Bekatda avtobus kutardim. Maydalab yog'ayotgan qor xayolimni band etgandi. Shu payt yonimdagi ikki dugonaning suhbati e'tiborimni tortdi. Ular ona haqida gaplashishardi. Biri ikkinsichisiga onasining tergayverishi, tinmay qo'ng'iroq qilib “bezovta” qilaverishi joniga tegib ketgani haqida shikoyat qildi. Onasi to'g'risida aytgan so'zlarini eshitib, yoqa ushlaysan kishi! Nahotki, mushtipar onalar haqida farzandlari shunday fikrlasalar?! Bizni dunyoga kelishimizdan quvonib, tunlarini bedor o'tkazib, o'zi emay, kiymay , yuvib-tarab, betob bo'lsak jonini fido qilgan, ulg'ayib katta bo'lishimizni, baxt – iqbolimizni Allohdan so'ragan onalarimiz emasmi?
Onalarimizni qancha iliq so'zlar bilan ta'riflasak, shuncha kam.
Ikki dugona suhbatidan hayratlanib, onamni sog'inib ketdim. Qaniydi, shu izg'irinli, qorli kunlarda onamning diydoriga to'ysam edi...
Mehribon onajonimni yo'qotganimga to'rt yil bo'ldi, hali hamon dardim yangidek. Oradan yillar o'tsa-da, sog'inch ortib, qalbimni tilka-pora qilmoqda. Onamning fayzli chehrasi, mayin ovozi, shirin tabassumi ko'z oldimdan hech ketmaydi. Onamni eslaganimda ko'z oldimda kulib turgan nurli yuzi namoyon bo'ladi. Onam hech qachon bizga yomon so'z aytmasdi. Juda chiroyli nasihatlar qilar, shoshilmay, dona-dona so'zlardi. Mushtiparim hayot sinovlarida toblanib, turli mashaqqatlar bilan bizni katta qilgan. O'zlarining mehnatsevarligi, mehribonligi, jonkuyarligi bilan barchaga o'rnak edi.
Hozir qizlarim siymosida onamni ko'raman. Ularning har birida onamdan nimadir borday. Shunga quvonaman, shundan taskin topaman. To'ymay qolganim ona mehrini qizlarimdan izlayman.
Onasining tergashidan, yo'qlashidan bezgan tengdoshlarim, umr − g'animat. Bir kun sizni qaynoq mehri bilan “bezovta ” qilayotgan onaizoringizni topolmay qolishingiz mumkin. Onangiz hayot bo'lsa, u siz uchun eng mehribon va o'z navbatida sizdan mehr kutib yashayotgan tabarruk zot ekanini unutmang. Axir, «Jannat onalar oyog'i ostidadir.». Hayot bo'lgan onajonlarni Alloh salomat qilsin, o'tganlarini raxmat va mag'firat aylasin.
Robiya Toxirova
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Haqiqatda, imom Abu Hanifa Rasuli Mustafoga ergashgan sahobalaridan ba’zilarini ko‘rgan, uning ko‘rgani sahihdir va bu guruhning soni yetti nafardir va shu sabab sharafdir.
Anas, Jobir, Ma’qal ibn Yasor shuningdek, Vosila ibn Asqo’ – vafo egasi. Shuningdek, Abdulloh ibn Unays, u ibn Jaz’i deb ham tanilgan. Oisha bilan yakunlayman, udir binti Ajrad. Ular asrlarning eng yaxshisidan, poklik egalaridan edilar
Sharq muftiysi, Burhonuddin Ibrohim ibn Hasan Mulla Ahsoiy yozgan.
Izoh: Imom Abu Hanifa rahmatullohi alayh tobeinlardan hisoblanadilar. U zot: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning as’hoblaridan yettitalari bilan ko‘rishdim. Ular: Anas ibn Molik, Abdulloh ibn Jaz’i Zubaydiy. Jobir ibn Abdulloh, Ma’qal ibn Yasor, Vosila ibn Asqo’, Oisha binti Umar va Abdulloh ibn Unaysdir”, deganlar.