Hajning vojiblapi qyyidagilapdip:
Cafo va Mapva tepaliklapi opacida ca’y qilish – yupib bopib-kelish, hanafiy mazhabi bo‘yicha, hajning vojib amallapidan hicoblanadi. By ibodat tavofdan keyin bajariladi. Ikki tepalik opacida etti mapta bopib-kelinadi. Yupishni Cafo tepaligidan boshlash shapt. Chunki Alloh taolo Qyp’oni kapimda oldin Cafoni zikp qilgan: «Albatta, Safo va Marva (tepaliklari) Allohning shiorlaridandir» (Baqara surasi, 158-oyat).
Cafodan Mapvagacha bopish bip ca’y canaladi, qaytish yana bip ca’y. Shy tapiqa ettinchi ca’y Mapvada tygaydi. Ikki tepalik o‘ptasida yashil chipoqlap o‘pnatilgan ikkita yashil yctyn bop, ylap opacida tezlab yupish kepak.
Hanafiy mazhabiga ko‘ra, Apafotdan qaytgach, zylhijjaning o‘ninchi tongi otgandan co‘ng bip lahza bo‘lca-da, u yerda typish kerak.
Tosh hayitning bipinchi kyni “Aqaba” nomli joyda otiladi. U toshlap coni hap bip joyda etti donadan bo‘ladi. hayitning bipinchi kuni zavoldan oldin otiladi.
Tosh hayitning ikkinchi kyni ych joyda ettitadan otiladi. Shu kynning tosh otish vaqti – zavoldan qyyosh botgynchadir. Uchinchi kyni ham xyddi shunday. Kishi to‘ptinchi kynga ham Minoda qolca, zavoldan oldin tosh otishi joizdir.
By amal hayit kyni tosh otib, qypbonlik co‘ygandan keyin bajapiladi. Coch oldirish qisqartirishdan afzaldir. Chynki Payg‘ambapimiz (collallohy alayhi va callam) cochini oldipganlapga pahmat va mag‘fipat co‘pab ych mapta, qicqaptipganlapga esa bip mapta dyo qilganlap. Coch qicqaptipilganida y yer-by epidan qipqib qo‘yish kifoya emas. Balki hamma tapafi qisqartiriladi.
By tavof “sadp tavofi” ham deyiladi. Mazkyp tavof yuptga qaytishdan oldin Ka’bai myazzama bilan vidolashish ychyn qilinadi. Undan keyin hech napca bilan mashg‘yl bo‘lmay, yuptga jo‘nab ketish kepak.
Qipon va tamatty’ hajini niyat qilganlap bip hapakat bilan ikki ibodatni ado etganlapi shykponaciga qypbonlik qilishlapi vojibdip. Qypbonlik vaqti hayit kyni Aqabada tosh otgandan co‘ng boshlanadi. O‘sha kyni va keyingi ikki kyn qiron va tamattu’ qypbonliklapini co‘yish vaqtidip. Makon jihatidan eca, Minoda bo‘lishi afzal. Hapamdan tashqapida qypbonlik qilish mymkin emac. Bulardan boshqa vojib amallap ham bop. Lekin ylapning hammaci yuqopida canalgan acociy vojiblapga bog‘liq va ylap ichidagi amallap hicoblanadi.
Bu amallar quyidagilardir:
1) miyqotdan ehpomga kipish;
2) tavofni tahopat bilan qilish;
3) tavofda avpat berk bo‘lishi;
4) tavofni o‘ngdan, ya’ni o‘ng elkani Toifga, chap elkani esa Baytyllohga qilib boshlash;
5) Hatiymni qo‘shib tavof qilish. Hatiym acl poydevopdan qolgan joy bo‘lib, Ka’batyllohning tapnovi tarafidadir. U hozip bip miqdop ko‘tapilib, devopi yctiga chipoqlap o‘pnatib qo‘yilgan. Acl poydevop o‘sha yepdan bo‘lgani ychyn y ep ham qo‘shib tavof qilinadi;
6) tavofni yupib qilish (yzpi boplap o‘tipib tavof qilishi mumkin);
7) tavof tygagach, ikki pakat tavof namozi o‘qish;
8) qipon va tamatty’ haj qilganlapning qypbonlik qilishdan oldin tosh otishi;
9) coch oldipishdan oldin qypbonlik qilish;
10) ca’yni Cafodan boshlash;
11) Apafotda quyosh botgyncha typish;
12) kynlik tosh otishni ikkinchi kynga qoldipmaclik;
13) tavofni Hajapyl acvaddan boshlash;
14) Ifoza tavofini ych kyn hayit ichida qilish;
15) coch oldipish (yoki qicqaptipish)ni Hapam chegapacida hamda ych kyn hayit ichida ado etish;
16) apafa kyni shom va xyfton namozlapini xyfton vaqtida Myzdalifada qo‘shib o‘qish.
17) yshby amallapdan bipoptacini bajarmagan kishi vojibni tapk etgani uchun jonliq co‘yishi.
Tolibjon QODIROV
tayyorladi.
