshkent islom instituti
4-kurs talabasi Ahadqulov Fayzulloh
Inson zimmasida bir nechta omonatlar borki, bularni qadrlash zarur hisoblanadi. O‘z joniga o‘zi qasd qilish esa ana shu omonatga xiyonat qilishdir. Binobarin, Quroni karim Niso surasi 29-oyatida Haq taolo xitob qilgan: "Bir-birlaringizni o‘ldirmangiz".
Jundab ibn Abdulloh roziyallohu anhu rivoyat qiladilar: "Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Sizlardan ilgari o‘tganlardan bir kishi jarohatlandi. Besabrlik qilib pichoq oldi-da, qo‘lni kesib tashladi va ko‘p o‘tmay, qon yo‘qotib vafot etdi. Alloh: "Bandam joniga qasd etdi, unga jannatni harom qildim", dedi" (Muttafaqun alayh).
Yana bir hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Kimki tog‘dan o‘zini tashlab, joniga qasd qilsa, u jahannam olovida abadulabad o‘zini pastga tashlaydi. Kimki zahar ichib joniga qasd qilsa, u qo‘lida zaharini tutib, jahannam olovida abadulabad o‘zini zaharlaydi. Kimki o‘zini temir bilan o‘ldirsa, u qo‘lida temirini tutib, jahannam olovida abadulabad u bilan o‘zini uradi" (Imom Buxoriy, Muslim va boshqalar rivoyati).
Mo‘tabar fatvo kitoblarimizdan “Fatavoi Sirojiya”da: “Qachon kema yona boshlasa, undagilarning agar o‘zlarini dengizga tashlashsa, suzish bilan xalos bo‘lib ketishga gumonlari g‘olib bo‘lsa, shunday qilishlari vojib bo‘ladi. Agar o‘zlarini dengizga tashlasalar ham g‘arq bo‘lishlari yoki tashlashmasa, kuyib ketishlari ehtimoli bo‘lsa, u holda kemada qolish va dengizga o‘zlarini otish orasida ixtiyorlidirlar. Kimki o‘zini o‘ldirsa, uning gunohi boshqa birovni qatl qilgandan ko‘ra qattiqroqdir!”
Yuqorida keltirilgan manbalardan ko‘rinib turibdiki dinimiz inson o‘z joniga qasd qilishga emas, balki bu omonatni asrashga qadrlashga chaqiradi. Lekin, jamiyatda ba’zi insonlar borki, o‘z joniga qasd qilishga, xudkushlikka rag‘bat qiladilar. Aslini olganda o‘zini-o‘zi o‘ldirish Alloh bergan ne’matni mutlaqo mensimaslikdir. Shu bilan birga bunday holat o‘sha jamiyatga ham musibat hisoblanadi.
O‘zini-o‘zi o‘ldirishning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq va kattaroq hisoblanadi. Endi, salgina hayot tashvishi deb, ozgina g‘am va alam deb o‘zini o‘ldirayotganlarning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq ekanligini bildik. Biroq, bundan ham eng achinarlisi, birovlarning yolg‘on-yashiq gaplariga uchib, “fatvo”lariga aldanib, begunoh mo‘min-musulmonlarni o‘ldirishga qasd qilib o‘zini o‘ldirishning gunohi bundan necha barobar og‘irroq hisoblanadi. Bu shahidlik emas, bu qahramonlik ham emas, balki xudkushlikdir.
Uychi tumani "Devona bobo" jome masjidi imom-xatibi
Abdufattoh Musaxanov
Manba: @Softalimotlar