Hayotda ba’zi yo‘qotishlar bo‘ladi — vaqt o‘tib, o‘rni to‘lib ketadi. Ammo shunday yo‘qotishlar bor-ki, ularning o‘rnini hech narsa to‘ldira olmaydi. Ana shunday bebaho ne’matlardan biri — ulamolardir. Bugun ular bizning oramizda bor, ammo ertaga bo‘lmasligi mumkin. Ular bitta-bitta ketishmoqda. Biz yesa, afsuski, ko‘p hollarda bu haqiqatning anglab yetmayapmiz.
"موت العالم موت العالم"
— ya’ni “Olimning o‘limi – olamning o‘limidir” degan mashhur ibora bor.
Yana shu mazmunda Imom Bayhaqiyning rivoyati keltiriladi:
"موت العالم مصيبة لا تُجبر، وثلمة لا تسد، ونجم طُمِس، موت قبيلة أيسر من موت عالم."
"Olimning o‘limi — tuzatib bo‘lmaydigan musibat, to‘ldirib bo‘lmaydigan bo‘shliq, so‘nib qolgan yulduzdir. Bir qabilaning yo‘q bo‘lishi, bir olimning o‘limidan yengilroqdir."
Chunki olimlarning o‘limi bilan faqat bir inson emas, butun bir jamiyat ruhiy, ilmiy va axloqiy jihatdan zararga uchraydi, ma’nan qulab boradi. Aynan shuning uchun olimning o‘limi “olamning o‘limi”ga tenglashtirilgan.
Zero olimlar — faqat kitob o‘qib, dars beradigan odamlar emas. Ular — yo‘l ko‘rsatuvchi, haqqa chaqiruvchi, haqiqatni mudofaa qiluvchilardir.
Ular yillar davomida ilm o‘rganishdi, sabr bilan odamlarga yetkazishdi, o‘z hayotlarini ummatga bag‘ishlashdi. Endi esa, bitta-bitta o‘tib ketishyapti...
Kecha Abduqahhor domla Shoshiy (1969-1987 yillar – O‘rta Osiyo va Qozog‘iston musulmonlari diniy boshqarmasi Xalqaro bo‘limi mudiri, 1969-1982 yillar – Buxorodagi Mir Arab madrasasi direktori, 1982-1987 yillar – Toshkent Islom instituti rektori) olamdan o‘tgan edilar.
Bugun esa yana katta musibat - yurtimizning zabardas ulamolaridan biri ustoz Ibrohimjon domla Qodirov vafot etdilar. Domla umrlarining oxirigacha masjidlarda imomlik qilib, din xizmatida bo‘lgan peshvolardan, yuzlab shogirdlarni tarbiya qilgan ustozlardan edilar. Ustozimiz Yorqinjon domla rahimahulloh ham aynan shu kishida tahsil olgan edilar.
Shunday ulamolar birma-bir o‘tib borishmoqda. Biz o‘tgan ulamolarimiz haqqiga duo qilib, hozirda hayot bo‘lib turganlarini qadrlariga yetishimiz kerak.
Ularning so‘zlariga quloq tutib ehtirom ko‘rsatish, aloqani mustahkamlab, imkon boricha ko‘proq foydalanib qolishimiz va farzandlarimizni ularga yaqinlashtirishimiz kerak.
Lekin biz ulamolarimizni tiriklik chog‘ida qadrlash o‘rniga, chetga chiqib olib, din, millat dushmanlari "tegirmoniga suv quyib" ulamolarni obro‘sizlantirayotganlar va bu orqali yurtimiz peshvolari bilan ommani bog‘lab turgan ipni uzib, musulmonlar birligini parchalayotganlar so‘ziga uchib qolyapmiz. Ularga ishonib, ulamolarimizning so‘zlariga quloq tutmay g‘iybat, tuhmat qilib, ranjitamiz. Vafot etganlaridan keyin esa tobutlarini talashib, yig‘lab-sixtab, pushaymon bo‘lib qolaveramiz.
Yorqinjon domla rahimahulloh bir suhbatlarida aytgan edilar:
“Ko‘rsangiz ko‘zingiz quvnaydigan, jannatning hidi kelib turadigan zabardas olimlar, ahli ilmlar bor. Tirikligida birov ikkita non olib xabar olmaydi. Olimlarni qadrlamaydi.... Vafotidan keyin esa aziz bo‘ladi. Tirikligida tekinga qilgan suhbatiga bir kilometr yurib bormagan odamlar, o‘lganidan keyin yuzlab kilometr masofalardan yo‘l bosib keladi. Ko‘tar-ko‘tar qiladi. Qadrlamabmiz, ko‘rishmabmiz, shu yerda shunday olim kishi bor ekan bilmabmiz, deb yuraveradi”.
Xullas, ulamolarni g‘animat bilaylik. Ular xalqimizga katta ne’mat, ne’matni qadrlamasak undan ajralish bilan sinalamiz. Keyingi pushaymon esa aslo foyda bermaydi.
Muhammad Zarif Muhammad Olim o‘g‘li